År: 2014 (Side 3 av 4)

Kvamssetra – Flatsteinbu

17. juni 2014 / Bodil Dybevoll / 1 kommentar

Søndagen opprant med eit litt usikkert veirbilde. Planen var å kome seg ut på tur. Eg og Stig hadde planer om å køyre til Oldedalen og gå på Kvamssetra og kanskje til Flatsteinbu. Skyene låg tungt ned i fjella så vi var spent på om planen var gjennomførbar. Eg har vore på Flatsteinbu ein gong før og viste at det ikkje var ein tur som ein skulle ta i styggeveir. Men vi la i vei og håpa på at skydekket skulle sprekke opp.
Turen starter på Kvame i Oldedalen. Fra Olden køyrer ein veien som er merka til Briksdalen. Når ein er komt forbi Oldevatnet og inn på flatene, tek ein av til venster og køyrer austover mot gardane som ligg bort under fjellsida. Dette er gardane på Kvamme. Der står eit treskilt merka «Flatsteinbu». Da finn ein etterkvart parkeringsplassen. Fra parkeringsplassen føl ein grusveien til grushola som du ser på bildet. Ta av til venstre og gå opp kanten av grushola. Stien går til setra på høgresida av elva Sulkja.
Bilde: God plass på parkeringsplassen

Bilde 1: Plakat ved parkeringplassen. Bilde 2 : Her har dei laga trapp ved siden av grida.
Ein vinn fort høgdemeter opp lida. Det er godt trakka sti så det er ikkje vanskeleg å finne veien. Det er også merka med oransje prikker/piler og raude T-er.


Dette er ein tur som krev litt kondisjon, men fult mulig å gå om ein ikkje er topptrena. Det er ganske bratt terreng opp til setra. Der flater det litt ut inn Kvamsdalen før det igjen blir brattare siste stykket opp til platået som Flatsteinbu ligg på. Berekn god tid på turen. Ser flerie stader at turen er berekna til 3-4 timer opp og 2 timer ned.
Bilde 1: Terrenget flater ut av og til. Bilde 2: Det er veldig frodig i Oldedalen.

Stien er tydeleg heile veien. Somme plasser der det kan være vanskeleg å finne feste på steiner eller svaberg er det laga til med bolter og «trinn» for å gjere det enklare. Det er også bygt trappetrinn og bolta inn kjetting i fjellet for at ein lettare skal kunne ta seg trygt fram. Ikkje veit eg korleis dei fekk buskapen til fjells før i tida.

Bilde: Møtte på denne krabaten som også var ute på søndagstur.

Bilde 1: Kjetting i fjellet på bratte parti. Bilde 2: Høg vegetasjon så ein må sjekke seg for flått.
Bilde: Stig nyter utsikten mot Oldedalen og Kvamssetra utanfor. I desse bakkane gjekk bestemor hans i sin barndom.
Det er godt med ein pust i bakken når ein er komt opp til setra. Vi var heldige og det lave skydekket letta litt innimellom. Det er ein fantastisk utsikt fra setra. Her fra ser ein det grønne brevatnet i Oldenvatnet godt. Ein ser også såra i terrenget etter dei enorme jord og steinrasa som gjekk i vinter. Det er også ei Kvamsseter utanfor elva. Ein kan skimte den på bildet. Lenger inn i Kvamsdalen er der bru over elva. Eg gjekk der for 10 år sia da var det veldig attgrodd utan for elva, så veit ikkje kor framkomeleg der er no. Når ein fortset inn Kvamsdalen kjem ein etter kvart inn i Jostedalsbreen nasjonalpark.

Bilde: Vi vurderte heile tida om vi skulle fortsetje, men skydekket sprakk opp av og til, og det var «umulig» for oss å snu.

Bilde: Bratte bakker så ein lyt kvile. Bidle 2: Kjærlighet for naturen!!

Bilde: Snø-Stein-Skodde-Vatn-Blomster-Sol-Isbre.
Bilde: Flatsteinbu i skodda på platået mellom Kvamsdalen og Brenndalen.

Sjølv om skodda var i nærheita heile tida og vi vurderte om vi måtte snu, så nådde vi målet vårt, Flatsteinbu. Da vi kom opp der, våte og svette, var det godt å kunne søke ly inne i hytta. Flatsteinbu er ei trekanthytte som vart sett opp av entusiastiske brefolk fra Oldedalen i 1968. Hytta er privateigd, men åpen for alle som vil bruke den. Dei som overnatter i hytta legg att penger på bøssa eller fører over på bankkonto som oppgjer for overnatting, lys og brendsel. Der er oppslag i hytta om priser. Vi førte gjerne over kr 100,- for ly ei lita stund. All material og utstyr i hytta blir bore opp. Hytta er på 19 m2 og har overnattingsplasser for 8-10 personer på brisk, hems og golv. Bak hytta med vidt utsyn ligg utedoen. Der er også ei steinbu (sikringsbu) der det er mogeleg å overnatte.
Bilde: Hytta er åpen for den som vil bruke den. Nøkkelen står i døra. Husk å late godt att og låse/bolte den etter deg.
Bilde: Steinbua med overnattingsplass.

Går ein litt lenger innover fjellet så får ein eit flott utsyn mot Brenndalsbreen. Det var vanskeleg å «fange» den på bilde denne dagen, men eit lite glimt av den fekk vi.
Bilde: Bodil på kanten med Brenndalen og Brenndalsbreen bak.
Bilde: Mange fine blomster å sjå høgt til fjells. Issoleie er ein av mine favoritter.
På vei nedatt er det ekstra godt med «hjelpemiddel». Godt å ha noke ekstra og trakke på og holde seg fast i. Ein må også ta seg tid til å nyte den flotte utsikten.
Bilde: Frodig i Kvamsdalen.

Bilde: På vei nedatt hadde skodda letta enda meir. Her ser ein eine selet og gamle fjøsmurer på setra og nedatt til Oldenvatnet.
Bilde: Litt meir av utsikten mot Oldedalen.

Bilde: Velkomstkomiteen når vi kom nedatt i dalen. Kjekt å sjå dyr på beite. Desse skal nok snart til fjells.

Turen fra Kvame til Flatsteinbu er på knappe 5 kilometer. Ein tur eg absolutt anbefaler om ein har lyst å sjå noko nytt.

Sjå ruta på kart: Ut.no

Baggehola – Ulvejølet – Botanisk hage

14. juni 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Har du utforska nærområdet ditt i det siste? Vore turist i eigen kommune? Det har eg vore i dag.

Eg og sambuaren min har utforska litt av den flotte kulturparken rundt Sagedammen på Ulvedal. Utgangspunktet var at eg skulle vise han Baggehola, men det vart enda fleire attraksjoner når vi var på dei kanter.

For å kome seg til Ulvedal køyrer ein panoramaveien (rv 613). Kjem du fra aust er det ca 17 kilometer fra Stryn sentrum. Kjem du fra vest er det ca 35 kilometer fra Eid sentrum. Plassen er godt skilta så det er ikkje vanskeleg å finne fram.
Bildet: Utgangspunktet ved Sagedammen er godt merka ved rv 613.

Bilturen fram til utgangspunktet er kjempeflott. Vi kom fra aust og hadde flott utsikt over bygdene og fjella på andre sida av fjorden. Dette er ein vei som vi køyrer med jevne mellomrom, men like fint og alltid noko nytt å sjå.
P1050804
Bilde 1: Utsikt fra Panoramaveien.
Bilde: Utsikt fra Panoramaveien mot Hildahalsen. Storelogen og Lisjelogen i bakgrunnen.

Sagedammen er ofte brukt som utgangspunkt for kulturløypa på Ulvedal. Her er det gode parkeringsmoglegheiter. Hugs å ta med penger til P-avgift. (kr 20,-).

Heile anlegget rundt Sagedammen er godt tilrettelagt. Her er store skilt som viser mange forskjellige turmål og med ca tidsforbruk. Det er også laga til store skilt som fortel om historia på dei forskjellige attraksjonane.
Bilde: Flotte skilt som fortel litt av historia om attraksjonane.
Sagedammen er eit flott anlegg som er restaurert rundt dette spesielle sagbruksmiljøet i og rundt elva Ulva.
For å finne veien til Baggehola, Ulvejølet og Botanisk hage er det berre å følge dei godt opptrakka stiane og sjå etter skilting.
Sagnet rundt Baggehola fortel at det var ein mann fra Innvik som på 1500- talet vart lyst fredlaus. Han rømte over fjorden til Ulvedalsfjellet og budde i denne hola i 2 år. Kona hans rodde i løynd over fjorden med mat til han.
Langs stiane er det sett opp skilt med teikningar og tekst som fortel historia om dei forskjellige attraksjonane. Ta deg tid til å lese og fortel gjerne til den yngre generasjon om historia.

Stien på denne turen er tydeleg i terrenget og fin å gå på. Men enkelte stader må ein vise ekstra oppmerksomhet.

P1050835

Bilde: Ikkje store plassen å bu på i 2 år. Ikkje særleg varmt om vinteren heller.

Eit lite stykke fra Baggehola ligg eit utsiktspunkt som er verdt eit besøk. Dette er Ulvejølet. Langt langt der nede høyrer ein Ulva buldre. Det er sett opp gjerde rundt dette punktet. Ein flott utsikt !!!!

P1050874
Bilde 1:Langt der nede buldrer Ulva. Bilde 2: Stien er fin og no blir det frodigare til lenger ned ein kjem.Bilde: Det er ikkje lange avstandane mellom attraksjonane. Godt merka med skilt.

Ned til Hilljaren er det litt høgdeforskjell. Men stien er fin å gå på. Ein 70-80 meter lang vei er bygd i gammal tid. Den betalte dei 4 rdl for.
Bilde: Veien ned til den botaniske hagen.
Bilde: Ei spesiell grind skal nok forhindre at grinda blir ståande åpen.
P1050882
Bilde 1: Trykk på bilde og få større tekst. Bilde 2: Mange busker og tre har fått plass i hagen.
Bilde: Sommer…. sommer …….sommmer 🙂
Bilde: Det er fleire gamle frukthager i Ulvedalsberget.
Dette er ein fin familietur. Denne runden som vi gjekk er på knappe 3 kilometer. Og ein bestemmer sjølve kor lang tid ein vil bruke. Ned i bakkane var det veldi varmt så ta med rikeleg med drikke. Dette er ikkje ein tur for barnevogner. Men området oppe ved Sagedammen er flott også for vogner.
Uteområdet rundt Sagedammen er flott og fiskane hoppa livleg i dammen. Det er også muligheiter til å leige annlegget for forskjellige arrangement.

Kart over turen finn ein på ut.no: Baggehola – Ulvejølet – Botanisk hage

GOD TUR I NYDELEG TERRENG.

Knutsdalen – Strynesetra

8. juni 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Ein ny tur er utforska og eg vil dele opplevelsane med dokke. Her er mange fine plasser å utforske i eigen kommunen og i nabokommunane.
Denne gangen har eg plukka ut ein tur i nabokommunen, Hornindal. Turen går til Knutsdalen og Strynesetra. På denne turen kan ein gå, sykle, ta med barnevogna ja til og med køyre bil heilt fram. Og det kan no være eit godt alternativ om ein vil ta med nokon som ikkje klarer å gå turen sjølv. Det er fin grusvei heile vegen.

Turen fra Nygård til Strynesetra er ca 5,5 kilometer.

For å kome til utgangspunktet køyrer ein Rv 60 mot Hellesylt. Ca 10 kilometer fra Grodås, kjem ein til krysset som går til Seljeset.
Ta av i krysset til Seljeset og vidare til venstre ved brua. Da kjem ein til dei to gardane på Nygård. Da eg gjekk turen snakka eg med ein bonde og eg fekk parkere bilen min på tunet hans. Men om ein køyrer nokre hundrede meter forbi gardane (køyr mellom dei to bolighusa) så kjem ein til ei ferist. Der er det plass å parkere bilen. Ein kan også køyre så langt som det er fast dekke. Der er det god plass å parkere. Ein står da i utmak, og ein må være klar over at her er beitande dyr som kansje er nyskjerrige på bilen din.
Inntrykka står i kø allereide fra første trakk. Det er grøne marker som snart er klare for hausting, fremdeles snø i fjellsidene og fuglane som syng som dei er galne.
Nokon har gjordt det litt vanskeleg for seg sjølv.

Gardane på Nygård ligg på ca 330 moh. Strynesetra ligg på ca 500 moh. Stigninga kjem på første del av turen.

Utsikten mot andre deler av Hondalen og fjella rundt er upåklageleg. Her ser vi mot Hornindalslida og det kjente fjellet Honndalsrokkjen som med sine 1529 moh ruver godt i terrenget.
P1050714
Det er tydeleg at det er stor snøsmelting i fjellet no for Knutsdøla var stor og buldra godt. Men om ein vil er det muligheiter for å dyppe føtene i ei av sideelvene. Om ein leiter finn ein kansje ein kulp så ein kan kjøle seg skikkeleg ned.
Knutsdalen blir brukt som fellesbeite for gardane på Seljeset og Nygård. Det er i alt 8 bruk som sender buskapen sin på beite i dalen.
Etter å ha gjordt unna det meste av stigninga kan det være godt å setje seg ned og kvile litt. Her er det tillaga med benk så det er berre sesse seg godt og finne roen. Stilt og fredeleg og flott utsikt mot fjella i sør. Nyyyyyt.
Eg kom også forbi det som vi før i tida kalla ei grushole. Det gav assossiasjonar til barndomen. Eg og søskena mine hadde ei grushole i nærheita av heimen. Der bygde vi oss gardar, veier,bruer, tunneler og hadde store buskaper. Det meste laga av ting vi fant i naturen. Og så var det alle dei små bilane.
Ved Knutsdalssetra flater vegen ut. På denne setra står det berre ein fjøs. Ellers på setrane i Knutsdalen er bygningane tatt godt vare på.
Eit lite stykke lenger inn i dalen ligg fellessetra Sandgrova. Dette var ei vår og haust seter til Strynesetra. Der var også meieri på denne setra. Drifta av fellessetra starta i 1958 og ein familie hadde budeiejobben i tre generasjonar. På det meste var det 91 kyr. Her var det felles setring fram til 1997/98.

Vegen vidare fra Sandgrova er fin og lett inn til Strynesetra. Ei flott seter som litt opp på ein haug. Mange lurer vel på kvifor det heiter Strynesetra her i Hornindal. I boka til Kjell Råd, Setrar i Hornindal, kan ein lese at eit segn fortel at etter svartedauden var det ein attlevande gut frå Seljeset som slo seg saman med ei jente fra Stauri i Stryn. Dei busette seg på Stauri. Sonen deira brukte farsgarden Seljeset som seter. Setrevegen gjekk da over Skårdalen og Skåraskaret. Bilde: Strynesetra med Knutsdalskardet til venstre og Seljesetskardet/Kyrkjeeideskardet til høgre.

Ein har flott utsikt mot fjella rundt heile dalen. Ein ser: Seljesethornet, «Bjørnen»/Nonsteinfjellet, Kragefjellet/Natakupa, Seljesetskardet/Kyrkeideskardet, Steindalseggja, Knutsdalskardet, Mannefjellet, Langerusthornet og Muldsvorhornet.
Bilde: Seljesethornet og Nonsteinfjellet. Sel og fjøser til åtte bruk står tett i tett på Strynesetra.
Bilde: Kragefjellet og Natakupa bak.
Bide: Her ser ein inn i Botnen. Knutsdalskaret til venstre og Seljesetskaret/Kyrkjeeideskaret midt i. Kort vei over til Stryn.

Kart over turen finn ein på Ut.no: Knutsdalen – Strynesetra

GOD TUR!!

Nosakleiva – Flott familietur

5. juni 2014 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Nos er eit utsiktspunkt på Panoramaveien på nordsida av Nordfjorden. Utsikten ut Nordfjorden og til gardane i Randabygda, Hopland og Hennebygda er fantastisk. Utsiktsplattået ligg på austsida av Nostunellen og der ligg også garden Nos. Ein liten parkeringsplass gjer det enkelt å parkere bilen om ein vil ta ein spasertur til utkikspunktet på nedsida av veien. Utkikspunktet ligg på kanten av eit 500 meter loddrett stup rett i fjorden. Utsiktspunktet er godt sikra med gjerde.
Denne turen kan ein gå fra to kanter. rEin kan starte ved utsiktspunktet eller køyre gjennom tunellen og parkere der.Min tur gjekk fra Slettene og turbeskrivelsen blir frå den kanten.
Bilde: Det er gode parkeringsmoglegheiter i Slettene.

Dette er ein flott tur i storslagen natur. Vegen over Nosakleiva er ein gammal anleggsveg som vart bygd på 60-talet, da tunellen vart bygd.

Vegen har eit mjukt dekke. Det kan være litt steinete enkelte plasser, men ikkje noke vanskeleg å gå eller trille på. Det er brei og fin trasse heile vegen. Sykkel som er eigna for terreng er eit fint alternativ.
Frå parkeringa i Tvinneriemsslettene snor vegen seg i fem hårnålsvingar opp lida. Stigninga er jamn og fin og ein merkar nesten ikkje at det går oppover.

Bilde 1: Ein merker nesten ikkje stigninga. Bilde 2: Midt i bilde ser ein mot Mosehogane og Hoplandskaret

Etter kvart som ein plukker høgdemeter får ein også betre utsikt. Da ser ein gardane på Tvinnereim, mot Glitreggja og inn Slettene mot Klebersdalen.
Bilde: Gardane på Tvinnereim.
Det var ein nydeleg dag da eg gjekk turen. Sola var framme, men jammen fekk eg også nokre små regndråper i nakken. Blomstrane stod langs veikanten og lyste mot meg. Fuglane sang sine melodiar opp att og opp att. Eg høyrde også bjøllene fra dei beitande dyra på dei nærmaste gardane. Ein lyd som blir sjeldnare og sjeldnare.
Bilde: Flotte molteblomstrar. Kansje blir det litt bær til hausten?

Etter å ha gått dei fem hårnålsvingane, flater terrenget ut. Fram på kanten får ein fantastisk utsikt mot fjorden, bygdene Randabygda, Hopland og Hennebygda.

Bilde 1: Langt der nede ser ein Hopland kai og Randabygd kyrkje.
Bilde: Her får ein eit innblikk i kor bratt det er i bygdene Randabygda, Hopland og Hennebygda

På Nosakleiva er ein halvvegs fra Tvinnereimsslettene til Nos. Ein har no gått 1,3 kilometer og det er like langt til Nos. Eg anbefaler å fortsetje ned på andre sida av Kleiva.
Men før ein går vidare, ta ein tur opp stien rett bak skilta. Etter ca 100 meter er der enda eit utsiktspunkt.
Vegen ned til Nos går i slak unnabakke. Det er her, som med alle andre veger, at skogen vekst til langs vegkantane.

Gauken var veldig aktiv da eg gjekk innover fra utsiktspunktet og mot Nos. Det er noko spessielt å høyre den fuglen. Det gjev ein god sommarfølelse.

Det er mykje å sjå og utforske i skogen. Ta deg tid til å sjå deg rundt også der det ikkje er utsikt.

Bilde: Spor etter gammal steingard.
Bilde: Tett granskog som fungerer som gjerde mot avgrunnen.

Det er også merka stier til andre turmål langs veien.
Når ein nærmer seg Nos går ein gjennom ei grind og kjem inn på dyrka mark. Vis hensyn og gå langs kanten og på linje så ein ikkje trakker ned graset!!!!
Når ein går på tur i slik natur som vi har rundt oss kan ein virkeleg senke skuldrane. Ta ein tur der turen i seg sjølv er målet. Ikkje bruke stoppeklokke som tar tida, ikkje tenkje på kaloriforbruket, berre nyt alt det vakre vi har rundt oss og kjenn kor deilig det er å ha stillheita rundt seg.

Denne turen er ca 2.5 kilometer ein vei. Det er ein flott tur som eignar seg for både store og små, unge og gamle. Og eit tips er at om ein er fleire i følge og berre vil gå ein vei, så send ein sjåfør tilbake over Kleiva etter bilen eller parker ein bil på Nos før ein starter turen.
Bilde: Her ser vi Utvikfjorden, Utfjorden, Randabygda, Hopland og Hennebygda.

Kart over turen finn ein på ut.no: Nosakleiva

Den Trondhjemske postvegen – Over Ljøbrekka

27. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Dette innlegget skal handle om ein ny bit av Den Trondhjemske postvegen. Eg har idag gått ein aldeles nydeleg tur. Må berre anbefale den på det varmaste. Turen over Ljøbrekka kan ein gå både fra Ljøen og fra Herdalen på Strandasida. Eg anbefaler å gå ifra Herdalen. Da får du den enklaste reisa. Herdalen ligg ca 100 m høgare enn Ljøen.Utgangspunktet mitt er Herdalen. Ved parkeringsplassen når ein har køyrd gjennom den 3 km lange Ljønibbtunellen/Hamrejøltunellen, siste tunellen fra Hellesylt mot Stranda. Her har det i dei siste åra blitt bygd store sikringsvoller mot ras. Du finn enkelt parkringsplassen.

Det er ikkje vanskeleg å finne starten på veien. Den går rett opp bak skiltet.
Vegen går i fin stigning inn dalen. Det er flott underlag og gå på og ein kan nyte duren av elvane som kjem ned fjellsidene.

Vegen er merka med raude merkjer på steinar langs traseen.Når ein kjem opp på første høgda er der gamle murer og eit slags uthus. Her har også Stranda il trimbok.

Litt lenger framme kjem ein til ei bru. Denne er veldig breid, ein kan lure på om det er ei bru som vart laga i forbindelse med veiprosjektet som pågjekk under krigen..
Når ein har gått eit stykke ser ein fremste Herdalsvatnet . Ei idyllisk perle. Her er det laga til med bord og benkjer så ein kan ta ein pause og nyte stillheita. Eg må innrømme at da eg gjekk turen i dag var inntrykka så store at det var vanskeleg å fordøye. Tankane gjekk til dei som bygde vegen og dei som skulle bære fram posten og gå andre ærend i all slags veir.
Når ein går inn langs med vatnet kan ein så vidt skimte vegen kor den svinger seg opp Brekka.

Mange spor etter vegprosjektet som pågjekk under krigener synleg i terrenget.

P1050286
I dalbotnen ser ein tydeleg dei 22 svingane som går opp Brekka. Ein kan godt tenkje seg at dette var ein strevsam tur om vinteren i all slags veir. Alle svingane er nummererte så ein held tellinga.
P1050300
Det har somme plasser gått jord og steinras over traseen, men det er ikkje vanskeleg å passere. Ein ser også at traseen held på å gli ut enkelte plasser. I dag (27/5) var det snø i øverste svingane. Sving 14, 16 og 18 var snødekt, men det gjekk fint å kutte svingane og kome vidare.

På toppen av Herdalsbrekka ca 800 moh har ein flott utsikt nedatt Herdalen.
Turskilt viser at her er andre turmuligheiter også. Godt merka med skilt og raude merkjer på steinane.
Eg gjekk ein liten avstikker fra postvegen og gjekk fram på eit utkikkspunkt. Dette ligg ca 200 m fra traseen. Fram på utsiktspunktet får ein ein storslagen utsikt. Sola varma godt på fjellet og det lukta godt av sol og lyng. Om du let att augene….. kan du kjenne den lukta????
Postvegen går vidare ned til Nykkjevatnet. I dag låg der fremdeles is på vatnet og det blir ei stund til båten kan brukes.
Langs med postvegen ser ein steiner som er lagt i hop til ein firkant. Dette er telefundament. Telelinja var ein del av gamalvegmiljøet fra 1896.
Etter å ha passert ei høgd etter Nykkjevatnet går vegen unnabakkjen. Da er det fin trasee ned til Ljøsetra. Det var kjekt å sjå at blåbærlyngen var full av blåbærviser. Da er det håp om at ein enkelte plasser kan finne blåbær etter kvart.

På Ljøsetra er endestasjonen for løypestengen som kjem fra gardane på Ljøen. Ein kan godt forestille seg at det var til god hjelp i det bratte terrenget. Vær oppmerksom på vaieren fra løypestrengen når ein går nedover mot Ljøen. Vaieren ligg fleire stader over stien/råsa. Kan i spessielt lys være vanskeleg å sjå.
No går turen i fin rås ned bakkane. Utsikten er fenomenal. Langt der ned er Sunnylvsfjorden, Korsfjorden og Geirangerfjorden.
Stien slynger seg ned fjellsida. Fra sjøen og opp til Ljøsetra er det 35 svinger. Usikker på kor mange det er ned til riksvegen. Denne ruta av postvegen var delevis i bruk heilt fram til tunellane kom i 1962.

Det er mange fine plasser å setje seg ned og nyte den flotte utsikten.
Når ein er komt ca halv veis ned fra setra kjem ein fram på eit parti som er oppmura. Det var i 1930 planer om bilveg over Ljøfjellet og det vart to alternativ som var aktuelle. Arbeidet kom i gang under andre verdenskrig, men vart avslutt etter kort tid. Spora etter anleggsarbeidet ligg fremdeles godt syneleg i terrenget. Det gjeld også det påbegynte tunellinnslaget på Herdalsida.
Når ein nærmer seg riksvegen ser ein det nye utsiktspunktet som er laga til.
Her er det gode parkeringsmuligheiter. Det som kan være ei utfordring når ein skal gå denne turen er å kome seg tilbake til utgangspunktet om det er der ein har bilen sin. Om ein ikkje vil gå både tur og returen da. Det er sjølvsagt ei muligheit. Eg kom i prat med nokre nederlanske turister og da spurte eg like godt om eg kunne få sitje på gjennom tunellen 🙂

Eg prøvde også å finne postvegen fra Ljøen og ned til sjøen. Den fann eg ikkje så må gjere meir forarbeid når ein ikkje er kjende. Men eg fann ut at der var fleire garder i den bratte fjellsida. Så fekk meg ein fin spasertur ned bakkane på grusveien. Og da vart det varmt da. Sommer temperatur og sommerlukt. Hegg og andre blomstrer. Kom fram på gamle skulen på Ljøen. Midt ned i bakkane.
Til og med flate parti og forhauster hadde dei på gardane her.
Anbefaler å lese litt historie om denne biten av Den Trondhjemske postveien.
Har også lyst til å nemne den flotte bilturen det er å køyre inn gjennom Hondalen og til Hellesylt. Blå himmel, store fine grønne marker, nysprungen bjørkeskog og snøen som enda ligg på dei mange fjelltoppane. Nesten vanskeleg å halde seg på vegen.

Kart med inntegning av turen på Ut.no

GOD TUR!!

GRÅBERG

20. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Da er eg klar med eit nytt turforslag. Eg held meg i nærområdet mitt. Og utgangspunktet for denne turen er ungdomshuset Skogstjerna i Markane.

Dette er ein tur som har ei stigning på ca 450 meter. På eit parti er råsa veldi bratt, men det går fint ann å gå ut om den merka løypa og gå roligare oppstigning. Når det blir motbakker så blir det også meir trening. Om ein vil er her muligheiter for å få opp både pusten, blodpumpa og melkesyra.

Eg kan love at når ein er komt opp så betaler det seg med flott utsikt.

Turen er ca 3 kilometer ein vei. Skogsstjerna ligg på ca 210 moh, Gråberg ligg på ca 660 moh.

Fra Skogstjerna går ein grusvegen mot Sør-Markane. I krysset ved Langesetvatnet tek ein til venstre og fortset til tunet på Skogtun. Går mellom det kvite huset og dukkehuset og fortset rett fram til grinda. Råsa som ein no går på heiter fra gammalt av «Perhusveien».

Det er tydeleg rås det meste av turen. Enkelte plasser er det ein del myr og råsa kan være vanskeleg å følge, men det er merka med gule og raude plastband.
Bilde: Tydeleg spor av at hjorten har tatt badet sitt.

Når ein har passert dette punktet går ein råsa til høgre ca 50-60 meter før ein dreier mot venstre igjen og råsa går da under linjetraseen heilt på kanten. Siste stykket opp på kanten er bratt, men «trinn» å gå i.
Når ein er komt opp på «kanten», flater terrenget ut. No er det utydeleg rås, men hold svakt til høgre og til venstre for denne furua.
Ein går mot Skrehammaren, ein rund haug/hammar som viser tydeleg når ein nærmer seg himmelsjå. Gå opp på venstre side av denne hammaren/haugen. Der er tydeleg rås i kanten på myrasiget.

På toppen av Skrehammaren kan ein fremdeles sjå spor etter instalasjoner som vart brukt før mobilen vart vaneleg.

Fra toppen av Skrehammaren går stien i flatt terreng over myrane og ein ser Gråberg i vest.
Gråberg er eit brunt/raudt berg som stikk opp av åsryggen. Det er kleberstein, eit mjukt bergart som er lett å risse i og det same bergarten som finst mykje av rundt Raufjell.

Det er ein nydeleg utsikt i alle retninger fra Gråberg. Ein ser store deler av bygda Markane, Rake, Loen, Olden, Agjeld, Holen, Frøholm, Innvik og Utvik. Ein ser også øverste delen av Blakset.
Ein ser eit stort antall fjell. Blant andre Kyrkjefjellet , Rokkekjerringa, Rindalshynja, Storskrefjellet, Skåla, Melheimsnibba, Storelogpikjen,Eggenibba og Bergsetnakkjen og mange mange fleire. Ein ser også innerste del av Nordfjorden.

Turen finn ein på Ut.no: Gråberg

TA TUREN OG NYT UTSIKTEN DU OGSÅ!!!!

Den Trondhjemske postvegen Kjøs – Svor, Hornindal

14. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Den Trondhjemske postvegen er mange plasser øydelagt av nyare inngrep. Men framleis kan ein finne fine turer over lengre distanse i denne historiske vegtraseen.
Denne gangen vil eg skrive om den flotte turen det er å gå den gamle ferdselsvegen fra Kjøs til Svor, i Hornindal kommune.
Utgangspunktet for turen er ved hyttefeltet i Kjøs, på nordsida av Kjøsapollen og Rv 15. Ta av ved Rv 15 ved Øyebakken eller på nordsida av Kjøs bru.
   P1050015
Det er mogelegheiter for parkering ved hyttefeltet og første del av turen går opp mellom hyttene.
Vegen er tydeleg og ikkje til å ta feil av. Ein går veldig nær hyttene så vis respekt for dei som har fritidsboligane sine der.
   P1050023
Langs vegen får ein glimt av nord Europas djupaste innsjø, Hornindalsvatnet. Også Bjørnaholmen som ligg like vest for Kjøs bru ser ein mellom furuleggane. Er det i dette området sjøormen befinn seg?? Ein ser også bebyggelsen på sørsida av vatnet. Fine heimar med mykje kveldssol. Nærmast her ser vi garden Kjøs.
Første del av turen går i kupert terreng. Etterkvart blir det meir jamn stigning. Underlaget på veien er stort sett veldi bra. Tidvis med full veibredde, men enkelte plasser er det litt meir rås/sti. Også litt steinete og svaberg. Det er ikkje vanskeleg å passere verken for gåande eller syklande.
   P1050032
Det er ein del små elver langs ruta så det er moglegheiter for å fylle opp vannflaskene om dei blir tome, eller berre å stikke haudet i grova og supe vatnet i seg.

Når ein kjem opp på høgda får ein flott utsikt. Austover ser ein mot Kjøsapolljen og fjella lengst inn i fjorden. Vestover ser ein Hornindalsvatnet, Holmøyane på sørsida av vatnet og Heggjabygda på nordsida av vatnet.
Den dagen eg gjekk denne turen var det ikkje noko særlig fotoveir. Det var ikkje blå himmel og blått vatn og sol i fra alle kanter. Men ta turen og knips dine eigne blinkskudd. For det er det gode moglegheiter for.

Etter kvart åpner landskapet seg og ein kjem til garden Kongsvik, i daglegtalen kalt «Myra». Her går postvegen heilt i utkanten av dyrka marka. Ein ser lett der det er trakka, så følg råsa. På bildet ser ein fra venstre fjella Kviteggja, Navelsakerfjellet, Navletuva (den minste tuva midt på bildet) , Høgefjellet og litt av Snøtuva.
Ein krysser ein skogsveg eit stykke etter Kongsvik, fortset rett fram og er på toppen av Kjøsahalsen. Her har Hornindal il turbok. Her er det moglegheiter for å ta seg ein pust i bakken. Fint når det er laga til med kvileplasser. Om ein vil kan ein til og med ta ein liten «snap nap».
Vidare går vegen unnabakken og Hornindalsvatnet kjem til syne igjen.
Fra den knappe svingen er det fin utsikt mot bygda Otterdal. Der måtte dei i lang tid klare seg uten veg da storm og flo tok vegen langs vatnet.
Tidleg på 1900-talet frakta dei beitedyr til Nakkebrygga og jaga dyra til Otterdalsnakken. Dette var store avlsokser. Og dei kom fra mange plasser i Nordfjord for å være på beite langt fra folk.
No er det unnabakke og kuppert veg til ein kjem til Svor. Det er det tydelege spor etter stormen «Dagmar» med mange tre som ligg på kryss og tvers. No er traseen rydda og enkelt å kome seg fram.
P1050052
Når ein nærmer seg gulestripa (bilvegen) igjen, åpner landskapet seg og ein får fin utsikt mot Grodås, «Sanden» i daglegtalen.
Her ved veis ende er det også gode parkeringsmoglegheiter og eit godt utgangspunkt om ein vel å gå turen andre veien.
P1050074
Tilrettelagt for parkering for turgåere langs «Den Tronhjemske postvei»

Denne turen er ca 9 kilometer fram og tilbake. Halva om ein går berre ein vei. Ein nydeleg tur.

Håper du prøver turen. Kom gjerne med tilbakemeldinger.

Ein kan også laste ned turen på : Ut.no

GOD TUR!!!!!!

Markane – Stryn, gjennom skogen

11. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Denne turen har eg gått mange ganger. Det er ein forholdsvis lett tur på ca 8.5 kilometer. Turen kan gåast med utgangspunkt ved ungdomshuset Skogstjerna i Markane og i Vikalida nær Stryn sentrum. Den kan også delast opp dersom ein syns det er langt å ta alt på ein tur. Eit alternativ er å starte ved PreTre sin fabrikk på Langesethøgda.

Tar ein utgangspunktet i Vikalida, køyrer ein gamle riksveien mot Lindset, til du har passert det siste huset (gult)på venstre side. Der er det moglegheiter til å parkere ved eit granfelt ved vegen( litt forbi det gule huset). Og så går du ca 200 meter tilbake og ser ein tydeleg sti/rås gå motebakka. Merka med gule band.

Er utgangspunktet Skogstjerna i Markane er der gode parkering moglegheiter.

Denne som eg skriv om her går fra vest mot aust, fra Markane til Stryn. Deler av denne vegen er også fin å sykle. Ein treng da sykkel som er beregna for terreng. Siste del (Langhola) er ikkje anbefalt for sykkel.

Første del av turen går fra Skogstjerna til Langeset, på Den Trondhjemske postvegen.
Med utgangspunkt ved Skogstjerna går ein grusvegen i Sør-Markane til første krysset. Ta til venstre og gå rett fra til tunet på Skogtun.
Gå på venstre sida av løa, og heilt i kanten av dyrka mark, rett fram til grinda. Ta til venstre gjennom grinda og ein er komt inn på Den Tronhjemske postvegen.
P1040810
Postvegen er fin å gå på med mjukt underlag.

Eit godt tips er å ta av seg på beina og gå barbeint. Senk skuldrane det siste hakket ned, rett ryggen og bruk pusten. Ta inn stillheita og la roen senke seg.

Vegen har, som namnet tilseier, vore ei viktig ferdselsåre i tidlegare tider. Posten kom til Faleide med båt og vart frakta med bud vidare gjennom Markane, mot Hellesylt, Stranda og vidare til Trondheim.

Dessverre er det lite skilting av stadnamn langs traseen. Hadde det vore skilta med stadnamn,kunne det ha bidratt til at historia var meir levande. Men ein finn mykje informasjon på nettet.
   P1040814
Ved Langeset tek denne turen av fra Den Tronhjemske postvegen. Postvegen går no til høgre, mens denne turen tek av til venstre og mot riksvegen. Ein passerer eit vått parti, men der er lagt ut paller så ein kjem seg fint over. Her går ein nær bustadhus, så ta hensyn og vis respekt for privat grunn.

No går ein eit stykke på hovudvegen, forbi bensinstasjonen og til krysset til Stryn Nærinsgpark.
   P1040823
No går turen på den gamel riksvegen gjennom Stryn Næringspark. Her ser ein fleire bedrifter og mange har sin arbeidsplass her. Turen tek til venstre i krysset rett før crossbana. Ein fortset over Skarsmyra, der det no blir opparbeida nye industritomter, og ein kjem inn på skogsvegen når ein har passert industribygga.

RAKSTAGOTA
Dette er namnet på ein gammal ferdselsveg som gjekk gjennom skogen her. Eg er usikker på om den vegen gjekk akkurat i denne traseen, men skogsvegen som går fra Tjuvahola til Øvreberg blir kalla Rakstagota.

Dette er ein skogsveg og her er ein del aktivitet med skogsdrift. Dette vil naturligvis enkelte tider setje spor etter seg. Men også her er det eit behageleg underlag å gå på. Det er lite stigning på denne vegen og enkelt å finne fram.

Ein plass kan det kanskje være litt tvil om vegen vidare. Når ein kjem til ei lita grov (elv) som går over traseen, skal ein ta til venstre opp bakken og ikkje gå rett fram.
Når ein nærmer seg Øvreberg, kjem ein til ein lunneplass. Fra lunneplassen føl ein grusvegen ned til tunet på Øvreberg.
Gå gjennom tunet på Øvreberg og til krysset ved postkassestativet. Ta til venstre og følg bilvegen opp bakkane til Vinsrygg. Det er ein imponerande utsikt over indre Nordfjoren og mot Olden.

LANGHOLA

Her på toppen av Vinsrygg starter setrevegen. Dette er bomvei og dei som bruker bilen må betale for seg. Bruker du apostelenes hester kan ein sytalaust gå vidare. Her er flott utsikt mot Stryn sentrum, Mindresunde, Oppstrynsvatnet og Flo med fjellet Rindalshynja i bakgrunnen.
Gå setrevegen eit stykke forbi den gamle lada og ta så til høgre innpå skogsvegen. Følg den heile tida til høgre og ein kjem snart innpå ein sti/rås som går unnabakke.


Når ein har passert denne gamle fjøsen tek ein til vestre. Da er der tydeleg sti/rås unnabakkjen heilt til du kjem til bilvegen i Vikalida. Der er eit stidele når ein har gått eit stykke. Stien som går rett ned til Vikavegen er merka med gule band. Ein sti som går meir på skrå i lida kjem ned nærmare Vikalida barnehage.

Slik ser starten på turen ut om ein tek utgangspunktet i Vikalida

Kart over turen ligg også på: Ut.no

Turen er ca 8,5 kilometer.

TA TUREN DU OG. SENK SKULDRANE, RETT RYGGEN, BRUK PUSTEN. GOD TUR 🙂

Tre forskjellige turer fra Skogstjerna i Markane

7. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Dette innlegget skal handle om den vegen som eg trakka da eg skulle ut å oppdage verden og få den første lærdomen gjennom skuleverket. Dette var vegen eg og mine søsken hadde som skuleveg dei første skuleåra. Det var ikkje snakk om organisert skuleskyss i dei dager.

Når eg no rusler i desse bakkane og langs Svingesetvatnet, så er det mange minner som dukker opp, som da vi stal nedfallsfrukt i Dalane, for så å banke på døra å fortelje kva vi hadde gjordt. Vi vart alltid tilgitt.

Og minner om da vi på heimvegen fra skulen, hadde pause på toppen av Storedalebakken. Der hadde vi pause og åt opp resten av nista vår og drakk resten av den heimelaga appelsinsafta. Det var lange og bratte bakker for små føter.

Vegen går fra den kommunale vegen ved Dalane og til gardane som ligg i Grenda (Myrvang, Fenn, Svingeset, Bakkevoll og Dybevoll). Denne vegen blir i daglegtalen kalla Dalebakkane. Dette naturleg fordi den går opp mellom husa i Daletunet og vidare opp bakkane. Denne vegen vart bygd tidleg på 1900- talet. Og det var oppsitjarane på gardane i Dalane og i Grenda som bygde den. Da Grenda fekk vegutløysing til Maurset og Hatledal tidleg på 70-talet, vart denne vegen ikkje lenger brukt til bilveg.

Dette innlegget vil vise tre forskjellige turer som går i same terrenget, men med forskjellige lengde på turane. Det vil også være nyttig om ein har lese innlegget om Gamle Maursetveien. Då ein kjem innom den også på desse turane.

Desse turalternativa er også eigna for sykkel. I Dalebakkane er det ein del laus stein.

Utgangspunkt/startpunkt er ved ungdomshuset Skogstjerna i Markane. Der er det gode parkeringsmoglegheiter.

TUR 1: DALEBAKKANE – SAGMODVEGEN – DALANE – SKOGSTJERNA. EIN RUNDTUR PÅ 4 KILOMETER
P1040643 Garden Dale (i dagleg talen Dalane)

Start ved Skogstjerna og gå den asfalterte vegen til du kjem til Dalane. Her tek du av til høgre og går opp gjennom tunet. Vegen går mellom husa og vidare opp bakkane.
P1040723
Storedalebakken med «nistesteinen» på toppen.
Fennasaga panorama.
Eit nedtappa Svingesetvatn.

Etter at ein er komt eit stykke forbi Fennasaga og demningen kjem ein til «Sagemodvegen». Her tek ein til venstre. (står nokre kubber i krysset).

Dette må være forløparen til dei flotte løypetrasèane til Turløyper Stryn A/S. Sagemodvegen ligg der tørr og fin i all slags veir. Mjukt og godt underlag å gå/jogge/sykle på. Når du går sagmodvegen ser du garden Myrvang på høgre sida.
P1040742
«Sagmodveien»

Når ein har gått vestover eit stykke kjem ein ned på gamle Maursetvegen.
Ved dette krysset tek ein til venstre, og vidare ned bakkane til bilveien. Da er det rake veien tilbake til utgangspunktet.

TUR 2: DALEBAKKANE – SAGMODVEGEN – MAURSETTJØNNA, RUNDTUR PÅ 6,5 KILOMETER
Dette er ein av mine favorittar. Om eg skal ha ein rusletur eller treningstur. Ei herleg runde som er ca 6,5 km. Utgangspunktet er det same som tur 1. Ein går same vegen som tur 1 eit godt stykke. Til Dalane, opp Dalebakkane og ut Sagemodvegen.
Våte parti er bygd opp med bruer.

Når ein kjem til den gamle Maursetveien tek ein til høgre og føl den vegen til ein er ved Maursettjønna.
Ta til høgre her

Når ein er komt til Maursettjønna tek denne turen same vegen tilbake til utgangspunktet.
Maursettjønna

TUR 3: DALEBAKKANE – BILVEGEN TIL MAURSET – GAMLE MAURSET VEGEN/HATLEDAL
Denne turen er ei fin sykkelrunde. Distansen er ca 8 km.

Utgangspunktet er Skogstjerna. Ein tek same rute som tur 1 og 2 til Fennasaga. Fortset på grusvegen langs Svingesetvatnet.
Denne vesle høgda heiter Bayerhåjen.
Torvhuset som står langs vegen ved Svingesetvatnet.

Fortset på grusvegen til ein kjem til den asfaltert vegen. Ta til venstre i krysset, og følg bilvegen tilbake til utgangspunktet. Om du sykler får du nokre fine kilometer unnabakke.

Denne runden er ca 8 kilometer.

VIS VARSEMD I NATUREN, TA HENSYN TIL FOLK OG DYR.
GOD TUR.

Gamle Maursetvegen, Markane

3. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

No er det deilig vår ute. Og med vår følger også store temperatur forskjeller. Vi har hatt eit fantastisk veir sia påske. Temperaturer som nesten har tatt pusten fra oss. Men no har det blitt forandring. Nordvesten er kald og siste dagane har snøelingane gått i liene rundt oss på alle kanter. Naturen og alt som kjem opp av jorda om våren kan nok få seg eit sjokk. Håper at frosten ikkje gjer skade på alle desse små vekstane no i tidleg fase.
P1040701
Eg fortset å skrive om turar i lavlandet og i mitt nærområde. Og mitt element er skogen. Ingen ting gir meir ro for kropp og sjel enn ein tur i skogen.

Eg velger også for denne turen å legge startpunktet til ungdomshuset Skogstjerna i Markane. Her er det gode parkeringsmoglegheiter.
Første del av turen går på asfalt og i lett unnabakke. Trafikken er ikkje så veldig stor så det går fint å finne roen fra første steg, (dvs når ein har komt seg trygt over riksveien). Det er mykje å få auge på når ein tek seg tid til det.

Det er snart 20 år sidan skulen i bygda vart lagd ned, men skuleskilt har vi enda……
Når ein kjem ut i Langeflata ser ein eit felt som fekk store skader i stormen Dagmar. Mykje skog vart rasert, men grunneigaren har fått rydda opp og terrenget har blitt åpnare og lysare. No har ein fått utsikt mot øverste tuna i Hatledalen og mot Navelsaker, på andre sida av Hornindalsvatnet.
Ein fortset på den asfalterte bygdevegen forbi garden Dalane og kjem snart til Dalebrua. Rett etter brua, og før ein kjem til saga, tek ein til høgre. Her kan det også være mogeleg å parkere ein bil. I så fall, køyr godt ut av vegen.
Den gamle Maursetvegen vart bygd tidleg på 1900-talet. Det var folket på Maurset som bygde vegen, det meste på dugnad. Det vart arrangert vegbasar og inntekta fra basaren gjekk til vegprosjektet fra Maurset til Dalane. Dette i forbindelse med at riksvegen gjennom Markane vart ferdig. Tidlegare hadde folket på Maurset hatt veg til Øyane, men all handel og vandel føregjekk på Faleide. Denne vegen vart bygd for å korte ned reisetida med hest og vogn eller slede. Denne vegen var i bruk heilt til byrjinga av 70-åra.

Når ein har tatt av fra asfalten er ein på den gamle Maursetvegen. Og det er berre å ha åpne sanser.

Vegen går forbi rørgata som kjem fra Svingesetvatnet og den frakter vatn til kraftstasjonen som står heilt ned i dalbotnen. Rørgata og kraftstasjonen vart teke i bruk i 1920. Rørgata går langs vegen eit lite stykke oppover. Så dreier vegen meir mot nordvest.

Det er ikkje mykje stigning på denne turen. Utgangspunktet ligg på ca 210 moh. Stigninga er på første del av gamlevegen. Etter kvart flater terrenget ut. Maursettjønna ligg på ca 310 moh.
Underlaget på veien er mjukt. Enkelte plasser kan det være ein del vatn, men kva gjer no det når ein er ute i skogen. Det er eit ypperleg terreng å jogge i.
Eg kjenner ikkje så mange namn langs denne vegen, men eit par har eg høyrt. Dette bilde er fra Leirhola. Vegen flater ut etter at ein har passert Leirhola.
Merkjingshåjen er eit anna namn som eg har høyrt. Dette namnet kjem truleg av at grensa/merkje mellom eigedomane i området står opp på ein haug like ved vegen. Som ein ser av bildet er vegen tydeleg i terrenget.
Når ein nærmer seg vegenden, dvs der den kjem opp på bilvegen, så er den delvis opparbeidt med sagmod/flis. Det gjer at den er tørr og fin sjølv om det er mykje nedbør. Gamlevegen kjem inn på bygdevegen ved Maursettjønna. Da åpner landskapet og ein ser mot Gulekoppen og austover mot Gryta. Maursettjønna ligg på ca 280 moh. Her står det ein fin liten benk så ein kan ta ein pause før ein set kursen tilbake til utgangspunktet.

Mange er opptatt av at det skal være utsikt der ein går. På denne turen er det ikkje så mykje utsikt, anna enn skog, men det er ein heilt fantastisk ro på denne vegen. Her kan ein tenkje dei store tankane eller berre la homla suse. Og om veiret er ruskete og kaldt, er det mildare og stillare i skogen. Om det bles, stopp opp og høyr kor det knaker i dei store furutreea……. Eg var så heldig å få sjå ein orrefugl fyke opp da eg stod og høyrde kor treea knaka.
Denne turen er ca 5,5 km tur/retur Skogstjerna. Det er ein tur som eg anbefaler om ein berre skal ha seg ein rusletur i fred og ro eller om ein skal ha seg ein skikkeleg treningstur. Det er også mogeleg å sykle denne vegen om ein har sykkel for slikt terreng. OG ikkje minst, ein tur som er fin for barna. Tenk alt det spennande ein ser i skogen.