Turopplevinger, turforslag, nyt naturen

Kategori: Volda

Sunndalsætrevatnet i Austefjorden

Ingen ting slår følelsen når ein har funne ei perle av eit turmål. Då gjer det ikkje noke at veiret ikkje spelar på lag, for ei perle er ei perle uansett.
Eg var spent på turen til Sunndalssætra og Sunndalssætrevatnet. Hadde høyrt rykte om at der skulle være flott. Og eg vart ikkje skuffa.
Turen tok eg ein regnveirsdag og det var ganske mykje vind ved vatnet. Men har ein med rikeleg med kle, hue, votter og buff, sjølv midt på sommaren, blir turen fin.

Etter at Kvivsvegen kom har nye turområde blitt meir tilgjengeleg. Denne turen til Sunndalsætra og vidare til Sunndalssætrevatnet ligg i Volda kommune.
Utgangspunktet for turen er i Sunndalen i Austefjorden. Ta av frå Kvivsvegen like ved Damfosstunnelen og køyr vidare på Gjersdalsvegen. Etter kvart innpå Sunndalsvegen. Finn høveleg parkering ved Høybakk inst i Sunndalen ved krysset der annleggsvegen starter.
Annleggsvegen er privat og køyrer ein bil opp så er det på eige ansvar. Vegen er veldig bratt.
Eg gjekk den gamle sætreråsa.
Oppgangen til råsa finn ein ved å følge Sunndalsvegen over brua og vidare ca 100 meter, ta så av til traktorvegen.

Stien er enkel å følge, og merka med raude treklosser som heng på treleggane. Råsa går i jamn stigning frå ca 75 moh til ca 360 moh på sætra. Heile tida høyrer du Sunndalselva bruse like ved råsa. Der er også nokre fine kulper i elva, men ikkje la deg friste til å bade. Elva er drikkevannskilde.

Heile vegen kan ein også sjå høge spisse fjelltopper. Det er Sunndalsnipa som ruver 1396 moh.
Det er også mogelegheiter for å gå denne turen vidare til Skarevatnet, Bygdaskaret og ned til Grøndalsstølen som ligg i Heggjadalen/Osdalen.

Like i nærheita av sætra krysser ein elva på ei flott steinbru og ein ser ei flott raud hytte som ligg der i den storslåtte naturen. Kikar ein nærmare etter er der enda eit gammalt sel og fleire tufter etter andre bygninger.

Turen går vidare på god rås opp lia bak sætra i ca 80 høgdemeter. Oppe på høgda får ein det føste inntrykket av kva som venter.
Landskapet åpner seg og der ligg heile Sunndalssætrevatnet som ei perle. På kartet står det også namnet Grønevatnet. Eg har ikkje funne noke forklaring på kvifor det har to namn.
Føl råsa eit stykke innover og snart kjem ein fram til eit flott naust. Nyt stillheita.

Returen går same vegen tilbake til Sunndalssætra. Der frå kan ein velge om ein vil ta setreråsa tilbake til bilen eller om ein vil gå til høgre ved steinbrua, og følge råsa til ein kjem fram til anleggsvegen. Den er grei å ta unnabakken.

Turen opp til Sunndalsætrevatnet er ca 3 kilometer.

DETTE ER EIN TUR Å ANBEFALE.

GOD TUR!

Glimmerdalshytta.

Glimmerdalshytta vart bygd av Osdalen Gruvecompani i 1907. På den tida var glimmer , eller moskovitt ettertrakta.
Dette gjennomsiktige mineralet likna stiv plast, men kan delast i tynne flak. Det isolerer og tåler sterk varme, noke som gjorde de veleigna i elektirske utstyr. Det var også brukt i glasdører i ovner.
No har moskovitt mista nytteverdien.

Utvinninga vart først driven uten bustad i fjellet. Det var ikkje rasjonelt og det måtte være eit blodslit å bære glimmeren sju hundrede stupbratte meter ned i Osdalen.
Då ingeniør Jordan frå Bergen overtok drifta fekk han bygd hytta og taubane, men lønsnemda vart aldri bra, og etter fleire eigarskifte var det slutt rundt 1920.

Glimmerdalshytta, utedoen og dagbruddet.

Hytta fall saman, så berre dei fine murane stod att då ungdomar frå Austefjorden bygde den oppatt i 1982. Ti år seinare vart stiftelsen «Osdalen Glimmercompani» oppretta og restaurerte hytta til ein enkel standard.
No er det grunneigarane som eig hytta.

Osdalsætrevatnet

Utgangspunktet for turen er på sør sida av veg 5794 (over Heggjadalen)like ved krysset som går til Grøndalstøylen. Der står eit skilt på vegskuldra.
Råsa er tydeleg første stykke, men enkelte plasser litt utydeleg i det myrlendte terrenget.
Ein går forbi nokre hytter og eit stykke langs Melheimsdalselva før ein krysser den på bru. Vidare på venstre side av Melheimstjønna/Botnatjønna og opp bakkane til Navledalstjønna.
Utgangspunktet for turen ligg på ca 420 moh.
Navledalstjønna ligg på 590 moh.

Botnatjønna/Melheimtjønna

Terrenget og utsikten er nydeleg med mange små vatn og tjønner.

Glimmerdalshytta ligg på 935 moh i enden av Glimmerdalen og turen til er estimert til ca 3-4 timer.
Dagbruddet/gruva ligg sørvest for hytta.
Hytta og utedoen står åpen og kan nyttast av turgåere.

Glimmerdalshytta ligg i enden av Glimmerdalen.
Glimmerdalen lever opp til namnet denne ettermiddagen.

Denne ettermiddagen gjekk turen vidare i det flotte landskapet. Ønsket var å gå fjellrekka frå Jolgrøhornet, Snøtuva, Høgefjellet, Navletua og Navelsakerfjellet, men det er korte dager på denne årstida, så vi måtte avbryte den planen.
Denne turen gjekk fram på fjellryggen bak Navlesaker og tilbake nordvest over til stien igjen.

Utsikt mot Hornindalsvatnet og Holmøyane.
Utsikt mot Kjøs og Holmøyane.

Mange små vatn og tjønner. Utsikt tilbake til Grøndalsvatnet og til fjella i Stad og Bremanger.

Kart over turen til Glimmerdalshytta og til fjellryggen bak Navelsaker. Denne runden er på 15,5 kilometer og med eit tidsforbruk på 6 timer inkl. pause.

TA TUREN I DETTE FLOTTE TERRENGET.

Driftevegen Steinsvika-Stårheim.

Ein drifteveg er ein veg eller ei transportåre der folk (driftekarer) gjekk med krøtera/dyra sine når dei skulle gjennomføre kjøp og sal av fe.
Driftevegane over fjella frå vest til aust vart nytta fram til ca 1900, då dampbåten og jernbana tok over.

Fleire av rutene blir no brukt som turstiar og er på den måten enno i bruk utan at folk kanskje er klar over at dei går på ein drifteveg.

Les meir om driftevegane gjennom Sogn og Fjordane: HER

Ein av desse driftevegane har eg no vore og utforska. Ein fin tur frå Dalsfjorden til Nordfjorden.

Utsikt tilbake til garden Vassbakkane.

Utgangspunkter er Steinsvika innerst i Dalsfjorden. Køyr til sørenden av Vassbakkevatnet. Der er ein stikkveg frå anleggsvegen mot vatnet. Eit lite skilt står i vegkanten, merka med Brøten.
Første stykke går på grasgrodd veg forbi Fremstevatnet og til Støylen. Frå Støylen går ein i rås og ein del skog. Ein kan tydeleg sjå at dette er ein gamal ferdselsveg.

Råsa frå Støylen og vidare opp Vassbakkedalen er ikkje merka, men den er ikkje vanskeleg å følge. Ein kjem etter kvart til to hytter/sel. Eg har ikkje funne namn på desse. Turen går vidare opp dalen, krysser elva på ei bru og vidare opp i skaret.

Når ein har tatt alle motbakkane og runda terrenget i skaret åpner landskapet seg. Råsa går langs eit lite vatn og vidare mot Bauvatnet.

Frå det første vatnet og fram til Bauvatnet går råsa i eit trangt skar. Råsa deler seg ved vassenden på Bauvatnet. På kartet er det teikna inn rås på begge sider av vatnet. Eg tok råsa til høgre, der var det enkelte plasser vanskeleg, men ikkje umulig å kome fram.

Etter Bauvatnet er råsa tydeleg og går i slak stigning til ca 500 moh. før turen går unnabakken til Signora, seter som ligg øverst i Stårheimsdalen. Det er bilveg fram til denne setra.
Når ein skal ta denne turen, kan det være utfordrande med logistikken. Men er det noke ein vil så får ein det til.

Turen er vel 8 kilometer.
Ein starter ca 30 moh og kjem opp i ca 500 moh.

Det er lite mobildekning på denne turen.


PRØV TUREN PÅ DENNE GAMLE DRIFTEVEGEN.

Keipen i Bjørkedalen, Volda

Keipen er eit majestetisk fjell når ein ser det frå Bjørkedalen. Toppen ligge på 944 moh og frå toppen er det storslagen utsikt.

Utgangspunktet for turen er parkeringsplassen ved Lisjedalsvatnet. Køyr til Staumshamn og Fylsvika (Mjølvika). Ta første veg opp bakkane. Bomveg kr 30.

Ved parkeringsplassen er det tydeleg merking om vegen vidare.
Utsikt mot Kilspollen og Straumshamn. Volda bak midt i bildet.

Keipen er ein forholsvis enkel tur. Frå parkeringsplassen til toppen er det 3,3 km.
God og synleg rås heilt til toppen. Første del av turen går i furuskog. Mange fine furutre å sjå og studere. Utsikt får ein etter få høgdemeter.
Etterkvart blir terrenget slakere og stedvis nesten flatt. Råsa ligg fint i terrenget og ein vinn enkelt høgdemeter. Frå foten av fjellet til toppen blir det brattare.
På toppen er der fleire varder. Det er fint å gå heilt fram til fremste varden, men luftige parti på dei andre sidene.

Ein av vardane på toppen. Siste stykket går i terrenget til venstre på bildet.
Utsikt mot Bjørkedalen frå toppen.
Eit underleg fenomen på toppen.

Den Trondhjemske postvegen Bjørkedalen – Kilspollen

Den Trondhjemske postvegen gjekk frå Bergen til Trondheim. Ein kan framleis finne mange fine strekningar som er godt vedlikehaldne og som er fine turvegar. Turen langs desse gamle ferdselsvegane blir meir interesant om ein kjenner til litt av historia bak.

Det lokale embetsverket og militærvesenet som sat spreidd kringom i dei nordlege bygdene på Vestlandet, hadde trong for ein nokolunde jamn og trygg postgang. På slutten av 1700-talet vart difor Den Trondhjemske Postvegen bygd mellom Bergen og Trondheim. I Sogn og Fjordane vart den teken fullt i bruk i 1795. Postvegen gjekk etter ruta Gulen – Leirvik – Dale – Førde -Jølster – Reed – Utvik – Faleide – Hornindal og vidare nordover til Hellesylt, der postsekken kunne skyssast vidare nordover med robåt. I 1823 vart det i tillegg sett opp ei postrute som gjekk nordetter vestlandskysten. I Selje vart bergensposten frakta over Mannseidet til Sunnmøre. Frå Eide i Moldefjorden ved Selje vart post som skulle innover til Nordfjord, send med landpostbod gjennom Rimstaddalen og ned til robåtskyssen som venta på Bryggja. Denne rodde ”Nordfjord-ruta” enda i Utvik der den korresponderte med ruta langs Den Trondhjemske Postvegen.

Men nokre av dei viktigaste statlege funksjonane i Nordfjord var samla i Eid: Sorenskrivarkontoret låg på Løkja og militærvesenet hadde hovudsete på Nordfjordeid. Dessutan sat det ein sorenskrivar i Volda som gjerne ville ha raskare postgang. Dette var grunnen til at det i 1826 vart opna  ein ny postveg over Hunvikskaret og gjennom Hjelmelandsdalen i Eid Kommune. Denne ruta korresponderte med Den trondhjemske Postvegen på Rebakken ved Breimsvatnet. Derfrå vart postsekken skyssa ut til Ryssfjæra, rodd over fjorden til Hunvik, derfrå  med postsekken på ryggen over Hunvikskaret til Hundeide og vidar med robåt nord om fjorden til sorenskrivargarden på Løkja (Leikvin). Frå Løkja gjekk postsendinga nordover mot neste sorenskivar i Volda gjennom Hjelmelandsdalen over Brekka og ned til Bjørkedalen.

Vegen over Brekka er truleg einaste vegen i landet som er ein del av det offentlege vegnettet og som framleis er akkurat slik den var i 1826. Vegen er i seg sjølv eit veghistorisk minne, – ein smal veg med grusdekke som følgjer terrenget i krinklar og krokar, over bakketoppar og ned i søkk, akkurat slik vegen vart bygd og låg der frå tidleg på 1800-talet. Kor i landet kan ein køyre over ei steinhellebru bygd i 1827?! Langs den Trondhjemske postvegen kan ein sjå gamle rodesteinar og  milesteinar. På grensa mellom Nordfjord og Sunnmøre står ein grensestein av gammal type. Steinen er frå 1868 og markerer grensa mellom Nordre Bergenhus Amt og Romsdals Amt. Den markerer også grensa mellom Nordfjord Fogderi og Sunnmøre Fogderi.
Milesteinane vart plassert ut med ei mil avstand.
Høgaste punkt på overgangen mellom Hjelmelandsdalen og Bjørkedalen er på 414 moh.

Denne turen starter der Bjørkedalsvatnet renn over i Vassendelva. Der er det parkeringsmogelegheiter og ein fin rasteplass.

Denne vegen, som er ein del av postvegen, går på vestsida av Midvatnet. Like før ein starter på ei slak oppstigning kjem ein til Olavskjelda. Dette er ein vannpost frå middelalderen. Kjelda har namn etter Olav den Heilage og det finst fleire slike kjelder rundt om i landet. Dei ligg gjerne i tilknytning til pilgrimsleia, gamle pilgrimsvegar.


Når ein kjem opp på høgda må ein ta avstikker ned til Olavkrossen. Ein stor steinkross, som er 4-5 meter, vart sett opp i 1914 av ungdomar frå Bjørkedalen og Kilsfjorden. Krossen vart flytta 50-100 meter austover da den vart sett oppatt og den erstatta ein gamal trekross som vart tatt av snøskred på 1700-talet. Krossen har to innskrifter: FRAM KRISTMENN og UPPATRØYST I 1914.

På høgda der steinkrossen står er det vidt utsyn både nordover og sørover. Vidare går vegen i svingar bratt ned til Nedstevatnet.

Ved Nedstevatnet skal grava til Kong Pibe av Kile være. Det vart kamp mellom Olav den Heilage og Kong Pibe. Olav sigra og Pibe fall og vart gravlagd der.

Turen går vidare på Kilsvegen til gardane på Kile. Den gamle postvegkaia låg innerst i Kilspollen og herifrå vart posten frakta med båt.
Der er skogsveg og sti vidare langs Kilspollen. Ein går forbi gamle steinmurer på Tulleplassen og turen går vidare til Mjeltevika, eit lite småbruk. Siste stykket går på bilveg til Straumshamn.

Turen er ca 6 kilometer i lett terreng.
Kart over turen ligg på Ut.no: Den Trondhjemske postvegen Bjørkedalen – Kilspollen
NYT TUREN I STILLE NATUR.

Rotsethornet – Rotevatnet

Rotsethornet ligg som eit landemerke i Volda, mellom Voldsfjorden og Rotevatnet. Toppen ligg 649 meter over havet.
Utgangspunktet for turen er ved Rotsettunnelen og ein går på grusveg / skogsveg over tunnelopninga og til Kalsethola.
   
Kalsethola med trimpost og fin plass for ein rast. Nydeleg utsikt mot Volda sentrum og alle heimane som ligg i bakkane bak sentrum.Ved Kalsethola starter råsa på «framsida» av hornet  mot toppen. Det er absolutt å anbefale å følge råsa. Den er ikkje merka men tydeleg i terrenget.  Råsa er bratt, men det er laga til med tau, kjettinger og ståltrinn i berget så det går greit å kome seg oppover.
   
   
På Aksla flater terrenget ut ei lita stund før det blir bratt mot toppen igjen. Ta ein pause og nyt utsikta og knipse nokre bilder.
Frå toppen som ligg 649 moh har ein panoramautsikt i alle himmelretninger. Rikeleg med topper og fine turer å plukke her.Turen vidare går mot aust og ein får no lett fint terreng å gå i innover forbi ei flott tjønn og vidare forbi Toskegjølet. Om ein går ut på kanten her må ein være forsiktig. Det er langt ned. 

Vidare går turen mot Nonstuva, men like før toppen svinger råsa til venstre og mot Litledalen.Ein kjem etterkvart inn i furuskogen, men råsa er tydeleg og enkel å følge. Ein plass er det lagt ut tau for enklare nedstigning. I Litledalen kjem ein inn på skogsveg. Følg «hovudvegen» heilt til Rotevatnet. Då kjem ein inn på grusveg og ein føl den langs vatnet.  Her er mange mogelegheiter for å setje seg ned og kvile trøtte bein.
For å kome tilbake til utgangspunktet ta til venstre på grusvegen. Merka med orange stikke.

Kart over turen ligg på Ut.no: Rotsethornet – Rotevatnet

Galten og Kornbergveten

Dette fjellet  ligg som ei halvøy mellom Dalsfjorden og Voldsfjorden i Møre og Romsdal. Fjellet blir også kalla Løndalsveten og ruvar 577 moh.
Frå gamalt av var det ein vete/veteplass her som ein del av det tusenårgamle varslingssystemet i Norge i samband med ufred og krig. På Kornbergveten stod det på 1800-talet ei vakthytte. Sporta etter den hytta er vekk, men i 1997 vart det reist ein eksakt kopi av den hytta omlag på same plass.
På toppen er det svært god utsikt i alle himmelretningar. Sørvestover ser ein til Runde og austover til fjellet Skåla i Loen.

Det er fleire alternativ for vegval på denne turen. Eit er å starte ved dyrkningsfeltet på Folkestadsetra. Då blir turen litt lenger, men flatare.

Utgangspunkt for denne turen er ved starten av skogsveg, som ligg ca halvvegs inn fra der bomvegen starter og til Folkestadsetra.
Ein køyrer fra Folskestad i retning Lauvstad. Ved Coop bygget tek ein til venstre og fortset vegen opp byggefeltet til bomveg Blåfjellsvegen.
  
Der er parkeringsmoglegheiter for fleire biler ved skogsvegen. Eit skilt står i vegkanten. Skogsvegen er fin å gå på. Det er lite merking langs turen, men ikkje vanskeleg å finne fram.
   
Ein har ikkje gått langt før ein får fin utsikt nedatt til fjorden og bygdene rundt. Etter å ha gått i skog og på skogsvegen ca ein kilometer kjem ein ut i åpnare terreng og ein går over i rås. Terrenget er no litt myrlent, men etter omlag 500 meter er ein oppe på åsen.
Når ein kjem opp på åsen kjem  ein inn på råsa som kjem fra Folkestadsetra. Og no får ein den utsika! Dalsfjorden på den eine sida og Voldsfjorden på den andre sida. Utsikten kan nesten ta pusten frå ein. Turen går vidare til høgda som ein ser på bildet under.Ved Sollidheida ligg Galten. Volda sin svar på Trolltunga. Galten er ei steinnase som stikk ut langt over Dalsfjorden. Om ein går ned på den må ein verkeleg være forsiktig, for der  er det mange hundrede meter ned.Turen går vidare  i lett terreng, først litt unnabakke så svak stignig mot Kornbergveten. God rås heile vegen.Panoramautsikt frå Kornbergveten. Små og store bygder, små og store øyer, små og store fjell så langt auge ser.Turen fra skogsvegen til Kornbergveten  er 4 km og med ei stigning på ca 200 høgdemeter.
Kart over turen finn ein på Ut.no: Galten og Kornbergveten.

GOD TUR!

 

 

 

 

Over Kviven. Fra Kalvatn til Hornindal

Over Kviven har folk vandra i hundrevis av år.  Folk fra Austefjorden og Hondalen nytta råsa gjennom Kvivsskardet når dei skulle besøkje kvarandre til arbeid eller fest.  Alt i 1760 vart dette sambandet skildra som det kortaste vegen frå Sunnmøre til Sogn.
Mange har kjempa for  utbetring av denne traseen. Den første søknaden om støtte til veg over Kviven er fra 1877. Søknaden vart avslått mange ganger, men i 1884 vart det innvilga kr 50,- av Hornindal heradstyre.  Dette med forutsetning av at også Volda og Hjørundfjord heradstyre innvilga same beløpet. Det vart gjordt, og ei viss utbetring vart utført. Etter ca 135 år kom det tunnel gjennom fjellet og no køyrer vi Kvivssambandet fra Hornindal til Kalvatn på få minutter.

Eg vil anbefale å ta denne turen over fjellet. Det er ein forholdsvis lett overgang.  Høgaste punktet på turen ligg på 860 moh.  og distansen er ca 9 kilometer.
Ein kan sjølvsagt velge kva slags vei ein vil gå. Eg vil skildre turen fra Kvivsdalssetra og til Lillestøl.P1120121For å kome til utgangspunktet tek ein av mot Bjørke like ved Kvivstunnelen. Køyr  ca 1,5km til Bueide. Ta til høgre opp grusvegen, betal bompenger om ein ønskjer å køyre til setra.  Til setra  er det ca 2 kilometer.P1100778På Kvivsdalssetra ligg det sju små sel side om side. Her er også ein geitefjøs. Det er gode parkeringsmuligheiter om ein køyrer heilt fram.
Råsa finn ein når ein går over setrevollen, langs gjerdet mot dyrka marka. Råsa er tydeleg, lite merking første delen.
P1120122
P1120123  Fin rås fra setrevollen og innover Kvivsdalen.
P1120131  Fine kulper i elva som ein kan avkjøle seg i.
Første stykket inn dalen går råsa i slakt terreng. Opp Stegen blir det meir stigning, men enkelt å ta seg fram. Når ein vinn høgdemeter så kjem også utsikten. Her ser ein framatt dalen mot setra.P1120135På dei fleste turer eg har gått så har eg før eller seinare kjeme fram på trimposter. I nederste enden på Kvivsdalsvatnet står det også ein slik trimpost. Ta ein pust i bakken og nyt utsikten. Skriv namnet ditt i boka og sjå etter om kjent folk har vore der.P1120145Kvivsvatnet ligg på 680 moh. Og sjølv om kalenderen viste midten av august så var der fremdeles snøbreer.
P1120148     P1120149P1120152Her ser ein tilbake mot Møresida.  Denne dagen var vatnet blått blått.
P1120154   P1120157
Fra Kvivsdalsvatnet og opp siste stigninga til Kviven var råsa godt merka. P1120161P1120163  Oppe på Kviven var det snø både over og under vatn.
P1120164  Fine skilt som viser vegen vidare.
Som ein kan sjå av skilta så er her forskjellige turalternativ.  Høgenibba ligg på 1191 moh og Grendadalen på ca 400 moh. Ein slik fin dag kunne ein fortsett å gå i høgda. Utfordringa er logistikken for å kome seg heim. Når ein tek turen fra Kalvatn (Kvivsdalssetra) og til Lillestøl i Hornindal er det enkelt om ein har to biler. Parker den eine på Lillestøl og køyr vidare gjennom Kvivstunnelen. Kort vei og hente den som står ved startpunktet.P1120165Sol og snø ein sommerdag er ikkje feil. Dette bildet er tatt rett før høgaste punktet.P1120171Ingen ting å seie på utsikten mot Grodås når ein er på Kviven. Her ser ein også fjella på sørsida av Nordfjorden og nokre i Breim. Fra venstre nemner eg: Skarsteinfjellet, Ceciliekruna, Storelogpiken, Snønipa og Vora.P1120174
Nedstigninga fra Kviven mot Lillestøl er delvis merka. Ein må følge godt med for råsa er ikkje like tydeleg alle plasser. Ein skal gå på høgre side av elva som ein ser på bildet under. Og ein skal forbi denne store steinen med måling på som ligg der terrenget flater ut.
P1120176   P1120175
Når ein nærmer seg skogkanten kjem ein fram til ruinane etter Lillestølsetra. Denne setra har blitt rasert av snøskred to gonger. Første gangen var i 1944, da tok raset to av sela. I 1979 raserte eit snøras resten av bygningane.
Råsa går over setrevollen og i tidlegare tider da det vart arrangert Kvivsstemne, var det mange som tok turen forbi setra. Eg hadde litt problem med å finne råsa fra setrevollen. Men gå ned bakken mot ein steingard, da har du den.P1120179P1120181  Steingard i utkanten av setrevollen.
Fra Lillestølsetra og ned bakkane mot gardane  går råsa i skogsterreng. Råsa er tydeleg og etter kvart kjem ein inn på ein fin skogsveg. Den går heilt ned til Lillestøl. Det er beitande dyr i terrenget så lat alltid igjen grindene etter deg.P1120183     P1120184
P1120187  Oppslagstavle  med historia om Kvivsvegen.P1120191Her nærmer ein seg gardstuna på Lillestøl.
P1120193  Tilbakeblikk mot Kviven fra Lillestøl.
Om ein vil ta turen andre vegen, så køyr bygdevegen fra Grodås sentrum mot Ytrehorn. Køyr til du ser skilting mot Kviven.
Parkeringsplass for bilen finn ein ved eit lager like ved Kvivsbrua. Sett bilen slik at den ikkje står i veien for andre.P1120171

Kart over turen finn du på ut.no: Over Kviven. Fra Kalvatn til Hornindal

TA TUREN OG UTFORSK TERRENGET OVER TUNNELEN.

Grøndalen – Høydalen (Heggjadalen-Austefjorden)

P1110700Tidlegare har eg skreve om at eg synest det er spennande å gå mellom bygder, gjennom dalar og skard. Og denne turen som eg skal skrive om her gjere akkurat det. Etter at Kvivsvegen kom har nabofylket i nord blitt mykje nærmare og det er enklare å utforske terrenget på andre sida av fjellet.
Turen fra Grøndalen til Høydalen ligg i to fylker og to kommuner.Eg starta i Heggjadalen ved Grøndalsvatnet, omtrent på fylkesgrensa mellom M&R og S&Fj, ved bomvegen som går inn til Grøndalsetra. Bestemte meg for å gå heile vegen, også bomvegen. Så første del av turen var å gå ca 2 kilometer på ein fin grusveg langs Grøndalsvatnet. Stilt og fredeleg med nokre få hytter som låg opp i lia ovanfor vegen.
P1110696  Bomveg inn langs Grøndalsvatnet.P1110708  Grøndalssetra
P1110709  Ta til høgre etter brua.
P1110714  Hattemakerskardet midt i bildet.
På Grøndalen er det store areal som er dyrka. Og plassen ber sitt namn med rette. Der var grønt og fint. Og koseleg med beitande husdyr.
Ein  passerer setra og fortset over brua og tek til høgre vidare opp vegen. Ved vegenden er der ei grind. Gå gjennom den og da skulle ein finne råsa……
Eg hadde studert kartet og sett at der var innteikna rås, men eg må innrømme at den fann eg aldri på første del av turen. Men ein er ikkje alltid avhengig av rås. Ein må ikkje gløyme korleis det er å ta seg fram på eiga hand, ta eigne vegval. Eg viste at eg skulle opp i Hattemakerskardet så det var berre å ta peiling på skardet.
Når ein går utanfor allfarsveg så er det mangt og mykje ein kan få auge på som ein ikkje hadde sett om ein gjekk i rås. Eg kom over denne gjenstanden. Må seie eg skvatt litt, for eg viste at det området som eg gjekk i akkurat da vart kalla «Kyrkjegarden».
P1110717P1110727Når ein har plukka nokre høgdemeter og er komt opp i åpnare terreng har ein fin utsikt nedatt mot Grøndalsvatnet, Grøndalsetra og fjella bak. Høgefjellet, Navletuva, Navlesakerfjellet, Nonshornet (i framgrunnen) og Glitreggja lengst bak.
P1110732  Hattemakertjønna og Grøndalsvatnet.
P1110739 Rikeleg med snø på Hattevatnet 764 moh.
Ein er på turens høgaste punkt når ein er ved Hattevatnet. For å halde høgda og sleppe småskogen i lida ned mot Rinddalssetra, held ein til høgre etter vatnet. Ein lokalkjent, som eg prata med på setra, sa at der er tydeleg rås.P1110749
Etter  Hattevatnet dreier ein mot høgre og ser snart Rinddalssetra . Den ligg fint til på høgda mellom Ferlevatnet og Rinddalsvatnet.  Fjellet bak er Skardhornet 1043 moh. Har ein råsa, kjem ein i god høgde fram mot setra. Eg kom litt for lavt i utgangspunktet og fekk ein del småskog i lida bort over mot setra. Valgte derfor å gå nesten ned til Ferlevatnet og ta stigninga oppatt til setra.
P1110756P1110758  Utsikt mot nord. Rinddalsvatnet 593 moh. P1110762  Rinddalsvatnet  mot sør.f
P1110764  Gammal inngraveringer i mjuk stein.
Fra Rinddalssetra langs Rinddalsvatnet og fram Rinddalen er det fin rås og terrenget blir etter kvar meir spennade å gå i. Etter litt slak nedstigning er ein ved Heimste Rinddalsvatnet som ligg på 563 moh. Her går råsa på høgre sida av vatnet. Tildels i oppmura parti langs vatnet. Siste stykket før demninga går råsa i ur.
P1110770  Heimste Rinddalsvatnet 563 moh.
P1110774  Delvis oppmura rås langs vatnet.
Når ein er komt forbi Heimste Rinddalsvatnet og skal ta til på nedstigninga får ein oppleve noke spessilet. Det er god rås heile vegen ned den bratte lia. Råsa går i ei stor ur, og elva dundrer under ura. Det var ganske spesielt og litt «skummelt»  å høyre den store elva bruse under føtene uten at ein såg den. Trøsta meg med at slik hadde det vore i mange hundre år, så det gjekk vel bra den dagen også. Og det gjorde det. Etter kvart går råsa over fra ur til skogsterreng.P1110778  P1110784
God, men spesiell sti ned lia.
P1110785  P1110788
I dalbotnen ser ein rampa til løypestrengen. Den kjem nok godt med til transport opp den bratte ura.  Ned Langedalen er det  3 kilometer bomveg  til dei øverste gardane i Høydalsdalen. Ein slak fin tur ned dalen om ein ikkje har plasert bil heilt oppe eller bestilt retur transport.
P1110794     P1110796
P1110799  Langedalsvegen 3 km bomveg.
Velger ein å gå motsatt veg, eller skal plassere bil for retur, køyrer ein Rv 651 mellom Fyrde og Straumhamn. Ta av ved Høydalsvik og følg skilting mot Høydal skule. Fortsett rett fram gjennom gardstun til bomveg.

Kart over turen er publisert på Ut.no og du finn det: Grøndalen – Høydalsdalen (Heggjadalen-Austefjorden)

Turen er 15 kilometer lang og med høgdeskilnad fra 420 – 770 – 100 moh.

PRØV NOKE NYTT, SJÅ NYTT TERRENG OG NYE FJELLFORMASJONER! GOD TUR!

© 2024 nytnaturen.no

Tema av Anders NorénOpp ↑