År: 2015 (Side 3 av 3)

Strand – Furefjerding – Strandasetra

22. mars 2015 / Bodil Dybevoll / 1 kommentar

Høgt opp i fjellet på nordsida av Hornindalsvatnet ligg fjellgarden Furefjerding. I daglegtalen kalla Fjellja. Det har vore to gardsbruk tidlegare, men no er det berre eit som det bur folk på og som er i drift. I følge bygdeboka for Eid og Hornindal frå 1953, er gardane først nemde tidleg på 1600 talet. Natt til 25 mars i 1718 gjekk ei snødemme over Indre Furefjerding og gjorde stor skade. Etter det vart husa flytta 200 meter vestover og står no trygt for fonnlaup.

I 1976 var den private bilvegen til Furefjerding ferdig. Den går i hårnålsvinger opp dei bratte bakkane fra Hornindalsvatet. Det tok 12 år å ferdigstille vegen.

Denne turen som eg skal skrive om her, gjekk eg seint i november. Da var det fremdeles varmt og godt i fjellsida og fine farger. No når våren er her igjen anbefaler eg denne turen. Eg gjorde den som ein rundtur, men det går ann å gjere den så lang som ein vil.

Utgangspunktet mitt er Strand. Der fann eg ein parkeringsplass som eg sette bilen. Eg spurte ein lokal bonde om det var greit at bilen stod der. Det som er viktig er at ein parkerer så ein ikkje står til hinder for andre. Parker godt ut til sida. Tankbiler skal ta svingen.
Da eg parkerte her så var eg klar over at det kom til å bli nokre kilometer på asfalt. Men at turen langs Hornindalsvatnet skulle bli så fin hadde eg ikkje forestilt meg. Det var så stilt. Ingen biler. Der kunne eg gå og studere kjent terreng og fjellformasjoner fra ein ny vinkel.
Sjølv i november var det liv i blomstrane.
Det er fin og nylagt asfalt langs vatnet.

Kjente fjellformasjoner fra ny vinkel.
Fortset ein vegen langs vatnet kjem ein til slutt til Navelsaker. Men eg tek av til Furefjerding og starter på motebakken.

Spor fra tidlegare vegtraseer.
Bratt og smal veg uten autovern.
I vinter sende NRK eit innslag på «Norge Rundt» fra kraftforleveranse til Furefjerding. Det var spektakulært å sjå den store lastebilen på den smale vegen.

Gamle instalasjoner langs vegen minner om at det har vore tøffare tider å bu og leve på ein fjellgard.

Etter kvart som ein tek høgdemeter opp bakkane og ein nærmer seg tunet blir utsikten vidare og flottare.Her ser ein fra venstre: Gløvrefjellet og Ytrehornsnakkjen med Otredalsstranda. Grodås sentrum, Setrehornet, Gulkoppen, Kjøsahalsen, Middagsfjellet/Øyenibba, Kjøs med Bjørnaholmen. Langt bak i snøen ligg Jostedalsbeen og Lodalskåpa. Ein ser Gryta og Årheimsfjellet. På sørsida av vatnet ser ein litt av bebyggelsen i Holmøyane.

Turen vidare mot Yste Furefjerding går på dyrka mark, der er køyreveg opp og forbi masta. Ein går vestover mot ei grind mot utmarka. Ta kontakt med folk i tunet og spør om vegen om ein er usikker. Og husk å lat att grinda etter deg.

Traseen frå Indre til Ytre Furefjerding (knapt 2 km) går i slakt terreng, det er stedvis merka med raude Tèr. Underlaget er flott å gå på, reint idyllisk og utsikten er upåklageleg.

   P1080886

På Ytre Furefjerding budde fjellbonden, lokalpolitikeren og skribent Johan O. Lillestøl og kona Pernille til langt ut på 1980-talet. Her gjekk kraftlinja over eigedomen utan at fjellbonden såg noko grunn til å koble seg til. Berre dei siste 4-5 åra hadde dei elektrisk kraft innlagt.

Husa på Ytre Furefjerding er no til nedfalls. Men her har ein nøysam familie hatt sitt tilhold i mange år. Bygd opp av ingen ting. Da Johan kom til garden, starta han men å vøle hus og fjøs. Etter kvart skaffa han seg to lamb. Men stor nøysemd og hard arbeid voks flokken og med åra sende han 120 sauer på sommarbeite. Stien/råsa vidare til Strandasetra går i litt stigning forbi huset og vestover.
Kattungen Fride var med på tur.
Ein turkammerat slo følge frå Indre Furefjerding. Korleis i all verden får ein ein kattunge til å snu!? Den dagen eg gjekk var der ikkje folk heime i tunet så eg kunne ikkje få hjelp. Trudde den skulle bli lei og gåen og snu, men nei. Måtte etterkvart ta telefonisk kontakt med eigaren for å forhøyre meg om alderen til denne turkameraten. Eg hadde veldi lite lyst til å snu. Eigaren gav klarsignal om at pusen, Fride, kunne få fortsetje.

Når ein har gått litt stigning og er komt fram på slik at ein ser nedatt til Strand går det sti/rås ned i eit lite juv før ein stig oppatt til Stranasetra. Ein kan gå den stien eller fortsetje opp Geitskogegga og runde av juvet lenger inne. Ein kjem innpå skogsveien ved setra.

Strandasetra med skogsveien i bakgrunnen.

Fra Strandasetra og ned til Strand går det ein fin, men bratt skogsveg.
Her nærmer ein seg gardane på Hatlelid.
Når eg kom ned til Hornindalsvatnet og til bilen så var det å køyre kattungen Fride heim til Indre Furefjerding igjen. Der møtte heile familien opp for å ta imot den turglade katten.

Denne runden er ca 12 kilometer.

Kart over turen finn ein på: Strand – Furefjerding – Strand

Lotsberg – Indre Åsane

2. mars 2015 / Bodil Dybevoll / 5 kommentarer

Ein ny tur er utforska og eg deler den gjerne med dokke. Denne gangen har eg tatt turen ut av kommunen og til nabokommunen Eid. Dei veglause gardane Ytre Åsane og Indre Åsane ligg i fjellsida mellom Lote og Hennebygda. Har lenge høyrt snakk om råsa/stien fra Lotsberg til Indre Åsane, men først no vart den utforska. Og snakk om overaskelse! Hadde i utgangspunktet sett føre meg ei vanleg rås/sti som gjekk høgt opp i lida, men der tok eg grundig feil.

Denne turen som eg skal beskrive her ligg i Åsane naturreservat. Eit naturreservat på totalt 1.424km2 og med spesielle førekomster av edellauvskog.

Oddgeir Bruaset har i boka si «På fjellhylle og havstrand – livet på veglause gardar i Nordfjord» skreve om livet på desse gardane i fjellsida mellom Lote og Hennebygda.

Må innrømme at eg mange ganger i løpet av turen studerte på kva som fekk folk til å rydde seg gard og busetje seg i slike bratte fjellsider. Tankane gjekk tilbake til dei første som kom og begynte å rydde seg heimar. For eit slit folke før i tida hadde for å overleve. I boka til Bruaset les eg om at på Åsane var det gode hamnegangar (beite) og at folket der tok imot kyr frå gardane med dårleg beite på sørsida av fjorden. Dette var med på å gjere Åsane til ein velstandsgard.

Men la oss ta turen.

Ein kjem seg til utgangspunktet ved å køyre til Lote. (E39 fra Nordfjordeid, Panoramaveien eller Rv 15 fra Stryn). Ta av til Lotsberg og fortset vegen heilt til endes. Da er du komt opp i tunet på Indre Lotsberg. Der er det parkeringsmoglegheiter, men pass på at du parkerer så bilen ikkje står i veien for dei fastbuande.

På garasjen i tunet står det oppslag med kart om turen til Indre Åsane. Gå under låvebrua og vidare innover bøen mot skogkanten rett bak dette bygget.

Eg kan godt sei eg vart overaska over vegen inn lia. For det som eg trudde var ei vanleg rås/sti var ein gammal vegtrasè. Og den var fint rydda og vedlikeholdt.
Vegtraseen var ca 1,5-2 m breid.

Bilde:Fra Lotsberg kom vi den vegen som ligg lengst til venstre. Utsikt ut Nordfjorden.
Bilde: Godt å ha noke å lene seg mot mens ein studerer utsikten. Her er det bratt ned!!

Bilde: Som ein allè ligg vegen der. Under hammaren kunne ein sitje tørt om det var nedbør.Her er ein nesten komt inn på Ytre Åsane. Her bur det fremdeles folk, sjølv om dei ikkje har veg. Mange fine klopper over elvane som kryssa vegen.

Som de ser av bildet så er det fjell på oppsida av vegen og bratt utføre på andre sida. Likevel er det flotte muringer. Ikkje mykje HMS i den tid denne vegen vart bygd. Og her gjekk ungane til skule heile året. Dei fekk med seg ei øks som dei skulle bruke å hogge spor i isen om den hadde frose opp.
Bilde: Ingenting er som å finne våren og historisk grunn.
Bilde: Indre Åsane.
Vi var på tur til Indre Åsane for eit par år sidan også, da møtte vi Johan Lote, eigar av garden. Han hadde da vore ned til sjøen og fiska. Fangsten sende han til gards med taubana ilag med posten. Det var mykje og store grantre som låg på kryss og tvers over vegen opp fra Åsevika da, men det såg ikkje den gamle mannen mørkt på.

Om ein no vil avslutte turen kan ein gå ned til fjorden ved Åsevika. Om ein vil fortsetje kan ein enten ta same vegen tilbake eller gå til Øvre Åsane. Støylen som ligg lenger oppe i fjellsida. Det er greit å finne vegen.Bilde: Utsikt inn Nordfjorden mot Randabygda og Tvinnereim. Ryssfjæra på andre sida av fjorden.

Denne turen er enkel å gå. Den passer for dei aller fleste både ung å gammel. Det er nesten flatt heile vegen. Fra Lotsberg til Indre Åsane er det ca 2,7 km.

Ein finn kart over turen på denne linken: Lotsberg – Indre Åsane

GOD TUR!

Nordsida skule – Ulvedalsneset

28. februar 2015 / Bodil Dybevoll / 1 kommentar

Vinteren er på hell og eg er klar for å starte tursesongen på barmark. I min iver etter å finne våren og utforske nytt turterreng så har eg i heile vinter studert kart på nettet. Og det mangler ikkje på alternativer verken på kart eller turer.

Ut.no (eit samarbeid mellom NRK og DNT)har ei flott nettside som ein lett kan bruke for å planlegge turar og finne inspirasjon til nye turmål. Da er turane lagt inn med ein beskrivelse og innteikna på kart. Ein finn også oversikt over hytter og overnattingsplasser. Nettstedet er enkelt lagt opp og ein kan søkje på aktuelt område ein ønskjer å finne tur i. I tillegg kan ein legge inn turer sjølv for å inspirere/informerer andre om turforslag ein har. Eg har lagt inn nokre av turane som eg har laga blogginnlegg av. Det kjem fleire etterkvart.Dagens tur ligg i nærområdet, langs Panoramaveien, på Nordsida.

Utgangspunktet og parkering er ved Nordsida skule på Blaksæter. Der i fra går ein litt unnabakken før ein tek til høgre og fortset på skogsveg. Underlaget er mjukt og godt å gå på. I dag var det vind og det knaka godt i dei store grantrea som stod langs vegen. Ein koseleg lyd å høyre på.

symbol på «som ein grønne tråd» på turen.Sjølv om kalenderen viser februarså er det fine innslag av grønn vegetasjon.
.
Langs vegen ser ein innslag av gamle instalasjoner. Her er det gamle oppmuringer etter eit bygg.Langs vegen/stien kan ein sjå skilt som viser at her er andre tur alternativer i terrenget. Avstikkaren til Ulvedalsnausta må eg utforske ein anna gong.

Ved vegenden går turen over på rås/sti. Det er merka med raude plastband. Det er no viktig at ein følger desse banda. Her er ein del dyretrakk og lett å ta feil retning. Ein god regel når ein ferdes i ukjent terreng er å sjå neste merke før ein går for langt fra forrige merke. Om det er vanskeleg å sjå med ein gong, så ta deg tid til å stoppe opp og studer terrenget.

Eg hadde trudd at utsikten skulle være beire på denne turen, men det er ein del skog ein og del gamle rotvelter. Kansje hadde turen vore skumlare om det var mindre skog?Ikkje langt over fjorden til Utvik. I dag gjekk snøelingane halvveis ned i lida.
Ei stor furu på kanten av stupet. Utvik i bakgrunnen. Gamle instalasjoner langs stien/råsa.
Her er spor etter noken som har leita etter mat.
Overaskelsen var stor da eg kom fram på denne hagen langt ut i Ulvedalsfjellet. Skogahagen, ein frukthage som har høyrt til bruket Skogen. Truleg i bruk fra slutten av 1800 talet og fram til midten av 1900 talet. Tilkomstsvegen til hagen er mura opp for hest, men det må ha vore litt av ei ferd å få avlinga derifra med hest.

Stien er fin og godt merka. På enkelte plasser er det bratt og ein må vise ekstra forsiktigheit. Det er viktig at ein følger merkinga. Ikkje spøk å gå seg vill i Ulvedalsfjellet.

Her er det fin utsikt mot Utvik. Ikkje langt over fjorden her.Denne turen som ligg innteikna på Ut.no er ca 3,5 km ein veg. Har no seinare gått stien/råsa heilt fram til Baggehola. Det er fin sti/rås heilt fram og den går vidare til Sagedammen.

Sjå kart på denne turen på ut.no: Nordsida skule – Ulvedalsneset

VÅREN ER RETT RUNDT HJØRNE. BRUK DEN OG NYT DEN.

Eit nytt turår har starta

11. januar 2015 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

GODT NYTT TURÅR TIL ALLE TURINTRESERTE.

Eit langt turår ligg føre oss og mange moglegheiter til å nyte den flotte naturen som vi har rundt oss. I forrige innlegg oppfordra eg dokke til å kjøpe kart og kompass for å gje vekk i gåve eller å gje vekk ein invitasjon til tur i friluftsåret. Håper det vart mange flate (kart) pakker under treet i desember og at det var noken som var så heldig å få ein turinvitasjon.

Eg var så heldig at eg fekk ein invitasjon fra mine herlege ungdomar. Vi var på ein tur til Rondane i 2013 og plukka 2000 meters topper. No er destinasjonen uviss enda, men kanskje klarer vi å plukke ein 2000 meters topp i år og. Motivasjonen til å trene mot det målet er iallefall lagt.

Bilde: Fra turen i Rondane i 2013. No skal boka studerast for å «heve» julegåva.

Eg har ikkje kjøpt kart og kompass, men har brukt ein del av juleferien til å studere kart på nettet. Det kartet som eg bruker på nettet er: Godtur.no. Dei karta som eg allereide har skal bli flittigt brukt også i 2015. Mange nye turalternativ er notert ned og fleire kjem nok til etter kvart. Det blir turar både i nærområdet, innad i kommunen men også i nabo kommunane.

Ut fra statistikken på bloggen min ser eg at den blir lest og det er veldig kjekt. Eg blir glad om de legg igjen kommentarer om turane. Like kjekt med ris som med ros. Da kan det bli betre. Del også gjerne innlegga. Da får fleire muligheit til å lese og kansje få inspirasjon til nye turer. Eg poster innlegga også på facebok. Om du vil lese bloggen og ikkje er på facebok kan du abonere på nettstaden. Legg da igjen epost adressa di oppe til høgre på innlegga. Da får du mail når det blir posta nye innlegg. Når det gjeld vegvalga til dei forskjellige turane så skriv eg ut fra korleis eg har gått turen. Der kan det være andre utgangspunkt, vegvalg, ting underveis som er vert å få med seg o.l som kan kommenterast. Og har de turforslag så kom med dei. Eg syns det er spennande med nytt tereng og nye turer.

Det har ikkje vore så stor aktivitet med bloggskriving i det siste. Årstida er vel hovudgrunnen. Det blir ikkje så mange turar i denne mørke og kalde tida av året. Det blir mest trimturar langs vegane eller korte turar i skogen med ski eller truger. Men for dei som liker å gå på ski så finst det utruleg mange kilometer med preparerte skiløyper i nærområdet. Og muligheitene er mange og gode for å gå på tur og nyte naturen. I mange av dei preparerte skiløypene er det også akseptert at ein går på beina uten ski.

Meir informasjon om dei forskjellige turløypene finn ein på nettsidene til skianlegga.

Harpefossen.no

Hornindalski.no

Turløyper Stryn.no

Nordfjordfritid.no, Veten il

Breimsbygdaskisenter.no

Volda skisenter.no

I innleggeg fra 30 november, Blir du med på tur inviterte eg til haudelyktturar no i denne mørke årstida. Vi er ein fin gjeng som går tur kvar tirsdagskveld. Da legg vi opp turan etter ønske , veir og føre. Da snømengdene ikkje innbyr til turgåing i terrenget uten ski eller trugar har vi gått langs bygdevegane. Ein tur har vi tatt i laussnøen. Da var der trakka spor fra før. Det er utfordrande å gå i laussnøen, men kjempe god trim for heile kroppen. Om du har lyst til å være med er det berre å møte opp. Gode sko, ein refleksvest og ei lykt så er du klar. Turane blir annonsert på bloggen/tirsdagsturane og på faceboksida til nytnaturen.no. Lik sida så får du oppdateringer når nye turer blir annonserte.
  Ein triveleg gjeng poserer for fotografen.
Dei siste dagane har det vore mykje fokus på styggeveiret «Nina» som skulle avlegge oss ein visitt. Eg liker meg godt ute i skogen når det er ving og blåst. Derfor bestemte eg meg for at denne laurdagen skulle eg ta trimturen før husarbeidet. Målet var å gå ut i skogen og føle på naturkreftene, kjenne vinden i kroppe og kor snøen piska meg i ansiktet. Eg pakka sekken med kamera, drikke og ekstra votter.
  Klar for tur ilag med «Nina».
Var spent på denne temprementsfulle dama. Først på turen fekk eg høyre vinden i trekronene og duren når vinden kom inn langs med fjellsida. Ingen andre lyder var å høyre. Kun vinden. Deilig stillheit i skogen.
Eit å anna spor i nysnøen etter dyr var det å sjå, ellers var det berre meg og naturen. Å ta seg pause med ryggen til ein furulegg og berre høyre på vinden. Det er nesten ingenting som kan måle seg med det.

Det var mykje laussnø opp bakkane. Har nettopp investert i nye truger og det var ein ny opplevelse å ta seg fram med dei. Etter vel to timer og mykje svette var eg komt til Gråberg. Og det var nok fraværet av selskapet med «Nina» som var årsak til at Gråberg vart målet. Akkurat da eg kom på toppen sprakk skydekket opp og sola bada terrenget i flott lys. Og for ein utsikt!! Eg såg tydeleg at vinden ruska i snøen på dei høge fjelltoppane som omkransa fjorden og bygdene der nede. «Nina» vart fort tilgitt sitt fravær og ein hadde plutseleg eit anna fokus.
Ein blir fort kald når ein står i ro etter å ha svetta så mykje. Og ekstra ullskjorte hadde eg ikkje tatt med. Eg skulle no berre ut i skogen ein tur…… Etter litt fotografering, drikke og innskriving i turboka til Markane il var det på tide å snu heim over igjen. No låg spora der så det vart ei enklare reise heim.