Side 17 av 18

Den Trondhjemske postvegen – Over Ljøbrekka

27. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Dette innlegget skal handle om ein ny bit av Den Trondhjemske postvegen. Eg har idag gått ein aldeles nydeleg tur. Må berre anbefale den på det varmaste. Turen over Ljøbrekka kan ein gå både fra Ljøen og fra Herdalen på Strandasida. Eg anbefaler å gå ifra Herdalen. Da får du den enklaste reisa. Herdalen ligg ca 100 m høgare enn Ljøen.Utgangspunktet mitt er Herdalen. Ved parkeringsplassen når ein har køyrd gjennom den 3 km lange Ljønibbtunellen/Hamrejøltunellen, siste tunellen fra Hellesylt mot Stranda. Her har det i dei siste åra blitt bygd store sikringsvoller mot ras. Du finn enkelt parkringsplassen.

Det er ikkje vanskeleg å finne starten på veien. Den går rett opp bak skiltet.
Vegen går i fin stigning inn dalen. Det er flott underlag og gå på og ein kan nyte duren av elvane som kjem ned fjellsidene.

Vegen er merka med raude merkjer på steinar langs traseen.Når ein kjem opp på første høgda er der gamle murer og eit slags uthus. Her har også Stranda il trimbok.

Litt lenger framme kjem ein til ei bru. Denne er veldig breid, ein kan lure på om det er ei bru som vart laga i forbindelse med veiprosjektet som pågjekk under krigen..
Når ein har gått eit stykke ser ein fremste Herdalsvatnet . Ei idyllisk perle. Her er det laga til med bord og benkjer så ein kan ta ein pause og nyte stillheita. Eg må innrømme at da eg gjekk turen i dag var inntrykka så store at det var vanskeleg å fordøye. Tankane gjekk til dei som bygde vegen og dei som skulle bære fram posten og gå andre ærend i all slags veir.
Når ein går inn langs med vatnet kan ein så vidt skimte vegen kor den svinger seg opp Brekka.

Mange spor etter vegprosjektet som pågjekk under krigener synleg i terrenget.

P1050286
I dalbotnen ser ein tydeleg dei 22 svingane som går opp Brekka. Ein kan godt tenkje seg at dette var ein strevsam tur om vinteren i all slags veir. Alle svingane er nummererte så ein held tellinga.
P1050300
Det har somme plasser gått jord og steinras over traseen, men det er ikkje vanskeleg å passere. Ein ser også at traseen held på å gli ut enkelte plasser. I dag (27/5) var det snø i øverste svingane. Sving 14, 16 og 18 var snødekt, men det gjekk fint å kutte svingane og kome vidare.

På toppen av Herdalsbrekka ca 800 moh har ein flott utsikt nedatt Herdalen.
Turskilt viser at her er andre turmuligheiter også. Godt merka med skilt og raude merkjer på steinane.
Eg gjekk ein liten avstikker fra postvegen og gjekk fram på eit utkikkspunkt. Dette ligg ca 200 m fra traseen. Fram på utsiktspunktet får ein ein storslagen utsikt. Sola varma godt på fjellet og det lukta godt av sol og lyng. Om du let att augene….. kan du kjenne den lukta????
Postvegen går vidare ned til Nykkjevatnet. I dag låg der fremdeles is på vatnet og det blir ei stund til båten kan brukes.
Langs med postvegen ser ein steiner som er lagt i hop til ein firkant. Dette er telefundament. Telelinja var ein del av gamalvegmiljøet fra 1896.
Etter å ha passert ei høgd etter Nykkjevatnet går vegen unnabakkjen. Da er det fin trasee ned til Ljøsetra. Det var kjekt å sjå at blåbærlyngen var full av blåbærviser. Da er det håp om at ein enkelte plasser kan finne blåbær etter kvart.

På Ljøsetra er endestasjonen for løypestengen som kjem fra gardane på Ljøen. Ein kan godt forestille seg at det var til god hjelp i det bratte terrenget. Vær oppmerksom på vaieren fra løypestrengen når ein går nedover mot Ljøen. Vaieren ligg fleire stader over stien/råsa. Kan i spessielt lys være vanskeleg å sjå.
No går turen i fin rås ned bakkane. Utsikten er fenomenal. Langt der ned er Sunnylvsfjorden, Korsfjorden og Geirangerfjorden.
Stien slynger seg ned fjellsida. Fra sjøen og opp til Ljøsetra er det 35 svinger. Usikker på kor mange det er ned til riksvegen. Denne ruta av postvegen var delevis i bruk heilt fram til tunellane kom i 1962.

Det er mange fine plasser å setje seg ned og nyte den flotte utsikten.
Når ein er komt ca halv veis ned fra setra kjem ein fram på eit parti som er oppmura. Det var i 1930 planer om bilveg over Ljøfjellet og det vart to alternativ som var aktuelle. Arbeidet kom i gang under andre verdenskrig, men vart avslutt etter kort tid. Spora etter anleggsarbeidet ligg fremdeles godt syneleg i terrenget. Det gjeld også det påbegynte tunellinnslaget på Herdalsida.
Når ein nærmer seg riksvegen ser ein det nye utsiktspunktet som er laga til.
Her er det gode parkeringsmuligheiter. Det som kan være ei utfordring når ein skal gå denne turen er å kome seg tilbake til utgangspunktet om det er der ein har bilen sin. Om ein ikkje vil gå både tur og returen da. Det er sjølvsagt ei muligheit. Eg kom i prat med nokre nederlanske turister og da spurte eg like godt om eg kunne få sitje på gjennom tunellen 🙂

Eg prøvde også å finne postvegen fra Ljøen og ned til sjøen. Den fann eg ikkje så må gjere meir forarbeid når ein ikkje er kjende. Men eg fann ut at der var fleire garder i den bratte fjellsida. Så fekk meg ein fin spasertur ned bakkane på grusveien. Og da vart det varmt da. Sommer temperatur og sommerlukt. Hegg og andre blomstrer. Kom fram på gamle skulen på Ljøen. Midt ned i bakkane.
Til og med flate parti og forhauster hadde dei på gardane her.
Anbefaler å lese litt historie om denne biten av Den Trondhjemske postveien.
Har også lyst til å nemne den flotte bilturen det er å køyre inn gjennom Hondalen og til Hellesylt. Blå himmel, store fine grønne marker, nysprungen bjørkeskog og snøen som enda ligg på dei mange fjelltoppane. Nesten vanskeleg å halde seg på vegen.

Kart med inntegning av turen på Ut.no

GOD TUR!!

GRÅBERG

20. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Da er eg klar med eit nytt turforslag. Eg held meg i nærområdet mitt. Og utgangspunktet for denne turen er ungdomshuset Skogstjerna i Markane.

Dette er ein tur som har ei stigning på ca 450 meter. På eit parti er råsa veldi bratt, men det går fint ann å gå ut om den merka løypa og gå roligare oppstigning. Når det blir motbakker så blir det også meir trening. Om ein vil er her muligheiter for å få opp både pusten, blodpumpa og melkesyra.

Eg kan love at når ein er komt opp så betaler det seg med flott utsikt.

Turen er ca 3 kilometer ein vei. Skogsstjerna ligg på ca 210 moh, Gråberg ligg på ca 660 moh.

Fra Skogstjerna går ein grusvegen mot Sør-Markane. I krysset ved Langesetvatnet tek ein til venstre og fortset til tunet på Skogtun. Går mellom det kvite huset og dukkehuset og fortset rett fram til grinda. Råsa som ein no går på heiter fra gammalt av «Perhusveien».

Det er tydeleg rås det meste av turen. Enkelte plasser er det ein del myr og råsa kan være vanskeleg å følge, men det er merka med gule og raude plastband.
Bilde: Tydeleg spor av at hjorten har tatt badet sitt.

Når ein har passert dette punktet går ein råsa til høgre ca 50-60 meter før ein dreier mot venstre igjen og råsa går da under linjetraseen heilt på kanten. Siste stykket opp på kanten er bratt, men «trinn» å gå i.
Når ein er komt opp på «kanten», flater terrenget ut. No er det utydeleg rås, men hold svakt til høgre og til venstre for denne furua.
Ein går mot Skrehammaren, ein rund haug/hammar som viser tydeleg når ein nærmer seg himmelsjå. Gå opp på venstre side av denne hammaren/haugen. Der er tydeleg rås i kanten på myrasiget.

På toppen av Skrehammaren kan ein fremdeles sjå spor etter instalasjoner som vart brukt før mobilen vart vaneleg.

Fra toppen av Skrehammaren går stien i flatt terreng over myrane og ein ser Gråberg i vest.
Gråberg er eit brunt/raudt berg som stikk opp av åsryggen. Det er kleberstein, eit mjukt bergart som er lett å risse i og det same bergarten som finst mykje av rundt Raufjell.

Det er ein nydeleg utsikt i alle retninger fra Gråberg. Ein ser store deler av bygda Markane, Rake, Loen, Olden, Agjeld, Holen, Frøholm, Innvik og Utvik. Ein ser også øverste delen av Blakset.
Ein ser eit stort antall fjell. Blant andre Kyrkjefjellet , Rokkekjerringa, Rindalshynja, Storskrefjellet, Skåla, Melheimsnibba, Storelogpikjen,Eggenibba og Bergsetnakkjen og mange mange fleire. Ein ser også innerste del av Nordfjorden.

Turen finn ein på Ut.no: Gråberg

TA TUREN OG NYT UTSIKTEN DU OGSÅ!!!!

Den Trondhjemske postvegen Kjøs – Svor, Hornindal

14. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Den Trondhjemske postvegen er mange plasser øydelagt av nyare inngrep. Men framleis kan ein finne fine turer over lengre distanse i denne historiske vegtraseen.
Denne gangen vil eg skrive om den flotte turen det er å gå den gamle ferdselsvegen fra Kjøs til Svor, i Hornindal kommune.
Utgangspunktet for turen er ved hyttefeltet i Kjøs, på nordsida av Kjøsapollen og Rv 15. Ta av ved Rv 15 ved Øyebakken eller på nordsida av Kjøs bru.
   P1050015
Det er mogelegheiter for parkering ved hyttefeltet og første del av turen går opp mellom hyttene.
Vegen er tydeleg og ikkje til å ta feil av. Ein går veldig nær hyttene så vis respekt for dei som har fritidsboligane sine der.
   P1050023
Langs vegen får ein glimt av nord Europas djupaste innsjø, Hornindalsvatnet. Også Bjørnaholmen som ligg like vest for Kjøs bru ser ein mellom furuleggane. Er det i dette området sjøormen befinn seg?? Ein ser også bebyggelsen på sørsida av vatnet. Fine heimar med mykje kveldssol. Nærmast her ser vi garden Kjøs.
Første del av turen går i kupert terreng. Etterkvart blir det meir jamn stigning. Underlaget på veien er stort sett veldi bra. Tidvis med full veibredde, men enkelte plasser er det litt meir rås/sti. Også litt steinete og svaberg. Det er ikkje vanskeleg å passere verken for gåande eller syklande.
   P1050032
Det er ein del små elver langs ruta så det er moglegheiter for å fylle opp vannflaskene om dei blir tome, eller berre å stikke haudet i grova og supe vatnet i seg.

Når ein kjem opp på høgda får ein flott utsikt. Austover ser ein mot Kjøsapolljen og fjella lengst inn i fjorden. Vestover ser ein Hornindalsvatnet, Holmøyane på sørsida av vatnet og Heggjabygda på nordsida av vatnet.
Den dagen eg gjekk denne turen var det ikkje noko særlig fotoveir. Det var ikkje blå himmel og blått vatn og sol i fra alle kanter. Men ta turen og knips dine eigne blinkskudd. For det er det gode moglegheiter for.

Etter kvart åpner landskapet seg og ein kjem til garden Kongsvik, i daglegtalen kalt «Myra». Her går postvegen heilt i utkanten av dyrka marka. Ein ser lett der det er trakka, så følg råsa. På bildet ser ein fra venstre fjella Kviteggja, Navelsakerfjellet, Navletuva (den minste tuva midt på bildet) , Høgefjellet og litt av Snøtuva.
Ein krysser ein skogsveg eit stykke etter Kongsvik, fortset rett fram og er på toppen av Kjøsahalsen. Her har Hornindal il turbok. Her er det moglegheiter for å ta seg ein pust i bakken. Fint når det er laga til med kvileplasser. Om ein vil kan ein til og med ta ein liten «snap nap».
Vidare går vegen unnabakken og Hornindalsvatnet kjem til syne igjen.
Fra den knappe svingen er det fin utsikt mot bygda Otterdal. Der måtte dei i lang tid klare seg uten veg da storm og flo tok vegen langs vatnet.
Tidleg på 1900-talet frakta dei beitedyr til Nakkebrygga og jaga dyra til Otterdalsnakken. Dette var store avlsokser. Og dei kom fra mange plasser i Nordfjord for å være på beite langt fra folk.
No er det unnabakke og kuppert veg til ein kjem til Svor. Det er det tydelege spor etter stormen «Dagmar» med mange tre som ligg på kryss og tvers. No er traseen rydda og enkelt å kome seg fram.
P1050052
Når ein nærmer seg gulestripa (bilvegen) igjen, åpner landskapet seg og ein får fin utsikt mot Grodås, «Sanden» i daglegtalen.
Her ved veis ende er det også gode parkeringsmoglegheiter og eit godt utgangspunkt om ein vel å gå turen andre veien.
P1050074
Tilrettelagt for parkering for turgåere langs «Den Tronhjemske postvei»

Denne turen er ca 9 kilometer fram og tilbake. Halva om ein går berre ein vei. Ein nydeleg tur.

Håper du prøver turen. Kom gjerne med tilbakemeldinger.

Ein kan også laste ned turen på : Ut.no

GOD TUR!!!!!!

Markane – Stryn, gjennom skogen

11. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Denne turen har eg gått mange ganger. Det er ein forholdsvis lett tur på ca 8.5 kilometer. Turen kan gåast med utgangspunkt ved ungdomshuset Skogstjerna i Markane og i Vikalida nær Stryn sentrum. Den kan også delast opp dersom ein syns det er langt å ta alt på ein tur. Eit alternativ er å starte ved PreTre sin fabrikk på Langesethøgda.

Tar ein utgangspunktet i Vikalida, køyrer ein gamle riksveien mot Lindset, til du har passert det siste huset (gult)på venstre side. Der er det moglegheiter til å parkere ved eit granfelt ved vegen( litt forbi det gule huset). Og så går du ca 200 meter tilbake og ser ein tydeleg sti/rås gå motebakka. Merka med gule band.

Er utgangspunktet Skogstjerna i Markane er der gode parkering moglegheiter.

Denne som eg skriv om her går fra vest mot aust, fra Markane til Stryn. Deler av denne vegen er også fin å sykle. Ein treng da sykkel som er beregna for terreng. Siste del (Langhola) er ikkje anbefalt for sykkel.

Første del av turen går fra Skogstjerna til Langeset, på Den Trondhjemske postvegen.
Med utgangspunkt ved Skogstjerna går ein grusvegen i Sør-Markane til første krysset. Ta til venstre og gå rett fra til tunet på Skogtun.
Gå på venstre sida av løa, og heilt i kanten av dyrka mark, rett fram til grinda. Ta til venstre gjennom grinda og ein er komt inn på Den Tronhjemske postvegen.
P1040810
Postvegen er fin å gå på med mjukt underlag.

Eit godt tips er å ta av seg på beina og gå barbeint. Senk skuldrane det siste hakket ned, rett ryggen og bruk pusten. Ta inn stillheita og la roen senke seg.

Vegen har, som namnet tilseier, vore ei viktig ferdselsåre i tidlegare tider. Posten kom til Faleide med båt og vart frakta med bud vidare gjennom Markane, mot Hellesylt, Stranda og vidare til Trondheim.

Dessverre er det lite skilting av stadnamn langs traseen. Hadde det vore skilta med stadnamn,kunne det ha bidratt til at historia var meir levande. Men ein finn mykje informasjon på nettet.
   P1040814
Ved Langeset tek denne turen av fra Den Tronhjemske postvegen. Postvegen går no til høgre, mens denne turen tek av til venstre og mot riksvegen. Ein passerer eit vått parti, men der er lagt ut paller så ein kjem seg fint over. Her går ein nær bustadhus, så ta hensyn og vis respekt for privat grunn.

No går ein eit stykke på hovudvegen, forbi bensinstasjonen og til krysset til Stryn Nærinsgpark.
   P1040823
No går turen på den gamel riksvegen gjennom Stryn Næringspark. Her ser ein fleire bedrifter og mange har sin arbeidsplass her. Turen tek til venstre i krysset rett før crossbana. Ein fortset over Skarsmyra, der det no blir opparbeida nye industritomter, og ein kjem inn på skogsvegen når ein har passert industribygga.

RAKSTAGOTA
Dette er namnet på ein gammal ferdselsveg som gjekk gjennom skogen her. Eg er usikker på om den vegen gjekk akkurat i denne traseen, men skogsvegen som går fra Tjuvahola til Øvreberg blir kalla Rakstagota.

Dette er ein skogsveg og her er ein del aktivitet med skogsdrift. Dette vil naturligvis enkelte tider setje spor etter seg. Men også her er det eit behageleg underlag å gå på. Det er lite stigning på denne vegen og enkelt å finne fram.

Ein plass kan det kanskje være litt tvil om vegen vidare. Når ein kjem til ei lita grov (elv) som går over traseen, skal ein ta til venstre opp bakken og ikkje gå rett fram.
Når ein nærmer seg Øvreberg, kjem ein til ein lunneplass. Fra lunneplassen føl ein grusvegen ned til tunet på Øvreberg.
Gå gjennom tunet på Øvreberg og til krysset ved postkassestativet. Ta til venstre og følg bilvegen opp bakkane til Vinsrygg. Det er ein imponerande utsikt over indre Nordfjoren og mot Olden.

LANGHOLA

Her på toppen av Vinsrygg starter setrevegen. Dette er bomvei og dei som bruker bilen må betale for seg. Bruker du apostelenes hester kan ein sytalaust gå vidare. Her er flott utsikt mot Stryn sentrum, Mindresunde, Oppstrynsvatnet og Flo med fjellet Rindalshynja i bakgrunnen.
Gå setrevegen eit stykke forbi den gamle lada og ta så til høgre innpå skogsvegen. Følg den heile tida til høgre og ein kjem snart innpå ein sti/rås som går unnabakke.


Når ein har passert denne gamle fjøsen tek ein til vestre. Da er der tydeleg sti/rås unnabakkjen heilt til du kjem til bilvegen i Vikalida. Der er eit stidele når ein har gått eit stykke. Stien som går rett ned til Vikavegen er merka med gule band. Ein sti som går meir på skrå i lida kjem ned nærmare Vikalida barnehage.

Slik ser starten på turen ut om ein tek utgangspunktet i Vikalida

Kart over turen ligg også på: Ut.no

Turen er ca 8,5 kilometer.

TA TUREN DU OG. SENK SKULDRANE, RETT RYGGEN, BRUK PUSTEN. GOD TUR 🙂

Tre forskjellige turer fra Skogstjerna i Markane

7. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Dette innlegget skal handle om den vegen som eg trakka da eg skulle ut å oppdage verden og få den første lærdomen gjennom skuleverket. Dette var vegen eg og mine søsken hadde som skuleveg dei første skuleåra. Det var ikkje snakk om organisert skuleskyss i dei dager.

Når eg no rusler i desse bakkane og langs Svingesetvatnet, så er det mange minner som dukker opp, som da vi stal nedfallsfrukt i Dalane, for så å banke på døra å fortelje kva vi hadde gjordt. Vi vart alltid tilgitt.

Og minner om da vi på heimvegen fra skulen, hadde pause på toppen av Storedalebakken. Der hadde vi pause og åt opp resten av nista vår og drakk resten av den heimelaga appelsinsafta. Det var lange og bratte bakker for små føter.

Vegen går fra den kommunale vegen ved Dalane og til gardane som ligg i Grenda (Myrvang, Fenn, Svingeset, Bakkevoll og Dybevoll). Denne vegen blir i daglegtalen kalla Dalebakkane. Dette naturleg fordi den går opp mellom husa i Daletunet og vidare opp bakkane. Denne vegen vart bygd tidleg på 1900- talet. Og det var oppsitjarane på gardane i Dalane og i Grenda som bygde den. Da Grenda fekk vegutløysing til Maurset og Hatledal tidleg på 70-talet, vart denne vegen ikkje lenger brukt til bilveg.

Dette innlegget vil vise tre forskjellige turer som går i same terrenget, men med forskjellige lengde på turane. Det vil også være nyttig om ein har lese innlegget om Gamle Maursetveien. Då ein kjem innom den også på desse turane.

Desse turalternativa er også eigna for sykkel. I Dalebakkane er det ein del laus stein.

Utgangspunkt/startpunkt er ved ungdomshuset Skogstjerna i Markane. Der er det gode parkeringsmoglegheiter.

TUR 1: DALEBAKKANE – SAGMODVEGEN – DALANE – SKOGSTJERNA. EIN RUNDTUR PÅ 4 KILOMETER
P1040643 Garden Dale (i dagleg talen Dalane)

Start ved Skogstjerna og gå den asfalterte vegen til du kjem til Dalane. Her tek du av til høgre og går opp gjennom tunet. Vegen går mellom husa og vidare opp bakkane.
P1040723
Storedalebakken med «nistesteinen» på toppen.
Fennasaga panorama.
Eit nedtappa Svingesetvatn.

Etter at ein er komt eit stykke forbi Fennasaga og demningen kjem ein til «Sagemodvegen». Her tek ein til venstre. (står nokre kubber i krysset).

Dette må være forløparen til dei flotte løypetrasèane til Turløyper Stryn A/S. Sagemodvegen ligg der tørr og fin i all slags veir. Mjukt og godt underlag å gå/jogge/sykle på. Når du går sagmodvegen ser du garden Myrvang på høgre sida.
P1040742
«Sagmodveien»

Når ein har gått vestover eit stykke kjem ein ned på gamle Maursetvegen.
Ved dette krysset tek ein til venstre, og vidare ned bakkane til bilveien. Da er det rake veien tilbake til utgangspunktet.

TUR 2: DALEBAKKANE – SAGMODVEGEN – MAURSETTJØNNA, RUNDTUR PÅ 6,5 KILOMETER
Dette er ein av mine favorittar. Om eg skal ha ein rusletur eller treningstur. Ei herleg runde som er ca 6,5 km. Utgangspunktet er det same som tur 1. Ein går same vegen som tur 1 eit godt stykke. Til Dalane, opp Dalebakkane og ut Sagemodvegen.
Våte parti er bygd opp med bruer.

Når ein kjem til den gamle Maursetveien tek ein til høgre og føl den vegen til ein er ved Maursettjønna.
Ta til høgre her

Når ein er komt til Maursettjønna tek denne turen same vegen tilbake til utgangspunktet.
Maursettjønna

TUR 3: DALEBAKKANE – BILVEGEN TIL MAURSET – GAMLE MAURSET VEGEN/HATLEDAL
Denne turen er ei fin sykkelrunde. Distansen er ca 8 km.

Utgangspunktet er Skogstjerna. Ein tek same rute som tur 1 og 2 til Fennasaga. Fortset på grusvegen langs Svingesetvatnet.
Denne vesle høgda heiter Bayerhåjen.
Torvhuset som står langs vegen ved Svingesetvatnet.

Fortset på grusvegen til ein kjem til den asfaltert vegen. Ta til venstre i krysset, og følg bilvegen tilbake til utgangspunktet. Om du sykler får du nokre fine kilometer unnabakke.

Denne runden er ca 8 kilometer.

VIS VARSEMD I NATUREN, TA HENSYN TIL FOLK OG DYR.
GOD TUR.

Gamle Maursetvegen, Markane

3. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

No er det deilig vår ute. Og med vår følger også store temperatur forskjeller. Vi har hatt eit fantastisk veir sia påske. Temperaturer som nesten har tatt pusten fra oss. Men no har det blitt forandring. Nordvesten er kald og siste dagane har snøelingane gått i liene rundt oss på alle kanter. Naturen og alt som kjem opp av jorda om våren kan nok få seg eit sjokk. Håper at frosten ikkje gjer skade på alle desse små vekstane no i tidleg fase.
P1040701
Eg fortset å skrive om turar i lavlandet og i mitt nærområde. Og mitt element er skogen. Ingen ting gir meir ro for kropp og sjel enn ein tur i skogen.

Eg velger også for denne turen å legge startpunktet til ungdomshuset Skogstjerna i Markane. Her er det gode parkeringsmoglegheiter.
Første del av turen går på asfalt og i lett unnabakke. Trafikken er ikkje så veldig stor så det går fint å finne roen fra første steg, (dvs når ein har komt seg trygt over riksveien). Det er mykje å få auge på når ein tek seg tid til det.

Det er snart 20 år sidan skulen i bygda vart lagd ned, men skuleskilt har vi enda……
Når ein kjem ut i Langeflata ser ein eit felt som fekk store skader i stormen Dagmar. Mykje skog vart rasert, men grunneigaren har fått rydda opp og terrenget har blitt åpnare og lysare. No har ein fått utsikt mot øverste tuna i Hatledalen og mot Navelsaker, på andre sida av Hornindalsvatnet.
Ein fortset på den asfalterte bygdevegen forbi garden Dalane og kjem snart til Dalebrua. Rett etter brua, og før ein kjem til saga, tek ein til høgre. Her kan det også være mogeleg å parkere ein bil. I så fall, køyr godt ut av vegen.
Den gamle Maursetvegen vart bygd tidleg på 1900-talet. Det var folket på Maurset som bygde vegen, det meste på dugnad. Det vart arrangert vegbasar og inntekta fra basaren gjekk til vegprosjektet fra Maurset til Dalane. Dette i forbindelse med at riksvegen gjennom Markane vart ferdig. Tidlegare hadde folket på Maurset hatt veg til Øyane, men all handel og vandel føregjekk på Faleide. Denne vegen vart bygd for å korte ned reisetida med hest og vogn eller slede. Denne vegen var i bruk heilt til byrjinga av 70-åra.

Når ein har tatt av fra asfalten er ein på den gamle Maursetvegen. Og det er berre å ha åpne sanser.

Vegen går forbi rørgata som kjem fra Svingesetvatnet og den frakter vatn til kraftstasjonen som står heilt ned i dalbotnen. Rørgata og kraftstasjonen vart teke i bruk i 1920. Rørgata går langs vegen eit lite stykke oppover. Så dreier vegen meir mot nordvest.

Det er ikkje mykje stigning på denne turen. Utgangspunktet ligg på ca 210 moh. Stigninga er på første del av gamlevegen. Etter kvart flater terrenget ut. Maursettjønna ligg på ca 310 moh.
Underlaget på veien er mjukt. Enkelte plasser kan det være ein del vatn, men kva gjer no det når ein er ute i skogen. Det er eit ypperleg terreng å jogge i.
Eg kjenner ikkje så mange namn langs denne vegen, men eit par har eg høyrt. Dette bilde er fra Leirhola. Vegen flater ut etter at ein har passert Leirhola.
Merkjingshåjen er eit anna namn som eg har høyrt. Dette namnet kjem truleg av at grensa/merkje mellom eigedomane i området står opp på ein haug like ved vegen. Som ein ser av bildet er vegen tydeleg i terrenget.
Når ein nærmer seg vegenden, dvs der den kjem opp på bilvegen, så er den delvis opparbeidt med sagmod/flis. Det gjer at den er tørr og fin sjølv om det er mykje nedbør. Gamlevegen kjem inn på bygdevegen ved Maursettjønna. Da åpner landskapet og ein ser mot Gulekoppen og austover mot Gryta. Maursettjønna ligg på ca 280 moh. Her står det ein fin liten benk så ein kan ta ein pause før ein set kursen tilbake til utgangspunktet.

Mange er opptatt av at det skal være utsikt der ein går. På denne turen er det ikkje så mykje utsikt, anna enn skog, men det er ein heilt fantastisk ro på denne vegen. Her kan ein tenkje dei store tankane eller berre la homla suse. Og om veiret er ruskete og kaldt, er det mildare og stillare i skogen. Om det bles, stopp opp og høyr kor det knaker i dei store furutreea……. Eg var så heldig å få sjå ein orrefugl fyke opp da eg stod og høyrde kor treea knaka.
Denne turen er ca 5,5 km tur/retur Skogstjerna. Det er ein tur som eg anbefaler om ein berre skal ha seg ein rusletur i fred og ro eller om ein skal ha seg ein skikkeleg treningstur. Det er også mogeleg å sykle denne vegen om ein har sykkel for slikt terreng. OG ikkje minst, ein tur som er fin for barna. Tenk alt det spennande ein ser i skogen.

Kart over turen finn ein på ut.no :Gamle Maursetvegen

GOD TUR!!!

Sykkeltur i Randaskogvegen, Markane

30. april 2014 / Bodil Dybevoll / 4 kommentarer

Eit naturleg utgangspunkt for denne turen er ved ungdomshuset Skogstjerna. Huset ligg godt synleg til fra riksvegen og der er det gode parkeringsmogelegheiter.
Turen går i variert terreng. Skogstjerna ligg på ca 210 moh. Turens høgaste punkt er ved elva «Kvithella» som ligg på ca 380 moh.
Her i krysset ved Langesetvatnet held ein til høgre. Her er det også fint å parkere om ein vil ta ein dukkert i Langesetvatnet etter turen.

Gardane ligg på rekke og rad langs vegen. Ein sykkler forbi Myrhaug, Bruheim, Kroken, Haugen (ser ein ikkje fra veien), Løkjen, Flore og Gjeilane. Dette er flotte og velstelte gardstun og heimar. Heimar og gardstun som ein ikkje ser når ein køyrer riksveien gjennom Markane.
Ved Bruheim står eit gammalt møbelverksted ved veien. Her har det blitt laga mange kjøkkeninnredningar og trapper opp gjennom åra.
I Florekrysset, ved det flotte busskuret som gir ly til skulebarna når dei venter på skulebussen, tek ein til venstre vidare utover gjennom Floretunet.
Ved krysset der skogsbilvegen starter er det god parkering. Her er også eit fint utganspunkt om ein ikkje vil sykle heile turen fra Skogstjerna, eller om ein vel å gå/jogge. Fra Skogstjerna til starten på skogsbilvegen er det 5 kilometer.

Entreprenøren (Ola og Oddvar Sætren) som bygde denne vegen, som i daglegtalen blir kalle Randaskogvegen, fekk på slutten av 1990-talet tildelt miljøprisen. Dette for det flotte arbeidet som vart gjordt angåande bygginga og oppatt pussinga rundt anlegget. Denne prisen var landet første miljøpris som vart tildelt ein skogsbilveg. Prisen vart overrekt av daværande fylkesmann Oddvar Flæte. Tilstades var også representantar fra Departementet og fra Stryn kommune.
Vegen er lagt fint i terrenget og det går som ein leik å plukke høgdemeter. Undervegs på denne turen vil ein tidvis sjå parti med kvit stein. Som på vei opp Isakelida. Her er dekke på vegen like kvit som snøen i fjella bak Navelsaker og på Kyrkjefjellet som vi ser i bakgrunnen.

Vegen flater litt ut på Nybøkleiva. Da er ein snart på høgaste punktet av turen. No flater terrenget ut og ein får kvilt lårmuskelaturen litt. På Nybøkleiva krysser stien som går til Sindresetra vegen.
Her ved elva Kvithella er turens høgste punkt. Ca 380 moh. Denne elva gjekk over sine bredder under siste storflaum. Da vart det store ødeleggelsar på vegen, men det er no rydda fint oppatt. Om ein tek turen i roleg tempo er her mange muligheiter for å setje seg og nyet stillheita eller som her, elvasusen. Det er fleire plasser laga til benker som flittig kan brukast.
Denne turen kan også gjerast uten sykkel. Men kansje ein vel lang tur om ein skal gå heilt til endes. Fra «Skogstjerna» og heilt fram der veien stopper er det 10 kilometer.

Når ein tek denne turen ser ein fjella og bygda Markane fra ein vinkel som kanskje er ukjent for mange.
Underlaget på vegen er berre fantastisk. Faktisk så er denne skogsbilveien i betre stand enn den kommunale vegen gjennom Sør-Markane.

På siste stykket får ein utsikt over Hornindalsvatnet og gardane i Kongsvik. Lengst bak i bildet ser ein bygda Otterdal.
Skogsbilvegen slutter ved lunneplassen lengst vest. Der i fra går det skogsveg bratt unnabakken og ned mot Kupa. Skogsvegen går vidare opp lags stien og Vikaelva.

Fra skogsvegen ser ein over til Navelsaker som ligg fint i sola på andre sida av Nord Europas djupaste innsjø.

Denne turen stopper der skogsbilvegen stopper, men skogsvegen går vidare opp langs Vikaelva. Har også eit blogginnlegg om turen til Vikasetra og Randasaga som ligg lenger opp langs Vikaelva.
Om utgangspunktet er Skogstjerna og ein har parkerte der, så er ein snart i mål når du ser dette nydelege motivet. Her er det også mogelegheiter for å kunne avkjøle seg med eit bad. Husk berre på å ta med alt søppel heim. Da er det ryddig og pent til neste gang du kjem eller nokon andre har lyst å stoppe.

Kart over turen ligg på ut.no: Skogsvegen i Randaskogen, Markane

GOD TUR. NYT DEN VAKRE NATUREN

Sentrumsnær skogstur

26. april 2014 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Ein skal ikkje langt ut om Stryn sentrum før ein finn dei finaste skogsstier, eller råser som eg kaller det. Ein kveld denne veka var eg så heldig at eg fekk oppleve nytt terreng. Eg har vel for mange mange år sia deltatt på o-løp i området, men som o-løper må ein bevege seg mest utanfor dei opptrakka stiane, så eg var ikkje klar over at der var så fint..

Vi er nokre kollega som har trimma ilag ein kveld i veka denne vinteren og våren. Da har vi gått på forskjellige plassser med forskjellige utgangspunkt. Denne gangen skulle vi møtes ved fabrikken og gå derifra. Eg møtte spent opp, og vart presentert for ei runde som høyrdes veldig fin ut. Og eg vart ikkje skuffa. Faktisk så var runden så fin at eg eit par dager seinare tok same turen da eg likevel skulle innover og handle :-).

Første del av turen går på asfalt. Flott å sjå kor det grønast i hagane i lavlandet.

Når ein har vunne nokre høgdemeter blir utsikta finare. Ein får fort utsikt mot fjorden og fjelltoppane.
Etter mange dager med sol og fint veir er det vårteikn overalt. Ein må senke skuldrane og ta inn og nyte alle inntrykka.
P1040371
Vi tok snarvegane mellom gatene i boligfelta Tonningsbakkane og Kreklingen. I svingen, på tampen av Geilevegen, tok vi av mot skogen. Der er det tillaga med benk så ein kan ta ein kvil etter alle bakkane. Etter å ha tatt av fra asfalten kom vi rett ut i «stor skogen». Skogsområdet vi bevega oss inn i heiter «Kamben». Det strekker seg heilt ut til Vikaelva og opp til Stryn skisenter. P1040373 P1040374
Stien var reine «autostradaen». Tydeleg at den er mykje brukt. Likevel trefte ikkje vi meir folk enn att ein kunne finne den gode roen det er å gå i skogen. Det var slik både da eg gjekk på kveldstur og midt på dagen. Skogsstillheita var der sjølv om vi var nær sentrum og nær boligområdet.

Der er mange stiar. Da vi tok av fra Geilevegen tok vi den stien som gjekk beint fram.

Tek ein seg litt tid, og ikkje berre ser på klokka, så ser ein mykje når ein er ute i skogen.

Da vi kom opp på «høgda» var der eit stiskille. Stien mot høgre går mot Skisenteret, til venstre går stien mot Vikaelva.
Vi tok den som gjekk mot Vikaelva, ut over ryngen. Vi følgde stien til den var akkurat under linja, der kom ein sti på tvers av den som vi gjekk på. Der tok vi unndabakken nedatte langs Vikaelva. (stien delte seg før vi kom heilt til elva).

Det var stor vassføring og voldsom buldring i elva. Ikkje rart etter så mange dager med dei høge temperaturane.

Der har vore store naturinngrep etter kraftutbygging langs Vikaelva. Håper det blir fint igjen når entreprenøren får rydda oppatt.
På Hool er der fin bru over elva. Da kan ein velge å gå over der eller å gå på austsida av elva til ein er nede på Vikaveien.
Denne runden starter og ender i Grandane industiområde på Tonningsleirane. Den er 5 km og inneheld det meste. Asfalt, skog, elv, fuglekvitter, vårblomster og mykje mykje meir. Turen kan sjølvsagt også gåast motsatt veien. Ein tur som ligg i nærområdet for mange 🙂

Turen ligg også på Ut.no: Sentrumsnær skogstur

GOD TUR!!

Gje bort eit gåvekort på ein tur

10. april 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Står du i beit for å finne på gåve ?

Da vil eg foreslå eit gåvekort på ein tur. Ein tur ut i naturen, ein biltur eller ein tur på kafè. Eller alt dette i kombinasjon. Det er fantasien som set grenser…..

Eg var så heldig at eg fekk ei slik gåve da eg fylte 50. Da inviterte ungdomen min meg med på fjelltur i Rondane. En fantastisk opplevelse som eg vil huske resten av livet. Det var kvalitetstid ilag med dei som eg er aller mest glad i. På turen plukka vi 2000 meters topper. Eg tok to og dei tre stykker. Opphold og flott måltid var også inkludert. I tillegg fekk eg ei flott bok om alle 2000 meter toppane i Norge. Mykje å plukke av der.

Eg har ved fleire høve brukt denne idèen.
Ei venninde og eg vart enige om at som presanger til bursdager og jul skulle vi overaske kvarandre med ein tur. .

Dette bildet frå ein tur til Flø. Der møtte vi ein bonde som selde nyplukka gulrot. Lykke.

Bakgrunnen for at eg skriv om dette er at mor fyller 74 år på søndag. Og på spørsmål om kva ho ønskte seg til bursdagen sin, kom svaret raskt og kontant: BILTUR! Og biltur skal det bli. Da fyller vi bilen med nistekorg med mykje god mat og kaffi.
Dette bilde fra ein gavekorttur til Bremanger i 2013.
I dette området er det mange uoppdaga fjorder og grender.

Det er mange som av ulike grunner ikkje kjem seg på tur. Kanskje har dei ikkje nokon å reise ilag med eller det er andre ting som begrenser turmoglegheitene.

Kanskje kan du invitere med deg mor og far, besteforeldre eller ei tante og ein onkel. Eller kanskje er det ein naboen eller ei venninde/venn som treng ein invitasjon.

Tid som vi bruker i lag med dei som ein bryr seg om er ei god invistering.

GOD TUR 🙂

Senk farten og ta eit steg til sides.

3. april 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Ein treng ikkje alltid å gå så langt, eller så fort, eller så høgt. Senke skuldrane og ta eit skritt til sides.

I dag var min tur ein slik tur.

Fekk ein invitasjon om tur ut i skogen. Og eg seier sjelden nei om noken spør om det. Ein førmiddagstur i kjent terreng når sola skin fra skyfri himmel og det er vår i lufta er heilt topp.

Vi starta i kjent terreng og tok Den Trondheimske postvegen fra Langeset til Faleide. Å kome ned i bakkane der sola steiker, fuglane kvitrar og vårblomstrane er byrja og titte fram er balsam for sjela.

Tørt og mjukt underlag å gå på og først på turen er det berre unndabakkjen.
Da vi kom til skulemuseet på Faleide tok vi nokre steg til sides og gjekk over «skuleplassen» og ut gjennom skogen. Klatra over eit gjerder og kom til nokre gamle uthus. Fantastisk å sjå dei gamle husa som er tatt så godt vare på. Lengst ute på ein lite flekk av dyrka mark… DER blomstra heile bønen med påskeliljer.
Vi gjekk gjennom gammal skog og kom heilt ned til sjøen. Vi tok ein pause og let augene kvile på den blikkstille sjøen, dei snødekte fjella inst i fjorden og heile Blaksetebygda som låg bada i sol. Der er dei sikkert godt i gang med vårvinnja. Vi høyrde arbeidsfolka på andre sida av fjorden som jobba på Norges verste vei, Olden-Innvik.

På heimvegen gjekk vi på «laust» opp bakkane. Vi kom fram på gamle steinmurar. Vi såg godt trakka hjorte reser. Inntrykka var mange, ein ser så mykje fint om ein berre tek seg tid.
Det er fri ferdsel i utmark. Kva som er utmark og kva som er innmark kan i enkelte høve være vanskeleg å skilje. Nokre punkt bør alle vite om.
Ein skal ikkje gå over dyrka mark, ein skal ta spesielle hensyn til husdyr på beite. Selvfølgeleg må ein også ta hensyn i og nær gardstun, hytter og boliger ellers. Ein må ikkje skade naturen, ta med alt søppel heim og ikkje lage unødig støy.