Kategori: Hornindal (Side 2 av 2)

Otterdalsnakken.

30. august 2015 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Fra venstre: Otterdalsnakken, Otterdal, Ytrehornnakken, Grodås

I sommer har eg gått ein tur som eg har høyrt om og tenkt på i 30 år. Vart så fasinert av historia som vart fortalt at eg bestemte meg for at dette måtte eg finne ut meir om og sjå med eigne auger.
Spiren var sådd og informasjon måtte skaffast. Google og lokale historiske skrifter er flotte oppslagsverk der ein kan finne mykje intresant lesnad. Eg har tatt opplysningane til dette innlegget fra fylkesarkivet og fra historisk årskrift for Hornindal, 1988. Det finst meir informasjon, eg har berre tatt med i grove trekk. Om du finn dette intresant og spennande så studer Otterdalsnakken litt ekstra neste gang du reiser langs Hornindalsvatnet. Kansje blir du så nyskjerrig at du skaffer deg båtskyss og reiser på oppdagelsesferd. Eg fann ikkje tuftene etter lada som har stått på Nakken. Kansje blir det ein tur til…

HISTORIA OM OKSEHAMNA PÅ OTTERDALSNAKKEN.

På 1800-talet leigde Navelskaker Innigard beite- og setrerett av brukaren på bnr 1 i Otterdal. Dei bygde sel og fjøs,( like overfor der Firdakraft si 66Kv linje går over vatnet). Det vart også dreve utslått på Otterdalsnakkjen rundt 1800/1900 års skiftet. Høyet vart lagra på høylemen til snøen kom. Det vart så drege på slode ned til vatnet og rodd til lands. Både seterdrift og utslått tok slutt nokre år etter 1900- årsskiftet.

Ole Rasmussen Otterdal, fekk skøyte på bruk nr 1 i 1913. Han var ein iderik mann og såg at Otterdalsnakken kunne brukast til noke etter at seterdrift og utslåtten tok slutt. Same året bygde han Nakkebryggja i strandkanten. Ved hjelp av eigeninnsats og dugnadshjelp bygde han også rås fra Nakkebryggja og opp på Nakken.
Otterdalsnakken var med si naturlege avgrensing opp mot fjellet og ned mot Hornindalsvatnet eit godt eigna beiteområde. Stranda er bratt, men midt oppe på Nakkjen er det svært godt beiteområde. Det vart også ved hjelp av dugnad sett opp eit steingard lengst nord i beiteområdet mot setredalen.

På denne tida nytta bøndene stamstutar i alvsarbeidet, og beiteområdet på Nakken vart nytta til beite for desse stamstutane. Ein kunne ikkje sleppe alvsoksar å beite der folk ferdast, dei var ofte mannevonde. Det vart fastsett og kunngjordt ein sleppedag. Rutebåten «Dølen» frakta oksane i ein stor pram på slep både fra Sanden, Kjøs, Nord og Heggjabygda.
Turen til beiteområdet starta på Nakkebryggja når alle dyra var komne i land. Dyra var i dårleg form etter ein lang vinter på bås,råsa var bratt og det var ikkje vatn å finne, så turen til Nakken var ei stor påkjenning for dyra. Det hende at det var dyr som stupte, og ein måtte da slakte dyret og få med kjøtet heim.
Det var alltid ein leiar blandt oksane. Kampen om leiarskapen start når oksane vart slepte lause på beitet. Ein okse kunne ha leiarskapen i fleire år inntil han vart slegen ut av ein annan. Det var liten vits i å sleppe oksar etter at hovudflokken var slept. Det fekk dei oppleve dei som kom fra Gudbrandsdalen, eit par dagar etter at dei andre var slepte. Dei andre stutane tok jag på han, Han flykta nedover og slo seg i hel i stranda. Det hende også at dyra lengta heim. Ein som ikkje fann seg til rette var frå Bø i Stryn. Han braut seg ut og gjekk råsa til Nakkebryggja. Der la han på svøm mot Otterdal, men han vart møtt med båt fra Otterdal og tvinga tilbake til Nakkebryggja og jaga oppatt i beitet. Dette gjentok seg to gonger og tredje gongen sette han kursen mot Kjøsahammaren. Denne gangen klarte stuten å kome seg iland, med hjelp fra to karer som dreiv med arbeid i stranda. Stuten klarte å kome seg iland, trass nordavind og store bølger.
Det hende også at oksane kom seg over steingarden i nordenden av beitet og ned mot Otterdalsetra. Setrejentene vart redde når dei såg og høyrde oksane kome. Dei måtte da sende bod heim slik at karane kunne kome å få stutane tilbake til Nakken. Dei måtte ha med gevær og skyte skremeskot for å få dei til å snu.

På det meste var det slept 23 storoksar og 4 oksekalvar på eit år. Oksane kom både fra nærområdet, men også meir langveisfarande. Der var okser fra Kjøsdalen, Roti, Alsaker, Melheim, Lødøen, Bakke, Raftevoll, Flore, Dalane, Nordsida, Bergsida, Bø i Stryn,Innvik, Breim, Oppstryn og Gudbrandsdalen.Ein fin gjeng ved lada på Nakken: f.v: Olav Myrhaug, Rolf Flore, Leif Myrvang, Lars Hatledal, Samuel Stokkenes og Karl Nord.

Florestuten (eigar/ansvarlege/ hjelpara: Anders Flore/ Kaare Maurset/Hallvard Sindre/ Rolf Flore) var sint og vanskeleg. Han fekk horna i kleda til ein mann under overfarten. Med eit nakkesleng vart karen kasta på vatnet. Denne oksen skulle sendast til slakteri i Bergen, men før han reiste fra Faleide gjorde han stor skade på ein matros på båten.

Etter at oksebeitinga tok slutt, vart det nokre år slept hest på sommarbeite på Nakken. Og i seinare år er det geiter som har beita der. No er også det slutt.Her ser ein Otterdalsnakken midt i bildet.

For å kome seg på Otterdalsnakken må ein enten i båt eller gå fjellet fra Navelsaker eller Otterdal. Eg tok kontakt med ein lokal bonde i Navelsaker. Han skyssa meg med båt til Nakkebrygga og da var det berre å setje igang å utforske. Var veldi spent på korleis råsa var opp dette bratte berget. Fra Svorastranda, andre sida av Hornindalsvatnet, ser det nesten uframkomeleg ut. Men med historia om at dei har tatt store avlsokser opp råsa, så var spenninga stor om kva ein ville finne etter så mange år.Turen til Nakkebrygga gjekk i båt fra Navelsaker. Her ser ein stranda på Otterdalsnakken heilt til venstre.
Båtskyss fra Navelsaker til Nakkebrygga.
Ikkje så mykje som viser att ved Nakkebrygga.FF
Råsa var forbausande enkel å finne. Den gjekk bratt og i svinger opp nakken. Kan ikkje forstå at dei klarte å få store avlsokser opp den råsa. Enkelte plasser såg ein tydeleg at dei hadde mura opp råsa.

Ein måtte følge godt med på råsa, for der var også ein del hjortetrakk. Dette kan forvirre ein om ein ikkje er observante.
Det var tett skog og mykje gras langs råsa.
Enkelte plasser kan ein sjå tydelege spor etter arbeidet med råsa.Etter kvart som ein vinn høgdemeter og finn lysninger i skogen så kjem også utsikten. Her ser ein tilbake mot Navelsaker.
Ikkje vanskeleg å forstå at dei måtte ha tørstedrikke på turen. Kva som har vore på denne flaska kan ein berre gjette seg til.Utsikten fra kanten av Nakken er upåklageleg. Her ser ein til Grodås sentrum, Lida og Svor. Ytrehornsnakken, Gulkoppen, Øyenibba/Middagsfjellet med Kjøsahalsen. Ein ser Skarsteinsfjellet og Storelogpiken. Ein ser også dyrka mark på Flore eller Nybø og Skåpavikja.Glitreggja har femdeles stor snøkappe på i starten på juni.Stille og fint vatn ein junikveld. Ein kan lett sitje her og speide etter sjøormern mens ein venter på båtskyssen tilbake til Navelsaker. Tusen takk for velviljen og hjelpa til skysskaren. Kansje ringer eg igjen.

Ta turen og utforsk. Kansje har noken av dine forfedre vore med på arbeidet med å frakte okser til oksehamna i Otterdalsnakken.

GOD TUR!!

Hornindalsrokken – ein topptur 1526 moh.

13. juli 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

TOPPTUR TIL HORNINDALSROKKEN OG FAMILIETUR TIL BLÅVATNET.

Hornindalsrokken, eller Hondalsrokkjen, er grensefjell mellom fylka Møre og Romsdal og Sogn og Fjordane. Det er også grense mellom Hornindal, Ørsta og Stranda kommune. Rokkjen blir rekna som ein del av Sunnmørsalpane da nordsida av fjellet ligg ved Tyssevatnet innerst i Hjørundfjorden.

Hornindalsrokken er eit landemerke og ein ser den godt når ein køyrer RV 60 fra Grodås til Hellesylt. Når ein er komt til Hondøla bru,ta av til venstre fra riksveien. Ta gjerne ein stopp her og studer den flotte steinbrua som ligg tett ved riksveien. På austenden av denne brua står Giftarsteinen/Jomfrusteinen.

Det er to historier knytta til denne steinen. Den første går ut på at brurafølge gjekk til denne steinen og at brura måtte krype gjennom steinen når alle såg på. Kom ho gjennom steinen var alt i orden, kom ho ikkje gjennom var ho sannsynlegvis gravid.

Den andre historia går ut på at budeiene på setrane i området måtte krype gjennom steinen før dei reiste til setres tidleg på sommaren og også når dei skulle heim fra setra på seinsommaren. Dette for å sjå om dei hadde vore lausslupne i løpet av sommaren.
Hornindalssetra er det vanlegaste utgangspunktet når ein skal på Hornindalsrokken. Ein kan også gå fra Kjelstadalen i Stranda kommune.

Eg tok turen fra Hornindalsetra og innlegget blir om det veGvalget.

For å kome seg til utgangspunket, Hornindalssetra, så tek ein Rv 60 fra Grodås til Hondøla bru. Der tek ein av til venstre. Vegen til Hornindalssetra er bomveg så ta med litt småpenger. Når du har betalt bompengane kan du køyre heilt fram til setra. Der er det tillaga med inngjerda parkeringsplass. Det er kjempeflott, da står bilen trygt for beitande husdyr som er i området rundt setra.

Hornindalssetra er det vanlegaste utgangspunktet når ein skal på Rokkjen. Setra ligg på 412 meter over havet.
Fra setra går ein på anleggsvei/god sti inn setredalen mot Blåvatnet som ligg ved foten av Hornindalsrokken. Denne strekninga er fin og slak og her kan godt heile familien ta turen. Det meste av stigninga er opp fra setra.

Ein må også huske å snu seg og sjå på utsikten bak seg. Her ser ein Muldsvorhornet.
Her ser ein tydeleg anleggsveien som går inn setredalen mot Blåvatnet. Litt stigning opp fra setra, men så flater den ut og er fin også for barn å gå. Vogn kan by på ein del utfordringer. Det er mange som bruker sykkel dei vel 3 kilometera inn til Blåvatnet.
P1060467
Det er ikkje vatn å finne når ein starter på oppstigninga i «renna», så alle flasker må fyllast i dalbotnen ved Blåvatnet/Store Luka.
Her deler stien/råsa seg. Skal ein på Rokkjen dreier ein til høgre. Stien er tydeleg og delvis merka. Det er viktig at ein føl stien for å finne rette veivalget opp «renna».
P1060475
No ser ein tilbake til setra, dyrkingsfelta som høyrer til gardane på Nygård og Seljeset og mot fjella som grenser mot Stryn.
Ser ein andre veien, mot nord, ser ein Rokkekjerringa og Hornindalsrokken på kvar side av dalen der Blåvatnet og Tyssevatnet ligg.
Når ein har gått eit stykke fra stidele mot foten av Rokken, går ein forbi Store Luka. Eit lite vatn som ligg der så stilt og fint heilt oppunder fjellfoten. Her er det fint å ha base camp om ein er fleire i følge og noken velge å stoppe turen her. Fint for barn å få leike i vannkanten.

For dei som vil til toppen av Hornindalrokken så starter oppstigninga her. Oppstigninga opp «renna» byr ikkje på store problem,men det er laus stein og ein må være forsiktige så ein ikkje får steinane på trill. Dette er ein tur som er best å gå om det er tørt i terrenget. Ellers kan det være glatt og gjørmete. Det er også ein fordel å vente så lenge om våren at snøen i «renna» har smelta vekk
Når ein er komt opp i skaret mellom Rokken og Lidafjellet er det godt med ein pause. Her kjem ein også inn på breen. Hold til venstre, men ikkje for nær oppunder ura. Ein føl breen til ein igjen møter ura og merka sti.

P1060482
Utsikten er upåklageleg når ein nærmer seg toppen. Da er det berre å nyte. Når ein er heilt på toppen ser ein Sunnmørsalpane med alle sine tinder og topper og andre veien ser ein mot Jostedalsbreen og Lodalsskåpa.
Her ser ein eit islagt Tyssekupa.
P1060501
Sist på 50-talet og tidleg på 60-talet vart Tyssevassdraget utbygdt av Tussa Kraft. Da vart det store Tyssevatnet oppdemt. På bildet ser ein tydeleg eit tappa basseng. I den nordlege delen av Tyssevatnet har Turistforeninga ei sjølvbetjent hytte, Tyssenaustet.

Her ser ein Kolåstinden til venstre og slogen til høgre.
Endeleg på toppen. Dette er andre gang eg bestig dette fjellet. Første gang for ca 30 år sia.
Her ser ein mot Sunnmøre. Ein ser Hjørundfjord og heilt til Ålesund.
Her ser eg ca 900 meter rett ned i Tyssevatnet.

Kart over turen finn ein på ut.no: Topptur til Hornindalsrokken

Ytrehornsnakken – Hornindal

29. juni 2014 / Bodil Dybevoll / 1 kommentar

Laurdags ettermiddag tok eg ein tur til Ytrehornsnakken i Hornindal. Ein kort men bratt tur. Ein tur som eg vil sei er ein flott familietur om ein går på barnas premisser. Det kan bli barnets første møte med «fjellklatring». Bruk dagen og ha rikeleg med tolmodigheit så blir dette ein fin tur. For dei som ikkje tek med barn så er dette ein forholdsvis kort tur. Fra der ein parkerer bilen er det ca 1.5 kilometer til toppen. Da kan ein velge om ein vil ta det roleg eller ha meir fart i beina og ta det som ei treningsøkt. Ein vil vel uansett kjenne det i lår og rompe musklatur :-).

For å kome til utgangspunktet så køyrer ein til Grodås, komunesenteret i Hornindal og den austlegaste delen av Nord Europas djupaste innsjø. I sentrum tek ein av mot Otterdal og køyrer ca 1 kilometer før ein igjen kjem til eit kryss merka Otterdal. Rett etter det krysset er det merka til Ytrehornsnakke.
Her ser ein toppen av Ytrehornsnakken bak skiltet som viser kor ein tek av i kryssa.

Her er det ingen tvil om at ein er velkomne som fjellvandrer og turist. Kjende at eg vart glad når eg såg dette skiltet 🙂

Når ein har fått parkert bilen er det enkelt å finne ut kvar ein skal ta av fra grusveien.


Det er god sti/rås heile vegen til toppen. Mange plasser er det mjukt underlag, men det er også ein del svaberg. Desse er ikkje vanskeleg å passere da råsa har blitt utvida og det er ofte moglegheit for å gå utenom svaberga. Men for ungane kan det være artig å få klatre litt.

Stien/råsa er godt merka heile veien. Somme plasser kan det sjå ut som det er stidele, men stien kjem ihop igjenn lenger oppe.

På veg til Ytrehornsnakken går stien ganske nær Gytleskotet. Gytleskotet er eit naturminne av ei kalsedonhole. Ta den korte avstikkeren fra stien bort til hola og sjå.

Bilde 1: Her som skogen ligg nede tek ein av til Gytleskotet.


Tenk så spennande for barna å få krype inn i hola.
Etter kvart som ein kjem oppover bakkane får god utsikt over bygda. Da ser ein tydeleg at Hornindal, eller Hondalen i daglegtalen, er ei landbruksbygd. Og ein høyrer aktiviteten og kjenner lukta (møkaspreiing) fra dei nærmaste gardane. Men dette er sann som høyrer med og som vitner om ei levande bygd.

Enkelte plasser kan ein sjå gammal oppmuring av stien. Dette stammer fra den tida da Ytrehornsnakken vart brukt som varslinsplass/veteplass ved farer.

Sjølv om oppstigninga er bratt så flater den også ut av og til midt opp i bakkane.
Bilde: Finst det noke som er finare enn å sjå bygdene våre bada i sol?
Bilde: Denne krabaten var også ute på tur. Han ser litt skeptisk ut 😉


Det er mangt og mykje ein kan oppdage om ein tek seg tid til det.

Det var kjekt å sjå at blåbærlyngen var grøn og fin. Da kan ein håpe på bær når det lir mot haust.

På toppen blir alt strevet i bakkane rikeleg belønna med ein fantastisk utsikt og ein herleg følelse av å ha luft rundt seg. Ein har eit rundskue som går fra Kviven- Høgenibba-Blåbrehornet- Sandfjellet-gardane inn gjennom Hondalen-Sætrehornet-Gulkoppen-Middagsfjellet(Øyenibba)-Kjøsahalsen og Glitreggja. Ein ser Hornindalsvatnet, nord europas djupaste innsjø, og bygdene rundt. Denne fjelltoppen peika seg derfor naturleg tu som veteplass da Håkon den gode skulle skipe nasjonalt varslings system på 900-talet.

Dette bildet heng på veggen inne i vetestova. Teksten på bildet fortel at bautasteinen på Ytrehornsnakken vart reist av bøndene på Ytrehorn i 1914 til minne om varden som i gamal tid var på Ytrehornsnakken.
Vetestova på Ytrehornsnakkjen er ei rekonstruert stove som vart sett opp i 2003. Denne vetestova står open for allment bruk.

Eit oppslag av eit flott dikt til ei fjellvandreske hang på veggen
Fra Ytrehornsnakken er det god sti vidare til andre turmål. Gode og oversiktlege skilt gjer det mulig å bedømme kor langt det eventuelt er til neste mål. Her på Ytrehornsnakkjen er også siste post på det populære fjell-løpet Hornindal Rundt.
Om ein går eit lite stykke bak om vetestova kjem ein til Ytrehornssætra, også kalt nakkesætra.
Når ein vel er komt seg opp så ta deg god tid på toppen. Spessilet om ein har barn med. La dei få del i historia og la dei få utforske området. Om turen opp var bratt så har ein berre unnabakkjen om ein tek same veien heim.

Ta turen og la det bli ein uforgløymeleg tur for dei yngste :-). God tur!!

Kart over turen finn ein på Ut.no: Ytrehornsnakken

Knutsdalen – Strynesetra

8. juni 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Ein ny tur er utforska og eg vil dele opplevelsane med dokke. Her er mange fine plasser å utforske i eigen kommunen og i nabokommunane.
Denne gangen har eg plukka ut ein tur i nabokommunen, Hornindal. Turen går til Knutsdalen og Strynesetra. På denne turen kan ein gå, sykle, ta med barnevogna ja til og med køyre bil heilt fram. Og det kan no være eit godt alternativ om ein vil ta med nokon som ikkje klarer å gå turen sjølv. Det er fin grusvei heile vegen.

Turen fra Nygård til Strynesetra er ca 5,5 kilometer.

For å kome til utgangspunktet køyrer ein Rv 60 mot Hellesylt. Ca 10 kilometer fra Grodås, kjem ein til krysset som går til Seljeset.
Ta av i krysset til Seljeset og vidare til venstre ved brua. Da kjem ein til dei to gardane på Nygård. Da eg gjekk turen snakka eg med ein bonde og eg fekk parkere bilen min på tunet hans. Men om ein køyrer nokre hundrede meter forbi gardane (køyr mellom dei to bolighusa) så kjem ein til ei ferist. Der er det plass å parkere bilen. Ein kan også køyre så langt som det er fast dekke. Der er det god plass å parkere. Ein står da i utmak, og ein må være klar over at her er beitande dyr som kansje er nyskjerrige på bilen din.
Inntrykka står i kø allereide fra første trakk. Det er grøne marker som snart er klare for hausting, fremdeles snø i fjellsidene og fuglane som syng som dei er galne.
Nokon har gjordt det litt vanskeleg for seg sjølv.

Gardane på Nygård ligg på ca 330 moh. Strynesetra ligg på ca 500 moh. Stigninga kjem på første del av turen.

Utsikten mot andre deler av Hondalen og fjella rundt er upåklageleg. Her ser vi mot Hornindalslida og det kjente fjellet Honndalsrokkjen som med sine 1529 moh ruver godt i terrenget.
P1050714
Det er tydeleg at det er stor snøsmelting i fjellet no for Knutsdøla var stor og buldra godt. Men om ein vil er det muligheiter for å dyppe føtene i ei av sideelvene. Om ein leiter finn ein kansje ein kulp så ein kan kjøle seg skikkeleg ned.
Knutsdalen blir brukt som fellesbeite for gardane på Seljeset og Nygård. Det er i alt 8 bruk som sender buskapen sin på beite i dalen.
Etter å ha gjordt unna det meste av stigninga kan det være godt å setje seg ned og kvile litt. Her er det tillaga med benk så det er berre sesse seg godt og finne roen. Stilt og fredeleg og flott utsikt mot fjella i sør. Nyyyyyt.
Eg kom også forbi det som vi før i tida kalla ei grushole. Det gav assossiasjonar til barndomen. Eg og søskena mine hadde ei grushole i nærheita av heimen. Der bygde vi oss gardar, veier,bruer, tunneler og hadde store buskaper. Det meste laga av ting vi fant i naturen. Og så var det alle dei små bilane.
Ved Knutsdalssetra flater vegen ut. På denne setra står det berre ein fjøs. Ellers på setrane i Knutsdalen er bygningane tatt godt vare på.
Eit lite stykke lenger inn i dalen ligg fellessetra Sandgrova. Dette var ei vår og haust seter til Strynesetra. Der var også meieri på denne setra. Drifta av fellessetra starta i 1958 og ein familie hadde budeiejobben i tre generasjonar. På det meste var det 91 kyr. Her var det felles setring fram til 1997/98.

Vegen vidare fra Sandgrova er fin og lett inn til Strynesetra. Ei flott seter som litt opp på ein haug. Mange lurer vel på kvifor det heiter Strynesetra her i Hornindal. I boka til Kjell Råd, Setrar i Hornindal, kan ein lese at eit segn fortel at etter svartedauden var det ein attlevande gut frå Seljeset som slo seg saman med ei jente fra Stauri i Stryn. Dei busette seg på Stauri. Sonen deira brukte farsgarden Seljeset som seter. Setrevegen gjekk da over Skårdalen og Skåraskaret. Bilde: Strynesetra med Knutsdalskardet til venstre og Seljesetskardet/Kyrkjeeideskardet til høgre.

Ein har flott utsikt mot fjella rundt heile dalen. Ein ser: Seljesethornet, «Bjørnen»/Nonsteinfjellet, Kragefjellet/Natakupa, Seljesetskardet/Kyrkeideskardet, Steindalseggja, Knutsdalskardet, Mannefjellet, Langerusthornet og Muldsvorhornet.
Bilde: Seljesethornet og Nonsteinfjellet. Sel og fjøser til åtte bruk står tett i tett på Strynesetra.
Bilde: Kragefjellet og Natakupa bak.
Bide: Her ser ein inn i Botnen. Knutsdalskaret til venstre og Seljesetskaret/Kyrkjeeideskaret midt i. Kort vei over til Stryn.

Kart over turen finn ein på Ut.no: Knutsdalen – Strynesetra

GOD TUR!!

Den Trondhjemske postvegen Kjøs – Svor, Hornindal

14. mai 2014 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Den Trondhjemske postvegen er mange plasser øydelagt av nyare inngrep. Men framleis kan ein finne fine turer over lengre distanse i denne historiske vegtraseen.
Denne gangen vil eg skrive om den flotte turen det er å gå den gamle ferdselsvegen fra Kjøs til Svor, i Hornindal kommune.
Utgangspunktet for turen er ved hyttefeltet i Kjøs, på nordsida av Kjøsapollen og Rv 15. Ta av ved Rv 15 ved Øyebakken eller på nordsida av Kjøs bru.
   P1050015
Det er mogelegheiter for parkering ved hyttefeltet og første del av turen går opp mellom hyttene.
Vegen er tydeleg og ikkje til å ta feil av. Ein går veldig nær hyttene så vis respekt for dei som har fritidsboligane sine der.
   P1050023
Langs vegen får ein glimt av nord Europas djupaste innsjø, Hornindalsvatnet. Også Bjørnaholmen som ligg like vest for Kjøs bru ser ein mellom furuleggane. Er det i dette området sjøormen befinn seg?? Ein ser også bebyggelsen på sørsida av vatnet. Fine heimar med mykje kveldssol. Nærmast her ser vi garden Kjøs.
Første del av turen går i kupert terreng. Etterkvart blir det meir jamn stigning. Underlaget på veien er stort sett veldi bra. Tidvis med full veibredde, men enkelte plasser er det litt meir rås/sti. Også litt steinete og svaberg. Det er ikkje vanskeleg å passere verken for gåande eller syklande.
   P1050032
Det er ein del små elver langs ruta så det er moglegheiter for å fylle opp vannflaskene om dei blir tome, eller berre å stikke haudet i grova og supe vatnet i seg.

Når ein kjem opp på høgda får ein flott utsikt. Austover ser ein mot Kjøsapolljen og fjella lengst inn i fjorden. Vestover ser ein Hornindalsvatnet, Holmøyane på sørsida av vatnet og Heggjabygda på nordsida av vatnet.
Den dagen eg gjekk denne turen var det ikkje noko særlig fotoveir. Det var ikkje blå himmel og blått vatn og sol i fra alle kanter. Men ta turen og knips dine eigne blinkskudd. For det er det gode moglegheiter for.

Etter kvart åpner landskapet seg og ein kjem til garden Kongsvik, i daglegtalen kalt «Myra». Her går postvegen heilt i utkanten av dyrka marka. Ein ser lett der det er trakka, så følg råsa. På bildet ser ein fra venstre fjella Kviteggja, Navelsakerfjellet, Navletuva (den minste tuva midt på bildet) , Høgefjellet og litt av Snøtuva.
Ein krysser ein skogsveg eit stykke etter Kongsvik, fortset rett fram og er på toppen av Kjøsahalsen. Her har Hornindal il turbok. Her er det moglegheiter for å ta seg ein pust i bakken. Fint når det er laga til med kvileplasser. Om ein vil kan ein til og med ta ein liten «snap nap».
Vidare går vegen unnabakken og Hornindalsvatnet kjem til syne igjen.
Fra den knappe svingen er det fin utsikt mot bygda Otterdal. Der måtte dei i lang tid klare seg uten veg da storm og flo tok vegen langs vatnet.
Tidleg på 1900-talet frakta dei beitedyr til Nakkebrygga og jaga dyra til Otterdalsnakken. Dette var store avlsokser. Og dei kom fra mange plasser i Nordfjord for å være på beite langt fra folk.
No er det unnabakke og kuppert veg til ein kjem til Svor. Det er det tydelege spor etter stormen «Dagmar» med mange tre som ligg på kryss og tvers. No er traseen rydda og enkelt å kome seg fram.
P1050052
Når ein nærmer seg gulestripa (bilvegen) igjen, åpner landskapet seg og ein får fin utsikt mot Grodås, «Sanden» i daglegtalen.
Her ved veis ende er det også gode parkeringsmoglegheiter og eit godt utgangspunkt om ein vel å gå turen andre veien.
P1050074
Tilrettelagt for parkering for turgåere langs «Den Tronhjemske postvei»

Denne turen er ca 9 kilometer fram og tilbake. Halva om ein går berre ein vei. Ein nydeleg tur.