Hausten 1944 rømde fire russarar frå ein tysk fangeleir på Sandane. Med dristig innsats frå lokale hjelparar vart dei samla i Russehola. Gøymestaden ligg om lag midtvegs mellom gardane Sande og Devik, kring 300 meter oppe frå fjorden. Det lukkast aldri tyskarane å kome på sporet etter dei rømde.
For å finne russehola køyr til Rauset i Gloppen kommune. Frå øverste gardane på Rauset går det bomveg til Sandstøylen. Turen startar frå ein liten parkeringsplass like ved Sandsstøylen.
Utgangspunktet ved Sandstøylen.
Dette er ein kort tur, ca 700 meter frå parkeringsplassen og med ei stigning på ca 50 høgdemeter. Første stykket går på fin veg, så vidare i rås som går i kupert terreng. Ved hola er der sett opp oppslagstavle med informasjon om hola . Hola vart i 1990 åra restaurert og er no eit populært turmål både av bygdafolket og av tilreisande.
Fremdeles ein del orginale ting i hola.
Å kome inn i hola var ein spessiell opplevelse. Der stod bordet med ein tallerken, ovnen dei brukte og noke som sikkert var brukt til senger.
Spessiell opplevelse å kome så nær innpå denne hola der folk har levd i 8 månader.
Ta ein tur vidare i råsa og sjå på terrenget rundt hola. Der er eit spessielt terreng i området.
Ein drifteveg er ein veg eller ei transportåre der folk (driftekarer) gjekk med krøtera/dyra sine når dei skulle gjennomføre kjøp og sal av fe. Driftevegane over fjella frå vest til aust vart nytta fram til ca 1900, då dampbåten og jernbana tok over.
Fleire av rutene blir no brukt som turstiar og er på den måten enno i bruk utan at folk kanskje er klar over at dei går på ein drifteveg.
Les meir om driftevegane gjennom Sogn og Fjordane: HER
Ein av desse driftevegane har eg no vore og utforska. Ein fin tur frå Dalsfjorden til Nordfjorden.
Utsikt tilbake til garden Vassbakkane.
Utgangspunkter er Steinsvika innerst i Dalsfjorden. Køyr til sørenden av Vassbakkevatnet. Der er ein stikkveg frå anleggsvegen mot vatnet. Eit lite skilt står i vegkanten, merka med Brøten. Første stykke går på grasgrodd veg forbi Fremstevatnet og til Støylen. Frå Støylen går ein i rås og ein del skog. Ein kan tydeleg sjå at dette er ein gamal ferdselsveg.
Råsa frå Støylen og vidare opp Vassbakkedalen er ikkje merka, men den er ikkje vanskeleg å følge. Ein kjem etter kvart til to hytter/sel. Eg har ikkje funne namn på desse. Turen går vidare opp dalen, krysser elva på ei bru og vidare opp i skaret.
Når ein har tatt alle motbakkane og runda terrenget i skaret åpner landskapet seg. Råsa går langs eit lite vatn og vidare mot Bauvatnet.
Frå det første vatnet og fram til Bauvatnet går råsa i eit trangt skar. Råsa deler seg ved vassenden på Bauvatnet. På kartet er det teikna inn rås på begge sider av vatnet. Eg tok råsa til høgre, der var det enkelte plasser vanskeleg, men ikkje umulig å kome fram.
Etter Bauvatnet er råsa tydeleg og går i slak stigning til ca 500 moh. før turen går unnabakken til Signora, seter som ligg øverst i Stårheimsdalen. Det er bilveg fram til denne setra. Når ein skal ta denne turen, kan det være utfordrande med logistikken. Men er det noke ein vil så får ein det til.
Turen er vel 8 kilometer. Ein starter ca 30 moh og kjem opp i ca 500 moh.
Turen til Bjørnaskarnakken er 2,3 km ein veg og med ei stigning på 300 høgdemeter. Utgangspunktet er parkeringsplassen på høgaste punktet på Hunvikfjellet (mellom Hundeide og Hunvik) i Stad kommune. Råsa er tydeleg, men uten merking. Den går under høgspentlinja største delen av turen. Første del av turen går på anleggsveg. Sjå etter skilt mot Bjørnaskarnakken på høgre sida av vegen og gå over i rås. Utsikt får ein i alle retningar etter få høgdemeter. På toppen kan ein nyte stillheita og plukke seg ut nye turmål.
Utsikt frå toppen mot vest..
Frå toppen ser ein i vest Ålfotfjorden møter Isefjorden ved Hjeltneset. Den steile fjellveggen er Kårnykjen og lenger til høgre i himmelsjå Dombestinseggene. Ved fjorden ser ein nokre av gardane på Isane.
Skilt som viser vegen der ein skal ta frå anleggsvegen.Utsikt nordaust over mot Haugen, Hjelmelandsdalen og alle fjella bortanfor.Utsikt austover mot Nordfjorden, Lote og Anda.Utsikt sørvest over mot Gjegnen og Gjegnalundsbreen.
Dette er ein tur som også passer for små barn. Ta turen, nyt naturen, utsika og stillheita.
Keipen er eit majestetisk fjell når ein ser det frå Bjørkedalen. Toppen ligge på 944 moh og frå toppen er det storslagen utsikt.
Utgangspunktet for turen er parkeringsplassen ved Lisjedalsvatnet. Køyr til Staumshamn og Fylsvika (Mjølvika). Ta første veg opp bakkane. Bomveg kr 30.
Ved parkeringsplassen er det tydeleg merking om vegen vidare.Utsikt mot Kilspollen og Straumshamn. Volda bak midt i bildet.
Keipen er ein forholsvis enkel tur. Frå parkeringsplassen til toppen er det 3,3 km. God og synleg rås heilt til toppen. Første del av turen går i furuskog. Mange fine furutre å sjå og studere. Utsikt får ein etter få høgdemeter. Etterkvart blir terrenget slakere og stedvis nesten flatt. Råsa ligg fint i terrenget og ein vinn enkelt høgdemeter. Frå foten av fjellet til toppen blir det brattare. På toppen er der fleire varder. Det er fint å gå heilt fram til fremste varden, men luftige parti på dei andre sidene.
Ein av vardane på toppen. Siste stykket går i terrenget til venstre på bildet.Utsikt mot Bjørkedalen frå toppen.Eit underleg fenomen på toppen.
Ytterst i verden, Yttterst i vest kan hende du seile di skute kan hende du seile tilfeldig som gjest -kanskje du går der i rute..
Teksten i Ola Bremnes sin låt kjem fort i tankane når turen går på Stadlandet. På turen til Stålet går ein så langt mot vest som det går ann å kome, og storhavet blir ein følgesvenn på turen.
Utgangspunktet for turen er i bygda Honningsvåg, ved vegenden på Tårneset. Der er ein liten parkeringsplass ca 200meter før dei siste husa i bygda.
Dette er ikkje noke topptur med sine 120 moh, men ein spektaktulær tur. Det er knappe 2 kilometer frå start og ut til Stålet.
Som ein ser av skiltet så er der mange turalternativ frå parkeringsplassen.
Frå Vardane ser ein heilt til turmålet, Stålet. Ein ser da at det er eit skrålent terreng turen går i, ca 80 moh.
Litt til sides for stien kan ein sjå ein aldeles fantastisk mur. Eg såg ikkje andre instalasjoner i nærområdet så eg veit ingenting om denne muren.
Turen er T-merka der det kan være vanskeleg å sjå vegvalget. På bildet under ser ein stien som går i det skrålente terrenget. Det er ikkje anbefalt å gå turen når det er vått og sleipt i terrenget.
Her ute er det berre å nyte stillheita og studere utsikta. I sørvest ser ein Kjerringa på Stad, i aust til Kvamsøya og Sandsøya. Om sommaren går der beite dyr i dei frodige bakkane. Eg vil ikkje anbefale turen for dei minste barna.
På Åseneset var det på slutten av 1800-talet tre husmannsplasser. Berg, Åseneset og Kurlå. Dette var heimane til fem huslydar. Plassane fungerte som bustad for kårfolk i Åsen og startstad for nygifte. No er det berre på Kurlå der står hus. Elevane på mellomtrinnet ved Sunnylven skule har vore med i arbeidet kring rydding av helikopterlandingsplass og tilkomst til garden. Også ved husmannsplassen Bergeplassen har elevane vore i arbeid. Dei har brukt mange dugnadstimar med rydding av skog og kratt slik at murane av dei ulike husa viser beire.
Denne turen går som ein rundtur til husmannsplassane og vidare opp til garden Åsen, føl så den nye og gamle gardsvegen tilbake til bygda og utgangspunktet.
Utgangspunktet for turen er ved Hellesylt stadion. Der er det god plass til mange biler, ingen parkeringsavgift. Første stykke går på bygdevegen opp Sunnylvsbygda. Ta til venstre over brua til Jogardane/Korsbrekke og følg grusvegen til endes. På Jogarden kan du sjå ein bauta. Denne bautaen står der den første kyrkja i Sunnylven stod.
Råsa innover langs fjorden er tydeleg og merka. Enkelte plassar er der rekkverk og kjetting for tryggare ferdsel.
Den første husmannsplassen ein kjem til er Bergeplassen. Her ser ein murar av ulike hus. Dei siste som budde på denne plassen flytta i 1907.
For å sjå murane etter husmannsplassen på Åseneset må du ta av frå råsa og gå ned til fjorden. Der er fine svaberg og ein populær plass å være på varme sommerdager.
Gå tilbake til råsa og gå vidare innover langs fjorden til Kurlå.
Dei første som dyrka opp Kurlå fekk leiglendingsavtale i 1864. Dei siste som budde i Kurlå flytte der i frå kring 1908. Huset i Kurlå stod lenge til nedfall, men i 2015 og 2016 vart det restaurert av Storfjordens Venner.
Turen går vidare til garden Åsen. Gå då eit stykke tilbake og ta merka rås som går opp bakkane. Det er mange fine utsiktspunkt og eit vidt utsyn tilbake til Hellesylt sentrum og bebyggelsen rundt. Følg råsa vidare og siste stykke før garden på traktorveg til gardstunet. Gardsvegen går i hårnålsvingar ned bakkane. Følg med, og ta av til den gamle vegen med flotte stabbesteiner, følg den til du er nede i dalen. Gå langs elva til du kjem til grusvegen og følg den tilbake til utgangspunktet.
Denne rundturen er ca 6 kilometer. Høgaste punktet er på garden Åsen på 210 meter over havet.
Ytterst mot Atlanteren, nordvest for Fosnavåg, ligg Nerlandsøya. Øya har eit fantastisk turterreng. Denne turen går over Mulefjellet til Muletua, Barmen, Børa og Okla. Det er ein fin og enkel tur på nordenden av øya. På denne delen av øya er det eit spessielt terreng. Store myrområder, steile klipper og med storhavet å kvile augene på. Turen kan ein ta til alle årstider. Muletua er det vestlegaste punktet på turen og ligg 253 moh. Der er god rås, terrenget er lettgått og utsikta upåklageleg.
For å kome til utgangspunktet følg Fv 20 frå Fosnavåg til Nerlandsøya. Følg hovudvegen til Kvalsvik og ta til venstre der vegen deler seg i to.
Turen starter på høgaste punktet på vegen mellom Kvalsvika og Mulevika. Der er ein liten parkeringsplass 50 meter før råsa og ein stor parkeringsplass på vegenden 300 meter etter råsa.
I dette området vart det før i tida tatt ut torv til brensel og ein kan framleis sjå spor etter denne aktiviteten. Der er også ein tydeleg torvveg. Torvvegen er eit alternativ på turen tilbake til utgangspunktet. Vegen er tydeleg avmerka på kart.
Tydeleg spor etter gammal torvveg.
Du har ikkje gått mange høgdemeter før du får utsikt mot storhavet og øyane som ligg i området. I sørvest ligg øya Skorpa med Keipen (431 moh)som høgaste punkt i nordaust ligg Runde. Ut i havet ser ein Svinøy med Svinøy fyr.
Skorpa med høgaste punkt Keipen 431 moh.I nordaust ser ein Runde.
Muletua er som ein veslebror til Runde. Færre fugler men også færre folk. Det bratte terrenget mellom sjøen og Muletua på nord, sør og vestsida er freda. Dette er Muleneset naturreservat og det er ferdsels forbod i det området frå 1 mai- 30 juli. Naturreservatet er bla. ein viktig hekkelokalitet for sjøfugl som blant anna toppskarv, havhest, teist og måker. Råsa opp til Muletua og vidare på turen innover fjellet ligg utanfor fredingsområdet.
Nær toppen av Muletua ligg ei restaurert torvskjå. Denne minner om bygdfolket sin tidlegare kamp for å skaffe brensel.
Utsikt mot Barmen, Børa og Okla. Fuglefjellet Runde lengst bak.
Frå Muletua og vidare austover er terreng lett og kuppert med tydeleg rås. Barmen er høgaste punkt på turen, 278 moh. Helleskardet ligg mellom Barmen og Børa (210 moh). Seideskardet ligg mellom Børa og Okla (149 moh.)
Her ser ein tilbake til Muletua.
Vidare går denne turen tilbake til Seideskardet og føl ei rås om går mot bebyggelsen. Du kan også velge den gamle torvvegen som er stipla på kartet. Turen slik den er teikna inn på kartet er ca 6.5 kilometer.
Ta også turen til vegenden og Mulevika. Mulevika er ein av Sunnmøre sine skjulte perler. Her kan ein oppleve storhavet med bølger frå Atlanterhavet på nært hold. Mulevika er ein populær plass å ferdast heile året.
Den Trondhjemske postvegen gjekk frå Bergen til Trondheim. Ein kan framleis finne mange fine strekningar som er godt vedlikehaldne og som er fine turvegar. Turen langs desse gamle ferdselsvegane blir meir interesant om ein kjenner til litt av historia bak.
Det lokale embetsverket og militærvesenet som sat spreidd kringom i dei nordlege bygdene på Vestlandet, hadde trong for ein nokolunde jamn og trygg postgang. På slutten av 1700-talet vart difor Den Trondhjemske Postvegen bygd mellom Bergen og Trondheim. I Sogn og Fjordane vart den teken fullt i bruk i 1795. Postvegen gjekk etter ruta Gulen – Leirvik – Dale – Førde -Jølster – Reed – Utvik – Faleide – Hornindal og vidare nordover til Hellesylt, der postsekken kunne skyssast vidare nordover med robåt. I 1823 vart det i tillegg sett opp ei postrute som gjekk nordetter vestlandskysten. I Selje vart bergensposten frakta over Mannseidet til Sunnmøre. Frå Eide i Moldefjorden ved Selje vart post som skulle innover til Nordfjord, send med landpostbod gjennom Rimstaddalen og ned til robåtskyssen som venta på Bryggja. Denne rodde ”Nordfjord-ruta” enda i Utvik der den korresponderte med ruta langs Den Trondhjemske Postvegen.
Men nokre av dei viktigaste statlege funksjonane i Nordfjord var samla i Eid: Sorenskrivarkontoret låg på Løkja og militærvesenet hadde hovudsete på Nordfjordeid. Dessutan sat det ein sorenskrivar i Volda som gjerne ville ha raskare postgang. Dette var grunnen til at det i 1826 vart opna ein ny postveg over Hunvikskaret og gjennom Hjelmelandsdalen i Eid Kommune. Denne ruta korresponderte med Den trondhjemske Postvegen på Rebakken ved Breimsvatnet. Derfrå vart postsekken skyssa ut til Ryssfjæra, rodd over fjorden til Hunvik, derfrå med postsekken på ryggen over Hunvikskaret til Hundeide og vidar med robåt nord om fjorden til sorenskrivargarden på Løkja (Leikvin). Frå Løkja gjekk postsendinga nordover mot neste sorenskivar i Volda gjennom Hjelmelandsdalen over Brekka og ned til Bjørkedalen.
Vegen over Brekka er truleg einaste vegen i landet som er ein del av det offentlege vegnettet og som framleis er akkurat slik den var i 1826. Vegen er i seg sjølv eit veghistorisk minne, – ein smal veg med grusdekke som følgjer terrenget i krinklar og krokar, over bakketoppar og ned i søkk, akkurat slik vegen vart bygd og låg der frå tidleg på 1800-talet. Kor i landet kan ein køyre over ei steinhellebru bygd i 1827?! Langs den Trondhjemske postvegen kan ein sjå gamle rodesteinar og milesteinar. På grensa mellom Nordfjord og Sunnmøre står ein grensestein av gammal type. Steinen er frå 1868 og markerer grensa mellom Nordre Bergenhus Amt og Romsdals Amt. Den markerer også grensa mellom Nordfjord Fogderi og Sunnmøre Fogderi. Milesteinane vart plassert ut med ei mil avstand. Høgaste punkt på overgangen mellom Hjelmelandsdalen og Bjørkedalen er på 414 moh.
Denne turen starter der Bjørkedalsvatnet renn over i Vassendelva. Der er det parkeringsmogelegheiter og ein fin rasteplass.
Denne vegen, som er ein del av postvegen, går på vestsida av Midvatnet. Like før ein starter på ei slak oppstigning kjem ein til Olavskjelda. Dette er ein vannpost frå middelalderen. Kjelda har namn etter Olav den Heilage og det finst fleire slike kjelder rundt om i landet. Dei ligg gjerne i tilknytning til pilgrimsleia, gamle pilgrimsvegar.
Når ein kjem opp på høgda må ein ta avstikker ned til Olavkrossen. Ein stor steinkross, som er 4-5 meter, vart sett opp i 1914 av ungdomar frå Bjørkedalen og Kilsfjorden. Krossen vart flytta 50-100 meter austover da den vart sett oppatt og den erstatta ein gamal trekross som vart tatt av snøskred på 1700-talet. Krossen har to innskrifter: FRAM KRISTMENN og UPPATRØYST I 1914.
På høgda der steinkrossen står er det vidt utsyn både nordover og sørover. Vidare går vegen i svingar bratt ned til Nedstevatnet.
Ved Nedstevatnet skal grava til Kong Pibe av Kile være. Det vart kamp mellom Olav den Heilage og Kong Pibe. Olav sigra og Pibe fall og vart gravlagd der.
Turen går vidare på Kilsvegen til gardane på Kile. Den gamle postvegkaia låg innerst i Kilspollen og herifrå vart posten frakta med båt. Der er skogsveg og sti vidare langs Kilspollen. Ein går forbi gamle steinmurer på Tulleplassen og turen går vidare til Mjeltevika, eit lite småbruk. Siste stykket går på bilveg til Straumshamn.
Sunndalen er ein sidedal til Hjelledalen i Stryn kommune. Dalen er frodig og byr på variert natur. På turen til Sunndalssetra ser ein tydelege spor etter det som er ein av dei eldste ferdselsvegane over fjellet mellom aust- og vestNorge. Ca 5 kilometer innover den trange dalen ligg den fråflytta garden Sunndal. Husa på garden har fleire ganger opp gjennom historia blitt tatt av ras og snøskred. Det største og mest ødeleggande raset som er dokumentert skjedde 6. februar 1868. Då omkom 13 mennesker, 31kyr, 120 sauer og ein hest. I 1902 vart Sunndalen ramma av ras på nytt. Denne gangen gjekk det ikkje menneskeliv, men fleire bygningar vart ødelagt.
For å kome til utgangspunktet for turen, køyr Rv 15 mot Strynefjellet. Ta inn dalen ved ei avkøyrsle på høgre side, mellom to buss-stopp, ca 600 meter forbi butikken og bensinstasjonen på Folven. Dette er ein bomveg og sjølvsagt betaler ein bomavgifta med glede om ein vil ta bilen inn dalen. Like før den fråflytta garden er der parkering for eit fåtall biler. Parker fornuftig.
Det har ikkje vore fast bosetning i dalen sia raset i 1902. Slåttemarkene har vore i bruk langt inn på 1900-talet, og området er framleis i bruk som beitemark.
Frå parkeringa er det grusveg forbi garden deretter går ein over i rås. Der er rås på begge sider av elva mot setra. Denne turen går innover dalen på høgre side og returnerer framatt på andre sida. Slik blir denne turen ein fin rundtur.
Råsa inn dalen er tydeleg. Utgangspunktet ved parkeringa ligg på ca 300 moh og setra ligg på ca 470 moh. Ei stigning på 170 høgdemeter og 4 kilometer.
Gammal ferdselsveg.
På turen inn dalen krysser ein trygt elva Sunndøla på Setrebrua. God og trygg bru og med sikring mot den frådande elva.
Setrebrua.
Siste stykke til setra går ein i åpe terreng. Sygneskarsfjellet med sine 1692 meter ligg innerst i dalen. På begge sider av fjellet er det fine turmål. Til høgre for fjellet ligg Sygneskarsvatna. Til det fremste vatnet går det rås. Den historiske ferdselsvegen opp Kamperhamrane og vidare til Sjåk går i dalføret til venstre. Opp Kamperhamrane ser ein tydeleg at dette er ein gamal ferdselsveg. Trappene vart restaurert i 2013. Turen over Kamperhamrane er ein av historiske vandreruter. Eit samarbeid mellom riksantikvaren og Den Norske Turistforening. Les meir om Historiske vandreruter
Åpe landskap siste stykke mot setra.
Det er gardane i Guddal og Folven som har seter på Sunndalssetra. Det har det vore seter sia 1800-talet. Dette er ei forholdsvis stor seter med mange setrehus. Mange av dei er restaurerte. Det var slutt med melking på setra i 1946. I åra 1946 – ca 1970 disponerte DNT ei hytte på setra som fotturistar kunne bruke. Det var ein lang tur med få mogelegheiter for overnatting for dei som tok turen over fjellet mellom aust og vest. Låg interesse gjorde at dette samarbeidet vart avslutta.
Gammalt setrehus.
Turen tilbake til parkeringsplassen går første stykke i den same råsa, men etter ca 400 ta til høgre ved skilt. Ein kjem snart fram til den imponerande Tverrelvfossen. Denne elva kjem frå Tystigbreen og kan ved store nedbørsmengder eller stor snøsmelting være enorm. Men også på denne sida av elva er det gode og trygge bruer.
Langs råsa passerer ein Pine-Guri steinen. Steinen har hatt namnet sitt så lenge folk i bygda kan huske. Historia om steinen kan være så langt tilbake i tid som til 1830 åra. Det er da kjent at det var ein periode med fleire uår i Gudbrandsdalen. Det seies at Guri var ei av tre jenter som tok seg over fjellet ein tidleg vårdag frå Bråtågrenda i Skjåk. Ærende var å skaffe seg korn i Oppstryn. Dei hadde med seg store tre-butter for å frakte kornet heimatt. Dette var ein krevjande og strabasiøs tur. Guri omkom ved denne store steinen av svolt,utmatting og kulde.
På dei lange flatene før ein kjem fram att til garden kan ein få auge på ein luring ved råsa. Fin. Alltid noke spessielt å sjå om ein ikkje fær for fort fram.
Turen er ca 4 kilometer og har ein høgdeskilnad på ca 170 meter frå parkeringa og til setra.
Lodalen i Stryn kommune, innerst i Nordfjord er eit attraktivt mål for turfolk og turistar. Dalen er idyllisk og dramatisk. Det irrgrøne Lovatnet er omkransa av høge fjell, fosser og brearmar. To store rasulykker har prega dalen. I 1905 løsna store bergstykker i Ramnefjell og rasa ned i vatnet. Bølgene velta inn over land og sopte med seg alt. 61 mennesker mista livet i dei små grendene Nesdal og Bødal den dramatiske dagen. Gardane vart rydda og bygd oppatt, men hausten 1936 rasa Ramnefjellet igjen. Denne gangen var raste større og hadde ei fallhøgde på 800 meter. Bølgene vaska 70 meter oppover fjellsidene og reiv med seg alt som var bygd opp. Denne haustdagen miste 74 mennesker livet i dalen.
Lodalen har ein smal og kronglete veg. Om sommaren er det mykje turisttrafikk opp dalen. Ein sykkeltur er derfor å anbefale utanom den mest trafikkerte preioden. Frå Loen sentrum og til snuplassen ved Kjenndalsbeen er det vel 20 kilometer og med ei stigning på ca 160 høgdemeter.
Det er mange mogelegheiter for å starte sykkelturen opp dalen. Parker eventuelt bil slik at den ikkje er til hinder for fastbuande eller trafikken ellers.
Det er mange plasser å stoppe for ein rast for å nyte medbrakt mat. Der er også mange campingplasser som tilbyr kiosk og matservering. Kjenndalstova øverst i dalen er absolutt verdt eit besøk.
Kulturlandskapet ved setra Breng er eit populært fotomotiv og stoppeplass for mange turistar. Så stor er belastinga for området at Stryn kommune har vedteke spesielle regler for området. Det er bla. forbudt med overnatting på Breng.
På det høgaste punktet, med god utsikt over Lovatnet, Nesdalen og Ramnefjell står minnestøtta over dei som mista livet i rasulykkene i dalen. Der er også utganspunkt for stien som går til båtvraket og vidare ned til sundet.
Her ser ein deler av grenda Nesdal.
I sommersesongen er Kjenndalstova open for turistar og der er det fint å nyte ein kopp kaffi og ei vaffel mens ein tar inn den spesielle stemninga i dalen. Ved brygga legg MS Kjenndal til med turistar som har teke båtturen over Lovatnet.
Der vegen krysser Kjenndalselva har ein fin utsikt mot Kjenndalsbreen. Vegen går vidare mot snuplassen lenger inn i dalen.
Frå snuplassen/parkeringsplassen er det fin sti eit stykke mot breen.
