Kategori: Stryn (Side 4 av 6)

Glæra. Fra Jølbru til Skjeringsdalsetra

19. august 2015 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Denne turen går på ein gammal setreveg frå Jøl bru til Skjerdingsdalsetra. Ein fasinerande veg som vart bygd i 1852. Eg har lese historia om korleis det var å ta seg til denne setra i tidlegare tider, og henta informasjon fra boka til Kjell Råd, «Setrar i Oppstryn og Nedstryn». Mange lokale personar har delt sine skildringar og historier om farne tider med forfattaren av boka.
Det er gardane på Skåre, Grov, Grønfur, Mork, Dårflot og Fosnes som har seter her.
Setrevegen gjennom Glæra kunne være lang og vanskeleg, men enda lengre og vanskelegare var det før den vegen kom. Da tok dei dyra til Glomnes, opp bakkane og inn Glomsdalen til Stol. Vidare over fjellet og Nautebreen og ned i Skjerdingsdalsbotnen og fram til setra. Ein tur som kunne ta to dagar. Denne vegen vart nytta heilt fram til 1851.Midt i bildet ser ein setra med det mektige Sætreskarsfjellet ,1606 moh, bak. Tverrelva kjem fossande over Sætreskardet. På høgre sida av fjellet og setra går Grasdalen og på venstre sida går Skjerdingsdalen vidare inn til Skjerdingsdalsbotnen. Begge dalane er er store og gode beitedaler med plass til mange dyr. Det har vore god mjølkeprodusjon opp gjennom åra på setra. På eit tidspunkt var det også eit meieri i drift. Men med den strabasiøse vegen var det også mykje arbeid med å få melk, smør og ost fram til folk. Setra ligg høgt til fjells, ca 600 moh.

Etter funn av gamle tufter langt framme i dalen, tyder mykje på at dalen var i bruk allereide på 15- og 1600 talet.
Først i 1975, da heilårsvegen over Strynefjellet kom, vart det enklare for bøndene som har dyra på beite på Skjerdingsdalssetra. Da kunne dei ta i bruk traktor eller lastebil for å få frakta dyra til seters.

Ein kan ta denne turen begge vegar. Eg har valgt å starte oppe på setra og gå nedover til Jølbru. Der er stor og fin avkjørsel/parkeringsplass like ved setra. Start turen med å gå forbi setrevollen. Det er rås som går nedover langs elva. På grunn av at der er mange storfe på beite, blir råsa opptrakka og uttrakka og kan være vanskeleg å følge somme plasser. Ta retning mot Glæra, stien som er uthogd i fjellet, og gå langs elva til ein kjem til brua. Brua er trygg og fin å gå på.
Brua ser spinkel ut, men er fin og trygg å gå. Godt å ha eit tau å holde i.

Etter brua er råsa fin og tydeleg.

Langs heile turen kan ein tydeleg sjå at det har blitt lagt ned eit stort arbeid med vegen. Den er mange plasser ca 1 m breid og ein ser fine muringar. I sjølve Glæra, der vegen er sprengt ut i fjellet, er det også brei og fin trasè. Det er ikkje vanskeleg eller skummelt å ta seg fram. Langt nede i dalbotnen, 200 meter under stien, høyrer ein Skjerdingsdøla buldre. Ved store nedbørsmengder kan det være fare for steinsprang. Ein bør ikkje ta denne turen for tidleg på året, da det kan ligge snøfonner. Ved stor snøsmelting renn det små bekkar ned den svarte fjellsida.  Utsikt tilbake mot Skjerdingsdøla, Skjerdingsdalssetra og Sætreskardsfjellet. Her ser ein råsa gå like under snøbreen.

Imponerande arbeid er lagt ned på setrevegen.
  Langt der ned i jølet renn Skjerdingsdøla.

Når ein nærmer seg Jøl bru kan ein sjå rester av ei vakthytte som tyskarane bygde for å vakte brua.

Jøl bru er ei stor kvelvingsbru som er bygd i 1883. Dette imponerande byggverket har omkring 8 meter med mur frå sjølve kvelvinga og opp til vegbana. Eg har høyrt fortalt at ein av arbeidarane som jobba på brua, leid eit stort tap da han under arbeid miste spettet sitt i jølet. Det var ikkje berre berre å få fatt i det igjen.Turen fra Skjerdingdalssetra og til Jøl bru er på knappe 5 kilometer. Turen er ein fin familietur. Starter ein på setra som ligg ca 600 moh så har ein fin nedstigning til Jøl bru som ligg på ca 280 moh.
På grunn av snøfonner og steinsprang bør ein gå denne turen om sommaren og når det er tørt i veiret.

Kart over turen kan du finne her: Skjerdingdalssetra – Jøl bru.

Segestad – Glomnessetra

4. august 2015 / Bodil Dybevoll / 3 kommentarer

Segestad, fjellgarden som ligg så høgt og fritt over Oppstrynsvatnet. Livet på denne avsidesliggande garden har vore stabasiøst og tungt. I boka til Oddgeir Bruaset «På fjellhylle og havstrand- livet på veglause gardar i Nordfjord», kan ein lese om Anne, jenta som gifta seg med Harald, bonde på Segestad. Det var eit hardt og tungt liv. Ikkje berre naturkreftene som dei måtte leve med men også alle tragediene som dei skulle takle.
Siste bruker på Segestad , Jon, døydde i 1961. Han døydde ute på marka og hadde heilt til det siste holdt garden i stand.
På 80-talet vart Sigdestads Vener stifta. Desse tok fatt på den omfattande bergingsaksjonen som det var å sette i stand husa på garden. Kva sommar blir det arrangert slåttedugnad på Segestad.

For å kome seg til utgangspunket, køyrer ein til Hjelle i Hjelledalen. Køyr gamlevegen forbi hotellet og ta til venstre over elva. Køyr langs vatnet . Det er fin parkeringsplass eit stykke før ein kjem til gardstuna på Glomnes. Det er også her ein kjem nedatt på vegen når ein har gått denne runden.
Eit idyllisk parti på vei mot råsa.
For å kome seg til råsa som går opp til garden, går ein forbi gardstuna på Glomnes. Vis respekt for andre sin eigedom, bruk veien og råsa.

Langs råsa er der merka med stadnamn. Naustbakken, den første av bakkane, er bratt men brei og god å gå.
Skilt som viser veien til Glomnesfossen.
Ta turen bort til fossen, den er mektig.
  Kleivane.
Her i Kleivane er råsa på det brattaste. Lenge måtte folket som budde på Segestad bruke stige for å kome opp skrenten. Skiltet på grinda taler for seg sjølv. Lat att!!  Utsikt mot Erdalen

Langs råsa er det fleire kvileplasser. Her er det fint å sitje å skue utover vatnet, kansje smake på nista. Utsikt mot Glomnes og Hjelle. Hjellehynnja ligg i det lave skydekket.
P1110606
Frå Langhammarkvilet har ein god utsikt nedover Oppstynsvatnet mot Flo, Veslebygda, Åning og Nesje.

Når ein nærmer seg garden ser ein eit gammalt uthus og ein instalasjon for løypestrengen. Den har nok komt godt med når varer og andre ting skulle til gards. Den vart også brukt til å frakte tørrhøy ned til bygda siste sommrane før Jon døydde.
Steinstova med Glomnesnakkjen bak.

Steinstova på garden Segestad vart reist i 1908. Huset er solid bygd med meters breide vegger. Ein del av steinane i huset er restar etter den rasråka husmannsplassen som låg like ved. Utsikt fra tunet mot Erdalen.

Stiftelsen Sigdestads Vener har gjordt eit omfattande restaureringsarbeid både på steinstova og andre bygningar på garden. Her ser ein fra venstre løypestrenghuset, låven, steinstova og eldhuset. Råsa vidare inn Glomsdalen.
Turen vidare fra Segestad og inn Glomsdalen går på venstre sida av elva. For å kome til råsa går ein opp bakkane og heilt til høgste høgre hjørnet på dyrka marka. Der går stien. Det er ganske tilvokse med skog på denne sida av elva, men råsa er tydeleg og enkel å gå. Om det er vått veir kan det være litt sleipt og glatte steiner. Ruiner av eit gammalt sel på Glomnessetra.
Glomnessetra tatt fra andre sida av elva. Utsikt vidare inn Glomsdalen.

  Fin kvileplass der ein kryssar elva .  Segestadsetra.
På Segestadsetra bygde dei bygningane attåt store steiner. Dette for å kunne bygge færre vegger. Der er ruiner etter to bygninger på Segestadsetra.
  Der er fin bru over Glomsdøla.
  Glomnessetra. To fine og restaurerte sel.

Råsa fra Segestad og til Glomnessetra ligg i tett lauvskog og er tildels steinete. På andre sida av elva, er det mykje åpnare og tørrare terreng. Ein av turdeltakarane som var med på turen sa at råsa fra Glomnessetra og nedatt var «berre lekker».
Råsa på innaforsida er åpnare, men likevel bratt. Ein kan tydeleg sjå spor etter at dette er ein veg som har vore brukt i mange mange år. Dette var også setrevegen for dei på Nesjeog Åning. Dei har seter på Stol, som ligg lengst inne i Glomsdalen.

Når ein nærmer seg dyrka marka tek ein til vestre inn langs gjerde/steinmur. Da kjem ein etterkvart til parkeringsplassen. God og tydeleg sti i ein litt mørkt/tett skog.

Denne rundturen er ca 6 kilometer. Bratt men med ein fantastisk utsikt og historie.

På låven, som står åpen, er der plansjer med opplysninger om livet på garden. Absolutt vert å ta ein kikk på.

GOD TUR OG NYT NATUREN!!!!

Furedalen – Botnavatnet

16. juli 2015 / Bodil Dybevoll / 1 kommentar

Vi har utruleg med moglegheiter til å finne nytt turterreng i vår vakre kommune. Det er ikkje berre dei høge fjelltoppane som lokkar, men også alle dalane som går mellom fjella.

Laurdag la eg avgårde for å utforske ein av desse dalane. Eg har gått eit stykke av denne dalen for mange mange år sia, men da ikkje heilt til endes.

Furedalen starter ved Oppstrynsvatnet og går nordaust over mot Botnavatna som ligg på vel 800 moh. For å kome til utgangspunktet køyrer ein til Veslebygda, ei grend som ligg på nordsida av Oppstrynsvatnet, på vegen mot Flo. Ein kan velge om ein vil gå heile vegen fra Veslebygda og opp grusvegen eller køyre opp bakkane til vegen deler seg. Parker der og går første stykket gjennom skogen da får ein sjå rester av gamma gardsveg som ligg så fint mellom granene.
Eg køyrde opp der som veien delte seg. Det er like under garden Ljåstad. Der var ei utviding og greit å parkere.
Fin vei gjennom skogen.

Ein fin kulp i elva kunne fort ha blitt nytta til eit bad, men det var litt vanskeleg å kome seg bort.
Solli, ein fråflytta gard lengst opp i lida.
Turen går vidare på fin skogsveg. Her er beitande dyr så husk å lat att leda/grindene. Ein vinn fort høgdemeter. Skogsvegen går i varierande stigning opp bakkane. Somme tider i bratte bakker og av og til i slakare terreng.
Langs turvegen opp dalen ser ein mange namneskilt. Kjiegjølet er eit gjøl i Fureelva. Det var god snøsmelting den dagen eg gjekk så elva dura godt langt der nede.

Eit lite stykke før vegenden er der ei utviding. Der stod det ein fin stol, så her var det moglegheiter for å ta ein pust i bakken. Og det kunne trenges, for den siste bakken før ein kom opp vegenden var bratt. Og som skiltet seier så er ein da komt opp på Flatene. Ikkje stor, men ei flat likevel. Her i fra gjekk ferden vidare i rås til setra. Råsa er ikkje merkt, men det er ikkje problemer å følge den. Det har vore køyrt med traktor eit stykke oppover. Elva lenger oppe har fått skade i flaumen og opprenskningsarbeid har vore utført.


I følge boka «Setrar i Oppstryn og Nedstryn» av Kjell Råd, så melka dei kyrne her ei tid på året.Det er fin utsikt på deler av oppstigninga fra Veslebygda. Her som så mange andre plasser, veks det til med skog, men når ein kjem til ei lysning så er utsikten upåklageleg. Her ser ein Tunoldsvikja med Knarteholmane utføre, Brekke, Fosnes og Erdalen. Midt i bildet ser ein Brekkefjellet med Storskredfjellet bak. Til venstre i bildet ser ein Hjellehynnja.Det er stille og roleg opp Furedalen. Lyden av beitande sauer og lamb er ein koseleg lyd å høyre når ein er i fjellet. Dette lambet tok livet med ro sjølv om det kom ein turgårer forbi.
    Fin og god rås å gå i.Furesetra ligg på ca 700 moh. Ein ser tydeleg at det har vore mange sel og fjøser i tidlegare tider på setra. Dei fleste har blitt borte pga alder, men også pga ras. Ein lokalkjent fortalde at det i alt hadde der vore 14-15 bygninger på setra. Det vart slutt på setring ca 1947. I dag står det att fire bygninger.

Bak setra går det fin rås vidar til Reset og Botnavatna. Ein krysser Dosaelva, den kan sjå stor ut, men er enkel å kome over litt høgar oppe enn dette bildet er tatt.

Sjølv midt i juli var der mykje snø og is ved og på vatnet. Botnavatnet ligg på 841 moh.Det er fire hytter ved vatnet, og dei som er så heldige at dei har hytte her i den totale stillheita kan nyte ein luksusferie av dei sjeldne. For stillheit er ei luksusvare i våre dager.Turen fra parkeringsplassen der skogsvegen starter og opp til Botnavatnet er 5 kilometer.

Kart over turen med innteikna rute finn du på ut.no: Furedalen – Botnavatnet

PRØV EIN NY TUR I NÆROMRÅDET !

Kulturløype på Ulvedal

9. juli 2015 / Bodil Dybevoll / 1 kommentar

Denne gangen vil eg skrive om ein fin tur i kulturparken på Ulvedal. Her får ein sjå og lese om mykje gammal kulturhistorie.

For å kome seg til utgangspunktet køyrer ein Panoramaveien på Nordsida av Nordfjorden til Ulvedal. Der parkerer ein ved Sagedammen. Der er satt opp kasse for bompenger og eg oppfordrer alle til å betale dei 20 kronene som det koster.
Nordsida Utviklingslag har lagt ned eit stort arbeid med å gjere alle kulturminna og turveiane på Nordsida tilgjenngelege.

Kulturløypa er ei rundløype på ca 6 kilometer og kan sjølvsagt gåast begge veier.

Ei stor tavle er sett opp ved parkeringsplassen ved Sagedammen. Der kan ein lese litt om dei forskjellige attraksjonane som ein finn langs kulturløypa og ellers på Nordsida. Ta deg tid til å studere oppslaga og få med deg litt av historia om dei forsjellige plassane.

Ein kan også lese om plassane her

Turen eg skriv om går fra Sagedammen til Tjærehjellen, Lunden, Rabben, Gardfjøsane, Vetestova, Koparminene, rundt Sagedammen og ned Kvernhusdalen. Ei runde som blir ca 6 kilometer.

Start med å gå på asfalten mot Stryn. Gå ca 300 meter til du kjem til skiltet som viser veien til Ulvedalstunet. Ta av og gå grusveien ca 300 meter motebakka før du tar av mot skogen. Akkurat der ein tar av fra grusveien var det litt dårleg merka, men eg legg ved eit bilde som viser kor det er henn.

Ta av fra asfalten til Ulvedalstunet og fra grusveien ved denne store tanken.
  Der heng raude merker ved grinda.
  Tjærehjellen
Tjærehjellen er ein gammal produsjonsplass for tjære. Råstoffet for produksjon var kløyvd tyrived og røter. Desse vart plassert i ein haug opp på hjellen og dekt med torv. Dette for å redusere lufttilgangen når dei sette fyr på veden. Veden brann da seint og tjæra vart kokt ut. Tjærehjellen på Ulvedal er nyrestaurert.

Turen går vidare til venstre for tjærehjellen og opp i skogen. Ein kjem etterkvart til Lunden, eit naturleg amfi og tidlegare stemneplass like ved den 450 år gamle garden Ulvedal.
Lunden, ein gammal stemneplass.
Vidare går turen forbi husa i Ulvedaltunet. Dette er eit levande og hektisk gardstun så vis respekt for privatlivet og arbeidet som føregår der. Ein går mellom nokre uthus og litt på baksida av sjølve tunet innover mot Rabben.

Rabben er ein husmannsplass frå tidleg på 1800- talet. Her får ein sjå ein komplett husmannsplass som er fint restaurert og helde vedlike. Vi som gjekk turen som ein tirsdagstur var så heldige at vi hadde ei avtale med eigaren, og fekk kike inn i huset. Det var ikkje store plassen dei hadde å boltre seg på. Men veldig koseleg.Fra Rabben går turen vidare motebakka, eit lite stykke på skogsvei, før ein tar av fra veien og tek til høgre opp langs gjerdet. Da kjem ein til dei gamle gardfjøsane som høyrer til garden Ulvedal. Her har nok mang ei kyr gitt fra seg mykje god fersk melk. Gamle gardfjøser som høyrer til Ulvedal.

     Enkel sti å følge.
Frå gardfjøsane går råsa vidare til venstre for gardfjøsane. Ein går gjennom eit hogstfelt og føl råsa som svinger til høgre og opp bakken. Vidar går råsa i skogen eit stykke før ein kjem til Vetestova som ligg 450 moh.Vetestova på Ulvedal er ei 1000 år gammal vakthytte frå det gamle vetesystemet. Denne hytta er den einaste av sitt slag som står på sin opprinnelege plass. Når fienden kom inn frå havet, vart vetane langs kysten kveikte og vaktmannskap sytte for at det same skjedde innover landet. Ved vetestova på Ulvedal hadde dei som oppgåve å halde auge med veten på Dimma i Gloppen. Når eld og røyk steig opp frå Dimma, vart bålet kveikt på haugen ved denne vetestova. Dermed gjekk meldinga vidare til Bergsida ved Stryn og vidar derifrå. Meldinga om ufred i landet gjekk frå sør til nord på 7 dagar, gjennom vetesystemet med sine 800-1000 vetestader. Info om Vetestova. Klikk på bildet og zoom.
Frå Vetestova går ein vidar i merka rås mot Koparminene. Enkelte plasser kan det være vanskeleg å sjå dei raude banda, men ta deg god tid å sjå godt etter så finn du fram. Råsa er ganske tydeleg.

Dei fleste banda er tydeleg å sjå.
No veks det ei furu på toppen av ei av koparminene.
Fra koparminenen går råsa til venstre over myra. Terrenget blir no meir myrete, men enktlt å følge merkinga.

Etter kvart ser ein ned på ein grusveg. Dette er grusvegen som går opp fra Roset og til dyrkafelta og vidare mot Demmene. Du kan velge om du vil gå ned på grusvegen med ein gong eller fortsetje på råsa eit stykke til.
Framme ved grusvegen ved dette skiltet er det berre å følge skiltinga mot Demmene. Denne grusvegen går rundt Ulvedalsdemmene og nedatt til Sagedammen. Eit lite stykke av den er smalere så det går ikkje ann å køyre bil rundt.
  Her kan ein nyte stillheita og roen mens ein vandrer langs Demmene. Fisken vaker og er ikkje umulig å fange. Om ein har tenkt å fiske så husk å kjøpe fiskekort før du legg av gårde på tur.

Når ein har gått rundt Demmene og komt til nederste enden ser ein det fine grindebygget til Varden 4H. Ein idyllisk plass for mange slags aktiviteter. Og når ein les plakaten så kan ein sjå at det er muligheiter for å leige huset. Grindebygget til Varden 4H med fin uteplass.
Trykk på bildet og zoom så kan du lese plakaten. Også eit toalettbesøk er mulig.
Ved den nederste enden av Demmene er der også ein fin plass for ein rast. Her er det plass for heile storfamilien å ta ein pause og ete nista si. Nordfjord fritidssenter har kano som dei leiger ut. For nokre år sia vart det laga til fiskebrygge ved enden av Demmene. Desse har nok sett sine beste dager, men er ein forsiktige kan ein bruke deler av dei. Alt skjer på eige ansvar.
God plass for piknik.
Fiskebrygga.

Når ein fortset turen fra Demmene så står neste høgdepunkt for tur. Kvernhusdalen. Langs elva Ulva er det eit unikt kvernhusmiljø. I alt sju kvernhus står langs elva med ganske tett avstand. Dette er truleg den største kvernhussamlinga i landet. Kvernhusa har namn etter kva gard dei høyrde til. Før i tida vart det brukt namn på gardane etter bondens namn som gjerne gjentok seg i generasjoner.

Mattiskvernhuset: høyrer til på Roset

Jakobkvernhuset: høyrer til på Roset

Markuskvernhuset: høyrer til på Ulvedal

Teigakvernhuset: høyrer til i Teigen

Tunakvernhuset: høyrer til på Ulvedal

Kollbenkvernhuset: høyrer til på Roset

Antonskvernhuset: høyrer til på Ulvedal

Les meir om denne fantastiske kulturhistoria her :Kvernhusdalen

Når ein går ned over grusvegen så ser ein snart dei flotte bygningane langs elva. Om ein går forbi det første så er der fin trapp ned til det andre kvernhuset i rekka. Da kan ein gå på fin sti vidare langs elva og få sjå alle kvernhusa på nær hold.
Rett før du kjem til det siste kvernhuset går stien opp bakken og ein er komt tilbake på grusveien. Da er det berre å følge den unnabakken så er ein snart komt tilbake til Sagedammen.

Velger ein å ta med bilen opp til Demmene så er det bomvei. Betal dei kronene med glede.
Bomavgift kr 20 for veien til Demmene.

Om ein velger å ta turen fra Sagedammen til Demmene og vidare på grusveien så er det fint å ta med sykkel. Også barnevogn/sportsvogn og trøtraktor er fint å ta med. Her kan heile familien være i lag på tur.

Kart over turen finn du her: Kulturløype på Ulvedal

UTFORSK NÆROMRÅDET OG SJÅ DETTE FLOTTE KULTURHISTORISKE OMRÅDET.

Høgefossen – Långhamrestova

24. juni 2015 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Ein ny tur er utforska og denne gangen har turen gått til Høgefossen og Långhamrestova i Innvik. Ein enkel og lett tilgjengeleg attraksjon som er verdt eit besøk.Ein startar turen på Drageset, 380 moh. Utgangspunktet for turen er på den store parkeringsplassen like ved der bomvegen inn Innvikdalen starter. Turen til Høgefossen og Långhamrestova går på skogsvegen til venstre på parkeringsplassen. Som ein ser av skilta så er her fleire turalternativer med forskjellige lengder.

Første stykket går på fin grusveg. Her som ellers må ein huske å late att leda/grindene etter seg.

Etter ca 300 meter,ved ein garasje/vedlager, tek ein til venstre. Føl ein vegen til høgre kjem ein til Remestøylen.


Terreng er slakt og underlag mjukt å gå på. Her er mykje granskog så det er lite med utsikt. Men av og til kjem ein til ei lysning i skogen og da har ein fin utsikt nedatt til Innvik, over fjorden til Blakseter og ut fjorden mot Ulvedalsneset
Fine og tydelege skilt viser vegen vidare og at det er andre turalternativ i området. Når ein ser dette skiltet skal ein ta av fra skogsvegen og gå over i rås på venstre side av vegen. Råsa ned til fossen er tydeleg og godt merka med raude band.
   Fin sti og godt merka.
  Jørnladene er eit anna turalternativ.

Terrenget ned til Høgefossen er spennande, med mange høge berg og overheng. Bruker ein fantasien kan ein kansje også sjå troll…..Eit eldorado for unge turgåare.
Her kan ein sitje i skuggen om sola er for varm eller sitje tørt om du har valgt ein regnveirsdag å gå på tur i.

Om ein vil ha med seg Långhamrestova går ein råsa tilbake til skogsvegen og fortset på den til ein kjem til nye skilt. Da går stien opp gjennom granskogen, følg merka sti.

Nokre hindringer på stien,men det går fint å kome forbi.
Långhamrestova. Naturens eige byggverk under berg og store steiner. Ein liten vegg oppbygd av stein er lagt opp for å lage det lunare i stova. Inne i stova er det laga til eldstad og moglegheiter for å setje seg rundt bålet.Her står eg på «taket» til Långhamrestova.

Frå Långhamrestova går det merka sti vidare til Dryppsteinhola. Vær nyskjerrig og ta turen og undersøk hola. Ta gjerne med ei strek lykt for å få utforska litt.

Kart over turen finn du på ut.no: Høgefossen – Långhamrestova i Innvik

GOD TUR!!

Postvegløpet i Markane

31. mai 2015 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Markane Ungdomslag sitt bilde.
Markane i.l er arrangør av Postvegløpet. Dette løpet går i Den Tronhjemske postvegen og blir arrangert tidleg i juni kvart år.Det er ope for både trimklasse og konkuranseklasser. Løpet går i fint og lett terreng, delvis på grus og på skogsbotn og er 6 kilometer.

Traseen til Den Tronhjemske postvegen kjem opp fra Faleide til Langeset. Fortset på sørsida av Langesetvatnet til Skogtun og Myrhaug og går vidare ut Sør-Markane på bygdevegen. Postvegløpet går i deler av denne traseen.

Det at det er moglegheiter for trimmarar å stille i eit slikt løp, gjer at det er lavere terskel for å delta. Det er ikkje for alle å springe/jogge ein slik distanse. Som trimmer kan ein ta tida til hjelp og bruke den tida ein vil. Det er også moglegheiter for å gå med sportsvogn.

Start og mål er ved ungdomshuset Skogstjerna. Første del av løypa går på bygdevegen til sagbruket ved Myrhaug.

Der tar traseen av til venstre. Ein er da komt inn på traseen til den Trondhjemske postvegen. Den går gjennom tunet og beitet i «Maurhåjen» før den går over dyrka mark på Skogtun og inn i skogen.

Traseen går vidare i postvegen. I 2018 har trasen blitt lagt om og går no over i den gamlaste trasen, ned til Vegtun og inn på postvegen som kjem opp fra Faleide. Den føl postvegen tilbake til Skogtun.På Skogtun svinger løypa opp mellom huset og dukkehuset og vidare gjennom tunet før ein nærmer seg mål.

Løypa er godt merka med sagflis og band. Løypa er 6 kilometer. Det kan høyres langt ut, men når ein er fleire ute så går det som ein drøm. Og om det blir travelt kan ein setje seg ned og kvile. Langs traseen er der tre plasser det er benker. Så det er berre å ta ein pause. Ein passerer desse kvileplassane både på famovertur og tilbake mot mål.
Denne benken står på ein bakke som heiter Kvile.
Denne kvileplassen gir fint utsikt over Langesetvatnet.

Ta med ei venninde eller venn, ein kollega eller nabo. Kansje blir det deltakerrekord i år.

BLIR DU MED??

Sindresetra

28. mai 2015 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Sindresetra er setra til garden Sindre som ligg lengst vest i Sør-Markane. På denne setra var det setring fram til 1949. Da fekk dei seg kulturbeite nærmare garden og det vart slutt på turane med krøter til seters. Også Nybø har hatt seter her.

Om du vil gå til Sindresetra er der to alternativ. Utgangspunket er det same. Ein kan velge å gå skogsbilvegen (Randaskogvegen) eit stykke for så å gå over i råsa/stien ved lunneplassen eller ein kan velge å gå ein ny skogsvei + sti for så å gå over i rås/sti ved lunneplassen.

Sindresetra ligg ca 600 moh og turen fra parkeringsplassen og fram til setra er 2,5 kilometer når ein går alternativ 2. Litt lenger når ein går alternativ 1.

Det er gode parkeringsmoglegheiter på høgre sida av bygdeveien. Skogsbilvegen går opp til venstre. Der er bom og ikkje lov å køyre. Veien er også fin å sykle på. Har tidlegare skreve innlegg om den her: Sykkletur

Skogsbilveien (Randaskogveien)

Slik ser det ut der som skogsbilvegen starter. Vegen ligg fint i terrenget og ein plukker lett høgdemeter mot Nybøkleiva.

På vei opp bakkane er det viktig å stoppe og sjå seg tilbake.Her ser ein Navelsaker og Eidskyrkja.Vegen flater ut når ein er komt opp bakkane og her kan det være godt med ein pust i bakken. Her er det sett opp benk så ein kan ta ein velfortjent kvil og nyte utsikten over Nybøtjønna og fjella i Nord Markane.
Slik ser utsikten ut fra lunneplassen. Heilt til høgre i bildet kjem skogsveien opp og til venstre kjem stien/råsa opp.

Alternativ 2: Ny skogsvei/rås.

Om ein vel å gå stien/råsa fra parkeringsplassen, går du bygdevegen til Nybøsaga. Etter brua tek ein til venster opp bakken. Der er det no komt ein ny skogsvei. Gå den eit stykke oppover og ein vil sjå ein tydeleg sti/rås på venstre sida.


Stien opp til Nybøkleiva er tydeleg. Den går gjennom granfelt og over ein del myrseg.

Her på lunneplassen på Nybøkleiva møtes dei to alternativa. Og her går stien/råsa vidare til seters. Rett etter at ein er komt inn på råsa kjem ein til eit svad. Halvgjengesvadet. Det var i frå gammalt, når ein gjekk skogen heilt fra Sindretunet, halvveis til setra.
  Halvgjengesvadet.
Stien/råsa er tydeleg og går i slakt terreng vestover. Enkelte plasser finn ein eit hinder, men ikkje verre enn at ein kan gå forbi.


Etter kvart kjem ein opp på meir myrlendt terreng og der kan det være vansklegare å holde råsa. Den er stedvis merka med orange maling, men følger ein litt ekstra med på myrane er det mulig å sjå kor det har vore gått før.
Ein varde langs stien/råsa er aldri feil. Da veit ein at ein er på rett vei. Her på bildet ser ein Glitreggja langt i vest.

Langs stien er det også moglegheiter for å finne drikkevatn eller å dyppe tærne på varme dager. Ta deg tid til å sjå deg rundt når du er ute å går. Det er mykje av naturens vakre skaperverk er ute.

Over dei siste myrene før ein kjem til elva Kvithella er det merka med orange maling på treleggar.


Når ein nærmer seg elva, Kvithella, krysser ein den tidlegare traseen til Holmøyskarrennet. Under flaumen i 2013 vart det gjordt store skader på elva Kvithella. Enorme steinmasser har flytta på seg. Følg den orangemerkinga for å finne rette leia over elva.
Elva Kvithella etter flaumen.

Dette er selet som står på Sindresetra. Eit gammalt og eit nyare sel som er bygd i hop. Fjøsen står ikkje lenger.

Markane i.l har ein av sine trimposter på setra.På veg nedatt får ein fin utsikt austover mot nokre av gardane i Markane, Kyrkjenibba, Gryta, Storskrdfjellet og Skåla.

Når ein er komt nedatt på vegen og nærmer seg parkeringsplassen kan ein setje seg på benken og puste ut. Og utanfor bildekanten på venstre sida er der ein dam i elva. Der kan det være kjekt for noken å kjøle seg ned.

Dette er turen til ei av dei ca 100 setrane/støylane i Stryn kommune. Absolutt vert å plukke.

Kart over turen finn ein på ut.no: Sindresetra

Sørsida av Lovatnet

13. mai 2015 / Bodil Dybevoll / 3 kommentarer

Tidleg i april tok eg turen til Loen og Lodalen. Ville finne nytt turterreng og tidleg vår. Eg hadde studert kartet og funne ut at på sørsida av Lovatnet var der ein gammal ferdselsveg eller ein skogsveg. Eg viste ingenting om veien før eg starta, men syns det er spennande å utforske.

Lodalen er eit kjent turmål. Dei fleste har vel vore på biltur eller sykkeltur opp dalen og sett dei fine gardane som ligg der under dei høge fjella, vatnet og kulturlandskapet på setra Breng. Lengst opp i dalen ligg Bødalen, Kjenndalen og Nesdalen. Dette har vore flotte turistmål i mange mange år, men det er også grender der det har det vore mykje dramatikk og tragedier.

Eg parkerte ved vassenden på Sæten, der var det godt skilta, både til turen eg hadde tenkt å gå og andre turmål. Når ein parkerer for å gå på tur, så tenk litt etter kor og korleis ein parkerer bilen.

Når ein er ute på tur må ein ha i tankane eventuelle farer som lurer. Som her i Lodalen. Tidleg om våren er det fare for ras i dette terrenget. Folk fra Lodalen har sett fonn ved Nesbøen heilt fram til midten av mai. Denne turen bør nok takast når det lir mot sommar og eventuell snøras er komt ned. Det er også lurt å prate med lokalbefolkninga om ein er usikker på om det er trygt terreng å ferdast i.
Bilde: Godt skilta til turmål på sørsida av Lovatnet.
Utsikt fra brua mot Vassendeholmane og opp dalen.

Parkerer ved brua og gå bygdevegen eit stykke til desse skilta. Da er det enkelt og greit berre å følge vegen. Vegen er 6 kilometer lang, MEN ein kjem seg ikkje heilt til endes. Det har gått ein del ras, så der er ein del jord,skog og stein som ligg i vegen. Kvar og ein får finne ut kor langt ein vil utforske.

Det som var teikna inn på kartet var ein skogsveg, bygd ein gong på 80-talet. Første del av veien er skogsbilveg som også blir brukt av store tømmerbiler. Til lenger innover ein kjem til mindre er veien brukt og det er behageleg underlag å gå på. Her er også veldig fint å sykle. Stille og fredeleg og ingen trafikk. Ein av grunneigarane fortalde meg at han brukte å setje ut eit par benker langs veien. Så da er der fine moglegheiter for å ta ein pust i bakken og finne roen.
Etter lunneplassen er der eit turalternativ som har blitt anbefalt. Det er å gå Kleppveien. Ein avstikker på skogsveien, 3 kilometer motebakka. Vart fortalt at det da blir flott utsikt over Loen.



Det er stille og roleg å gå denne vegen. Ta deg tid til å studere på naturens mange kunstverk.

Omlag halvvegs på turen kjem ein til ei nedlagt seter, Nesbøen. Dette var seter til fire bruk på Sæten. Dei hadde også seter på Breng. På den tid da begge setrane var i bruk, jaga dei først buskapen til Breng om våren. Når det var slutt på beite der, var det å jage buskapen heile vegen til Vassenden og oppatt langs sørsida til Nesbøen. Ein avstand på ca 7,5 kilometer. Når det så var slutt på beite på Nesbøen, var det å jage buskapen tilbake til Breng.   Selet på Nesbøen.
Etter å ha passert Nesbøen vart det vansklegare å ta seg fram. Her må kvar enkelt sjølv finne ut kor langt ein vil gå. Eg er nyskjerrig av meg og hadde lyst til å sjå litt meir, så eg klatra over raset og fortsatt eit stykke til.
Eg kom etter kvart til eit elvefar, Helseteina, som hadde fått hard medfart. Her hadde store mengder stein komt ned og tatt med seg heile vegen. Enorme naturkrefter som har vore i sving. Bak fjelltoppane på bildet ligg Ramnefjellsbeen.

Da eg fann det for godt å avslutte turen pga ras i vegen, fann eg ei lita bortgjøymt sandstrand. Her var det berre å setje seg ned og nyte stillheita og lyden av bølgeskvulpet.Turen fra Vassenden og til der eg avslutta var ca 6,5 kilometer, så 13 km tilsammen. Ein fin og lett tur der ein også kan bruke sykkle og sportsvogn eit langt stykke.

Kart over turen finn ein på ut.no: Sørsida av Lovatnet

TA TUREN OG SJÅ LOVATNET OG DALEN FRA SØRSIDA.

Kårstadnausta – Skåra

2. mai 2015 / Bodil Dybevoll / 1 kommentar

Denne våren har eg vandra mange turer i terrenget på Nordsida. I dei bratte lidene på nordsida av Nordfjorden, fra Faleide til Lote, blir det tidleg vår. Og her kan ein finne mange fine turer. Mange av dei er merka og innteikna på kart. Ikkje alle turane går fra bygdene og ned til fjorden, her er også mange som går langs etter lidene og etterkvart som snøen trekker seg opp er der mange fine turer i høgare i terrenget.

Nokre av turane har eg skreve blogginnlegg om før:

Nordsida skule – Ulvedalsneset,

Tvinnefossen – Tvinnekråna,

Lotsberg – Indre Åsane,

Bergsetnausta – Sølvbergnausta

Baggehola – Ulvegjølet – Botanisk hage

På tur over Nosakleiva, ein flott familietur

Eg er fasinert av det godt bevarte kulturlandskapet som finst i heile området på Nordsida. Setrane i fjellet og naustmiljøe ved fjorden vitnar om tider som var. Då alle resursar måtte utnyttast. Enten det var fjellbeite om sommaren eller ved,tømmer og tønneband for sal eller eige bruk om vinteren, ved fjorden. Produkta som vart laga for sal vart ført med båt til Bergen om våren.

Dei største gardane hadde naust ved fjorden, enten åleine eller ilag med andre. Når dei skulle til kyrkje i preike, gravferd, bryllaup eller barnedåp, gjekk folk ned sjøvegen til fjorden. Der sette dei ut kyrkjebåten og rodde til andre sida. På mange av gardane var det kvinnfolka som rådde grunnen heime på gardane medan mannfolka var i skogen. Mange av nausta hadde mogelegheiter for overnatting, så i perioder var mennene heimanfrå i fleire dager.

Ein kan enda sjå restar av frukthagar som dei hadde langs med sjøvegen fra gardane og ned til fjorden. Mykje er attgrodd og hjorten har rasert mykje av det som ein gong var.

Turen til Skåra og Kårstadnausta starter mellom Skår og Rosenlid, ca 400 moh. Ein køyrer forbi Skår, til nokre graner og ei utviding før siste bakken til Rosenlid. Sjøvegen starter med granene og går over dyrka mark, delvis oppmura, til innerste hjørnet på dyrka marka. Om du er i tvil om traseen gå heilt i kanten på den dyrka marka. Stien går innerst i hjørnet ved muren.
Fine mur mellom innmark og utmarka.

Stien er tydeleg når ein kjem ut av innmarka. Det heng raude band stedvis langs med stien. Der er mykje skog så ikkje så mykje utsikt før ein nærmer seg fjorden. Denne dagen var det vått i terrenget. Når det da i tillegg er bratt så kan turen være ei utfordring, men det er berre å bruke god tid. Ta inn stemninga og prøv og forestill deg korleis dei før i tida streva med bører både opp og ned bakkane.

Av og til flater stien/råsa ut og terrenget blir enklare å gå i.

Ein ser tydelege spor av at det er lagt ned mykje arbeid på sjøvegen. Her er det lagt opp trappetrinn med stabbesteiner og det er mura opp med stein der stien går over kløfter i terrenget.

Ein ting vi såg mykje av var ramsløk. Dette var ukjent plante for meg, men dei som var med på tur var forberedt og hadde tatt med plastposer. Alle fekk ein fin fangst med seg heim.

Her står vi ved Jyttene, ein liten hilljer som det går ann å sitje tørr under.

Eit godt stykke ned i berget kjem ein til eit stidele. Her kan ein så vidt skimte den gamle garden Kårstadskåra som ligg ca 200 meter fra stidelet.

Stien/råsa vidare til Kårstadnausta går no i litt slakare terreng inn og nedover mot fjorden.
Ved Kårstadnausta står det tre naust no. Det er nausta til gardane på Heimlid, Fjellkårstad og Gald. Naustet som høyrde til garden Skår, låg på ein plass dei kalla for Kårstadtrynet. Det naustet for med isen sist det låg is på fjorden. Som ein ser av bildet så er det ikkje så veldi god plass til å plassere eit naust. Det er bratte berg som går rett i fjorden. Likevel har dei funne plass. Her står to naust. Eit rett bak det som vi ser på bildet. Det tredje naustet, som høyrer tilGald, ligg litt lenger ute.

Her ser vi ei trapp som går opp mellom nausta til ei hylle i fjellet. Var litt usikker på den trappa så prøvde den ikkje. Dei siste åra har grunneigarane restaurert området heilt i fjæra. Også eit av nausta er restaurert.Ein gammal robåt som har gjordt nytta si ligg der og vitner om aktivitet på fjorden i tidlegare tider.

KÅRSTADSKÅRA 140 moh.

Ein gammal nedlagt fråflytta gard som ligg i lida mellom Skår/Heimlid/Fjellkårstad og fjorden. Ein kan tenkje seg kor strevsamt livet på ein slik gard var. Men dei var flinke til å være sjølvberga før i tida. Dei utnytta aller resursane som fantest i nærheita. Og dei var arbeidsvillige. Når ein ser seg rundt om så ser ein at det er oppmura fine murer til veg på eigedomen, og for å få litt flater i terrenget. Om ein tek turen fram til husa så vis hensyn, dette er privat eige. Når ein står nede ved garden kan ein så vidt skimte hus på Rosenlid opp på kanten av berget.
Kor lang tid ein bruker på denne turen er avhengig av mange faktorer. Den dagen vi gjekk turen var det vått og sleipt og vi brukte ca 3 timer ned og oppatt. Da hadde vi pauser med ramsløkplukking.

Distansen er vel 5.5 kilometer ned og opp.

Link til kart finn du på: Kårstadnausta – Skåra

GOD TUR!!

Tvinnefossen – Tvinnekråa

20. april 2015 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Å være turist i eigen kommune er heilt fantastisk. Utforske nærområdet, bli kjent og sjå den flotte naturen vi har rundt oss. Og ein treng ikkje reise så langt. Eg har vandra mange turer i dei fleste bygdene i kommunen, men likevel er det enda mykje å oppdage. Og om ein har vore der før så forandrer naturen seg over tid. Det fekk eg sjå på min tur på Hopland. Eg fekk sjå korleis naturen forvandla ei perle til eit inferno av stein og tre. Og dette skjedde ei natt da store vannmasser tok nye veier.

TVINNEFOSSEN

Namnet kjem av at elva eit langt stykke fossar eller kvervlar rundt, som når ein tvinner garn. Det vert sagt at dette er den einaste fossen i Nord Europa der folk og dyr kan passere under sjølve fossefallet. I gamle dager var dette vegen dei brukte når dei skulle frakte dyra ned til fjorden.

Utgangspunktet for turen er Rand skule på Hopland. Der er det gode parkeringsmoglegheiter.
Skilt viser utgangspunktet.
Fra skulen til Tvinnefossen er det 1400 meter i flatt terreng. Dette er overkomeleg for både små og store. Vegen er fin å gå på og det er mykje fint å sjå. Utsikten er upåklageleg.

Her ser ein første stykke av turen. Det går på grusvegen som går til gardane på Skrede og Rand. Når ein går langs veien så må ein studere på korleis det er for bøndene på slike plasser. Bøane er bratte som fy. Her på bildet ser ein at ein bonde har gjordt klart til vårens vakraste eventyt, gyllinga. Ei nødvendigheit for bøndene og for oss andre som også skal ha mat.

På veg innover går ein forbi gamleskulen i bygda. Den var i bruk til midten av 70-talet. Vidare går gardsveien under låvebrua. Og når ein går langs fjøsveggen ser ein desse flotte melkehølkja. Desse er kanskje i bruk enda. Og ein blir så glad når ein ser kor det er pynta ved fjøsveggen.

Når ein er komt forbi siste garden på Rand, «Gamlegarden», går vegen vidare innover bøen. Underlaget er mjukt å gå på og ein kan berre konsentrere seg om å nyte turen. Når ein kjem til utmarka og grinda er det skilta så det er ikkje tvil om kor vegen går vidare.

Rett før fossen er der sett opp benker og bord så ein kan ta ein pause. Kansje passer det ikkje for alle å gå siste stykket til fossen. Det er ca 100 meter fra rasteplassen og til fossen. Der er sti, litt steinete, men greit å gå. Ein må være obs på at steinane kan være glatte. Plassen er sikra med kjetting og alle går på eige ansvar. Mellom rasteplassen og fossen er der bygt eit utsiktsplatå. Da er det berre å stille opp og posere for fotografen.

Fossen, Fjorden og blankskura elv.Når ein har vore inn og bak fossen så kan ein velge om ein vil gå same vegen tilbake. Da blir det ein tur full av inntrykk på knappe 3 kilometer. Har du lyst til å gå ein lenger tur så bli med ned til fjorden og Tvinnekråna.

TVINNEKRÅNA

Tvinnekråna er eit gammalt sagbruksmiljø som høyrer til garden Hammer. Bandsaga vart teken i bruk i 1920. Her blei det produsert ferdige tynner, tynnestavar og tynneband. Det var om våren og fram mot jonsok og om hausten der var nok vatn i elva til drift av saga. Kvernhuset, som inneheld kvernstein og tørkeheller, vart bygd i 1928. Same året kom det straum til bygda og bandsaga vart flytta opp i tunet. Sirkelsaga vart same året sett opp i Tvinnekråna. Då vart det tradisjonell sagdrift. Saga var i bruk fram til 1952-53.

Fra rasteplassen der det står benker og bord går det ein sti/rås ned til Hammerstunet. Dette er ein bratt men fin sti. Når ein er komt til Hammerstunet kan ein, om ein vil, avbyte turen og gå bilvegen tilbake til utgangspunktet. For å kome til Tvinnekråna, går ein vidare austover fra tunet og ned mot fjorden.
  Bratt, men fin sti til Hammerstunet.
P1100212

Når ein har gått unnabakke ei stund kjem ein ned på ein traktorveg/skogsveg. Føl den og ein kjem etterkvart inn på dyrka mark. Her er det viktig at ein held seg på traktorvegen. Det er ikkje lov å trakke på innmark. Ikkje berre enkelt å være bønder i slike bratte bakker. Må nesten sjå det for å forstå kor bratt det er. Vi såg mange utelader. Mange av dei stod på høge murer. Eit kunstverk i seg sjølv.

  Sikre vårteikn.
Når ein er komt fram til låven i Hammerstunet, går der ein traktorveg inn og nedatt mot fjorden. Der står skilt på låveveggen. Også denne vegen er fint underlag å gå på. Den er ikkje så bratt der den svinger seg ned mot fjorden.
P1100241
Nede ved fjorden ser ein kva slags ødeleggelser flaumen har gjordt. Her var det ei idyllisk perle med eit gammalt sagbruksmiljø. Og no er det eit stort rasområde. Enorme krefter har vore lause og reve med seg mykje stein, jord og tre. Eit under er det at saga fremdeles står på murane sine. Elva har delt seg og latt saga stå, men store mengder stein og jord har blitt lagt att inn i saga. Eigaren har litt av eit arbeid med å få plassen tilbake slik den var. Nyt stunda ved fjorden. Her er det stilt og fredeleg. Når ein er klar for å starte på oppstigninga igjen så går turen tilbake til Hammerstunet. Da kan ein velge om ein vil gå tilbake same vegen som ein kom fra Tvinnefossen eller om ein vil gå bygdevegen opp att til parkeringsplassen ved skulen. Turen langs bygdevegen er ein flott tur, der ein tek høgdemeter for kvart skritt opp bakkane.