Kategori: Setrar / Støylar (Side 4 av 7)

Sande-Tjugen/Haugen setra-Sandsåsen-Sande

2. mars 2017 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Denne turen er ein rundtur som går på skogsveg og rås i vakre Loen. Turen er godt skilta og kan kombinerast på forskjellige måter. Runden som eg gjekk var på ca 7,5 kilometer og turen er teikna inn på kart på ut.no.Utgangspunktet for turen er ved skogsvegen like forbi Sande Camping ved Lovatnet. Skogsvegen er tydeleg og underlaget er mjukt å gå på. Eit stykke opp i bakkane viser spor etter naturens herjinger. Der er skogsvegen full av stein og mold etter ein vassdemme som gjekk på førjulsvinteren. Det går likevel fint å kome forbi.

Når ein vinn høgdemeter blir utsikten fantastisk. Heile Lodalen ligg der med sine bratte fjellsider som speglar seg i Lovatnet. Området ved skogsvegenden blir kalla Saurane og der er det flott utsikt mot gardane på Sæten og Sandsåsen og mot Loen. Dagen eg gjekk var prega av lavt skydekk og skodde langs fjellsidene og i dalbotnen.
Fra skogvegenden går turen over i rås. Den er godt merka med raude stikker og raudmåla prikker på trelegger og steiner. Det er viktig å ikkje gå utom den merka råsa om ein ikkje er kjent i området. Terrenget er bratt og hamrete utenom den merka råsa. Har ein problem med å finne neste raude merking så bruk tid og vær sikker på at ein er på rett veg.
  Etter eit stykke i råsa kjem ein til eit nytt utsiktspunkt. No ser ein Loen, Rake og Oppheim og ut Faleidfjorden til Blaksæter og Hildahalsen . Haugen/Tjugensetra er setra til gardane på Haugen og Tjugen. No står der fire bygningar på setra. Ein av fjøsane er bygd om til hytte. Det vart slutt på setring ca 1950. Aust for setra er ein plass som blir kalla Gamlesetra. Der hadde Haugen og truleg Sande seter før. På grunn av fonnfare vart setra flytta nærmare elva. GardenTjugen hadde i gamal tid seter på vest sida av elva. Ein av grunnane til at den vart flytta var at det var mykje orm der.Fra setra valgte eg å gå råsa som er merka til Haugen. Den starter i nederste hjørnet aust på setrekvia. Råsa er tydeleg og svinger seg gjennom store granfelt. Etter kvart kjem ein inn på skogsveg og ein kan velge om ein går den bratte råsa gjennom granfeltet eller skogsvegen.


Nede på flata og ved ein stor sving er rås skilta til Sandsåsen. Råsa er 600 meter før ein igjen kjem inn på skogsveg.
  Siste del av turen går på skogsbilveg og ein passerer forbi Sandsåsen hytter. Følg bilvegen til Lovatnet og vidar til utgangspunktet ved Sande Camping.
Om ein velger å gå turen motsatt veg er Sandsåsen eit naturleg utgangspunkt.

Kart over turen finn ein på ut.no: Sande-Haugen/Tjugen setra-Sande

Utigardssetra i Holmøyane

22. februar 2017 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Utigardssetra høyrer til garden Holmøy i Holmøyane. Det er ei fin lita seter med eit sel. Setrevollen er fint rydda og det er ope og fin utsikt. Her kan ein settje seg ned og finne roen sjå utover Hornindalsvatnet og bygdene på andre sida av vatnet, Navelsaker og Otterdal.

Medan ein set der og ser på utsikta kan ein tenkje på han som kom i kamp med ein bjørn i dette området i 1852. Det var Hans Holmøy, skiparen av Holmøy arbeidsskule. Utfallet av kampen kjenner eg ikkje.
Denne hendinga er m.a bakgrunn for Adolf Tidemann sitt kjende maleri «Bjørnejegerens hjemkomst».

Denne turen til setra går fra grendahuset Vonlund i Holmøyane. Der er det god parkeringsmoglegheiter på ein lunneplass på sørsida av rv 15 eller ved ungdomshuset.Skogsvegen er fin både for gåande og syklande. Også barnevogner og permobiler går fint eit langt stykke.
Landskapet åpner seg når ein har gått nokre høgdemeter og ein får eit flott utsyn over Hornindalsvatnet med bygdene og fjella rundt. Etter ca 600 meter kjem ein til ei grind og der er det moglegheiter for å betale bomavgift om ein vel å køyre opp skogsvegen. For dei fleste er denne turen overkomeleg å gå heilt fra riksvegen. Fra utgangspunktet til setra er det vel 2,5 kilometer og ein høgdeskilnad på ca 300 meter.Det er også andre turalternativ i området. Like i nærheita av Utigardselva/Holmøyelva ser ein eit skilt som viser veg mot Glitteregga.

Ca halvvegs til setra kjem ein til eit stykke på vegen som har fått hard medfart. Vatn har greve djupe spor i ei lengde på ca 200 meter. Det er ikkje problem for turgåere å ta seg fram.
No i slutten av april har skogsvegen blitt reparert så no er det ikkje vanskeleg å ta seg fram med sykkel og barnevogn.
Ein fin stubbe står langs vegen og kan være fin å ta ein pause på.

Skogsvegen går heilt på setrevollen på Utigardssetra. Sætrefjellet ligg bak to av setrane i Holmøyane. Utigardssetra ligg lengst vest under det fjellet. Innigardssetra ligg ca 1 kilometer lenger aust. Flott utsikt fra Utigardssetra over Hornindalsvatnet og bygdene rundt, Navelsaker og Otterdal.

Kart over turen finn du på ut.no: Utigardssetra i Holmøyane

GOD TUR!!!!

Bruasetra – Storesetra – Hjortedalsetra, Hornindal

14. desember 2016 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

I Hornindal kommune er det 21 setrar som det framleis står bygningar på. Tre av desse setrane ligg i Grendadalen. Grendadalen er ein vid og flat dal som går fra Hjellbakkane og Engebø mot fjella som grensar til Møre. Der er mange turer som er lett tilgjengelege i fjella som omkranser Grendadalen. Nokre av dei er skilta.
Det har vore store forandringar i dalen dei siste åra, og dette gjer at det er eit populært område å ferdast i både sommer og vinter.
Hornindal Skisenter med alle sine fasiliteter er eit nytt tilskudd av skianlegg i distriktet. Ny veg og stor parkeringsplass er på plass og gjer det enkelt å ta turen til Grendadalen til alle årstider. Grusvegen fra parkeringsplassen og rundt setrane blir nytta som skiløyper om vinteren. Parkeringsavgift og vegavgift betaler ein sjølvsagt der det blir krevd.

På bildet under ser ein alle dei tre setrane med fjella og dalane bak. Fra venstre ser ein ein Nabben,1058 moh., vidare Lisjedalen med Lisjedalskaret bak. Ytre Aksla,964 moh., framfor der. Vidare Blåbredalen med Blåbreen bak, Indre Aksla, 1212 moh., og Hjortedalen med Tussa bak, 1377 moh.Denne turen rundt Grendadalen går på fin grusveg og er ei runde på ca 6 kilometer. Her er det stille og roleg natur. Terrenget er relativt flatt så her ein er det fint med barnevogn, sykkel, rullestol og rullator. For dei minste er det mykje å oppdage i grøftekanten. Denne gjengen, som eg trefte på ein fin haustdag ,studerte ein frosk som var på glattisen. Spennande for små og store.

Den første setra ein kjem til er Bruasetra, 400 moh. Detter er setra til gardane på Gausemel, Fannemel, Hjellbakk og Haugen. Setra er godt vedlikehaden og dei små sela ligg på rekk og rad.
I 1930 var det ca 54 kyr på setra og det var ein stor jobb for gjetarane å gjete buskapen. Gjetarjobben vart utført etter liste, nøye utrekna med gjetardager, etter kor mange kyr kvart av bruka hadde.
Det var slutt på setringa på Bruasetra tidleg på 1960 talet.Etter å ha passert Bruasetra går vegen vidare med slak stigning. Ein passerer skilt som viser råsa til Høgenibba, 1191 moh. I vegkryss tek ein til høgre for å gå setrerunden. Vegen som går rett fram går i Lisjedalen. Dette er ein anleggsveg som vart bygd da Tussa kraftverk bygde tunnelsystem for å leie vatn, hovudsakeleg fra Hornindal, over til Tyssevatnet. I Lisjedalen har Tussa kraft eit av sine tunnelinntak. Fra krysset og opp i botnen på Lisjedalen er det ca 3,5 km.Når ein fortset setrerunden passerer ein Lisjedalselva. Der er det bru med høge rekkverk. Dette fordi grusvegen rundt setrane blir brukt som skiløyper om vinteren.Storesetra, 440 moh, er setra til gardane på Lødemel. Det tok slutt med setring tidleg på 60-talet. Ved vegen på Storesetra har Hornindal i.l ein av sine fjelltrimposter. Denne trimposten ligg ute berre om vinteren.
Ultrafjelløpet Hornindal Rundt har ein av kontrollpostane på Storesetra.Godt vedlikehaldne sel og fjøsar ser ein på alle dei tre setrane i dalen. Hyttene som er sett opp i utkantane av setrevollane glir fint inn i terrenget. Mellom Storesetra og Hjortedalsetra er vegen flat og fin. Desse to setrane ligg omlag på same høgde i terrenget.På veg opp fra parkeringsplassen ved skisenteret ser ein bort til Hjortedalsetra på andre sida av dalen. På bildet ser ein og tydeleg vegen som går til botnen av Hjortedalen, ca 840 moh. Fra Hjortedalsetra til botnen av Hjortedalen er det vel 2 kilometer.Hjortedalsetra, 450 moh,høyrer til gardane Kroken, Engene, Espe, Dobakk og Rygg. Hjortedalsetra er, til liks med dei andre setrane i dalen, ei stor seter. Setrekviene vart slått og høyet vart oppbevart i setreladene for heimkøyring på skaresnø om vinteren, eller dei frakta tørrhøyet heim om sommaren. På det meste var det 10 budeier på Hjortedalsetra. Det var slutt på setringa sist på 60-talet.Fra Hjortedalsetra går denne turen på grusvegen mot Engebø før den går over i løypetraseen. Løypetraseen krysser elva Hjortedøla og etter brua føl ein lysløpetraseen mot skisenteret. Går ein denne turen med vogn må ein ta av til høgre på grusveg like før Hjortedalsetra. Ved Gamlesetra, (uten bygninger) ser ein skilt som viser der løypetraseen går mot Hornindalsetra. Her går det turløyper om vinteren. Etter at eg gjekk turen har det blitt bygt bru over elva. Den skal være godt dimensjonert og det vart uttalt da brua var ferdig: «No toler bru den største trakkemaskina og ti elefanter».
Siste stykket mot parkeringsplassen/skisenteret går i lysløypa, i utkanten av dyrkamarka.

Kilde til fakta informasjon om setrane: Setrane i Hornindal av Kjell Råd.

Kart over turen ligg på Ut.no: Bruasetra – Storesetra – Hjortedalsetra, Hornindal

GOD TUR!

Brenndalen

29. november 2016 / Bodil Dybevoll / 3 kommentarer

Brenndalen er ein såkalla hengande sidedal med bratte fjellsider. Dalen gjev ei strek naturoppleving av bre, fjell, elver og fosser. Når ein går turen får ein oppleve mektig og fasinerande terreng, stilleheit og nærheit til naturen.

Brenndalen går paralelt med den meir kjente Briksdalen.

Utgangspunktet er ved Åbrekk Gard og det er tilrettelagt for parkering ved Fv 724 som går gjennom den vakre Oldedalen.

Åbrekk Gard tilbyr både overnatting, servering, catering og skreddersydde aktiviteter. Alt dette i og ved bygningar som er nyrestaurert til moderne fasiliteter.
Når ein har parkert på den opparbeida parkeringsplassen og betalt parkeringsavgifta går turen på grusvegen til gardstunet og vidare forbi låven. Turen til Brenndalen er skilta som ein kan sjå på bilda. Etter å ha passert låven kjem ein inn på skogsvegen. I første krysset skal ein ta til høgre. Skogsvegen er fin, men til tider litt bratt. Det går likevel fint å ta med sportsvogn til setra.
  Etter få høgdemeter får ein flott utsikt over gardane som ligg nede i dalbotnen og alle fjella som omkranser dalen. Denne turen gjekk eg tidleg i oktober og den første snøen låg som melisdryss på dei høgaste toppane. Lengst inn i dalen var det frost på bakken. Likevel ein flott tur. Alle årstider har sin sjarm og fotomotiva står i kø.
Da eg gjekk gjennom gardstunet på Åbrekk såg eg at hjortejegerane gjorde seg klar for å reise på jakt. Eg tok kontakt med dei og fekk tommel opp for å gå turen sjølv om dei skulle jakte i same området. Dei var vant til turgåere og tok hensyn til dei.
Åbrekk setra ligg opp på høgda,ca 250 moh, ved inngangen til Brenndalen. Det er eit sel på setra. Her i frå har ein flott utsikt mot Oldedalen, inn Brenndalen og til Brenndalsbreen. Skogsvegen sluttar på setra, vidare inn dalen er det likevel god turveg. Underlaget blir meir ujamnt og går etterkvart over til rås, men tydeleg å følge.Med dei høge fjella ruvande på tre kanter blir det lite sol så seint på hausten. Men det er ei eiga ro og stillheit i dalen på denne årstida. Det er fin sti/traktorveg å gå på innover dalen. Om ein vil ta ein rundtur er der også rås på nordsida av elva Brenna ned til Åberg. Denne turen er også fin å ta om ein vil bruke terrengsykkel. Råsa går på høgre sida av elva Brenna. Elva er veldig breid når ein kjem lengst inn i dalen. Om det ikkje er for mykje vatn i den er det fint å gå uti og følge elva eit stykke mot botnen av dalen. Når ein ser framatt dalen ser ein rett på Flatefjellet (ca 1400 moh) med Flatebreen og Melkevollfossen til venstre. Høgalmenbreen til høgre.Hjortejegarane og jagarane gav tommelen opp for turgåeren som ville utforske dalen. Dei fekk fangsten sin og eg fekk ein flott tur og eit positivt møte med jegere.

Kart over turen ligg på ut.no: Brenndalen, Oldedalen.

GOD TUR OG NYT NATUREN.

Turstier og gamle ferdselsvegar på Bergsida,Vikalida,Vik og Hol.

19. november 2016 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

I løpet av sommeren/ hausten har turstiar og gamle ferdselsvegar i området Bergsida, Vikalida , Vik og Hol blitt rydda og merka.
Martin Berstad har vore initiativtaker til dette prosjektet og han har også utført arbeidet. Gunnar Berstad har tatt gps-spor og alle stiane er merka med kor lange dei er. Tilsaman er det ca 15 kilometer med stier i området. Martin fortel at ein del rydde arbeid står att, spessilet i området ved Hol, og at det skal kome farga band ut fra alle kryss.

Dette turområdet ligg lett tilgjengeleg og er eigna både for stor og små. Av kartet på bildet kan ein sjå at det er eit stort nettverk av stier i området.
Det er satt opp skilt i alle kryss med henvisning til kor ein står og med fargekoder for stiane vidare. Her er det ikkje mulig å rote seg vekk.

Dei kvite linjene på kartet er bilvegar. Som ein ser av kartet er det enkelt å kome inn på stiane både fra Bergsida, Vinsrygg, vegen som går til Tverrfjellet, Vikalida, Vik og Hol.

Min tur starta i Vikalida, og gjekk opp den gule løypa som heiter Langholene. Der er det bratt oppstigning, men fin sti.

I andre kryss tok eg til venstre inn på Kyrkjevegen og vidare mot Kyrkjeledet. Dette var eit flott parti av turen. I stor granskog med tydeleg sti mellom granleggane. Kyrkjevegen var den vegen folket på Bergsida brukte når dei skulle til kyrkje før bilvegen i Kasthamrane kom.
p1000783
Ein plass er det stor retningsendring, berre å følge pila.Fra Kyrkjeledet følgde eg den gamle sjøvegen til Vinsrygg. Den gjekk opp aust for gardane på Vinsrygg og forbi dei gamle gardfjøsane. Vidare gjekk eg opp den gamle setrevegen som ligg vis a vis bilvegen.
   Det er laga til flotte kvileplasser langs med alle stiane. Så det er berre å setje seg ned og nyte utsikta og stillheita.
Den gamle setrevegen har jamn og fin stigning fra Vinsrygg til Vinsryggsetra. Enkelte plasser er stien trakka godt ned i terrenget.Ved Høgeryggen går den gamle setrevegen og bilvegen nesten heilt i hop. Likevel er der plass til ein fin kvileplass mellom.Når ein har passert Høgeryggen kjem ein etter kvart til lysløypa. Der går ein rett over trasseen og fortset etter gule band på andre sida. Stien er litt utydeleg det siste stykket til Vinsryggsetra. Fra Vinsryggsetra gjekk min tur bilvegen tilbake til Høgeryggen.I krysset ved Høgeryggen er det også skilta mot Tverrfjellet og Stryn Vinterski. Så det er mange muligheiter for å kome inn i stinettverket.

Snarvegen, merka med blå 4, tok meg ned på ein gammal traktorveg. Traktorvegen var det lenge sia noken hadde køyrt på så ein fin sti hadde det blitt. Etter eit stykke på traktorvegen kom eg til Flo Skue. Eit fin utsiktspunkt som har fått namnet sitt fordi ein har fri sikt til bygda Flo. På benken som står der er det svede inn: Her kan du sitje ilag med din frue og til Flo skue.

Fra Flo Skue følgde eg traktorvegen/stien til neste kryss og tok bratt ned ein gammal køyreveg. Det er artig å gå i skogen på slike gamle vegar og sjå spor etter farne tider. Siste stykket gjekk eg på Lidaråsa før eg kom ned på bilvegen i Vikalida.
I mange av desse stiane kan det også brukast terrengsykkel.

Min tur ligg på Ut.no: Stier og gamleferdselsveger på Bergsida, Vikalida, Vik og Hol.

Tippaskogvegen og Postvegen over Brekka

23. oktober 2016 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Rundturen i Tippaskogvegen er ein tur på grus-og skogsveg i slakt skogs-og fjellbeitelandskap langs deler av den verna Trondhjemske postvegen. Turen får eit kulturhistorisk tilsnitt med den gamle steinbrua over Ljøsurelva, merkesteinar langs postvegen og gamle setrevollar.
Denne turen kan ein også ta med sykkel og barnevogn og deler av den kan takast med rullestol. Det innerste stykket av Tippaskogvegen er meir ujamn og kan være vanskeleg for dei med rullestol.
Heile runden er på 8 kilometer og det høgaste punket er 375 moh.

Utgangspunktet for turen er like ved Harpefossen skisenter i Hjelmelandsdalen i Eid kommune. Der er det god plass til parkering. Elva Hjalma renn gjennom Hjelmelandsdalen og turen går innover på høgre sida av elva. Der er god bru over elva ved utgangspunktet.

Hjelmelandsdalen er også utgangspunktet for mange andre turer i området, turer som er merka, graderte og skilta i henhold til ny standard. Ta deg tid til å studere skilta, kansje finn du fleire turer du har lyst å ta.

Etter at ein har gått over brua kjem ein til eit kryss. Tek ein til høgre går ein den gamle setrevegen over Tippasetra og kjem innatt på skogsbilvegen like etter setra. Held ein til venstre føl ein løypetraseen som går litt lågare i terrenget, og kjem innatt på skogsvegen etterkvart.

Tippaskogvegen er ein flott skogsbilveg som vart bygd i 2000.

Langs denne rundturen går ein forbi mange setrar. Dette er setrar som høyrer til gardane fra Eidsfjorden, grendene på og rundt Haugen og opp Hjelmelandsdalen.

Heile den fremste delen av Hjelmelandsdalen har eit samanhengande stølskulturlandskap der bøane og stølsgrendene nesten går over i kvarandre . I dalen ligg setrane Naustdalsetra, Tippasetra, Nakkesetra, Bjørhovdesetra og Sevlandsetra. Ingen av setrene er lengre i vanleg drift, men det er beite av sau, kyr og til gardane på Haugland hest. Dei fleste stølsvollane i dalen er trefrie, men lyng, einer og bjørk er i sterk framvekst. Setrane er også endra av tilrettelegging for friluftsliv. Dei fleste av sela og fjøsane på setrane er bygde på 1800-talet, no er mange av dei ombygd og utbygd og nye hytter er oppført. Mange plasser ser ein steingardar av naturstein rundt setrane. Dette gjorde nytte som gjerde rundt setrane og var som grense mellom innmark og utmark.

Tippasetra høyrer til gardane på Haugland og i Lidene.Nakkesetra/ Nakkjen høyrer til gardane på Haugen og Åsen. Her ligg det setrehus/fjøs både ovanfor og nedanfor skogsbilvegen.Skogsbilvegen er slak og stille. Enkelte plasser er det laga til så ein kan setje seg ned og ta ein pause.

Innerst i Tippaskogen går skogsbilvegen over til skogsveg og underlaget blir litt meir ujamnt, men fremdeles godt å kome seg fram til fots og på sykkel. Det går også ann å kome fram med sportsvogn om ein har store hjul.Ved Sevlandsetra/Brekkefoten, like ved postvegen som går over Brekka, står ei bålhytte som fritt kan nyttast av alle som vil. Denne er bygd av entusiastiske pensjonister og i regi av Haugen i.l, Harpefossen skisenter og Gjensidigestiftelsen. I bålhytta er der bålpanne, ved og fyrstikker. Her kan ein kose seg både vinter og sommer.

Ved Brekkefoten kjem denne turen innpå den Trondhjemske postvegen/grusvegen og følger den framover Hjelmelandsdalen igjen.
Velger ein å gå til høgre starter ein på stigninga på den trondhjemske postvegen over Brekka, som går mellom Hjelmelandsdalen og Bjørkedalen. Anbefaler alle å ta ein tur over Brekka til Bjørkedalen. Skriv litt om den traseen lengst nede i innlegget.
Like etter at ein er komt innpå postvegen/bilvegen kjem ein til Sevlandsetra. Denne setra høyrer til gardane på Sevland, Engeland, Balsnes og Halsteinslid.
Bjørnhovdesetra høyrer til gardane på Bjørhovde. Bjørhovde er ei grend på vestsida av Hjalma lengst nede i Hjelmelandsdalen.Ljøsurbrua er ei flott gammal bru. Ei av mange bruer som enda finst på den Trondhjmske postvegen. Her er eit fint utgangspunkt til fleire turer. Det er skilta til Kloven, Ljøsuregga, Sandegga og Kjenndalen. Dette er turer av variert vanskegrad.
Naustdalsetra høyrer til gardane i grenda Naustdal som ligg heilt nede ved Eidsfjorden.Når ein har passert Naustdalsetra er det kort vei fram til parkeringsplassen på Harpefossen og utgangspunktet for denne turen.
Om vinteren blir vegen fra Harpefossen og over Brekka stengd. Når snøen kjem blir deler av den nytta til skiløyper.

Rundturen fra Harpefossen-Tippaskogvegen-Postvegen tilbake til Harpefossen er ca 9 kilometer og går i slakt terreng.

DEN TRONDHJEMSKE POSTVEGEN OVER BREKKA.

Når ein er i dette området anbefaler eg ein tur vidare over Brekka og til Bjørkedalen.
Vegen over Brekka er truleg einaste vegen i landet som er ein del av det offentlege vegnettet og som framleis er akkurat slik den var i 1826. Vegen er i seg sjølv eit veghistorisk minne, – ein smal veg med grusdekke som følgjer terrenget i krinklar og krokar, over bakketoppar og ned i søkk, akkurat slik vegen vart bygd og låg der frå tidleg på 1800-talet. Kor i landet kan ein køyre over ei steinhellebru bygd i 1827?! (kilde:Harpefossen skisenter)
Langs den Trondhjemske postvegen kan ein sjå gamle rodesteinar og milesteinar. På grensa mellom Nordfjord og Sunnmøre står ein grensestein av gammal type. Steinen er frå 1868 og markerer grensa mellom Nordre Bergenhus Amt og Romsdals Amt. Den markerer også grensa mellom Nordfjord Fogderi og Sunnmøre Fogderi.
Milesteinane vart plassert ut med ei mil avstand.
Høgaste punkt på overgangen mellom Hjelmelandsdalen og Bjørkedalen er på 414 moh.
Ta ein pause og nyt stillheita og la tankane gå til dei som i all slags veir og føre skulle fram med posten i tidlegare tider.
Når ein har passert det høgaste punket og starta nedstigninga kjem ein forbi Ljomtjønna og Vasslidvatnet. No vil ein kome til fleire flotte steinbruer. Imponerande byggverk som har stått i mot store vassføringer i mange år.Nedstigninga til Bjørkedalen er bratt, men med eit flott utsikt mot Bjørkedalsvatnet og fjella Keipen 944 moh og Vassendfjellet 1134 moh.

Kart over turen finn ein på Ut.no: Trondhjemske postveg – Tippaskogen denne er beskrevet motsatt veg.
I sogeskrift for Eid (2008) kan ein lese meir om Den Trondhjemske postvegen over Brekka.

GOD TUR I NYDELEG TERRENG!

Øyesetra, Markane

17. oktober 2016 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Øyesetra høyrer til dei to gardane i Øyane. Den ligg i Markane, like over grensa til Hornindal kommune. Ein kan sjå setra fra bygda der den ligg høgt oppe i lida, under Øyenibba/Middagsfjellet.Utgangspunktet for turen til Øyesetra er på Maurset. Om ein kjem fra Stryn blir utgangspunktet ved den siste garden på høgre sida av vegen. Kjem ein fra vest blir det ved den første garden på venstre sida av vegen. Det er plass til å parkere i tunet ved gamle huset eller ved skogsvegen.Ein må ikkje parkerer slik at ein står i vegen for dei fastboande i tunet, i hyttefeltet eller for drift i skogsvegen. Ser ein folk i tunet så ta kontakt og spør om parkering.
Skogsvegen er fin og godt vedlikehalden. Når ein kjem til eit kryss skal ein ta den vegen som er i midten. Den går motebakka og i nordvestleg retning. Turen til setra er vel 2 kilometer og skogsvegen er ca 1.5 kilometer. Den siste delen av turen går i rås og terrenget blir brattare. Råsa er bra tydeleg og delvis merka med raude merker på treleggane og steinar. Ved enden av skogsvegen går turen over i rås. Ein går over ei elv og fortset opp bakkane. Råsa kan være litt utydeleg over ei myr, men der skal ein holde til høgre. Sjå etter raude merker.

Når ein går i skogen om hausten er det eit vidt spekter av farger. På turen til Øyesetra går ein forbi eit parti med ospeskog. Ospeskogen har både spessiell lyd, lukt og farge om hausten. Når ein kjem lenger opp i lida er det bjørkeskogen som dominerer.
Råsa flater ut på siste stykket og plutseleg ser ein sela på setra.På setra er det to sel og ein fjøs. Fjøsen eigde dei to bruka i lag. Gamle selet og fjøsen vart restaurert i 1999.
Setrekvia er bra stor, men noke myrlendt. I tidlegare tider var den verdifull slåttemark. Ein husmann fra Maurset leigde denne kvia. Han murte opp ein 100 meter lang steinmur på ovanforsida av setrekvia og hadde risgard rundt ellers. Dette vart gjordt for at krøtera ikkje skulle ete opp avlinga. Denne steinmuren viser tydeleg i terrenget enda.Øyesetra ligg ca 600 moh og utsikta austover mot bygda og fjella i aust og i sør er fantastisk. Markane i.l har ein av i alt ni setretrimpostane her på denne setra. Fra Øyesetra er det rås vidare til Øyenibba/Middagsfjellet.

Kart over turen finn ein på ut.no: Øyesetra

GOD TUR!!

Postvegen over Hunvikskaret/Hundeidet

26. september 2016 / Bodil Dybevoll / 5 kommentarer

Mange er nok ikkje klar over at ein gammal postveg går over Hunvikskaret/Hundeidet i Eid Kommune. Heilt fram til 1978 var den gamle postvegen den einaste vegen bygda Hundvik hadde til omverda. Ellers var fjorden ferdselsvegen til og fra bygda.
Eg gjekk tur i denne postvegen i fjor haust og her kjem nokre bilder og ein beskrivelse om kor ein finn denne vegen. Men først litt bakgrunnstoff.

Det lokale embetsverket og militærvesenet som sat spreidd i kringom i dei nordlege bygdene på Vestlandet, hadde trong for ein nokolunde jamn og trygg postgang. På slutten av 1700-talet vart difor Den trondhjemske Postvegen bygd mellom Bergen og Trondheim. I Sogn og Fjordane vart den teken fullt i bruk i 1795. Postvegen gjekk etter ruta Gulen-Leirvik-Dale-Førde-Jølster-Reed-Utvik-Faleide-Hornindal og vidare nordover til Hellesylt, der postsekken kunne skyssast vidare nordover med robåt. I 1823 vart det i tillegg sett opp ei postrute som gjekk nordetter vestlandskysten. I Selje vart bergensposten frakta over Mannseidet til Sunnmøre. Frå Eide i Moldefjorden ved Selje vart post som skulle innover til Nordfjord, send med landpostbod gjennom Rimstaddalen og ned til robåtskyssen som venta på Bryggja. Denne rodde ”Nordfjord-ruta” enda i Utvik der den korresponderte med ruta langs Den trondhjemske Postvegen.

Men nokre av dei viktigaste statlege funksjonane i Nordfjord var samla i Eid: Sorenskrivarkontoret låg på Løkja og militærvesenet hadde hovudsete på Nordfjordeid. Dessutan sat det ein sorenskrivar i Volda som gjerne ville ha raskare postgang. Dette var grunnen til at det i 1826 vart opna ein ny postveg over Hunvikskaret og gjennom Hjelmelandsdalen i Eid Kommune. Denne ruta korresponderte med Den trondhjemske Postvegen på Rebakken ved Breimsvatnet. Derfrå vart postsekken skyssa ut til Ryssfjæra, rodd over fjorden til Hunvik, derfrå med postsekken på ryggen over Hunvikskaret til Hundeide og vidar med robåt nord om fjorden til sorenskrivargarden på Løkja (Leikvin). Frå Løkja gjekk postsendinga nordover mot neste sorenskivar i Volda gjennom Hjelmelandsdalen og Bjørkedalen.
(kilde: Fylkesarkivet i Sogn og Fjordane)

For å kome til utgangspunktet køyrer ein på sørsida av fjorden fra Nordfjordeid og til Hundeide. Følg skilting til Hundvik i ca 1,5 km til ei utviding/lunneplass på venstre sida. Der er startpunket for turen og god plass til å parkere.

Fra parkeringsplassen/lunneplassen tek ein vegen som går til høgre forbi stolpen som ein ser på bildet.

Underlaget i vegen er mjukt å gå på. Det er slakt terreng med nokre bratte kneiker. Traseen er tydeleg nok,men ein kan sjå at det ikkje er så mange som tek denne turen. Kanskje fordi få veit om den.

Gamle klopper over elvane ligg slik dei har lege i snart 200 år.

Den gamle postvegen går delvis paralelt med bilvegen som vart bygd i 1978. Når ein nærmer seg setra Hanshjellen kjem ein heilt opptil bilvegen. Gå forbi setra og hald til venstre på skogsvegen.
Skilttavla fortel om andre turmuligheiter i området. Eg har tidlegare gått turen til Veten/Takloveten og den kan fint kombineres med turen i postvegen.

Etter ca 300 meter kjem ein til eit kryss. Hald til høgre/rett fram. Etterkvart blir terrenget ein del myrlendt men ikkje vanskeleg å ta seg fram.

Turen gjer ein så lang som ein vil. Det er spennande å sjå kor langt ein klarer å følge den gamle traseen. Etterkvart blir postvegen meir og meir igjengrodd og når ein kjem over fjellet er den så og seie heilt vekke. Det er også ein fin tur å gå grusvegen heilt ned til bygda. Eg tok turen ned bakkane og var heile tida på utkikk etter spor i terrenget som kunne vise meir av den gamle postvegen. Eg kom i prat med ein bonde som bur i bygda og han peika og forklarte kvar postvegen hadde gått. Han viste meg vegen gjennom tunet og hagen sin og innpå den gamle postvegtraseen igjen. Slik vart det til at eg fekk gått eit stykke av postvegen som ligg «skjult» i skogen.

I Hunvika som alle andre plasser gror det igjen med skog, men der er enkelte utsiktspunkt. Her ser ein over Hunvikfjorden mot dei veglause gardane Metteneset, Årevika og Hammaren.
Utsikt inn Nordfjorden fra toppen av Hunvikskaret.

Går ein litt utom traseen får ein sjå ein mektig steingard. Denne har det vore mykje arbeid å lage. No står den der som eit symbol på ei faren tid akkurat slik som postvegen ligg der i skogbotnen. Ta turen og utforsk den gammal ferdselsvegen.

GOD TUR I SPENNANDE TERRENG!!

Øyenibba/Middagsfjellet fra Kongsvik til Ullsheim

31. august 2016 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Denne turen går i grensefjella mellom Markane og Hornindal. Utsikten er fantastisk i alle himmelretninger.

Totalt er turen på 10.5 kilometer. Vil ein ha lenger tur kan ein starte ved hyttefeltet i Kjøs eller i Svorastranda og gå første stykke i Den Tronhjemske Postvegen.
Eg har tidlegare skreve om den turen : Den Trondhjemske Postvegen Kjøs-Svor
Velger ein å starte fra Kjøs eller Svor blir turen ca 2-2,5 kilometer lenger. Og vil ein ta ein rundtur eller det er problem med logistikken, kan ein plasserer ein sykkel på Ullsheim og sykle tilbake til utgangspunktet.

Eg starta på garden Kongsvik, eller Myra som bygdafolket kaller det.
Ca 500 m etter Kjøs bru, mot Hornindal, tek ein til høgre opp bakkane. Køyr ca ein kilometer til like ved gardstunet. Der går ein grusveg til venstre. Der starta min tur.
Første delen av turen går på grusveg/skogsveg. Gå til Den Trondhjemske postvegen og fortsett rett fram.
Fra Kjøsahalsen føl ein same råsa som eg har skreve om i innegget: Kongsviksetra- Svorasetra.
Dette er same traseen som ultra fjell-løpet Hornindal Rundt går i.
  Grus- og skogsveg første stykke.
  Her krysser ein postvegen og går rett fram.
Råsa til setrane er bratt, men tydeleg og godt merka. Ein tar mange høgdemeter opp til setra. Svorasetra ligg på vel 400 moh. Øyenibba/Middagsfjellet ligg på ca 850 moh.

Bilde 1: Kongsviksetra. Bilde 2: Svorasetra.

Etter å ha passert Svorasetra er det fremdeles ein del skog og god stigning i terrenget. Men etterkvart åpner landskapet seg og det blir flotte utsikta mot Hornindalsvatnet, Navelsaker og Otterdal. No er det fjellbjørk, kreklingebær og røsslyng i staden for lauvskog. No får ein meir følelsen av høgfjellet.
Utsikt mot Glitreggja, Hornindalsvatnet, Furefjerdnig, Navelsaker og Otterdal.
Flott på snaufjellet.

På bilda ser ein litt av merkinga til ultra fjell-løpet Hornindal Rundt. Øyenibba/Middagsfjellet er post to av i alt tjue kontrollposter som løparane skal innom.

Området rundt varden på Øyenibba/Middagsfjellet er nydeleg. Små vatn som ein kan stikke tærne i på varme dager. Der er tillaga fin sitjeplass med bord og benker av stein. Her er det berre å setje seg ned og nyte stillheita i fjellet.
Hornindal i.l har trimpost på Middagsfjellet.
Turen vidare innover går i tydeleg rås. Denne delen av turen er ikkje merka. Eg heldt til høgre innover fjellet. Da har ein fin utsikt til bygda Markane og alle fjella i horisonten. Fleire små vatn ligg i terrenget innover, det finaste er Småskorvatnet. Her er det laga til med fin sitjeplass av steinheller og ein bålplass. Kanskje har dette vore her heilt sidan det var Småskorstemne på denne plassen.
Småskorstemne vart arrangert fra 1920 og framover mot 1955. Stemne var ein sosial møteplass for ein kameratgjeng fra Hornindal og Markane. Det var både menn og kvinner som deltok. Stemnet var eit fast innslag tidleg i august kvart år. Dei hadde med seg mat og drikke. Ei kokke hadde ansvaret for å koke kaffi og servere mat.
Min oldefar var ein av dei som tok turen fra Markane. Han hadde med seg ein 15 liters ølkagge i sekken.

Det blir fortalt at der fremdeles skal ligge ein «skatt» etter desse stemna der oppe på fjellet. Det hadde seg slik at dei tok ikkje med seg heim drammeglasa/sølvbegera som dei brukte, men gjøymde dei i terrenget til neste sommar. Mange har leita etter denne «skatten», men ingen har funne den.
Ølkaggen som oldefar tok med på fjellet.
Fra Småskorvatnet kan råsa være litt utydeleg, men det er ikkje vaskeleg å orientere seg i det åpne terrenget. I horisonten er det kjente fjell i alle retninger. I aust ser ein blant anna Skåla, Årheimsfjellet, Avleinsfjellet, Skavteigfjellet, Melheimsnibba, Strandanibba, Gjerdanibba, Skarsteinsfjellet og Storelogpiken.Vestover ser ein Glitreggja, Sagtindane, Aasebønakkjen, Vedviknibba, Navelsakerfjellet, Kviteggja og Eidskyrkja.På veg austover mot Nordaelva passerer ein Ruksetjønna. Der skal det være fint å bade om veiret og temperaturen tillet det. Når ein kjem inn til elva finn ein også rås igjen. Følg den ned til brua.
Fra brua kan ein velge om ein vil følge råsa til Maursetseta eller gå over elva og gå til Grendasetra. Det er tydeleg og god rås til begge setrane og vidare til Ullsheim.Min tur gjekk til Grendasetra og vidare til Ullsheim. Alltid kjekt å ta turen innom setra, nyte utsikten og mimre litt.Grendasetra er eit populært turmål både sommer og vinter. Den ligg der lett tilgjengeleg fra Ullsheim. Både løypetraseen til Turløyper Stryn og råsa er fine alternativ til/fra setra. Den gamle setreråsa går unnabakken ved flaggstanga. Råsa krysser løypetraseen ved Gamlesetra. Der er det sett opp benk og bord og det er ein fin kvileplass med utsikt til Hornindalsvatnet. Setreråsa går vidar ned bakkane til venstre for den store furua. Etter kvart kjem ein til Loppesteinen. Gamlesetra og Loppesteinen var faste kvileplasser for dei som i gamledager gjekk til seters. På heimvegen var det godt å kvile hylkja på dei gamle murane og på steinen.

Bilde: Gamlesetra og Loppesteinen.

Etter Loppesteinen går råsa gjennom eit granfelt. Rett før ein kjem ned på løypetraseen, passerer ein Rømesvadet. Der har det nok blitt søla røme i den tid dei gjekk til seters.
Gå rett over løypetraseen og følg råsa til ein igjen kjem til løypetraseen. Der i fra er det berre å følge traseen/rulleskibana til Ullsheim.

Strake vegen til Ullsheim.
Her ser ein tilbake til Øyenibba/Middagsfjellet fra Ullsheim. Heile turen fra Kongsvik til Ullsheim er 10,5 kilometer.

Kart over turen finn ein på ut.no; Øyenibba/Middagsfjellet fra Kongsvik til Ullsheim

GOD TUR !

Laukisetra – Olden

20. august 2016 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Laukisetra ligg høgt og fritt over gardane på Løken. Ein ser den opp på ei hylle på venstre sida når ein køyrer mot Oldedalen.Utgangspunktet for turen er ved sagbruket på Lauki. Ein køyrer mot Oldedalen og tar av i neste enden av Floen. Kjøyr til første knappe sving til høgre. Følg skilting til Laukisetra gjennom gardstuna fram til sagbruket.
Til Laukisetra er der fin skogsveg. Turen som eg beskriv går i den gamle setreråsa opp til setra og skogsvegen nedatt. Denne rundturen er 5 km. To kilometer opp råsa i bratt terreng og tre kilometer nedatt skogsvegen. Denne turen gjekk vi som ein tirsdagstur og eg var så heldig at eg fekk lokalkjente til å være guider.
For å kome inn på setreråsa gjekk vi rett opp fra sagbruket der vi parkerte og innpå skogsveg i skogkanten til venstre for hytta som ein ser på bildet.
Sjølv om veiret ikkje var av det beste denne kvelden så har det sin sjarm å gå på tur i regn og skodde også. Vi hadde ikkje gått mange høgdemeterane før vi fekk nyte utsikten, både oppover og nedover dalen.
Ein går første stykket på ein eldre skogsveg før ein går over i setreråsa. Følg med i terrenget, det er merka med ei pil på ein granlegg der ein skal ta av til råsa. Råsa til setra er berre delvis merka, men den er forholdsvis tydeleg. Stormar og uveir har herja i skogane i Olden også, så enkelte plasser kan råsa være litt vanskeleg. Terrenget og råsa er bratt, så når det er ei lysning i skogen, stopp opp og få att pusen og nyt utsikta. Ser ein godt etter ser ein Melheimsetra/Solheimsetra på andre sida av dalen.
Her er vi på eit parti der råsa går i slakt terreng. Like etterpå blir det bratt igjen. Da er det godt at det er tilrettelagt med stige og tau så ein kan ta seg fram uten problem
Laukisetra høyrer til gardane på Løken. Det er fire brukara som har kvart sitt sel. Fjøsane står ikkje lenger.
Når dei skulle ha kyrne til seters før i tida jaga dei buskapen ein lang omvei inn i Eidemaka. Setreråsa var for bratt for kyrne. På Laukisetra hadde dei tidleg løypestreng som dei brukte for å få mjølka til gards. Skogsvegen kjem opp bak og på austsida av sela. Siste stykket går ein over setrevollen. På Laukisetra, som på så mange andre setrar, står no graset høgt på setrevollen. Det var lite dyr å sjå i terrenget.Skogsvegen som går til Laukisetra er også bratt, men ikkje så bratt som råsa. Den går i mange svinger opp bakkane.