Kategori: Familieturer (Side 12 av 16)

Otterdalsnakken.

30. august 2015 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Fra venstre: Otterdalsnakken, Otterdal, Ytrehornnakken, Grodås

I sommer har eg gått ein tur som eg har høyrt om og tenkt på i 30 år. Vart så fasinert av historia som vart fortalt at eg bestemte meg for at dette måtte eg finne ut meir om og sjå med eigne auger.
Spiren var sådd og informasjon måtte skaffast. Google og lokale historiske skrifter er flotte oppslagsverk der ein kan finne mykje intresant lesnad. Eg har tatt opplysningane til dette innlegget fra fylkesarkivet og fra historisk årskrift for Hornindal, 1988. Det finst meir informasjon, eg har berre tatt med i grove trekk. Om du finn dette intresant og spennande så studer Otterdalsnakken litt ekstra neste gang du reiser langs Hornindalsvatnet. Kansje blir du så nyskjerrig at du skaffer deg båtskyss og reiser på oppdagelsesferd. Eg fann ikkje tuftene etter lada som har stått på Nakken. Kansje blir det ein tur til…

HISTORIA OM OKSEHAMNA PÅ OTTERDALSNAKKEN.

På 1800-talet leigde Navelskaker Innigard beite- og setrerett av brukaren på bnr 1 i Otterdal. Dei bygde sel og fjøs,( like overfor der Firdakraft si 66Kv linje går over vatnet). Det vart også dreve utslått på Otterdalsnakkjen rundt 1800/1900 års skiftet. Høyet vart lagra på høylemen til snøen kom. Det vart så drege på slode ned til vatnet og rodd til lands. Både seterdrift og utslått tok slutt nokre år etter 1900- årsskiftet.

Ole Rasmussen Otterdal, fekk skøyte på bruk nr 1 i 1913. Han var ein iderik mann og såg at Otterdalsnakken kunne brukast til noke etter at seterdrift og utslåtten tok slutt. Same året bygde han Nakkebryggja i strandkanten. Ved hjelp av eigeninnsats og dugnadshjelp bygde han også rås fra Nakkebryggja og opp på Nakken.
Otterdalsnakken var med si naturlege avgrensing opp mot fjellet og ned mot Hornindalsvatnet eit godt eigna beiteområde. Stranda er bratt, men midt oppe på Nakkjen er det svært godt beiteområde. Det vart også ved hjelp av dugnad sett opp eit steingard lengst nord i beiteområdet mot setredalen.

På denne tida nytta bøndene stamstutar i alvsarbeidet, og beiteområdet på Nakken vart nytta til beite for desse stamstutane. Ein kunne ikkje sleppe alvsoksar å beite der folk ferdast, dei var ofte mannevonde. Det vart fastsett og kunngjordt ein sleppedag. Rutebåten «Dølen» frakta oksane i ein stor pram på slep både fra Sanden, Kjøs, Nord og Heggjabygda.
Turen til beiteområdet starta på Nakkebryggja når alle dyra var komne i land. Dyra var i dårleg form etter ein lang vinter på bås,råsa var bratt og det var ikkje vatn å finne, så turen til Nakken var ei stor påkjenning for dyra. Det hende at det var dyr som stupte, og ein måtte da slakte dyret og få med kjøtet heim.
Det var alltid ein leiar blandt oksane. Kampen om leiarskapen start når oksane vart slepte lause på beitet. Ein okse kunne ha leiarskapen i fleire år inntil han vart slegen ut av ein annan. Det var liten vits i å sleppe oksar etter at hovudflokken var slept. Det fekk dei oppleve dei som kom fra Gudbrandsdalen, eit par dagar etter at dei andre var slepte. Dei andre stutane tok jag på han, Han flykta nedover og slo seg i hel i stranda. Det hende også at dyra lengta heim. Ein som ikkje fann seg til rette var frå Bø i Stryn. Han braut seg ut og gjekk råsa til Nakkebryggja. Der la han på svøm mot Otterdal, men han vart møtt med båt fra Otterdal og tvinga tilbake til Nakkebryggja og jaga oppatt i beitet. Dette gjentok seg to gonger og tredje gongen sette han kursen mot Kjøsahammaren. Denne gangen klarte stuten å kome seg iland, med hjelp fra to karer som dreiv med arbeid i stranda. Stuten klarte å kome seg iland, trass nordavind og store bølger.
Det hende også at oksane kom seg over steingarden i nordenden av beitet og ned mot Otterdalsetra. Setrejentene vart redde når dei såg og høyrde oksane kome. Dei måtte da sende bod heim slik at karane kunne kome å få stutane tilbake til Nakken. Dei måtte ha med gevær og skyte skremeskot for å få dei til å snu.

På det meste var det slept 23 storoksar og 4 oksekalvar på eit år. Oksane kom både fra nærområdet, men også meir langveisfarande. Der var okser fra Kjøsdalen, Roti, Alsaker, Melheim, Lødøen, Bakke, Raftevoll, Flore, Dalane, Nordsida, Bergsida, Bø i Stryn,Innvik, Breim, Oppstryn og Gudbrandsdalen.Ein fin gjeng ved lada på Nakken: f.v: Olav Myrhaug, Rolf Flore, Leif Myrvang, Lars Hatledal, Samuel Stokkenes og Karl Nord.

Florestuten (eigar/ansvarlege/ hjelpara: Anders Flore/ Kaare Maurset/Hallvard Sindre/ Rolf Flore) var sint og vanskeleg. Han fekk horna i kleda til ein mann under overfarten. Med eit nakkesleng vart karen kasta på vatnet. Denne oksen skulle sendast til slakteri i Bergen, men før han reiste fra Faleide gjorde han stor skade på ein matros på båten.

Etter at oksebeitinga tok slutt, vart det nokre år slept hest på sommarbeite på Nakken. Og i seinare år er det geiter som har beita der. No er også det slutt.Her ser ein Otterdalsnakken midt i bildet.

For å kome seg på Otterdalsnakken må ein enten i båt eller gå fjellet fra Navelsaker eller Otterdal. Eg tok kontakt med ein lokal bonde i Navelsaker. Han skyssa meg med båt til Nakkebrygga og da var det berre å setje igang å utforske. Var veldi spent på korleis råsa var opp dette bratte berget. Fra Svorastranda, andre sida av Hornindalsvatnet, ser det nesten uframkomeleg ut. Men med historia om at dei har tatt store avlsokser opp råsa, så var spenninga stor om kva ein ville finne etter så mange år.Turen til Nakkebrygga gjekk i båt fra Navelsaker. Her ser ein stranda på Otterdalsnakken heilt til venstre.
Båtskyss fra Navelsaker til Nakkebrygga.
Ikkje så mykje som viser att ved Nakkebrygga.FF
Råsa var forbausande enkel å finne. Den gjekk bratt og i svinger opp nakken. Kan ikkje forstå at dei klarte å få store avlsokser opp den råsa. Enkelte plasser såg ein tydeleg at dei hadde mura opp råsa.

Ein måtte følge godt med på råsa, for der var også ein del hjortetrakk. Dette kan forvirre ein om ein ikkje er observante.
Det var tett skog og mykje gras langs råsa.
Enkelte plasser kan ein sjå tydelege spor etter arbeidet med råsa.Etter kvart som ein vinn høgdemeter og finn lysninger i skogen så kjem også utsikten. Her ser ein tilbake mot Navelsaker.
Ikkje vanskeleg å forstå at dei måtte ha tørstedrikke på turen. Kva som har vore på denne flaska kan ein berre gjette seg til.Utsikten fra kanten av Nakken er upåklageleg. Her ser ein til Grodås sentrum, Lida og Svor. Ytrehornsnakken, Gulkoppen, Øyenibba/Middagsfjellet med Kjøsahalsen. Ein ser Skarsteinsfjellet og Storelogpiken. Ein ser også dyrka mark på Flore eller Nybø og Skåpavikja.Glitreggja har femdeles stor snøkappe på i starten på juni.Stille og fint vatn ein junikveld. Ein kan lett sitje her og speide etter sjøormern mens ein venter på båtskyssen tilbake til Navelsaker. Tusen takk for velviljen og hjelpa til skysskaren. Kansje ringer eg igjen.

Ta turen og utforsk. Kansje har noken av dine forfedre vore med på arbeidet med å frakte okser til oksehamna i Otterdalsnakken.

GOD TUR!!

Glæra. Fra Jølbru til Skjeringsdalsetra

19. august 2015 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Denne turen går på ein gammal setreveg frå Jøl bru til Skjerdingsdalsetra. Ein fasinerande veg som vart bygd i 1852. Eg har lese historia om korleis det var å ta seg til denne setra i tidlegare tider, og henta informasjon fra boka til Kjell Råd, «Setrar i Oppstryn og Nedstryn». Mange lokale personar har delt sine skildringar og historier om farne tider med forfattaren av boka.
Det er gardane på Skåre, Grov, Grønfur, Mork, Dårflot og Fosnes som har seter her.
Setrevegen gjennom Glæra kunne være lang og vanskeleg, men enda lengre og vanskelegare var det før den vegen kom. Da tok dei dyra til Glomnes, opp bakkane og inn Glomsdalen til Stol. Vidare over fjellet og Nautebreen og ned i Skjerdingsdalsbotnen og fram til setra. Ein tur som kunne ta to dagar. Denne vegen vart nytta heilt fram til 1851.Midt i bildet ser ein setra med det mektige Sætreskarsfjellet ,1606 moh, bak. Tverrelva kjem fossande over Sætreskardet. På høgre sida av fjellet og setra går Grasdalen og på venstre sida går Skjerdingsdalen vidare inn til Skjerdingsdalsbotnen. Begge dalane er er store og gode beitedaler med plass til mange dyr. Det har vore god mjølkeprodusjon opp gjennom åra på setra. På eit tidspunkt var det også eit meieri i drift. Men med den strabasiøse vegen var det også mykje arbeid med å få melk, smør og ost fram til folk. Setra ligg høgt til fjells, ca 600 moh.

Etter funn av gamle tufter langt framme i dalen, tyder mykje på at dalen var i bruk allereide på 15- og 1600 talet.
Først i 1975, da heilårsvegen over Strynefjellet kom, vart det enklare for bøndene som har dyra på beite på Skjerdingsdalssetra. Da kunne dei ta i bruk traktor eller lastebil for å få frakta dyra til seters.

Ein kan ta denne turen begge vegar. Eg har valgt å starte oppe på setra og gå nedover til Jølbru. Der er stor og fin avkjørsel/parkeringsplass like ved setra. Start turen med å gå forbi setrevollen. Det er rås som går nedover langs elva. På grunn av at der er mange storfe på beite, blir råsa opptrakka og uttrakka og kan være vanskeleg å følge somme plasser. Ta retning mot Glæra, stien som er uthogd i fjellet, og gå langs elva til ein kjem til brua. Brua er trygg og fin å gå på.
Brua ser spinkel ut, men er fin og trygg å gå. Godt å ha eit tau å holde i.

Etter brua er råsa fin og tydeleg.

Langs heile turen kan ein tydeleg sjå at det har blitt lagt ned eit stort arbeid med vegen. Den er mange plasser ca 1 m breid og ein ser fine muringar. I sjølve Glæra, der vegen er sprengt ut i fjellet, er det også brei og fin trasè. Det er ikkje vanskeleg eller skummelt å ta seg fram. Langt nede i dalbotnen, 200 meter under stien, høyrer ein Skjerdingsdøla buldre. Ved store nedbørsmengder kan det være fare for steinsprang. Ein bør ikkje ta denne turen for tidleg på året, da det kan ligge snøfonner. Ved stor snøsmelting renn det små bekkar ned den svarte fjellsida.  Utsikt tilbake mot Skjerdingsdøla, Skjerdingsdalssetra og Sætreskardsfjellet. Her ser ein råsa gå like under snøbreen.

Imponerande arbeid er lagt ned på setrevegen.
  Langt der ned i jølet renn Skjerdingsdøla.

Når ein nærmer seg Jøl bru kan ein sjå rester av ei vakthytte som tyskarane bygde for å vakte brua.

Jøl bru er ei stor kvelvingsbru som er bygd i 1883. Dette imponerande byggverket har omkring 8 meter med mur frå sjølve kvelvinga og opp til vegbana. Eg har høyrt fortalt at ein av arbeidarane som jobba på brua, leid eit stort tap da han under arbeid miste spettet sitt i jølet. Det var ikkje berre berre å få fatt i det igjen.Turen fra Skjerdingdalssetra og til Jøl bru er på knappe 5 kilometer. Turen er ein fin familietur. Starter ein på setra som ligg ca 600 moh så har ein fin nedstigning til Jøl bru som ligg på ca 280 moh.
På grunn av snøfonner og steinsprang bør ein gå denne turen om sommaren og når det er tørt i veiret.

Kart over turen kan du finne her: Skjerdingdalssetra – Jøl bru.

Grøndalen – Høydalen (Heggjadalen-Austefjorden)

8. august 2015 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Tidlegare har eg skreve om at eg synest det er spennande å gå mellom bygder, gjennom dalar og skard. Og denne turen som eg skal skrive om her gjere akkurat det. Etter at Kvivsvegen kom har nabofylket i nord blitt mykje nærmare og det er enklare å utforske terrenget på andre sida av fjellet.
Turen fra Grøndalen til Høydalen ligg i to fylker og to kommuner.Eg starta i Heggjadalen ved Grøndalsvatnet, omtrent på fylkesgrensa mellom M&R og S&Fj, ved bomvegen som går inn til Grøndalsetra. Bestemte meg for å gå heile vegen, også bomvegen. Så første del av turen var å gå ca 2 kilometer på ein fin grusveg langs Grøndalsvatnet. Stilt og fredeleg med nokre få hytter som låg opp i lia ovanfor vegen.
  Bomveg inn langs Grøndalsvatnet.  Grøndalssetra
Ta til høgre etter brua.
  Hattemakerskardet midt i bildet.
På Grøndalen er det store areal som er dyrka. Og plassen ber sitt namn med rette. Der var grønt og fint. Og koseleg med beitande husdyr.
Ein passerer setra og fortset over brua og tek til høgre vidare opp vegen. Ved vegenden er der ei grind. Gå gjennom den og da skulle ein finne råsa……
Eg hadde studert kartet og sett at der var innteikna rås, men eg må innrømme at den fann eg aldri på første del av turen. Men ein er ikkje alltid avhengig av rås. Ein må ikkje gløyme korleis det er å ta seg fram på eiga hand, ta eigne vegval. Eg viste at eg skulle opp i Hattemakerskardet så det var berre å ta peiling på skardet.
Når ein går utanfor allfarsveg så er det mangt og mykje ein kan få auge på som ein ikkje hadde sett om ein gjekk i rås. Eg kom over denne gjenstanden. Må seie eg skvatt litt, for eg viste at det området som eg gjekk i akkurat da vart kalla «Kyrkjegarden».
Når ein har plukka nokre høgdemeter og er komt opp i åpnare terreng har ein fin utsikt nedatt mot Grøndalsvatnet, Grøndalsetra og fjella bak. Høgefjellet, Navletuva, Navlesakerfjellet, Nonshornet (i framgrunnen) og Glitreggja lengst bak.
Hattemakertjønna og Grøndalsvatnet.
Rikeleg med snø på Hattevatnet 764 moh.
Ein er på turens høgaste punkt når ein er ved Hattevatnet. For å halde høgda og sleppe småskogen i lida ned mot Rinddalssetra, held ein til høgre etter vatnet. Ein lokalkjent, som eg prata med på setra, sa at der er tydeleg rås.
Etter Hattevatnet dreier ein mot høgre og ser snart Rinddalssetra . Den ligg fint til på høgda mellom Ferlevatnet og Rinddalsvatnet. Fjellet bak er Skardhornet 1043 moh. Har ein råsa, kjem ein i god høgde fram mot setra. Eg kom litt for lavt i utgangspunktet og fekk ein del småskog i lida bort over mot setra. Valgte derfor å gå nesten ned til Ferlevatnet og ta stigninga oppatt til setra.
Utsikt mot nord. Rinddalsvatnet 593 moh.   Rinddalsvatnet mot sør.f
  Gammal inngraveringer i mjuk stein.
Fra Rinddalssetra langs Rinddalsvatnet og fram Rinddalen er det fin rås og terrenget blir etter kvar meir spennade å gå i. Etter litt slak nedstigning er ein ved Heimste Rinddalsvatnet som ligg på 563 moh. Her går råsa på høgre sida av vatnet. Tildels i oppmura parti langs vatnet. Siste stykket før demninga går råsa i ur.
  Heimste Rinddalsvatnet 563 moh.
  Delvis oppmura rås langs vatnet.
Når ein er komt forbi Heimste Rinddalsvatnet og skal ta til på nedstigninga får ein oppleve noke spessilet. Det er god rås heile vegen ned den bratte lia. Råsa går i ei stor ur, og elva dundrer under ura. Det var ganske spesielt og litt «skummelt» å høyre den store elva bruse under føtene uten at ein såg den. Trøsta meg med at slik hadde det vore i mange hundre år, så det gjekk vel bra den dagen også. Og det gjorde det. Etter kvart går råsa over fra ur til skogsterreng.
God, men spesiell sti ned lia.

I dalbotnen ser ein rampa til løypestrengen. Den kjem nok godt med til transport opp den bratte ura. Ned Langedalen er det 3 kilometer bomveg til dei øverste gardane i Høydalsdalen. Ein slak fin tur ned dalen om ein ikkje har plasert bil heilt oppe eller bestilt retur transport.

Langedalsvegen 3 km bomveg.
Velger ein å gå motsatt veg, eller skal plassere bil for retur, køyrer ein Rv 651 mellom Fyrde og Straumhamn. Ta av ved Høydalsvik og følg skilting mot Høydal skule. Fortsett rett fram gjennom gardstun til bomveg.

Kart over turen er publisert på Ut.no og du finn det: Grøndalen – Høydalsdalen (Heggjadalen-Austefjorden)

Turen er 15 kilometer lang og med høgdeskilnad fra 420 – 770 – 100 moh.

PRØV NOKE NYTT, SJÅ NYTT TERRENG OG NYE FJELLFORMASJONER! GOD TUR!

Segestad – Glomnessetra

4. august 2015 / Bodil Dybevoll / 3 kommentarer

Segestad, fjellgarden som ligg så høgt og fritt over Oppstrynsvatnet. Livet på denne avsidesliggande garden har vore stabasiøst og tungt. I boka til Oddgeir Bruaset «På fjellhylle og havstrand- livet på veglause gardar i Nordfjord», kan ein lese om Anne, jenta som gifta seg med Harald, bonde på Segestad. Det var eit hardt og tungt liv. Ikkje berre naturkreftene som dei måtte leve med men også alle tragediene som dei skulle takle.
Siste bruker på Segestad , Jon, døydde i 1961. Han døydde ute på marka og hadde heilt til det siste holdt garden i stand.
På 80-talet vart Sigdestads Vener stifta. Desse tok fatt på den omfattande bergingsaksjonen som det var å sette i stand husa på garden. Kva sommar blir det arrangert slåttedugnad på Segestad.

For å kome seg til utgangspunket, køyrer ein til Hjelle i Hjelledalen. Køyr gamlevegen forbi hotellet og ta til venstre over elva. Køyr langs vatnet . Det er fin parkeringsplass eit stykke før ein kjem til gardstuna på Glomnes. Det er også her ein kjem nedatt på vegen når ein har gått denne runden.
Eit idyllisk parti på vei mot råsa.
For å kome seg til råsa som går opp til garden, går ein forbi gardstuna på Glomnes. Vis respekt for andre sin eigedom, bruk veien og råsa.

Langs råsa er der merka med stadnamn. Naustbakken, den første av bakkane, er bratt men brei og god å gå.
Skilt som viser veien til Glomnesfossen.
Ta turen bort til fossen, den er mektig.
  Kleivane.
Her i Kleivane er råsa på det brattaste. Lenge måtte folket som budde på Segestad bruke stige for å kome opp skrenten. Skiltet på grinda taler for seg sjølv. Lat att!!  Utsikt mot Erdalen

Langs råsa er det fleire kvileplasser. Her er det fint å sitje å skue utover vatnet, kansje smake på nista. Utsikt mot Glomnes og Hjelle. Hjellehynnja ligg i det lave skydekket.
P1110606
Frå Langhammarkvilet har ein god utsikt nedover Oppstynsvatnet mot Flo, Veslebygda, Åning og Nesje.

Når ein nærmer seg garden ser ein eit gammalt uthus og ein instalasjon for løypestrengen. Den har nok komt godt med når varer og andre ting skulle til gards. Den vart også brukt til å frakte tørrhøy ned til bygda siste sommrane før Jon døydde.
Steinstova med Glomnesnakkjen bak.

Steinstova på garden Segestad vart reist i 1908. Huset er solid bygd med meters breide vegger. Ein del av steinane i huset er restar etter den rasråka husmannsplassen som låg like ved. Utsikt fra tunet mot Erdalen.

Stiftelsen Sigdestads Vener har gjordt eit omfattande restaureringsarbeid både på steinstova og andre bygningar på garden. Her ser ein fra venstre løypestrenghuset, låven, steinstova og eldhuset. Råsa vidare inn Glomsdalen.
Turen vidare fra Segestad og inn Glomsdalen går på venstre sida av elva. For å kome til råsa går ein opp bakkane og heilt til høgste høgre hjørnet på dyrka marka. Der går stien. Det er ganske tilvokse med skog på denne sida av elva, men råsa er tydeleg og enkel å gå. Om det er vått veir kan det være litt sleipt og glatte steiner. Ruiner av eit gammalt sel på Glomnessetra.
Glomnessetra tatt fra andre sida av elva. Utsikt vidare inn Glomsdalen.

  Fin kvileplass der ein kryssar elva .  Segestadsetra.
På Segestadsetra bygde dei bygningane attåt store steiner. Dette for å kunne bygge færre vegger. Der er ruiner etter to bygninger på Segestadsetra.
  Der er fin bru over Glomsdøla.
  Glomnessetra. To fine og restaurerte sel.

Råsa fra Segestad og til Glomnessetra ligg i tett lauvskog og er tildels steinete. På andre sida av elva, er det mykje åpnare og tørrare terreng. Ein av turdeltakarane som var med på turen sa at råsa fra Glomnessetra og nedatt var «berre lekker».
Råsa på innaforsida er åpnare, men likevel bratt. Ein kan tydeleg sjå spor etter at dette er ein veg som har vore brukt i mange mange år. Dette var også setrevegen for dei på Nesjeog Åning. Dei har seter på Stol, som ligg lengst inne i Glomsdalen.

Når ein nærmer seg dyrka marka tek ein til vestre inn langs gjerde/steinmur. Da kjem ein etterkvart til parkeringsplassen. God og tydeleg sti i ein litt mørkt/tett skog.

Denne rundturen er ca 6 kilometer. Bratt men med ein fantastisk utsikt og historie.

På låven, som står åpen, er der plansjer med opplysninger om livet på garden. Absolutt vert å ta ein kikk på.

GOD TUR OG NYT NATUREN!!!!

Furedalen – Botnavatnet

16. juli 2015 / Bodil Dybevoll / 1 kommentar

Vi har utruleg med moglegheiter til å finne nytt turterreng i vår vakre kommune. Det er ikkje berre dei høge fjelltoppane som lokkar, men også alle dalane som går mellom fjella.

Laurdag la eg avgårde for å utforske ein av desse dalane. Eg har gått eit stykke av denne dalen for mange mange år sia, men da ikkje heilt til endes.

Furedalen starter ved Oppstrynsvatnet og går nordaust over mot Botnavatna som ligg på vel 800 moh. For å kome til utgangspunktet køyrer ein til Veslebygda, ei grend som ligg på nordsida av Oppstrynsvatnet, på vegen mot Flo. Ein kan velge om ein vil gå heile vegen fra Veslebygda og opp grusvegen eller køyre opp bakkane til vegen deler seg. Parker der og går første stykket gjennom skogen da får ein sjå rester av gamma gardsveg som ligg så fint mellom granene.
Eg køyrde opp der som veien delte seg. Det er like under garden Ljåstad. Der var ei utviding og greit å parkere.
Fin vei gjennom skogen.

Ein fin kulp i elva kunne fort ha blitt nytta til eit bad, men det var litt vanskeleg å kome seg bort.
Solli, ein fråflytta gard lengst opp i lida.
Turen går vidare på fin skogsveg. Her er beitande dyr så husk å lat att leda/grindene. Ein vinn fort høgdemeter. Skogsvegen går i varierande stigning opp bakkane. Somme tider i bratte bakker og av og til i slakare terreng.
Langs turvegen opp dalen ser ein mange namneskilt. Kjiegjølet er eit gjøl i Fureelva. Det var god snøsmelting den dagen eg gjekk så elva dura godt langt der nede.

Eit lite stykke før vegenden er der ei utviding. Der stod det ein fin stol, så her var det moglegheiter for å ta ein pust i bakken. Og det kunne trenges, for den siste bakken før ein kom opp vegenden var bratt. Og som skiltet seier så er ein da komt opp på Flatene. Ikkje stor, men ei flat likevel. Her i fra gjekk ferden vidare i rås til setra. Råsa er ikkje merkt, men det er ikkje problemer å følge den. Det har vore køyrt med traktor eit stykke oppover. Elva lenger oppe har fått skade i flaumen og opprenskningsarbeid har vore utført.


I følge boka «Setrar i Oppstryn og Nedstryn» av Kjell Råd, så melka dei kyrne her ei tid på året.Det er fin utsikt på deler av oppstigninga fra Veslebygda. Her som så mange andre plasser, veks det til med skog, men når ein kjem til ei lysning så er utsikten upåklageleg. Her ser ein Tunoldsvikja med Knarteholmane utføre, Brekke, Fosnes og Erdalen. Midt i bildet ser ein Brekkefjellet med Storskredfjellet bak. Til venstre i bildet ser ein Hjellehynnja.Det er stille og roleg opp Furedalen. Lyden av beitande sauer og lamb er ein koseleg lyd å høyre når ein er i fjellet. Dette lambet tok livet med ro sjølv om det kom ein turgårer forbi.
    Fin og god rås å gå i.Furesetra ligg på ca 700 moh. Ein ser tydeleg at det har vore mange sel og fjøser i tidlegare tider på setra. Dei fleste har blitt borte pga alder, men også pga ras. Ein lokalkjent fortalde at det i alt hadde der vore 14-15 bygninger på setra. Det vart slutt på setring ca 1947. I dag står det att fire bygninger.

Bak setra går det fin rås vidar til Reset og Botnavatna. Ein krysser Dosaelva, den kan sjå stor ut, men er enkel å kome over litt høgar oppe enn dette bildet er tatt.

Sjølv midt i juli var der mykje snø og is ved og på vatnet. Botnavatnet ligg på 841 moh.Det er fire hytter ved vatnet, og dei som er så heldige at dei har hytte her i den totale stillheita kan nyte ein luksusferie av dei sjeldne. For stillheit er ei luksusvare i våre dager.Turen fra parkeringsplassen der skogsvegen starter og opp til Botnavatnet er 5 kilometer.

Kart over turen med innteikna rute finn du på ut.no: Furedalen – Botnavatnet

PRØV EIN NY TUR I NÆROMRÅDET !

Kulturløype på Ulvedal

9. juli 2015 / Bodil Dybevoll / 1 kommentar

Denne gangen vil eg skrive om ein fin tur i kulturparken på Ulvedal. Her får ein sjå og lese om mykje gammal kulturhistorie.

For å kome seg til utgangspunktet køyrer ein Panoramaveien på Nordsida av Nordfjorden til Ulvedal. Der parkerer ein ved Sagedammen. Der er satt opp kasse for bompenger og eg oppfordrer alle til å betale dei 20 kronene som det koster.
Nordsida Utviklingslag har lagt ned eit stort arbeid med å gjere alle kulturminna og turveiane på Nordsida tilgjenngelege.

Kulturløypa er ei rundløype på ca 6 kilometer og kan sjølvsagt gåast begge veier.

Ei stor tavle er sett opp ved parkeringsplassen ved Sagedammen. Der kan ein lese litt om dei forskjellige attraksjonane som ein finn langs kulturløypa og ellers på Nordsida. Ta deg tid til å studere oppslaga og få med deg litt av historia om dei forsjellige plassane.

Ein kan også lese om plassane her

Turen eg skriv om går fra Sagedammen til Tjærehjellen, Lunden, Rabben, Gardfjøsane, Vetestova, Koparminene, rundt Sagedammen og ned Kvernhusdalen. Ei runde som blir ca 6 kilometer.

Start med å gå på asfalten mot Stryn. Gå ca 300 meter til du kjem til skiltet som viser veien til Ulvedalstunet. Ta av og gå grusveien ca 300 meter motebakka før du tar av mot skogen. Akkurat der ein tar av fra grusveien var det litt dårleg merka, men eg legg ved eit bilde som viser kor det er henn.

Ta av fra asfalten til Ulvedalstunet og fra grusveien ved denne store tanken.
  Der heng raude merker ved grinda.
  Tjærehjellen
Tjærehjellen er ein gammal produsjonsplass for tjære. Råstoffet for produksjon var kløyvd tyrived og røter. Desse vart plassert i ein haug opp på hjellen og dekt med torv. Dette for å redusere lufttilgangen når dei sette fyr på veden. Veden brann da seint og tjæra vart kokt ut. Tjærehjellen på Ulvedal er nyrestaurert.

Turen går vidare til venstre for tjærehjellen og opp i skogen. Ein kjem etterkvart til Lunden, eit naturleg amfi og tidlegare stemneplass like ved den 450 år gamle garden Ulvedal.
Lunden, ein gammal stemneplass.
Vidare går turen forbi husa i Ulvedaltunet. Dette er eit levande og hektisk gardstun så vis respekt for privatlivet og arbeidet som føregår der. Ein går mellom nokre uthus og litt på baksida av sjølve tunet innover mot Rabben.

Rabben er ein husmannsplass frå tidleg på 1800- talet. Her får ein sjå ein komplett husmannsplass som er fint restaurert og helde vedlike. Vi som gjekk turen som ein tirsdagstur var så heldige at vi hadde ei avtale med eigaren, og fekk kike inn i huset. Det var ikkje store plassen dei hadde å boltre seg på. Men veldig koseleg.Fra Rabben går turen vidare motebakka, eit lite stykke på skogsvei, før ein tar av fra veien og tek til høgre opp langs gjerdet. Da kjem ein til dei gamle gardfjøsane som høyrer til garden Ulvedal. Her har nok mang ei kyr gitt fra seg mykje god fersk melk. Gamle gardfjøser som høyrer til Ulvedal.

     Enkel sti å følge.
Frå gardfjøsane går råsa vidare til venstre for gardfjøsane. Ein går gjennom eit hogstfelt og føl råsa som svinger til høgre og opp bakken. Vidar går råsa i skogen eit stykke før ein kjem til Vetestova som ligg 450 moh.Vetestova på Ulvedal er ei 1000 år gammal vakthytte frå det gamle vetesystemet. Denne hytta er den einaste av sitt slag som står på sin opprinnelege plass. Når fienden kom inn frå havet, vart vetane langs kysten kveikte og vaktmannskap sytte for at det same skjedde innover landet. Ved vetestova på Ulvedal hadde dei som oppgåve å halde auge med veten på Dimma i Gloppen. Når eld og røyk steig opp frå Dimma, vart bålet kveikt på haugen ved denne vetestova. Dermed gjekk meldinga vidare til Bergsida ved Stryn og vidar derifrå. Meldinga om ufred i landet gjekk frå sør til nord på 7 dagar, gjennom vetesystemet med sine 800-1000 vetestader. Info om Vetestova. Klikk på bildet og zoom.
Frå Vetestova går ein vidar i merka rås mot Koparminene. Enkelte plasser kan det være vanskeleg å sjå dei raude banda, men ta deg god tid å sjå godt etter så finn du fram. Råsa er ganske tydeleg.

Dei fleste banda er tydeleg å sjå.
No veks det ei furu på toppen av ei av koparminene.
Fra koparminenen går råsa til venstre over myra. Terrenget blir no meir myrete, men enktlt å følge merkinga.

Etter kvart ser ein ned på ein grusveg. Dette er grusvegen som går opp fra Roset og til dyrkafelta og vidare mot Demmene. Du kan velge om du vil gå ned på grusvegen med ein gong eller fortsetje på råsa eit stykke til.
Framme ved grusvegen ved dette skiltet er det berre å følge skiltinga mot Demmene. Denne grusvegen går rundt Ulvedalsdemmene og nedatt til Sagedammen. Eit lite stykke av den er smalere så det går ikkje ann å køyre bil rundt.
  Her kan ein nyte stillheita og roen mens ein vandrer langs Demmene. Fisken vaker og er ikkje umulig å fange. Om ein har tenkt å fiske så husk å kjøpe fiskekort før du legg av gårde på tur.

Når ein har gått rundt Demmene og komt til nederste enden ser ein det fine grindebygget til Varden 4H. Ein idyllisk plass for mange slags aktiviteter. Og når ein les plakaten så kan ein sjå at det er muligheiter for å leige huset. Grindebygget til Varden 4H med fin uteplass.
Trykk på bildet og zoom så kan du lese plakaten. Også eit toalettbesøk er mulig.
Ved den nederste enden av Demmene er der også ein fin plass for ein rast. Her er det plass for heile storfamilien å ta ein pause og ete nista si. Nordfjord fritidssenter har kano som dei leiger ut. For nokre år sia vart det laga til fiskebrygge ved enden av Demmene. Desse har nok sett sine beste dager, men er ein forsiktige kan ein bruke deler av dei. Alt skjer på eige ansvar.
God plass for piknik.
Fiskebrygga.

Når ein fortset turen fra Demmene så står neste høgdepunkt for tur. Kvernhusdalen. Langs elva Ulva er det eit unikt kvernhusmiljø. I alt sju kvernhus står langs elva med ganske tett avstand. Dette er truleg den største kvernhussamlinga i landet. Kvernhusa har namn etter kva gard dei høyrde til. Før i tida vart det brukt namn på gardane etter bondens namn som gjerne gjentok seg i generasjoner.

Mattiskvernhuset: høyrer til på Roset

Jakobkvernhuset: høyrer til på Roset

Markuskvernhuset: høyrer til på Ulvedal

Teigakvernhuset: høyrer til i Teigen

Tunakvernhuset: høyrer til på Ulvedal

Kollbenkvernhuset: høyrer til på Roset

Antonskvernhuset: høyrer til på Ulvedal

Les meir om denne fantastiske kulturhistoria her :Kvernhusdalen

Når ein går ned over grusvegen så ser ein snart dei flotte bygningane langs elva. Om ein går forbi det første så er der fin trapp ned til det andre kvernhuset i rekka. Da kan ein gå på fin sti vidare langs elva og få sjå alle kvernhusa på nær hold.
Rett før du kjem til det siste kvernhuset går stien opp bakken og ein er komt tilbake på grusveien. Da er det berre å følge den unnabakken så er ein snart komt tilbake til Sagedammen.

Velger ein å ta med bilen opp til Demmene så er det bomvei. Betal dei kronene med glede.
Bomavgift kr 20 for veien til Demmene.

Om ein velger å ta turen fra Sagedammen til Demmene og vidare på grusveien så er det fint å ta med sykkel. Også barnevogn/sportsvogn og trøtraktor er fint å ta med. Her kan heile familien være i lag på tur.

Kart over turen finn du her: Kulturløype på Ulvedal

UTFORSK NÆROMRÅDET OG SJÅ DETTE FLOTTE KULTURHISTORISKE OMRÅDET.

Høgefossen – Långhamrestova

24. juni 2015 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Ein ny tur er utforska og denne gangen har turen gått til Høgefossen og Långhamrestova i Innvik. Ein enkel og lett tilgjengeleg attraksjon som er verdt eit besøk.Ein startar turen på Drageset, 380 moh. Utgangspunktet for turen er på den store parkeringsplassen like ved der bomvegen inn Innvikdalen starter. Turen til Høgefossen og Långhamrestova går på skogsvegen til venstre på parkeringsplassen. Som ein ser av skilta så er her fleire turalternativer med forskjellige lengder.

Første stykket går på fin grusveg. Her som ellers må ein huske å late att leda/grindene etter seg.

Etter ca 300 meter,ved ein garasje/vedlager, tek ein til venstre. Føl ein vegen til høgre kjem ein til Remestøylen.


Terreng er slakt og underlag mjukt å gå på. Her er mykje granskog så det er lite med utsikt. Men av og til kjem ein til ei lysning i skogen og da har ein fin utsikt nedatt til Innvik, over fjorden til Blakseter og ut fjorden mot Ulvedalsneset
Fine og tydelege skilt viser vegen vidare og at det er andre turalternativ i området. Når ein ser dette skiltet skal ein ta av fra skogsvegen og gå over i rås på venstre side av vegen. Råsa ned til fossen er tydeleg og godt merka med raude band.
   Fin sti og godt merka.
  Jørnladene er eit anna turalternativ.

Terrenget ned til Høgefossen er spennande, med mange høge berg og overheng. Bruker ein fantasien kan ein kansje også sjå troll…..Eit eldorado for unge turgåare.
Her kan ein sitje i skuggen om sola er for varm eller sitje tørt om du har valgt ein regnveirsdag å gå på tur i.

Om ein vil ha med seg Långhamrestova går ein råsa tilbake til skogsvegen og fortset på den til ein kjem til nye skilt. Da går stien opp gjennom granskogen, følg merka sti.

Nokre hindringer på stien,men det går fint å kome forbi.
Långhamrestova. Naturens eige byggverk under berg og store steiner. Ein liten vegg oppbygd av stein er lagt opp for å lage det lunare i stova. Inne i stova er det laga til eldstad og moglegheiter for å setje seg rundt bålet.Her står eg på «taket» til Långhamrestova.

Frå Långhamrestova går det merka sti vidare til Dryppsteinhola. Vær nyskjerrig og ta turen og undersøk hola. Ta gjerne med ei strek lykt for å få utforska litt.

Kart over turen finn du på ut.no: Høgefossen – Långhamrestova i Innvik

GOD TUR!!

Fladalen til Movatnet

15. juni 2015 / Bodil Dybevoll / 1 kommentar

Fladalen går fra Storsetervatnet og innover til Movatnet. Utgangspunktet for turen er ved parkeringsplassen ved Stigedalshytta på Stigedalen.

Fjellet som ein ser heilt til høgre på bildet, er vestsida av Eidskyrkja. Dette fjellet ser ein heile vegen innover til Movatnet.

Denne turen går for det meste på grusveg. Berre dei siste ca 400 meterane fram til vatnet går på sti. Eg anbefaler å ta turen til fots eller sykkel. Om ein velger å ta med bilen så må ein være klar over at det er bomveg innover og oppfordringa er at sjølv om bommen er åpen så betaler ein dei 30 kronene.

Da det skulle byggast kraftlinje gjennom Fladalen i 1964 kom også grusvegen. Grusvegen er fin og det moglegheiter for mange å ta turen uten å ta med bilen. Sykkel, barnevogn, rullestol,rullator og trøtraktor er gode alternativ. Så her kan heile familien fra dei yngste til dei eldste være med. Det er gode moglegheiter for å ta ein piknik på ein av setrevollane som ein fær forbi. Turen starter ca 270 moh og Movatnet ligg på 422 moh. Så dette er ein fin tur med ca 150 meter stignig. Heile turen fra parkeringsplassen og til Movatnet er på 6 kilometer, så fram og tilbake tilsammen 12 km. Har ein bil framme på parkeirngsplassen kan ein sende den sprekast framatt etter den.
Fin grusvei.Utsikt tilbake til parkeringsplassen, Stigedalshytta og over Storsetervatnet.

På Storesetra er det ikkje så mykje som viser igjen etter seterdrift. Rett etter Stigdalshytta, på venstre sida når ein går innover, kan ein sjå to gamle fjøsar. Ellers er det nyare hytter som står langs vatnet.Her ser ein Bakkesetervatnet med Bakkesetra ved enden. Bakkesetra. SagesetraSagesetra har namnet sitt etter sagbruket som ligg på andre sida av elva. Saga vart bygd i 1836 og var ei sirkelsag. Saga vart restaurert i 1990 og fekk da nytt vasshjul.

På Sagesetra er det fremdeles drift om sommaren. Så i dalen kan ein møte beitande kyr og aktivt seterdrift.

Elva har du som selskap på heile turen innover dalen. Og går ein tom for drikke er det gode moglegheiter for å få fylt flaska si igjen. Det er ein stille og roleg dal. Sjølv om det er bilveg er det ikkje store trafikken.

Eg var tidleg ute og snøen var ikkje smelta heile vegen. Men den søen som låg var fast og fin å gå på. Vegen blir brukt som trasee for skiløyper om vinteren.

Tidleg i juni og fremdeles snø.

Også kraftlinja gjennom dalen ser ein heile tida. Kraftlinja som vart bygd i 1964 skal rivast når den nye er oppe å går. Etter det eg har forstått så skal ikkje den nye gå heilt nede i dalen.
Leivdalsetra / Langevatnsetra

På turen går ein forbi fire setrar. Alle høyrer til gardane i Leivdalen. Dei to fremste setrane vart brukt som vårseter, og fleire av bruka har derfor seter på fleire plasser.Langevatnet 404 moh og fremdeles is på den 6 juni.
  Ved vegenden er der fin rasteplass.
  Oppslag fortel om andre turmål i området.
Fra vegenden til Movatnet går turen over til sti/rås. Den går delvis over myr og kan til tider være ganske våt. Litt tilrettelagt med planker på enkelte stader.
  Framme ved Movatnet er det stillheita du møter. Her kan tankane vandre fritt. Dei er heldige dei hytte eigarane som har sine perler langs vatnet. Midt i bildet ser ein fjellet Skardhornet 1043 moh og til venstre ser ein vestsida av Eidskyrkja 1243 moh.

Det er mange fine vatn innover dalen. Og løyser ein fiskekort er moglegheitene store for å få fisk på kroken. Fiskekort kjøper ein framme ved bommen.

Fra Movaten kan ein finne fine turer vidare. Går ein gjennom Rinddalen kjem ein til slutt ned i Høydalen i Austefjorden.

Kart over turen finn du: Fladalen til Movatnet

TA TUREN OG UTFORSK DENNE STILLE FLOTTE DALEN.

Sindresetra

28. mai 2015 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Sindresetra er setra til garden Sindre som ligg lengst vest i Sør-Markane. På denne setra var det setring fram til 1949. Da fekk dei seg kulturbeite nærmare garden og det vart slutt på turane med krøter til seters. Også Nybø har hatt seter her.

Om du vil gå til Sindresetra er der to alternativ. Utgangspunket er det same. Ein kan velge å gå skogsbilvegen (Randaskogvegen) eit stykke for så å gå over i råsa/stien ved lunneplassen eller ein kan velge å gå ein ny skogsvei + sti for så å gå over i rås/sti ved lunneplassen.

Sindresetra ligg ca 600 moh og turen fra parkeringsplassen og fram til setra er 2,5 kilometer når ein går alternativ 2. Litt lenger når ein går alternativ 1.

Det er gode parkeringsmoglegheiter på høgre sida av bygdeveien. Skogsbilvegen går opp til venstre. Der er bom og ikkje lov å køyre. Veien er også fin å sykle på. Har tidlegare skreve innlegg om den her: Sykkletur

Skogsbilveien (Randaskogveien)

Slik ser det ut der som skogsbilvegen starter. Vegen ligg fint i terrenget og ein plukker lett høgdemeter mot Nybøkleiva.

På vei opp bakkane er det viktig å stoppe og sjå seg tilbake.Her ser ein Navelsaker og Eidskyrkja.Vegen flater ut når ein er komt opp bakkane og her kan det være godt med ein pust i bakken. Her er det sett opp benk så ein kan ta ein velfortjent kvil og nyte utsikten over Nybøtjønna og fjella i Nord Markane.
Slik ser utsikten ut fra lunneplassen. Heilt til høgre i bildet kjem skogsveien opp og til venstre kjem stien/råsa opp.

Alternativ 2: Ny skogsvei/rås.

Om ein vel å gå stien/råsa fra parkeringsplassen, går du bygdevegen til Nybøsaga. Etter brua tek ein til venster opp bakken. Der er det no komt ein ny skogsvei. Gå den eit stykke oppover og ein vil sjå ein tydeleg sti/rås på venstre sida.


Stien opp til Nybøkleiva er tydeleg. Den går gjennom granfelt og over ein del myrseg.

Her på lunneplassen på Nybøkleiva møtes dei to alternativa. Og her går stien/råsa vidare til seters. Rett etter at ein er komt inn på råsa kjem ein til eit svad. Halvgjengesvadet. Det var i frå gammalt, når ein gjekk skogen heilt fra Sindretunet, halvveis til setra.
  Halvgjengesvadet.
Stien/råsa er tydeleg og går i slakt terreng vestover. Enkelte plasser finn ein eit hinder, men ikkje verre enn at ein kan gå forbi.


Etter kvart kjem ein opp på meir myrlendt terreng og der kan det være vansklegare å holde råsa. Den er stedvis merka med orange maling, men følger ein litt ekstra med på myrane er det mulig å sjå kor det har vore gått før.
Ein varde langs stien/råsa er aldri feil. Da veit ein at ein er på rett vei. Her på bildet ser ein Glitreggja langt i vest.

Langs stien er det også moglegheiter for å finne drikkevatn eller å dyppe tærne på varme dager. Ta deg tid til å sjå deg rundt når du er ute å går. Det er mykje av naturens vakre skaperverk er ute.

Over dei siste myrene før ein kjem til elva Kvithella er det merka med orange maling på treleggar.


Når ein nærmer seg elva, Kvithella, krysser ein den tidlegare traseen til Holmøyskarrennet. Under flaumen i 2013 vart det gjordt store skader på elva Kvithella. Enorme steinmasser har flytta på seg. Følg den orangemerkinga for å finne rette leia over elva.
Elva Kvithella etter flaumen.

Dette er selet som står på Sindresetra. Eit gammalt og eit nyare sel som er bygd i hop. Fjøsen står ikkje lenger.

Markane i.l har ein av sine trimposter på setra.På veg nedatt får ein fin utsikt austover mot nokre av gardane i Markane, Kyrkjenibba, Gryta, Storskrdfjellet og Skåla.

Når ein er komt nedatt på vegen og nærmer seg parkeringsplassen kan ein setje seg på benken og puste ut. Og utanfor bildekanten på venstre sida er der ein dam i elva. Der kan det være kjekt for noken å kjøle seg ned.

Dette er turen til ei av dei ca 100 setrane/støylane i Stryn kommune. Absolutt vert å plukke.

Kart over turen finn ein på ut.no: Sindresetra

Sørsida av Lovatnet

13. mai 2015 / Bodil Dybevoll / 3 kommentarer

Tidleg i april tok eg turen til Loen og Lodalen. Ville finne nytt turterreng og tidleg vår. Eg hadde studert kartet og funne ut at på sørsida av Lovatnet var der ein gammal ferdselsveg eller ein skogsveg. Eg viste ingenting om veien før eg starta, men syns det er spennande å utforske.

Lodalen er eit kjent turmål. Dei fleste har vel vore på biltur eller sykkeltur opp dalen og sett dei fine gardane som ligg der under dei høge fjella, vatnet og kulturlandskapet på setra Breng. Lengst opp i dalen ligg Bødalen, Kjenndalen og Nesdalen. Dette har vore flotte turistmål i mange mange år, men det er også grender der det har det vore mykje dramatikk og tragedier.

Eg parkerte ved vassenden på Sæten, der var det godt skilta, både til turen eg hadde tenkt å gå og andre turmål. Når ein parkerer for å gå på tur, så tenk litt etter kor og korleis ein parkerer bilen.

Når ein er ute på tur må ein ha i tankane eventuelle farer som lurer. Som her i Lodalen. Tidleg om våren er det fare for ras i dette terrenget. Folk fra Lodalen har sett fonn ved Nesbøen heilt fram til midten av mai. Denne turen bør nok takast når det lir mot sommar og eventuell snøras er komt ned. Det er også lurt å prate med lokalbefolkninga om ein er usikker på om det er trygt terreng å ferdast i.
Bilde: Godt skilta til turmål på sørsida av Lovatnet.
Utsikt fra brua mot Vassendeholmane og opp dalen.

Parkerer ved brua og gå bygdevegen eit stykke til desse skilta. Da er det enkelt og greit berre å følge vegen. Vegen er 6 kilometer lang, MEN ein kjem seg ikkje heilt til endes. Det har gått ein del ras, så der er ein del jord,skog og stein som ligg i vegen. Kvar og ein får finne ut kor langt ein vil utforske.

Det som var teikna inn på kartet var ein skogsveg, bygd ein gong på 80-talet. Første del av veien er skogsbilveg som også blir brukt av store tømmerbiler. Til lenger innover ein kjem til mindre er veien brukt og det er behageleg underlag å gå på. Her er også veldig fint å sykle. Stille og fredeleg og ingen trafikk. Ein av grunneigarane fortalde meg at han brukte å setje ut eit par benker langs veien. Så da er der fine moglegheiter for å ta ein pust i bakken og finne roen.
Etter lunneplassen er der eit turalternativ som har blitt anbefalt. Det er å gå Kleppveien. Ein avstikker på skogsveien, 3 kilometer motebakka. Vart fortalt at det da blir flott utsikt over Loen.



Det er stille og roleg å gå denne vegen. Ta deg tid til å studere på naturens mange kunstverk.

Omlag halvvegs på turen kjem ein til ei nedlagt seter, Nesbøen. Dette var seter til fire bruk på Sæten. Dei hadde også seter på Breng. På den tid da begge setrane var i bruk, jaga dei først buskapen til Breng om våren. Når det var slutt på beite der, var det å jage buskapen heile vegen til Vassenden og oppatt langs sørsida til Nesbøen. Ein avstand på ca 7,5 kilometer. Når det så var slutt på beite på Nesbøen, var det å jage buskapen tilbake til Breng.   Selet på Nesbøen.
Etter å ha passert Nesbøen vart det vansklegare å ta seg fram. Her må kvar enkelt sjølv finne ut kor langt ein vil gå. Eg er nyskjerrig av meg og hadde lyst til å sjå litt meir, så eg klatra over raset og fortsatt eit stykke til.
Eg kom etter kvart til eit elvefar, Helseteina, som hadde fått hard medfart. Her hadde store mengder stein komt ned og tatt med seg heile vegen. Enorme naturkrefter som har vore i sving. Bak fjelltoppane på bildet ligg Ramnefjellsbeen.

Da eg fann det for godt å avslutte turen pga ras i vegen, fann eg ei lita bortgjøymt sandstrand. Her var det berre å setje seg ned og nyte stillheita og lyden av bølgeskvulpet.Turen fra Vassenden og til der eg avslutta var ca 6,5 kilometer, så 13 km tilsammen. Ein fin og lett tur der ein også kan bruke sykkle og sportsvogn eit langt stykke.