Kategori: Gloppen

Støylstur i Gloppen

3. februar 2024 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

DEI LIGG DER SOM PERLER PÅ EI SNOR.

32 støylar, i Gloppen kommune, frå Føleide til Utvikfjellet. Alle på vestsida av Rv 60.
Ideèn til denne turen kom da ein deltaker på tirsdagsturane nemde alle støylane som ligg i lida vest på Utvikfjellet. Interessa var tent og kart vart studert. Nytt terreng skulle utforskast.

I planlegginga målte eg distansen til ca 45 kilomerter og utgangspunktet var å ta turen over 3-4 dager med full oppakning og overnatting under åpen himmel, midtsommars. Men planar kan ofte være litt for ambisiøse og må endrast. Eg fant ut at eg ikkje kunne utsetje helsa mi for påkjenninga med å gå med tung sekk over så lang tid.
Turen vart gjennomført med dagstursekk og over to dagar. Eg var så heldig at eg kunne planlegge med overnatting i bobil ca halvvegs.

I planleggingsfasen såg eg at dei fleste av støylane låg på ca 500-600 moh. Der er mange skogsvegar og eg planla å bruke dei der det vart det enklaste vegvalet.
Utsikt er kjekt når ein går på tur. Denne turen gjekk i ein del skogsterreng, men på Haugsvarden 862 moh og Himmelsjå 843 moh hadde ein fin utsikt mot bygdene, fjordane, vatna og fjellheimen rundt. Også frå Kålsstøylen og resten av turen vart det fin utsikt.

Dei fleste av støylane har namn etter gardane som dei høyrer til. Når ein køyrer igjennom bygda etter turen og følger med på kartet så veit ein kva støyl som høyrer til kvar einskild gard.
Det var slutt med støylsdrift på dei fleste støylane rundt 1950-60 talet.
Ein kan lese om dei einskilde støylane på Kulturhistorisk leksikon.

Eg har valgt å ha med berre eit bilde frå kvar støyl. Det beste inntrykket av støylane og utsikta får ein om ein besøker plassen.

Frå bygda er det til mange av støylane heilt eller delvis skogsbilvegar (bomvegar) og derfor mykje enklare å ta seg fram til støylen no enn då det var aktivt støylsdrift.

Utgangspunktet for turen min var Føleide ca 210 moh, der skogsvegen til Dimma starter.
Dei to første støylane var Ryestøylen og Føleidestøylen. Desse to støylane ligg tett og ikkje med noko skilje mellom.

NEDRE DIMMA.

ØVRE DIMMA.

Turen frå Dimma gjekk vestover for å treffe stien til den populære toppen Haugsvarden 862 moh. På denne toppen er det fott utsikt nordvestover mot der Gloppefjorden og Nordfjorden møtes og vidare ut Hunvikfjorden. Vi ser tydeleg Anda flyplass, Devik og Hestenesøyra og Indre Åsane på nordsida av Nordfjorden.

Frå Haugsvarden gjekk turen unnabakke i tydeleg rås. Denne blir også nytta som sykkelsti og ved Lomvatnet kjem ein seg enkelt over myrane på oppbygd sti.

Frå Skorstøylen til Almsstøylen (565 moh) er det fin skogsrås og det er lite høgdeforskjell.

VAMBESETSTØYLEN.

Frå Austreheimstøylen gjekk turen vidare til Holvikstøylen. Holvikstøylen låg tidlegare i Bjørndalen. Segna seier at dei flytta fordi dei var så sterkt plaga av bjørn.

Neste støyl på ruta er Leirstøylen som ligg i lavlandet, ca 310 moh. Dette er ein nydeleg støyl som ligg ved Leirelva. Støylen høyrer til garden Evebø.
Nokre år rundt 1900 hadde dei kyrne sine på Åsane på nordsida av Nordfjorden. Då rodde dei dit og henta mjølka. Seinare hadde dei kyrne sine på Holvikstøylen.
Gamlevegen frå Breim gjekk her når dei ikkje brukte båt på vatnet.

Første dag av turen vart avslutta i Bjørndalen. Fram her er det fin veg og eg var så heldig at eg kunne planlegge med overnatting i bobil. Det gjorde godt for ein sliten kropp å kome i «hus» og få dusj og mat.
Spenninga var stor for neste dag, då hadde veirmeldingane snudd og det var meldt regn.

DAG 2 AV STØYLSTUREN

Dag to av turen starta med regn og regnbyger. Det var likevel ikkje eit alternativ å avbryte turen. Har ein varme og tette klede er det ikkje noke problem å gå på tur i regnveir. Eg var heldig, bygene gjekk rundt meg og eg fekk ikkje regn før siste kilometeren.
Frå parkeringsplassen i Bjørndalen gjekk turen først på skogsveg, etterkvart tok eg av til stien som går over Himmelsjå. Det vart nokre høgdemeter eksta, men likevel det beste vegvalet. Stien over Himmelsjå var fin å gå. Og wow for ein utsikt.
Det var spesielt å sjå bygeveiret som gjekk alle andre plasser enn der eg var.

Den første støylen eg plukka på dag to, var Hunskorstøylen. Etter Himmelsjå følgde eg stien eit stykke mot Storevarden. Etterkvart dreia eg unnabakken «på laust» og fann støylen ved elva uten problem.
Eg bruker Norgeskart Friluftsliv og då har ein god kontroll på kor ein er i terrenget.

HUNSKORSTØYLEN.

Frå Dalsstøylen til Kålsstøylen var der sti, sjølv om den ikkje var teikna inn på kartet. Ein går omtrent i same høgd heile tida.

DALSSTØYLEN.

KÅLSSTØYLEN.

På Hetlastøylen møtte eg Norunn, ho som gav meg ideèn til turen. Det vart ein lang og koseleg prat med ein slektning. Frå Hetlastøylen og vidare mot aust åpna terrenget seg og det vart meir utsikt. Eg brukte skogsvegane og det vart berre små avstikkara i terrenget for å kome innom støylskviene.

FLØLOSTØYLEN.

ØVRESETSTØYLEN.

Den siste støylen på denne turen var Moldestadstøylen som ligg like ved Rv 60 over Utvikfjellet.

Tilsaman vart det etter mine målinger 47 kilometer på desse to dagane. Eg heldt meg etter mi planlagde rute. Men der er mange vegval. Takk til Dag Arne for god hjelp i planlegginga.

32 støylar, store og små. At Gloppen er ein landbrukskommune er tydeleg å sjå. Fremdeles er det mykje husdyr å sjå i terrenget sjølv om ikkje støylane er i aktiv bruk.

Kilde: Kulturhistorisk leksikon.

Lag deg eit prosjekt/ finn deg ein tur og utforsk ukjent terreng.
Prøv gjerne denne turen.

GOD TUR!

Vasstøylen og Skjerdalsvatnet, Gloppen

25. juli 2022 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Vasstøylen høyrer til den veglause garden Skjerdalen som ligg på vest sida av, og i munningen til Hyefjorden. Støylen ligg ved Skjerdalsvatnet, ca 7 km inn i den tronge Skjerdalen. På vegen inn til vatnet går ein også forbi den andre støylen som høyrer til garden, Skjerdalsstøylen.

Det var ein stor dag for Gloppen kommune 1989 då Hyevegen kunne takast i bruk, men for folka i Skjerdalen var det vemodig. Då miste dei anlpøet av Hyefjerga og det vart slutt på all rutegåande transport. Så for å kome seg til Skjerdalen må ein leige båtskyss eller kome i eigen båt. Det er ikkje langt over fjorden frå Hestenesøyra. Ein pensjonist med namn Arne Eikenes tek på seg å skysse fotturistar/turgåare til Skjerdalen.

Tilbakeblikk til den gamle handelsplassen på Hestenesøyra.

Skjerdalen har frå gamalt av vore 3 bruk, no er der fast bostning med fleire generasjonar på eit bruk.
I 2007 vart Skjerdalen råka av ein voldsom flaum og elva gjorde stor skade på innmaka. Eit knapt år etter var restaureringsarbeidet ferdig og elva var flaumsikra. No går ein trygt over ny bru på veg mot dalen.
Skjerdalselva har vore viktig for bruka i Skjerdalen i alle år. Allereide på tidleg 1600-talet var der sag og kvernhus ved utløpet av elva. Den sikre vasstilførselen i elva gjorde at både kvernene og saga vart mykje brukt av bygdene som låg nærast. Ei av dei første oppgangsagene i distriktet låg ved Skjerdalselva.

Skjerdalselva ligg i eit landskapsvernområde og elva har vore freda. Vernet har Skjerdølene etter lang kamp fått oppheva, no har dei bygd ut elva og den forsyner 1200-1300 hushaldningar med straum.
Når ein går gjennom tunet og dalen ser ein lite til kraftutbygginga. Ein fin kraftstasjonsbygning glir fint inn i landskapet som eit gardshus. Kraftinntaket viser ikkje, og dei som går tur i dalen ser ikkje den tørrlagde delen av elva.

Tunet der dei fastbuande bur med utsikt mot Hestenesøyra.

Turen inn dalen går første stykke til Kræsteinen på bratt skogsveg så over i slakare traktorveg til Sjøkleiva ved ca 200 moh. Ved Sjøkleiva tek ein av til høgre og går over i rås og finn bru for kryssing av elva. Det er viktig å finne den brua. Går ein for langt inn dalen på venstre side av elva blir det vanskeleg å krysse den.

I fint driv på stien mot brua og kryssing av elva.

Skjerdalsstøylen, også kalt heimestølen, ligg ca 3 km frå tunet ved fjorden. Selet på støylen var spesielt ved at to bruk bygde ilag. Der var sel i kvar ende, høylade i midten og fjøs under. Ein kan også sjå murer etter selet til det tredje bruket.
Dei to støylane ligg forholdsvis lavt og gav lang beitetid. På Skjerdalsstøylen er setrekvia stor og nærmast overflate dyrka. Dette viser at støylsslåtten var svært viktig. Høyet på støylen vart hesja seinsommaren og køyrd heim om vinteren.
Støylsdrifta tok slutt på 1960-talet og det same med slåtten på heimestøylen.

På Skjerdalsstøylen beiter det hester. Nydelege angloarabere, varmblodsride hester. Om dette virker skremmande for turgåare, så var dyra rolege og godt vant med folk. Ikkje gje dyra mat, det finn dei sjølve.

Vidare frå Skjerdalsstøylen går ein på den gamle støylsråsa til Vasstøylen. Landskapet forandrer seg og det er magisk å gå inn dalen. Bratte fjellsider omkranser dalen likevel føles det som om landskapet åpner seg.

I den store og lite påvirka dalen har alltid fiske og fangst vore viktig for garden. Det er på same måte i dag. Selet på Vasstøylen er sentral under hjortejakta.
Tidlegare hadde Gloppen hotell ei stor hytte ved Skjerdalsvatnet, Bjørnheim hotell. Der var gjestelista fylt opp med engelske og tyrske lordar. No står berre tuftene av hytta att, men det seier noko om at friluftsinteressene alltid har vore viktig i dalen.

Det er vanskeleg å beskrive med ord denne perla av ein dal. Det må berre oppleves. Ta med fiskestanga, ein grunneiger fortalte at det var fritt fiske ovanfor innmarka. Og vi som var på tur såg verkeleg at det levde i vatnet.

Turen frå fjorden til Vasstøylen er ca 7 kilometer ein veg.
Skjerdalsvatnet ligg på 312 moh.

PRØV DENNE TUREN I EIT FLOTT DALFØRE.

GOD TUR.

Russehola i Gloppen.

11. august 2021 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Hausten 1944 rømde fire russarar frå ein tysk fangeleir på Sandane. Med dristig innsats frå lokale hjelparar vart dei samla i Russehola. Gøymestaden ligg om lag midtvegs mellom gardane Sande og Devik, kring 300 meter oppe frå fjorden. Det lukkast aldri tyskarane å kome på sporet etter dei rømde.

Les meir om historia om dei russiske fangane HER

For å finne russehola køyr til Rauset i Gloppen kommune. Frå øverste gardane på Rauset går det bomveg til Sandstøylen.
Turen startar frå ein liten parkeringsplass like ved Sandsstøylen.

Dette er ein kort tur, ca 700 meter frå parkeringsplassen og med ei stigning på ca 50 høgdemeter. Første stykket går på fin veg, så vidare i rås som går i kupert terreng.
Ved hola er der sett opp oppslagstavle med informasjon om hola . Hola vart i 1990 åra restaurert og er no eit populært turmål både av bygdafolket og av tilreisande.

Å kome inn i hola var ein spessiell opplevelse. Der stod bordet med ein tallerken, ovnen dei brukte og noke som sikkert var brukt til senger.

Spessiell opplevelse å kome så nær innpå denne hola der folk har levd i 8 månader.

Ta ein tur vidare i råsa og sjå på terrenget rundt hola. Der er eit spessielt terreng i området.

TA TUREN OG LA HISTORIA SYNKE INN.

Støyvastøylen på Utvikfjellet

28. januar 2020 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Området på Utvikfjellet kan by på mange fine turar både sommar og vinter. Det ligg fleire støylar på begge sider av riksvegen. Holestøylen, Fløtrastøylen og Øvresetstøylen kan ein lett nå med å følge grusvegen vestover frå parkeringsplassen.
På austsida av vegen ligg Støyvastøylen/Bjørnereimstøylen og Torheimstøylen. Også desse er enkle å nå ved å følge grusveg og sti.

Utvikfjellet har også mykje å by på vinterstid. Breimsbygda skisenter drifter alpinanlegget med to nedfarter, barneheis og varmestove med kafe.
Utvikfjellet Løypelag driftar skiløypene/turløypene i området.

Denne turen går som ein rundtur frå parkeringsplassen til Støyvastøylen. Eg gjekk turen tidleg i oktober og då var det alt komt litt snø. Likevel enkelt å ta seg fram uten ski.
Skiløype/turløype til Svartebotnen går via Støyvastøylen.

Start med å følg lysløypa/Den Trondhjemske postvegen nordaustover mot Brekka. Ta av til høgre der grusvegen deler seg. Det blir no litt stigning forbi Middagshaugane, men terrenget blir slakare igjen etter kvart.

Ta deg tid til å gå ut av vegen og få panoramautsikt mot Nordfjorden, alle bygdene på andre sida av fjorden og fjella mot Møre.

Grusvegen slynger seg fint oppover i terrenget. Nydeleg å gå og her kan ein finne roen. Når ein ikkje har gått turen tidlegare er det spennande å sjå kva som er bak neste haug.
Grusvegen går nesten fram til støylen, dei siste 200 meterane går ein på rås. Den enkle tilkomsten har gitt støylen eit løft og sela og fjøsane er godt vedlikehaldne.

Støyvastøylen ligg på 830 moh på fjellet mot Skavegga og er ein av dei høgstliggande støylane i Gloppen kommune. Støylen høyrer til Støyva og Bjørnereim og er mykje brukt både av eigarane og ålmenta. Støylsdrifta var slutt kring 1950, men fremdeles er der dyr på støylsvollen. Der går dyra fritt, også reinsdyrflokken, som ein kan møte på både sommer og vinter.

Vetlehuset på Støyvastøylen må være den finaste utedoen i landet. Den er ulåst og står åpen for ålmenta. Det er Støylslaget som på dugnad har sett opp dette bygget og steinane som er nytta er stein som er plukka i området. Dette er eit flott tilbud og absolutt verd eit besøk.

Utsikta mot Vora, 1450 moh, og Eggenibba, 1338 moh, er imponerande.
I likheit med fjellet Hornelen i Bremanger,gjekk det historier om at Vora var ein samlingstad for heksesabbater.

Vidare går turen vestover fjellet i slakt terreng mot riksvegen. No går ein på rås som er godt trakka/steinlagd og merka.
På høgresida ser ein toppen av skiheisen på Storsteinfjellet.

Utover fjellet får ein fin utsikt ned til deler av bygda. I dei brattaste bakkane ned Svoda er der trappetrinn. Stien frå riksvegen til støylen blir også kalla «Tøffelstien».

Stien kjem fram til riksvegen litt lenger mot Byrkelo enn utgangspunktet, men der er god plass til å gå på sida av vegen tilbake til parkeringsplassen.

Turen kan ein fint ta med sportsvogn/sykkel fram til støylen.

Denne runden er ca 7 kilometer.

VÆR NYFIKEN OG UTFORSK TERRENGET PÅ UTVIKFJELLET.

Trivselsskogen på Sandane

3. oktober 2018 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Trivselsskogen på Sandane er eit unikt turtilbod som er godt tilrettelagt i variert terreng. Eit godt utbygd stinettverk gjer det mogeleg for mange å finne turalternativ som passer til ein kvar tid. Trivselsskogen inneheld mange element, blandt anna sherpatrapper, solplatå, dagsturhytte, gapahukar,utsiktspunkter, kjærleikskog. Det nyaste i skogen er Trygg i naturen, TIN-camp.

Trivselsskogen finn ein i terrenget på nordsida av E39 like ved Sandane sentrum.
Via facebook blir ein oppdatert om kva som skjer på anleggsfronten.
Det nyaste prosjektet i Trivselsskogen er Trygg i Naturen, TIN- Camp. Dette er eit lågterskel tilbod der dei ynskjer å gje barn, unge og folk med funksjonshemningar lettare tilgang til naturen.

Eit stort antall dugnadstimar har blitt brukt og nye prosjekt er under bygging. Trivselsskogen er eit andelslag der kan ein kjøpe andelar for å støtte dugnadsarbeidet som blir lagt ned til nytte og glede for alle.

Parkering og utgangspunkt for tur i Trivselsskogen er ved første avkøyrsle på høgre side av E39 etter krysset Sandane Aust i retning Anda.

Det er skilta i alle kryss med kart og retningspiler som angir avstander til neste attraksjon.Stinettverket i Trivselsskogen består av flislagde vegar, stiar, sherpatrapper og skogsvegar. Sherpane frå Nepal har lagt ned mange arbeidstimar i dei bratte partia mot Holvikfossen og Utsikten. Det har blitt til flotte trapper, eit kunstverk og attraksjon i seg sjølv. Trappene gjer det enklare for turgåare å ta seg fram i dei brattaste partia.Holvikfossen er ein av attraksjonane i Trivselsskogen. Den er eit landemerke for området rundt Sandane. Opp langs Holvikfossen er der eit utsiktsplatå der ein kan sjå fossen på nært hold. På toppen av fossen er der laga ein fin rasteplass. Utsikten ligg like ved vegen som går til Austerheimstøylen . Dette er eit flott utsiktspunkt med bord og benker der ein kan sitje og nyte den storslagne utsikta over Sandane sentrum og bygdene i nærområdet. Opp og ned frå Utsikten går nye ståltrapper paralelt med vegen.Draumekvila er dagsturhytta til Gloppen kommune, og var den første av dagsturhyttene i Sogn og Fjordane. Draumekvila ligg på eit utsiktsplatå på vegen til Utsikten. Hytta er ein plass for å få på tørre klede, ete matpakka si og få litt varme i seg. Alle dagsturhyttene er utstyrt med eit nynorsk minibibliotek. Ved Draumekvila er der også utedo. Å gå gjennom Kjærleiksskogen gir ein ro i sjela. Stille å roleg å spasere mellom treleggane der folk på forskjellig vis har vist sin kjæleik.Ein kan møte geiter i skogen. Desse går i området mot Utsikten eller mellomveien frå Kjæleiksskogen til Trygg i naturen området.
Solplatået er eit anna område å gå innom. Der er grill og sitjeplasser til ca 45 personer.

I Trivselsskogen er det planer om å lyssetje stiane. Då blir området enda meir attraktivt i den mørke årstida. Det er sesong for tur i desse stiane heile året, bortsett frå når det er mykje snø og is.

Stinettverket er laga som ein rundtur, på heile runden bruker ein 1,5-2 timer. Studer kartet ved utgangspunktet. Runden kan gåast begge vegar. Det er mange attraksjoner og mange fine plasser å setje seg ned så ta deg god tid.

GOD TUR!

Myklebustdalen – Stardalen

16. juni 2018 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Denne turen går gjennom Myklebustdalen i Gloppen kommune til Veiteberg i Jølster kommune. Dalen er ein U-dal med svært bratte fjellsider og ligg nord/sør fra Byrkjelo til Stardalen. Sandalsvatnet ligg i dalen med frodige jordbruksområde i begge ender.Turen starter ved grind ca 200 meter fra dyrka mark inst i dalen. Der er parkeringsmoglegheiter for fleire biler. Første del av turen, til Myklebuststøylen går på traktorveg. Turen er ein lett tur,10 kilometer og med ein høgdeskilnad på ca 300 meter.
Dalelva dundrar i dalbotnen ellers er det fuglane og dyra på beite som held ein med selskap.Myklebuststøylen er støyl for gardane Kobberstad og Myklebust. Det står no sju sel og fire fjøser på støylen, men fleire hustufter viser at det tidlegare har vore fleire sel og fjøser. Støylen var tidlegare truleg berre ein mjølkeplass, kalla «Gamlestøylen» og som låg lenger inn i dalen. Støylen vart flytta til der den ligg no på grunn av rasfare.
På Myklebuststøylen var det meieridrift frå 1885-1947. Meieriet er nyrestaurert og fungerer i dag som eit museum der ein kan få oppleve meieridrifta frå gamal tid. Dette må avtalast på førehand.Gamlestøylen ligg ca 1 kilometer lenger inn i dalen frå noverande støyl. Her har det vist spor etter ei hustuf, men desse er no sletta etter ras.Mange elvar som kjem ned fjellsidene samler seg i Dalelva. Den renn heile dalen og kan være stor og farleg. Det er lagt ut bruer så ein kjem seg trygt over. På denne turen gjekk vi over brua og fortsette på høgre sida av elva. Råsa var grei, men etter ei stund var vi usikre på om der kanskje var ei betre rås på andre sida. Ein må huske å stoppe opp og ta eit tilbakeblikk over turen som ein har tilbakelagt.Etter eit stykke på venstre side av elva kom vi til denne hytta. Den blir kalla Kalvehuset. Lite og sjarmerande og såg ut for at det var utført vedlikehald på taket så dette bygget står i mange ti-år.Lenger fram i dalen krysser ein kommunegrensa til Jølster og ein kjem til Skitnevatnet. Der er også ei hytte. Mens vi sat der å åt nista vår kunne vi tydeleg sjå fisken som vaka i vatnet. Dei som vil fiske må huske å løyse fiskekort.Denne turen fortset på høgre side av elva og snart har ein Bakkestøylen i sikte. I bakgrunnen ser ein dei mektige fjella bak Befringdalen.Rett før Bakkestøylen ligg Reinevatnet. Eit stort flott vatn der det også er fisk. No vassa/hoppa vi over elva og gjekk på venstre sida fram til støylen.Bakkestøylen ligg på det høgaste punktet i dalen, 600 meter over havet og på vatnskille mellom Stardalen og Myklebustdalen. Vidare frå Bakkestøylen går ein på tydeleg rås unnabakke og forbi nokre hytter som ligg spredt i terrenget rundt Leitevatnet. Etter kvart kjem ein ned på traktorveg som går ned til Veiteberg. Ein går langs Veitebergselva og passerer Gunnarstøylen.

Ein kjem ned i bygda like ved gardane på Veiteberg. Der er det ein lunneplass og god plass for parkering av biler.
Denne turen kan være ei utfordring angåande logistikken, men absolutt gjennomførbar.

Kart over turen ligg på ut.no: Myklebustdalen – Stardalen

GOD TUR.

Den Trondhjemske postvegen – Utvikfjellet

15. november 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

Ein ny del av den trondhjemske postvegen er utprøvd. Ein bit av trasèen som eg lenge har tenkt på at eg skulle utforske. Sjølv om vi no er langt ut i november komt så er det fremdeles snøfritt i terrenget og nydeleg å gå på tur.

Når ein søker på nettet finn ein mykje informasjon om denne gamle historiske vegen som vart bygd for å få posten raskt fram mellom Bergen og Tronheim.

Ingemar Norstrand har skreve ei flott bok om postvegen . Her er mange fine bilder og kart. Du finn boka her:Postvegen Bergen- Trondheim

Det var mange drakampar før det vart bestemt kor trasèen skulle gå. Men ved kongeleg resolusjon av 13 mai 1785 vart den indre trasèen valg framfor ei postrute nærare kysten.

Trasèen fortel om kor lite brukbar den gamle metoden med å bygge veg i rette linjer var. Frå toppen av Utvikfjellet går vegen rett ned mot Utvik. Det var tunge bakkar som hestane hadde store vanskar med. Den nye riksveien , som er lagt i store svinger, krysser postveien fem gongar.

Utgangspunket for turen min er Utvik. Her kom posten til kai etter å ha blitt rodd over Innvikfjorden fra Faleide. Og da gjekk ferda vidare opp bakkane mot Utvikfjellet.

Turen fra Utvik til Flølo er ca 11 kilometer. Bilde: Her ser ein inn Innvikfjorden. Eit godt stykke å ro postruta til Faleide.Mange plasser er ikkje trasèen for postvegen lenger synleg. Om ein vil finne mest mulig av den lyt ein spørje kjentfolk i det aktuelle området. Fra Utviksentrum må ein gå litt mellom husa før ein finn trasèen. På bildet ser ein utgangspunktet der ein kjem inn på postvegen. Stadvis er det godt skilta.
Bilde: Her går det rett motebakka fra første skritt.
Ein går motebakka og gjennom eit par tun før ein kjem til riksvegen. Her i fra er postvegtrasèen ikkje lenger synleg i terrenget så ein lyt følge riksvegen til Valakersvingen, vidare til neste høgresving og til Juliussvingen (ved Verlo, øverste garden før fjellet). Når ein no har passert Verlo og er komt forbi innmaka, kan ein velge å gå skogen rett opp for å kome innatt på riksvegen høgare oppe. Ein går da i eit granfelt, men det var ikkje problem å ta seg fram. Om ein ikkje vil gå i skogen, men vil følge riksvegen lenger, går ein forbi svingen der skogsvein går til setrane (ved bom). Vidar til ein kjem til Postvegskiltet. Her ifrå er det sammanhengande postvegtrasèe heilt til ein kjem opp på fjellet. Ei utviding på riksvegen gjer det også mulig å parkere bilen og ta utgangspunkt i turen her.
Bilde: Trasèen er fin å gå på, brattare etter kvart.

Bilde: Den brattaste delen av trasèen har fått ein del vannskade.Bilde: Trasèen viser godt i terrenget. Her med utsikt mot Innvikfjorden, Ulvedalsneset, Blakseter og Hildaneset.Bilde: Nesten på toppen….Bilde: Brekkestova på Brekka.

Brekkestova er ei gammal stove frå Bottolvbruket på Tistham. Stova vart flytta til Utvikfjellet i 1905. Tidlegare var det stemne to gonger om sommaren, med frammøte fra mange bygder. Stova ligg like ved postvegen.
Bilde: Fra Brekka og fram til skianlegget går ein i lysløypetrasèen.
Bilde: Minnesmerke av Gabriel Reed.
Der er fleire kulturhistoriske «innslag» langs postvegen på Utvikfjellet. Eit minnesmerke over Gabriel Reed er reist på ein haug like ved riksvegen og skianlegget. Gabriel Reed var ein kjent spelemann og slåttekomponist. Han var også ein allsidig idrettsmann (skyting og skøyter). Reed vart tildelt Kongens fortjenestemedalje i gull.Bilde: Her ser ein skianlegget på Utvikfjellet.

For å kome til postvegtrasèen vidare til Breim går ein forbi skiheisane og vidare til parkeringsplass på venstre sida av riksvegen.

Bilde: Tydeleg trasèe i terrenget.

Bilde: Stille stille på historisk veg.
Bilde: Ein del vannskade.

Den dagen eg gjekk turen var det ein del vind. Det susa og knaka godt i granene som stod langs med trasèen. Spennande og skummelt på same tid.

Bilde:Stein som endepåler for leda.
Bilde: Flott utsikt mot Eggenibba.
Fra Utvik gjekk det bratt oppover, og fra fjellet og ned til Breim går det bratt unnabakke. I 1866 tok diktaren og forfattaren Henrik Ibsen denne turen over Utvikfjellet. Ibsen skreiv om denne vegen: «Opstigningen kan være besværlig nok, men Nedstigningen paa den andre side (til Utvik) er dog verre. Angre touren vil man imidlertid ikke…..»

Når ein nærmer seg gardane på Breim så går postvegtrasèen delvis i beite og delvis på dyrka mark. Det er godt trakka og ein kan sjå at der er ein del som bruker trasèen til turveg. Vis respekt og lat att grinder og gå langs kanten av dyrka marka.
Bilde: Her går trasèen langs dyrka mark.
Ved bebyggelsen er det skilta med postvegskilt i dei fleste kryss. Om ein er i stuss om veien, sjå om du ser lokale folk som kan geleide deg vidare.

Etter å ha passert dette flotte kvernhuset, skal ein ta til venstre i neste kryss. Der er det ikkje skilt. Fortset så bygdevegen til riksvegen. Den krysser ein fort og fortset på bygdevegen til nytt postvegskilt. Der går det unnabakken forbi siste fjøsen og vidare nedover.

Det er ikkje alle deler av trasèen som er like mykje brukt. Men vegen ligg der.

Trasèen for den trondhjemske postvegen kjem ned til riksvegen på Flølo. Flott skilt som fortel om retninga dersom ein skal gå turen motsatt veg. I bakgrunnen ser ein fjellet Vora.