Historia til Vårstigen er eldgammal. Vegen er nemnd allereide i 1182 som ein del av pilgrimsleia til Nidaros.
Drivdalen var trang og farleg og med stor elv i dalbotnen. Når vårflaumane kom og Driva gjekk stor var det umuleg å bruke vegen som gjekk i dalbotnen og ein alternativ veg måtte byggast.
Vårstigen er ein spennande , dramatisk og variert tur. Dette i stor kontrast til turen som vi gjekk i den gamle Kongeveien fra Hjerkinn til Grønbakken, som går i slakt terreng og i beine strekk.
Utgangspunktet for turen i Vårstigen, enten ein kjem fra sør eller nord, er godt skilta. Store parkeringsplasser er opparbeida og det er godt tilrettelagt for ein fin tur i Vårstigen.
Vi kom fra sør og køyrde ca 3 kilometer forbi Kongsvoll fjellstove før vi kom til parkeringsplassen. Det er tillaga med undergang for å kunne kome seg trygt på andre sida av E6.
Vårstigen ligg innanfor Kongsvoll og Drivdalen landskapsvernområde og er på den måten gitt vern.
Oppdal historielag har sett opp informasjonstavler om Vårstigens historie som ferdselsåre, den gamle gruvedrifta, sætrene, flora og fauna.
Eg har tatt bilde av informasjonstavlene, og ein kan lese om historiene der. (Trykk på bildet og zoom)
Vårstigen er ein godt bevart vegstrekning. Den var fra først av berekna berre for gåande og ridande. Mange plasser var den så smal at to ryttarar knapt kunne møtast. No er det bygd stødige og gode bruer der stien krysse elver.
Det er mykje informasjon på opplagstavlene som Oppdal historielag har sett opp. Om ein trykker på bildet og forstørrer kan ein lese litt om historia om denne viktige ferdselsvegen mellom sør og nord.
Litt stigning opp til Tingsvadet.
Tilbakeblikk mot Drivdalen i ettermiddagssola.
Nydeleg hausttur.
Tilbakeblikk før nedstigninga til Nestasvollen Spor etter farne tider.
Nedstigninga til Nestasvoll er tidvis bratt, men ikkje vanskeleg å ta seg fram no. Verre var det før i tida når storfolk skulle over med hest og vogn . Ein får fin utsikt nordaust over Drivdalen.
I 1850- åra vart arbeidet med vegomlegginga starta opp. Fleire hundrede menn arbeidde på anlegget. Ein del små hytter vart bygde for å huse anleggsarbeidarane. Mange brukte også meir provisoriske tilholdsplasser og fann seg ly under berghammarane. Ein kan enktelt plasser sjå spor etter slike plasser.
Siste stykke ned mot Nestasvollen.
Ei glad jente har gått ein av draumeturane.
PRØV DENNE TUREN I NYTT OG UKJENT TERRENG.
GOD TUR !
