Kategori: Annet

Denne veka har eg vore på den kjekkaste klubbkvelden noken gong. Vertinna inviterte til klubbkveld i naturen. Randabygda gav dei finaste rammene for ein slik kveld. Sola skein fra nesten skyfri himmel, fjorden låg speilblank, temperaturen var akkurat passe og jentene var i godt humør.

Vi kom til utgangspunktet i halv seks tida og vart umiddelbart tatt imot av han Jakob, bonden i Hammerstunet. Han baud på plommer og vi vart losa ned til plommetreda. Der var det berre å forsyne seg.
    
Når damene hadde fylt magane med plommer var det tid for litt guiding i tunet. I Hammerstunet er det ialt 24 hus å ta vare på. Mange av desse er frå tidleg 1800-talet. Vi fekk omvisning i Gamlestova, Matstova, Nystova og Stabburet. Jakob fortalde oss kva dei forskjellige husa hadde vore brukt til og korleis dei levde der.

Gamlestova var bustadhus der den daglege aktiviteten som matlaging, snekring og soving føregjekk. I matstova koka dei mat om sommaren og nystova vart brukt som gjestehus.
Etter omvisninga i tunet gjekk turen vidare innover bøen. Der fekk vi orientering om frukthagane, beitedyra og om alle uteladene. Ein kommentar som gjekk igjen blandt jenten var : » fy kor bratt det er».  Og det er verkeleg bratt der ute. Nesten vaskeleg å fatte at det går ann å drive gardsarbeid på ein slik plass.   Utelader og steingarder .
Fra Hammerstunet og innover dyrka marka er der veg. Dette er ein del av kulturløypa og kan brukes som turveg sjølv om den går over dyrka mark. Vis hensyn til beitande dyr.
Eit stykke etter dyrka marka tok vi av til venstre og opp råsa til Tvinnefossen. Skal sei damene fekk løyst svetten i dei bratte bakkane.  Med magen full av plommer gjorde det godt å få bevege seg skikkeleg.Vannføringa er ikkje av dei største no om hausten, men det buldra no bra når vatnet fossa over kanten.

Alle som går i klubb veit at som vertinne for ein klubbkveld må ein alltid ha noke godt på lur. Og det vart det denne kvelden også. Vertinna hadde ordna med mat og frakta den på plass før resten av gjengen inntok bygda.    Mykje god mat.Når vi var ferdige med bordsetet, sola var forsvunnet høgare i landskapet så var det tid for å rydde opp. Sjølvsagt forlet vi plassen like fin som vi fant den.

Langs vegen frå Tvinnefossen og famatt til parkeringsplassen var det laga til med flotte aktiviteter. Dette er det ein gjeng som ordner med kvar sommar. Artige innslag på turen.
 Oppfinnsomm gjeng har gjordt turen meir innhaldsrik. (trykk på bildet og zoom)
Høge som denne klubbgjengen var på den flotte naturen, all den friske lufta, den gode maten og det kjekke selskapet så kosa vi oss fælt med aktivitetane. Damene i 50-60 årsalderen fekk plutseleg fjortis fakter og støyniået vart til tider høgt og lattermusklaturen fekk trimma seg skikkeleg.
    
    

       Minikleiva. Eit sporty påfunn.   I Gamlegarden var det fint pynta.Som det ofte går når det er klubbkveld….. klokka går fort og sola glader. Intet unntak denne kvelden.

Vel framme på Rand igjen, var det enda meir kulturelle innslag. Denne gangen omvisning i gamlestova på garden. Imponerande samling av ting fra gamle dager krydra med historier frå farne tider, om livet så heilt annaleis enn det vi lever no.Etter omvisninga i gamlestova var det dekka til kaffi og kake på terassen hos Mona og Mathias. Dei tok imot denne klubbgjengen med åpne armer. Invitasjonen til dei til neste uteklubb står ved lag.

Dette vart ein innholdsrik klubbkveld som innheldt alt. Flott natur, intresante historier, kulturelle innslag, trim, god mat,  prat og mykje latter. Ein perfekt klubbkveld etter min smak. Tusen takk til vertinna.

ANBEFALER GJERNE Å ARRANGERE KLUBBKVELDEN UTE I NATUREN.

GODT NYTT TURÅR TIL ALLE TURINTRESERTE.

Eit langt turår  ligg føre oss og mange moglegheiter til å nyte den flotte naturen som vi har rundt oss. I forrige innlegg oppfordra eg dokke til å kjøpe kart og kompass for å gje vekk i gåve eller å gje vekk ein invitasjon til tur i friluftsåret. Håper det vart mange flate (kart) pakker under treet i desember og at det var noken som var så heldig å få ein turinvitasjon.

Eg var så heldig at eg fekk ein invitasjon fra mine herlege ungdomar. Vi var på ein tur til Rondane i 2013 og plukka 2000 meters topper. No er destinasjonen uviss enda, men kanskje klarer vi å plukke ein 2000 meters topp i år og. Motivasjonen til å trene mot det målet er iallefall lagt.

   
Bilde: Fra turen i Rondane i 2013. No skal boka studerast for å «heve» julegåva.

Eg har ikkje kjøpt kart og kompass, men har brukt ein del av juleferien til å studere kart på nettet.  Det kartet som eg bruker på nettet er:  Godtur.no.  Dei karta som eg allereide har skal bli flittigt brukt også i 2015.  Mange nye turalternativ er notert ned og fleire kjem nok til etter kvart. Det blir turar både i nærområdet, innad i kommunen men også i nabo kommunane.

Ut fra statistikken på  bloggen min ser eg at den blir lest og det er veldig kjekt. Eg blir glad om de legg igjen kommentarer om turane. Like kjekt med ris som med ros. Da kan det bli betre. Del også gjerne innlegga. Da får fleire muligheit til å lese og kansje få inspirasjon til nye turer. Eg poster innlegga også på facebok. Om du vil lese bloggen og ikkje er på facebok kan du abonere på nettstaden. Legg da igjen epost adressa di oppe til høgre på innlegga. Da får du mail når det blir posta nye innlegg. Når det gjeld vegvalga til dei forskjellige turane så skriv eg ut fra korleis eg har gått turen. Der kan det være andre utgangspunkt, vegvalg, ting underveis som er vert å få med seg o.l som kan kommenterast. Og har de turforslag så kom med dei. Eg syns det er spennande med nytt tereng og nye turer.

Det har ikkje vore så stor aktivitet med bloggskriving i det siste. Årstida er vel hovudgrunnen. Det blir ikkje så mange turar i denne mørke og kalde tida av året. Det blir mest  trimturar langs vegane eller korte turar i skogen med ski eller truger. Men for dei som liker å gå på ski så finst det utruleg mange kilometer med preparerte skiløyper i nærområdet. Og muligheitene er mange og gode for å gå på tur og nyte naturen. I mange av dei preparerte skiløypene er det også akseptert at ein går på beina uten ski.

Meir informasjon om dei forskjellige turløypene finn ein på nettsidene til skianlegga.

Harpefossen.no

Hornindalski.no

Turløyper Stryn.no

Nordfjordfritid.no,    Veten il

Breimsbygdaskisenter.no

Volda skisenter.no

I innleggeg fra 30 november, Blir du med på tur inviterte eg til haudelyktturar no i denne mørke årstida. Vi er ein fin gjeng som går tur kvar tirsdagskveld. Da legg vi opp turan etter ønske , veir og føre. Da snømengdene ikkje innbyr til turgåing i terrenget uten ski eller trugar har vi gått langs bygdevegane. Ein tur har vi tatt i laussnøen. Da var der trakka spor fra før.  Det er utfordrande å gå i laussnøen, men kjempe god trim for heile kroppen. Om du har lyst til å være med er det berre å møte opp. Gode sko, ein refleksvest og ei lykt så er du klar.   Turane blir annonsert på bloggen/tirsdagsturane og på faceboksida til nytnaturen.no. Lik sida så får du oppdateringer når nye turer blir annonserte.
  Ein triveleg gjeng poserer for fotografen.
Dei siste dagane har det vore mykje fokus på styggeveiret «Nina» som skulle avlegge oss ein visitt. Eg liker meg godt ute i skogen når det er ving og blåst. Derfor bestemte eg meg for at denne laurdagen skulle eg ta trimturen før husarbeidet. Målet var å gå ut i skogen og føle på naturkreftene, kjenne vinden i kroppe og kor snøen piska meg i ansiktet. Eg pakka sekken med kamera, drikke og ekstra votter.
  Klar for tur ilag med «Nina».
Var spent på denne temprementsfulle dama. Først på turen fekk eg høyre vinden i trekronene og duren når vinden kom inn langs med fjellsida. Ingen andre lyder var å høyre. Kun vinden. Deilig stillheit i skogen.
Eit å anna spor i nysnøen etter dyr var det å sjå, ellers var det berre meg og naturen. Å ta seg pause  med ryggen til ein furulegg og berre høyre på vinden. Det er nesten ingenting som kan måle seg med det.

Det var mykje laussnø opp bakkane. Har nettopp investert i nye truger og det var ein ny opplevelse å ta seg fram med dei. Etter vel to timer  og mykje svette var eg komt til Gråberg. Og det var nok fraværet av selskapet med «Nina» som var årsak til at Gråberg  vart målet. Akkurat da eg kom på toppen sprakk skydekket opp og sola bada terrenget i flott lys. Og for ein utsikt!! Eg såg tydeleg at vinden ruska i snøen på dei høge fjelltoppane som omkransa fjorden og bygdene der nede. «Nina» vart fort tilgitt sitt fravær og ein hadde plutseleg eit anna fokus.   
Ein blir fort kald når ein står i ro etter å ha svetta så mykje. Og ekstra ullskjorte hadde eg ikkje tatt med. Eg skulle no berre ut i skogen ein tur…… Etter litt fotografering, drikke og innskriving i turboka til Markane il var det på tide å snu heim over igjen. No låg spora der så det vart ei enklare reise heim.
  
   

NATUREN KAN NYTAST I BÅDE STYGGEVEIR OG I FINVEIR. GOD TUR!!

Regjeringa har bestemt at 2015 skal være friluftslivåret. Og formålet med friluftslivsåret er å gje friluftsliv auka oppmerksomhet og å få fleire nordmenn til å drive friluftsliv i ein eller anna form.

Mangler du fremdeles  gåver før lista er komplett? Vrir du hjernecellene for å kome på noko lurt?

Eg vil med dette kome med ein ide til ein pakke som kan glede barn og vaksne i alle aldrer.

Kjøp eit kart og gjerne eit kompass og inviter  til ein felles tur ilag med mottaker. Dette er ein pakke som ikkje blir skapfyll.  Mottaker kan sjølv velge tur eller du som giver kan gje ein spesifikk tur.

Å studere kart er spennande. Å finne nye plasser som ein ikkje har vore, sjå på høgdemeter, setrar/støylar, finne nye stier/råser i nærområdet i eigen kommune og i nabokommunane.

Å ha eit kart på veggen heime der ein teiknar inn turer som ein har gått, korte eller lange. Bruke nåler for å markere plasser som ein har besøkt. Dette kan være med på å trigge nyskjerrigheita til barna og få dei intresert i friluftsliv.

Å lære barna om kartbruk er ei investering for eit spennande friluftsliv seinare i livet.  Kart og kompass er eit viktig hjelpemiddel når ein driv friluftsliv, og dei grunnleggande kunnskapane bær ein lett med seg når ein først har lært dei. Det er ikkje berre for å finne fram til der ein skal det er viktig med kunnskap om kart. Det er viktig for å ferdast trygt, for å finne vindstille rasteplasser, finne gode fiskeplasser, finne ut kor høgt ein er, og finne ut kor langt det er til bestemmelses stedet eller om ein må velge ei alternative ruter.Bilde: Litt av mi knippe med kart. Dei er velbrukte og har hjelpt meg mang ein gang.

I vår teknologiske verden så er det mange gode kart å finne på nettet. Men ingen ting slær det å ha eit kart i handa. Da slepp ein også det problemet at ein går tom for batteri på telefonen.  Å setje seg ned i lyngen eller på ei setrekvie og studere på kva ein ser rundt seg. Finne namn på plasser som ein har gått eller som ein ser på andre sida av fjorden/dalen.

Ikkje alle turer treng ein kart og kompass til. Inviter med deg gode venner, pakk sekken med god mat og varme drikke og legg av gårde. Ein treng ikkje gå så langt. Det viktigaste er at ein har det kjekt og er ilag. Finn ein fin plass og slå leir. Om omgivelsane tillet det så er det koseleg å fyre bål, spessilet no når det er mørkt ute.  Om ein finn ein bergknaus kan det være fint med mange te-lys i bergsprekkene. Husk berre å ta med alt søppel heim etter bruk.

Eg har ved fleire høve brukt denne ideen. Ein vinderdag for mange år sia inviterte eg tre venninder til tur i naturen. Eg hadde på forhand forberedt «leirplassen».  For å kome til leirplassen tok eg dei med på ein spasertur for å «villede» dei om målet.  «Leirplassen» var 100 meter fra huset. Der sat vi under ei stor gran med levande lys i lykter, kaffi og noke godt å varme seg på i koppen. Det var -12 grader, men vi var godt kledd og det vart seine nattestimer før vi tok kvelden. Ein kveld vi mimrer om stadig vekk no mange år etterpå.

 «Mi gran» som vi sat under før «leirplassen» var rigga.

DENNE IDEEN KAN KOMBINERES I DET UENDELEGE, SLEPP FANTASIEN LAUS OG INVITER MOR, FAR, SØSTER, BROR ELLER EIN GOD VENN UT I NATUREN.

KUNNSKAP ER LETT Å BÆRE.

Ein nydeleg haust er over og vi har gått inn i vintertida.  Snøen let vente på seg , til fortvilelse for noken og til glede for andre.

Siste åra har eg ikkje brydd meg så mykje om snøen og skiføret.  Dette fordi helsa ikkje har tillatt fysisk aktivitet av den sorten. Men fysisk aktivitet er viktig uansett årstid så om vinteren  har det blitt  haudelyktturer langs vegane eller i terrenget.

For mange er det eit ork å kome seg ut når det er stummande mørkt.

Eg prøver å kome meg ut i frisk luft fleire gonger i veka. Dagslyset er det vanskleg å nå no når dagane er så korte.   
Bilde: Ole Morten og eg gjekk to flotte haudelyktturer nær Trondheim sentrum. Ladestien og Geitfjellet.

Det er ikkje kvar dag at haudet og tankane er på rett plass og slike dager  er det vanskeleg å kome seg ut i mørknet åleine. Kanskje er det fleire som har det på den måten?

Fremdeles er det utruleg flott å gå på tur i terrenget. Bruke stiane, dei gamle ferdselsvegane, løypetraseane og mindre trafikerte grusveier. Det er noke spessilet med å gå i terrenget. Det er ikkje det same å gå «gatelangs».Har du lyst til å bli med på haudelykt tur ein gong i veka?

Vi kan møtes og gå i ca 1-2 timer. Alt etter veir og føre.   Dette skal ikkje være noke treningsøkt. Men  ein går så ein held heten og har det kjekt. Og kanskje får ein gått ein plass som ein ikkje har gått i mørket.

Når eg går ut med eit slikt forslag må dei som vil være med akseptere at ein har forskjellige forutsetninger . Turane blir ikkje krevjande og ein venter på kvarandre.

BLIR DU MED?

Står du i beit for å finne på gåve ?

Da vil eg foreslå  eit gåvekort på ein tur. Ein tur ut i naturen, ein biltur eller ein tur på kafè. Eller alt dette i kombinasjon. Det er fantasien som set grenser…..

Eg var så heldig at eg fekk ei slik gåve da eg fylte 50. Da inviterte ungdomen min meg med på fjelltur i Rondane. En fantastisk opplevelse som eg vil huske resten av livet. Det var kvalitetstid ilag med dei som eg er aller mest glad i. På turen plukka vi 2000 meters topper. Eg tok to og dei tre stykker. Opphold og flott måltid var også inkludert. I tillegg fekk eg ei flott bok om alle 2000 meter toppane i Norge. Mykje å plukke av der.

   
Eg har ved fleire høve brukt denne idèen.
Ei venninde og eg vart enige om at som presanger til bursdager og  jul skulle vi overaske kvarandre med ein tur.                                                                                             .

Dette bildet frå ein tur til Flø. Der møtte vi ein bonde som selde nyplukka gulrot. Lykke.

Bakgrunnen for at eg skriv om dette er at mor fyller 74 år på søndag. Og på spørsmål om kva ho ønskte seg til bursdagen sin, kom svaret raskt og kontant: BILTUR!  Og biltur skal det bli. Da fyller vi bilen med nistekorg med mykje god mat og kaffi.
Dette bilde fra ein gavekorttur til Bremanger i 2013.
I dette området er det mange uoppdaga fjorder og grender.

Det er mange som av ulike grunner ikkje kjem seg på tur. Kanskje har dei ikkje nokon å reise ilag med eller det er andre ting som begrenser turmoglegheitene.

Kanskje kan du invitere med deg mor og far, besteforeldre eller ei tante og ein onkel.  Eller kanskje er det ein naboen eller ei venninde/venn som treng ein invitasjon.

Tid som vi bruker i lag med dei som ein bryr seg om er ei god invistering.

GOD TUR 🙂

Ein treng ikkje alltid å gå så langt, eller så fort, eller så høgt. Senke skuldrane og ta eit skritt til sides.

I dag var min tur ein slik tur.

Fekk ein invitasjon om tur ut i skogen. Og eg seier sjelden nei om noken spør om det. Ein førmiddagstur i kjent terreng når sola skin fra skyfri himmel og det er vår i lufta er heilt topp.

Vi starta i kjent terreng og tok Den Trondheimske postvegen fra Langeset til Faleide. Å kome ned i bakkane der sola steiker, fuglane kvitrar og vårblomstrane er byrja og titte fram er balsam for sjela.

Tørt og mjukt underlag å gå på og først på turen er det berre unndabakkjen.
Da vi kom til skulemuseet på Faleide  tok vi nokre steg til sides og gjekk over «skuleplassen» og ut gjennom skogen. Klatra over eit gjerder og kom til nokre gamle uthus. Fantastisk å sjå dei gamle husa som er tatt så godt vare på. Lengst ute på ein lite flekk av dyrka mark… DER blomstra heile bønen med påskeliljer.   
Vi gjekk gjennom gammal skog og kom heilt ned til sjøen. Vi tok ein pause og let augene kvile på den blikkstille sjøen, dei snødekte fjella inst i fjorden og  heile Blaksetebygda som låg bada i sol. Der er dei sikkert godt i gang med vårvinnja. Vi høyrde arbeidsfolka på andre sida av fjorden som jobba på Norges verste vei, Olden-Innvik.

På heimvegen gjekk vi på «laust» opp bakkane. Vi kom fram på gamle steinmurar. Vi såg godt trakka hjorte reser. Inntrykka var mange, ein ser så mykje fint om ein berre tek seg tid.
   Det er fri ferdsel i utmark.  Kva som er utmark og kva som er innmark kan i enkelte høve være vanskeleg å skilje. Nokre punkt bør alle vite om.
Ein skal ikkje gå over dyrka mark, ein skal ta spesielle hensyn til husdyr på beite. Selvfølgeleg må ein også ta hensyn i og nær gardstun, hytter og boliger ellers. Ein må ikkje skade naturen, ta med alt søppel heim og ikkje lage unødig støy.

Les meir om fri ferdsel i utmark i Friluftsloven og Allemannsretten.

TA TUREN UT OG NYT.

FÅ TING KAN MÅLE SEG MED EIN DATE MED EI VENNINDE.

Og  dette kan  varierast  i det uendelege. Igår var eg så heldig å ha ein turdate. Ein date i dagslys/kveldinga med mykje frisk luft og god temperatur. Det var lenge sia vi hadde treftes så vi hadde mykje å «ta igjen» angåande oppdater hog min kvardag. 🙂

Det viktigaste var å få senka skuldrane frå ein hektisk kvardag.

Vi er heldige som har mange alternativer når ein skal gå på tur. Og det vart faktisk ei utfordring når vi to skulle finne ut av kvar vi skulle ta turen.

Kvar skal vi gå?? Kor langt og kor lenge skulle vi gå?? 🙂

Pr. sms hadde fleire alternativ vore lufta og fleire kom til etter kvart. Utgangspunket  vårt var at vi  ikkje skulle bruke bil.

Det var då idèen om å kaste krone og mynt dukka opp. I kvart kryss vi kom til skulle vi kaste krone og mynt om vidare vegval. Kasta vi krone skulle vi ta til høgre og vart det mynt skulle vi ta til venstre.

Kanskje var det mange som stussa over at det stod to godt vaksne damer og tulja i kvart kryss, men pytt pytt la dei stusse. (Kansje kan dette være ein artig måte å få ungane med ut å gå på tur??)

Spenninga var stor i første kryss. Vart det unnabakke eller vart det motebakke?

Og det vart  motebakke!!

Vi gjekk gjennom byggefelt med flotte hus og hager. Mange av husa hadde skifta eigar sidan sist vi var på tur i dette området.

Vi såg på skyene som forandra seg og sola som stadig kom lavare på himmelen. Det er utruleg å sjå på korleis terrenget forandra seg alt etter korleis lyset var.

Vi møtte mange andre som var ute på tur og mange i bil som var på vei heim fra  skiløypene. Kanskje var det andre som hadde tur/venninde date ?

Vi trimma oss gjennom byggefeltet og i bakkane mot skisenteret. Når klokka viste at det var nok så berrre snudde vi nasa unnabakken igjen. Og da…..  kom invitasjonen til kaffi og kake :-). Selvfølgeleg takker ein ja til eit slikt tilbud. For kaloriforbrenning var ikkje hovedfokus på turen.

Dette kaller eg kvalitets tid i lag med god venninde. Ønsker meg fleire slike og anbefaler det gjerne til andre.

Ta vare på og pleie vennskap er viktig.

I dag kom Kong Vinter. Store snøflukser dala ned og la eit kvitt teppe på alt og alle som var ute.

Eg er ikkje spesielt glad i snøen lenger. Mest fordi det blir ekstra arbeid med måking og det er noko  helsa mi ikkje toler akkurat no. Men eg liker godt å være ute. Tenkjer så klart da :-).

Så Kong Vinter klarte ikkje å setje noke stopper for mine planer om ein tur ut. Det var berre å finne fram riktige klede for turen og legge i vei.Er så heldig å ha ein liten bit av Den Tronhjemske Postveien rett utanfor døra mi. Denne veien er ein fantastisk fin turveg. Det er brei og fin trase. Veleigna for dei som vil ta ein stille og roleg tur i skogen. Med sitt mjuke underlag er den ypperleg til jogging og terrengsykling. Det er nok her eg har tatt flest av mine turer. Enkelt og raskt å snøre på seg skoa og legge av gårde. Turen i dag gjekk til Langeset og retur same vegen. Mitt utgangspunkt er Skogtun. Men også fint å starte på Langeset ved Statoil stasjonen.