Kategori: Turtyper (Side 17 av 17)

Sykkeltur i Randaskogvegen, Markane

30. april 2014 / Bodil Dybevoll / 4 kommentarer

Eit naturleg utgangspunkt for denne turen er ved ungdomshuset Skogstjerna. Huset ligg godt synleg til fra riksvegen og der er det gode parkeringsmogelegheiter.
Turen går i variert terreng. Skogstjerna ligg på ca 210 moh. Turens høgaste punkt er ved elva «Kvithella» som ligg på ca 380 moh.
Her i krysset ved Langesetvatnet held ein til høgre. Her er det også fint å parkere om ein vil ta ein dukkert i Langesetvatnet etter turen.

Gardane ligg på rekke og rad langs vegen. Ein sykkler forbi Myrhaug, Bruheim, Kroken, Haugen (ser ein ikkje fra veien), Løkjen, Flore og Gjeilane. Dette er flotte og velstelte gardstun og heimar. Heimar og gardstun som ein ikkje ser når ein køyrer riksveien gjennom Markane.
Ved Bruheim står eit gammalt møbelverksted ved veien. Her har det blitt laga mange kjøkkeninnredningar og trapper opp gjennom åra.
I Florekrysset, ved det flotte busskuret som gir ly til skulebarna når dei venter på skulebussen, tek ein til venstre vidare utover gjennom Floretunet.
Ved krysset der skogsbilvegen starter er det god parkering. Her er også eit fint utganspunkt om ein ikkje vil sykle heile turen fra Skogstjerna, eller om ein vel å gå/jogge. Fra Skogstjerna til starten på skogsbilvegen er det 5 kilometer.

Entreprenøren (Ola og Oddvar Sætren) som bygde denne vegen, som i daglegtalen blir kalle Randaskogvegen, fekk på slutten av 1990-talet tildelt miljøprisen. Dette for det flotte arbeidet som vart gjordt angåande bygginga og oppatt pussinga rundt anlegget. Denne prisen var landet første miljøpris som vart tildelt ein skogsbilveg. Prisen vart overrekt av daværande fylkesmann Oddvar Flæte. Tilstades var også representantar fra Departementet og fra Stryn kommune.
Vegen er lagt fint i terrenget og det går som ein leik å plukke høgdemeter. Undervegs på denne turen vil ein tidvis sjå parti med kvit stein. Som på vei opp Isakelida. Her er dekke på vegen like kvit som snøen i fjella bak Navelsaker og på Kyrkjefjellet som vi ser i bakgrunnen.

Vegen flater litt ut på Nybøkleiva. Da er ein snart på høgaste punktet av turen. No flater terrenget ut og ein får kvilt lårmuskelaturen litt. På Nybøkleiva krysser stien som går til Sindresetra vegen.
Her ved elva Kvithella er turens høgste punkt. Ca 380 moh. Denne elva gjekk over sine bredder under siste storflaum. Da vart det store ødeleggelsar på vegen, men det er no rydda fint oppatt. Om ein tek turen i roleg tempo er her mange muligheiter for å setje seg og nyet stillheita eller som her, elvasusen. Det er fleire plasser laga til benker som flittig kan brukast.
Denne turen kan også gjerast uten sykkel. Men kansje ein vel lang tur om ein skal gå heilt til endes. Fra «Skogstjerna» og heilt fram der veien stopper er det 10 kilometer.

Når ein tek denne turen ser ein fjella og bygda Markane fra ein vinkel som kanskje er ukjent for mange.
Underlaget på vegen er berre fantastisk. Faktisk så er denne skogsbilveien i betre stand enn den kommunale vegen gjennom Sør-Markane.

På siste stykket får ein utsikt over Hornindalsvatnet og gardane i Kongsvik. Lengst bak i bildet ser ein bygda Otterdal.
Skogsbilvegen slutter ved lunneplassen lengst vest. Der i fra går det skogsveg bratt unnabakken og ned mot Kupa. Skogsvegen går vidare opp lags stien og Vikaelva.

Fra skogsvegen ser ein over til Navelsaker som ligg fint i sola på andre sida av Nord Europas djupaste innsjø.

Denne turen stopper der skogsbilvegen stopper, men skogsvegen går vidare opp langs Vikaelva. Har også eit blogginnlegg om turen til Vikasetra og Randasaga som ligg lenger opp langs Vikaelva.
Om utgangspunktet er Skogstjerna og ein har parkerte der, så er ein snart i mål når du ser dette nydelege motivet. Her er det også mogelegheiter for å kunne avkjøle seg med eit bad. Husk berre på å ta med alt søppel heim. Da er det ryddig og pent til neste gang du kjem eller nokon andre har lyst å stoppe.

Kart over turen ligg på ut.no: Skogsvegen i Randaskogen, Markane

GOD TUR. NYT DEN VAKRE NATUREN

Sentrumsnær skogstur

26. april 2014 / Bodil Dybevoll / 2 kommentarer

Ein skal ikkje langt ut om Stryn sentrum før ein finn dei finaste skogsstier, eller råser som eg kaller det. Ein kveld denne veka var eg så heldig at eg fekk oppleve nytt terreng. Eg har vel for mange mange år sia deltatt på o-løp i området, men som o-løper må ein bevege seg mest utanfor dei opptrakka stiane, så eg var ikkje klar over at der var så fint..

Vi er nokre kollega som har trimma ilag ein kveld i veka denne vinteren og våren. Da har vi gått på forskjellige plassser med forskjellige utgangspunkt. Denne gangen skulle vi møtes ved fabrikken og gå derifra. Eg møtte spent opp, og vart presentert for ei runde som høyrdes veldig fin ut. Og eg vart ikkje skuffa. Faktisk så var runden så fin at eg eit par dager seinare tok same turen da eg likevel skulle innover og handle :-).

Første del av turen går på asfalt. Flott å sjå kor det grønast i hagane i lavlandet.

Når ein har vunne nokre høgdemeter blir utsikta finare. Ein får fort utsikt mot fjorden og fjelltoppane.
Etter mange dager med sol og fint veir er det vårteikn overalt. Ein må senke skuldrane og ta inn og nyte alle inntrykka.
P1040371
Vi tok snarvegane mellom gatene i boligfelta Tonningsbakkane og Kreklingen. I svingen, på tampen av Geilevegen, tok vi av mot skogen. Der er det tillaga med benk så ein kan ta ein kvil etter alle bakkane. Etter å ha tatt av fra asfalten kom vi rett ut i «stor skogen». Skogsområdet vi bevega oss inn i heiter «Kamben». Det strekker seg heilt ut til Vikaelva og opp til Stryn skisenter. P1040373 P1040374
Stien var reine «autostradaen». Tydeleg at den er mykje brukt. Likevel trefte ikkje vi meir folk enn att ein kunne finne den gode roen det er å gå i skogen. Det var slik både da eg gjekk på kveldstur og midt på dagen. Skogsstillheita var der sjølv om vi var nær sentrum og nær boligområdet.

Der er mange stiar. Da vi tok av fra Geilevegen tok vi den stien som gjekk beint fram.

Tek ein seg litt tid, og ikkje berre ser på klokka, så ser ein mykje når ein er ute i skogen.

Da vi kom opp på «høgda» var der eit stiskille. Stien mot høgre går mot Skisenteret, til venstre går stien mot Vikaelva.
Vi tok den som gjekk mot Vikaelva, ut over ryngen. Vi følgde stien til den var akkurat under linja, der kom ein sti på tvers av den som vi gjekk på. Der tok vi unndabakken nedatte langs Vikaelva. (stien delte seg før vi kom heilt til elva).

Det var stor vassføring og voldsom buldring i elva. Ikkje rart etter så mange dager med dei høge temperaturane.

Der har vore store naturinngrep etter kraftutbygging langs Vikaelva. Håper det blir fint igjen når entreprenøren får rydda oppatt.
På Hool er der fin bru over elva. Da kan ein velge å gå over der eller å gå på austsida av elva til ein er nede på Vikaveien.
Denne runden starter og ender i Grandane industiområde på Tonningsleirane. Den er 5 km og inneheld det meste. Asfalt, skog, elv, fuglekvitter, vårblomster og mykje mykje meir. Turen kan sjølvsagt også gåast motsatt veien. Ein tur som ligg i nærområdet for mange 🙂

Turen ligg også på Ut.no: Sentrumsnær skogstur

GOD TUR!!

Vårtur til Vestkapp

31. mars 2014 / Bodil Dybevoll / 0 kommentarer

I alt det fine veiret vi har hatt den siste veka så kom vårfølelsen. Sola varmar, fuglane syng, snøen smelter og dagane blir lengre. Med våren kjem også utfartstrangen. Ut og oppleve nytt terreng og nytt landskap.

Turbøkene og kart er flittig i bruk, blir lest og studert både framover og bakover. Anbefaler absolutt boka «Opptur» av Anne Rudsengen. Der er mange flotte turforslag i alle kommunane i fylket. Og mange av dei ligg ikkje så altfor langt unna.

Eg og samboeren min liker godt å reise på tur. Både biltur og trimtur/fjelltur. Dette er noko vi fint kombinerer og da kjem ein seg litt rundt og får sett nye områder.

Turen starta med avgjersla om at vi skulle på tur. Sia dette er første «langtur» i år, var vi litt ut av trening angåande pakkinga. Men vi fekk med det meste av det vi trengte. Vi rygga heim berre ein gong, vi var ikkje komt så langt avgårde. Middagen…… kyllinglåra stod att i kjøleskapet!!!!

Denne helga pakka vi bilen med god mat, rikeleg med varme klede,godt humør og kaffi i koppen 🙂

Når vi reiser på tur så har vi evnen til å nyte turen fra vi reiser heimanifrå. Det er alltid nye ting å sjå og oppleve. Målet var Stadlandet og Vestkapp platået. Vi ville sjå havet og kjenne havlukta. Det er ikkje så ofte vi reiser den vegen, iallefall ikkje på vinterstid. Det var mykje «nytt» og mykje som var forandra langs veien. Nye hus var komt opp, andre var restaurerte. I Holmøyane var det komt opp eit industribygg. I Skredestranda var det åpne sår i terrenget etter det store raset i november. På Eid bygger dei gang og sykkelvei. Mange plasser hadde det vore skogsarbeid og landskapet var blitt åpnare og lysare. Det liker eg. På fjellet ovanfor Leikanger såg vi stor røykutvikling. Veit ikkje om det var skog/lyng brann eller om det var kontrollert brenning av vegetasjonen. Synet var nifst for det var eit stort område som var antent.

Det er «artig» å sjå korleis landskapet forandra seg fra dei store skogane i Markane og utover mot kysten. Det blir vidare og åpnare til lenge vest ein kjem. Da vi køyrde opp Årvikfjellet begynte det å krible i beina. Eg kjenner forventningane i kroppen når eg skal få oppleve nytt terreng. Kva får eg sjå ? Korleis er underlaget? Er der god sti? Spørsmåla og forventningane raser i kroppen 🙂

Vestkapp platået ligg 496 m.o.h og har koordinater: 62°11′18″N 5°7′33″Ø
Turen vi gjekk var «Kjerringa», – ein rundtur ytst på Stadlandet, som er beskreve i boka Opptur. Detter er ein lett tur på 7 km og estimert tid er ca 3 timer. Turen gir flott utsikt i alle retninger. Vegetasjonen er lav men ein må være oppmerksome på dei bratte skråningane ned i Stadhavet. Går ein langs kanten (brunene eller brukanten som er det lokale uttrykket) er det fast og fint og gå. Lenger inne på platået er det meir myr som er tyngre å gå i.Det er flott å sjå dei små bygdene Honningsvåg, Årvika, Ferstad og Ervika med Erviksanden. Og sjølvsagt stor havet.
Ein får ein fantastisk følelse av fridom når ein er oppe på platået. Vinden ruska godt i oss, men med riktig bekledning var det ikkje noko problem. Enda er det kaldt i lufta så både hue og votter var nødvendig. Halvveis på turen kjem ein til murer etter torvhus som vart brukt under torvuttak. Desse låg i hellinga mot Ervika, heilt oppe på platået. Utsikten ned til bygda Ervik og Erviksanden er berre heilt fenomenal.
Mens vi gjekk turen såg vi heile tida havtåka som låg rett ut i havet. Den kom stadig nærmare, men så kunne den plutseleg drive vekk igjen.

På tampen av turen la vi ruta innom Vestkapp huset. Det var eit heller trist syn. Orkanen Dagmar har herja fælt med bygningen og reperasjonane har drege ut i tid. Men høyrde eit innlegg på radioen i dag og da vart det fortalt at eigaren hadde planer om å få åpna kafeèn til sommaren (2014).Etter at spaserturen var over var det klart for ein tur på Erviksanden. Å sitje å sjå på korleis bølgene bryt er rekreasjon på høgt plan. Fargen på havet forandra seg heile tida. Måkane hadde selskap med kvarandre og ei ørn sveva også over bølgene. Når middagen var fortært var det tid for fotografering.
Det er utruleg flott i Ervika og på Erviksanden. Ei spesiell ro. Ta turen og opplev den fotte stranda og sjå på surfere fra inn- og utland.

Kategori: Turtyper (Side 17 av 17)

Sykkeltur i Randaskogvegen, Markane

Sentrumsnær skogstur

Vårtur til Vestkapp

Siste innlegg

Kategorier