Kategori: Selje

Ytterst i verden, Yttterst i vest
kan hende du seile di skute
kan hende du seile tilfeldig som gjest
-kanskje du går der i rute..

Teksten i Ola Bremnes sin låt kjem fort i tankane når turen går på Stadlandet.
På turen til Stålet går ein så langt mot vest som det går ann å kome, og storhavet blir ein følgesvenn på turen.

Utgangspunktet for turen er i bygda Honningsvåg, ved vegenden på Tårneset.
Der er ein liten parkeringsplass ca 200meter før dei siste husa i bygda.

Dette er ikkje noke topptur med sine 120 moh, men ein spektaktulær tur.
Det er knappe 2 kilometer frå start og ut til Stålet.

Som ein ser av skiltet så er der mange turalternativ frå parkeringsplassen.

Frå Vardane ser ein heilt til turmålet, Stålet. Ein ser da at det er eit skrålent terreng turen går i, ca 80 moh.

Litt til sides for stien kan ein sjå ein aldeles fantastisk mur. Eg såg ikkje andre instalasjoner i nærområdet så eg veit ingenting om denne muren.

Turen er T-merka der det kan være vanskeleg å sjå vegvalget.
På bildet under ser ein stien som går i det skrålente terrenget.
Det er ikkje anbefalt å gå turen når det er vått og sleipt i terrenget.

Her ute er det berre å nyte stillheita og studere utsikta. I sørvest ser ein Kjerringa på Stad, i aust til Kvamsøya og Sandsøya. Om sommaren går der beite dyr i dei frodige bakkane.
Eg vil ikkje anbefale turen for dei minste barna.

GOD TUR I FANTASTISK LANDSKAP!

Stadlandet har mange populære reisemål og eit av dei er fjellet Hovden.  Turen har utgangspunkt i Ervik, den vesle bygda som kan by på mange fine opplevelser.Turen ut til Hovden er enkel og fin å gå for store og små.  Det er to alternativ for utgangspunkt. Ein kan starte ved minnekapellet og gå  den kvite sandstranda til campingen og vidare på vegen til naustrekka på venstre sida av vika. Der i frå går ein opp bakkane til ein kjem til den gamle vegen. Eller ein kan ta av frå bilvegen i bebyggelsen og følge skilting til camping. Parkeringsmogelegheiter finn ein ved brua som krysser Lakseelva. Der er også snuplass for skulebussen så parker ikkje på snuplassen.Denne turen har vi gått som ein rundtur. Vi valgte å starte med å gå gjennom tunet på Aslakgarden, på returen gjekk vi ned bakkane til naustrekka og vegen tilbake til bilen. Totalt vart det ca 3 kilometer.Denne vegen har lege i terrenget i mange år. I 1932 vart det bygd flyvarslingsstasjon på Hovden og under andre verdskrig bygde tyskarane festning på fjellet.I det åpne landskapet får ein eit flott tilbakeblikk over Ervikbygda, Erviksanden, Lakseelva og Storevatnet.Tyskarane nytta russiske krigsfanger til å byggje dei store festningverka på Hovden. Ein tunnel, som vart nytta til b.l.a ammunisjonslager under krigen, går gjennom fjellet. Bygdafolket har pussa opp tunnelen og området rundt så det er fint å gå gjennom. Tunnelen som går rett fram fører til eit utsiktspunkt. Ei lykt er ein fordel å ha med om ein vil gå gjennom tunnelen.
   
Frå utsiktspunktet ser ein rett mot det lunefulle Stadhavet og Litlehovden.På veg inn tunnelen vil ein sjå fleire sidetunneler. På venstre side er ein tunnel der ein kan sjå ein stige i enden. Prøv den på tilbaketuren frå utsiktspunktet.  Klatre  opp stigen og ein kjem i dagslyset igjen.
   
Hytta som står ytterst på kanten på Hovden er ei gammal vakthytte.  Hytta vart bygd i 1942-43 av tyskarane. Det vart leigd inn norske arbeidara, på det som vart kalla Tysk anbud. Etter krigen overtok den Norske marinen vakthytta og brukte den i fleire år til overvaking av fly og båttrafikken. Sist på 1950 talet vart hytta seld til ein privatperson. Seinare (ca 1970) overtok Ervik Jakt og Fiskelag hytta. Dei har utført mykje restaureringsarbeid på dugnad.Hovden sett frå Erviksanden.

PRØV DENNE TUREN YTTERS MOT VEST.

Risnakken ligg rett ovanfor Selje sentrum og er ein kort og godt tilrettelagt tur. Dei 350 trappetrinna tek ein med til eit utsiktspunkt der ein ser Selje og områda rundt.
Denne turvegen som vart offisielt opna i 2010, er lyssett heile året.
Utgangspunktet for turen er i byrjinga av Skogavegen ved Doktorgarden. Parkering ved Selje skule eller idrettshuset.
   
   
Ved utsiktspunktet er det laga til platting med rekkverk. Der er også bord og benk. Ein fin plass å nyte medbrakt kveldsmat å sjå solnedgangen.Her ser ein over til Salt, Barmsundet, Barmøya.Vestover ser ein godt Seljesanden, Ersholmen, øya Selja og Fureneset.Litt bak utsiktspunktet ligg Risnakken aktivitetspark. Denne er under opparbeiding. Mange treningsapparat er montert i terrenget og har ein gått trappene opp er oppvarminga unnagjordt. Her er det trening med utsikt og frisk havluft.
Dagsturhytta til Selje kommune kjem  også i denne aktivitetsparken. 

PRØVE DENNE TUREN TIL UTSIKTSPUNKTET.

Vegen over Berstadeidet var i mellomalderen pilgrimsveg for dei som skulle til heilagstaden på Selja. I tida fra kring 1820-1870 vart den også nytta som postveg. I nyare tid,fram mot siste verdskrig, har vegen vore nytta som kyrkjeveg for folket på Rimstad som skulle til kyrkje i Selje.

Logistikken kan være ei utfordring om ein vil ta denne turen. Men om lysta og viljen er der så er det mulig å få til. Er ein fleire i følge kan ein ha bil på kvar ende av turen. Eller ein kan reise kollektivt. Eg tok bussen til Almenningsfjellet og ny buss derfra til Berstad.
  
Utgangspunktet for turen er lett å finne. Køyr rv 618 mellom Selje og Almenningsfjellet. Lengst inn i bukta i Moldefjorden ligg Berstad, ca 8 km sør for Selje. På høgre sida av veien når ein kjem fra Almenningsfjellet ligg nokre fine kvernhus og like etter ei flott brå/turkis måla grind. Her er utgangspunktet for turen. Ein kan sjølvsagt også gå denne turen fra Rimstad til Berstad.
   
Utgangspunktet ligg på 35 moh. Det er 8,2 km til Rimstad. Som ein ser av dei flotte turskilta som Selje il har sett opp, så er turen til Rimstad merka med embletet for Sunnivaleia.Fra hovudveien og opp bakkane er det jamn og fin stigning. Stien er fin og godt merka.
   
Postvegen mellom Berstad og Rimstad var den første i ytre Nordfjord. Vegen stetta i si tid kravet til tjodveg, det vil seie at den skulle vere  minst to alen (1,3m) brei.Etter ca 1,5 kilometer kjem ein til Berstadvatnet. Dette ligg 159 moh.  Eit stort fint fiskevatn. Fiskekort får ein kjøpt på Berstad.

Som ein ser av bildet så er det lagt ned mykje arbeid i tidlegare tider, med heller  og bruer over elver. Dette for å gjere vegen fast og god å gå for hest og folk. I første del av turen er det ikkje så mange spor etter at det ein gammal fedselsveg, anna enn bruene. Men til lenger ein kjem mot Rimstad til meir viser det av den gamle vegen.

Når ein er komt opp til Berstadvatnet forset ein vidare på austsida av vatnet. Ein kjem etterkvart til Pisanibekken. Ei kjelde som aldri frys. Den er oppattkalla etter Jakob August Pisani, som i mange år kring 1860 var postmann på ruta Ålesund-Vanylven-Eide-Bryggja-Utvik. Nær denne bekken er der også ein fin bålplass/leirplass. Fint plass å ta ein pust i bakken.
   
   
Turen går her heilt i vannkanten. Ein ser no fram til Fureneset og vidare opp mot skaret som ein skal over. (midt i bildet, under høgste toppen)Tilbakeblikk over Berstadvatnet. Det var utruleg stille i naturen denne dagen. Ikkje folk å sjå, berre litt bjølleklang fra nokre sauer på andre sia av vatnet.Ved enden av vatnet finn ein gamle ruiner. Kansje ei seter eller ein gammal gard.   
Det er litt stigning opp lida fra vatnet til ein kjem til det høgste punktet på turen, Løypinga som ligg på 275 moh. Namnet kjem turleg av at det har vore tømmerløype her.Turen er godt merka og det er fleire turalternativer i området. Når ein kjem over i Vågsøy kommune er det mindre merking, men ikkje vanskeleg å finne fram.
 Kaffi og sjokolade høyrer med når ein går på tur.
Når ein står ved det høgste punktet på turen, Løypinga, ser ein veien vidare mot Rimstad. Stien går over Futemyra, og historia fortel at ein dansk fut har mista livet her. Om han reid seg ned i myra eller vart slegen i hel  er uvist.   
Turen går over ein del myr, men det er sett opp stikker som er raudmåla så det er greit å finne veien. Det er tydeleg spor i elver og over diker etter arbeid som har vore gjordt i tidlegare tider. Turen går langs med mange vatn og det skaper liv i
terrenget. Ein går forbi Berstadvatnet, Vaulevatna, Fiskevatnet og Sammeltunvatna.
   
   
Den gamle ferdselsveien blir tydlegare i terrenget når ein nærmer seg Rimstadalen.
   
Ein kjem etter kvart fram til desse flotte gamle steinbruene. Imponernade å tenkje på at det her har vore ferdsel med hest.

 
Når ein nærmer seg gardane i Rimstaddalen kjem ein inn i eit beite da er det  viktig at ein held hundar i band og let att grinda etter seg.
Ein kjem ned i bygda på Rimstad.
 Utgangspunktet om ein starter turen fra Rimstad.
Rimstaddalen med sine store vide marker og eit kjent landemerke i horisonten.Denne turen er 8,2 kilometer og ein bør berekne 3-4 timer. Det er ein lett tur. Ein starter på 35 moh, høgaste punket ligg på 275 moh. Rimstad ligg på ca 100 moh.

Kart med innteikna rute finne ein på ut.no: Berstad – Rimstad

TA MED FAMILIEN, VENNER ELLER TA TUREN PÅ EIGA HAND.

 

I alt det fine veiret vi har hatt den siste veka så kom vårfølelsen.  Sola varmar, fuglane syng, snøen smelter og dagane blir lengre. Med våren kjem også utfartstrangen. Ut og oppleve nytt terreng og nytt landskap.

Turbøkene og kart er  flittig i bruk, blir lest og studert både framover og  bakover. Anbefaler absolutt boka «Opptur» av Anne Rudsengen. Der er mange flotte turforslag i alle kommunane i fylket. Og mange av dei ligg ikkje så altfor langt unna.

Eg og samboeren min liker godt å reise på tur. Både biltur og trimtur/fjelltur.  Dette er noko vi fint kombinerer og da kjem ein seg litt rundt og får sett nye områder.

Turen starta med avgjersla om at vi skulle på tur. Sia dette er første «langtur» i år, var vi litt ut av trening angåande pakkinga. Men vi fekk med det meste av det vi trengte. Vi rygga heim berre ein gong, vi var ikkje komt så langt avgårde. Middagen……  kyllinglåra stod att i kjøleskapet!!!!

Denne helga pakka vi bilen med god mat, rikeleg med varme klede,godt humør og kaffi i koppen 🙂

Når vi reiser på tur så har vi evnen til å nyte turen fra vi reiser heimanifrå. Det er alltid nye ting å sjå og oppleve. Målet var Stadlandet og Vestkapp platået. Vi ville sjå havet og kjenne havlukta.  Det er  ikkje  så ofte vi reiser den vegen, iallefall ikkje på vinterstid. Det var mykje «nytt» og mykje som var forandra langs veien. Nye hus var komt opp, andre var restaurerte. I Holmøyane var det komt opp eit industribygg. I Skredestranda var det åpne sår i terrenget etter det store raset i november. På Eid bygger dei gang og sykkelvei. Mange plasser hadde det vore skogsarbeid og landskapet var blitt åpnare og lysare. Det liker eg. På fjellet ovanfor Leikanger såg vi stor røykutvikling. Veit ikkje om det var skog/lyng brann eller om det var kontrollert brenning av vegetasjonen. Synet var nifst for det var eit stort område som var antent.

Det er «artig» å sjå korleis landskapet forandra seg fra dei store skogane i Markane og utover mot kysten. Det blir vidare og åpnare til lenge vest ein kjem. Da vi køyrde opp Årvikfjellet begynte det å krible i beina.  Eg kjenner forventningane i kroppen når eg skal få oppleve nytt terreng. Kva får eg sjå ? Korleis er underlaget? Er der god sti? Spørsmåla og forventningane raser i kroppen 🙂

Vestkapp platået ligg 496 m.o.h og har koordinater: 62°11′18″N 5°7′33″Ø
Turen vi gjekk var «Kjerringa», – ein rundtur ytst på Stadlandet, som er beskreve i boka Opptur.  Detter er ein lett tur på 7 km og estimert tid er ca 3 timer. Turen gir flott utsikt  i alle retninger.  Vegetasjonen er lav men ein må være oppmerksome på dei bratte skråningane ned i Stadhavet. Går ein langs kanten (brunene eller brukanten som er det lokale uttrykket) er det fast og fint og gå. Lenger inne på platået er det meir myr som er tyngre å gå i.Det er flott  å sjå dei små bygdene Honningsvåg, Årvika, Ferstad og Ervika med Erviksanden. Og sjølvsagt stor havet.
Ein får ein fantastisk følelse av fridom når ein er oppe på platået.  Vinden ruska godt i oss, men med riktig bekledning var det ikkje noko problem. Enda er det kaldt i lufta så både hue og votter var nødvendig. Halvveis på turen kjem ein til murer etter torvhus som vart brukt under torvuttak. Desse låg i hellinga mot Ervika, heilt oppe på platået. Utsikten ned til bygda Ervik og Erviksanden er berre heilt fenomenal.
Mens vi gjekk turen såg vi heile tida havtåka som låg rett ut i havet. Den kom stadig nærmare, men så kunne den plutseleg drive vekk igjen.

På tampen av turen la vi ruta innom Vestkapp huset. Det var eit heller trist syn. Orkanen Dagmar har herja fælt med bygningen og reperasjonane har drege ut i tid. Men høyrde eit innlegg på radioen i dag og da vart det fortalt at eigaren hadde planer om å få åpna kafeèn til sommaren (2014).Etter at spaserturen var over var det klart for ein tur på Erviksanden. Å sitje å sjå på korleis bølgene bryt er rekreasjon på høgt plan. Fargen på havet forandra seg heile tida. Måkane hadde selskap med kvarandre og ei ørn sveva også over bølgene. Når middagen var fortært var det tid for fotografering.
Det er utruleg flott i Ervika og på Erviksanden. Ei spesiell ro. Ta turen og opplev den fotte stranda og sjå på surfere fra inn- og utland.